________________
1.
καλά όχι κ πάντα, αλλά έχω ένα προβληματισμό που δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω κ ίσως έχεις καμιά καλή ιδέα. Το θέμα: θέλω ο σύντροφός μου να μου κάνει πρόταση γάμου με δακτυλίδι (όχι πολυτέλειες κ τέτοια, απλά την κίνηση), υπόψην ότι δεν με καίει να παντρευτούμε, κ σε 5 χρόνια δεν με πειράζει, πιο πολύ σαν συμβόλαιο βλέπω το γάμο κ σαν πανηγύρι το γλέντι, δεν θεωρώ ότι αν παντρευτούμε θα αγαπιόμαστε για πάντα κλπ, ούτε πιστεύουμε κ θέλουμε να είμαστε σωστοί στα μάτια του Θεού(μην αρχίσω για το θέμα).Τεσπα... Είμαστε 8 χρόνια μαζί κ τα τελευταία 2 μένουμε παρέα στη Γερμανία. Έχουμε συζητήσει το ότι κάποια στιγμή θα παντρευτούμε, κοιτάμε να αγοράσουμε σπίτι κ με κάθε ευκαιρία συζητάμε για παιδιά. Όλα οκ θα μου πεις...βρε ναι αλλά τι σκατά με έχει πιάσει κ του ζαλίζω τον έρωτα ότι θέλω δαχτυλίδι; Ποτέ δεν ήμουν έτσι...Πιστεύω συμβαίνει για 2 λόγους: 1ον το ότι βλέπω πολλούς συνομήλικους/ φίλους/γνωστούς να προχωρούν σε αυτή την κίνηση (30ρίζουμε) κ 2ον κ κυριότερο ο πατέρας μου που έχει λυσσάξει. Όσο απλά γκρίνιαζε δεν με ενοχλούσε, αλλά πλέον με αποφεύγει. Δεν έρχεται να μου μιλήσει στο skype κ το θεικό μου είπε προχτές ότι θα έρθει Γερμανία για κάτι δουλειές στην πόλη που μένουμε κ δεν θα μείνει να μας δει... Αρχικά έλιωσα στο κλάμα κ μετά την πλήρωσε ο καλός μου που δεν μου δίνει δακτυλίδι κ θα ηρεμούσε κ ο πατέρας μου (σοβαρός, μορφωμένος άνθρωπος γαμώτο....). Τους τελευταίους μήνες έχω τσακωθεί κ έχω κάνει την κουβέντα πολλές φορές με τον σύντροφό μου, κ ενώ ηρεμώ μετά από λίγο καιρό με ξαναπιάνει. Ο καλός μου μου έχει αναλύσει τους λόγους που δεν το κάνει κ τους κατανοώ, δεν θα έπρεπε κ δεν θέλω να με απασχολεί τόσο πολύ. Δεν θέλω να με ξαναπιάσει η γκρίνια για αυτό...Πώς να το χειριστώ; Thanks XOXOXOX-LOTR
Νομίζω ότι πρέπει να το χειριστείς απευθυνόμενη σε αυτόν που σου προκαλεί το στρες, και όχι σε αυτόν που έχεις δίπλα σου και είναι πιο εύκολο να το μεταφέρεις. Ο πατέρας σου δημιουργεί το πρόβλημα, ο πατέρας σου πιέζει, ο πατέρας σου σε κάνει να κλαις. Όχι ο σύντροφος σου, με τον οποίο μάλιστα συμφωνείς σε όλα. Αυτό το κάνουμε πολύ συχνά (να μεταφέρουμε το άγχος μας εκεί που είναι πιο εύκολα, χωρίς να αντιμετωπίζουμε την πηγή του) και δημιουργεί τα περισσότερα προβλήματα στις σχέσεις μας.
Δεν ξέρω τι ακριβώς θέλει ο πατέρας σου από σένα. Την υπόσχεση; Ή τον γάμο; Ίσως είσαι αισιόδοξη νομίζοντας ότι ένα δαχτυλίδι θα τον καλοπιάσει. Κάτι θέλει να κάνεις πάντως, και για να το καταφέρει σε εκβιάζει συναισθηματικά. Ε, όχι. Ποτέ δεν διαπραγματευόμαστε με τρομοκράτες, ακόμα και αν είναι οι γονείς μας. Ειδικά αν είναι οι γονείς μας. Πες του ότι ο εκβιασμός και η τρομοκρατία δεν θα περάσει, και αν αποτραβιέται για να πετύχει τον σκοπό του, διακινδυνεύει να χάσει εσένα, τον γάμο και τα εγγόνια μαζί (για να δει τη γλύκα του εκβιασμού). Ρώτα τον τι θέλει, και εξήγησε του γιατί δεν πρόκειται να το αποκτήσει με τον τρόπο που το ζητάει: επειδή είναι η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ζωή. Εξήγησε του και τις σκέψεις σου για το θέμα, γιατί μάλλον δεν ξέρει τι σκέφτεστε. Πες του ότι συζητάτε για αγορά σπιτιού, για γάμους και παιδιά έτσι κι αλλιώς, αλλά ότι δεν θέλετε να το κάνετε άμεσα. Γενικά, επένδυσε στην επικοινωνία με τον πατέρα σου, και όχι στο δαχτυλίδι.
ΥΓ. Ο γάμος δεν είναι 'πιο πολύ ένα συμβόλαιο', είναι ακριβώς αυτό, ένα συμβόλαιο, πάρα πολύ δεσμευτικό και με τις περισσότερες ισόβιες επιπτώσεις, από τα πιο δεσμευτικά συμβόλαια που θα υπογράψεις ποτέ στη ζωή σου, οπότε μην το βλέπεις ανέμελα και υπεράνω. Τον γάμο τον κάνουμε μεγάλο θέμα γιατί ΕΙΝΑΙ μεγάλο θέμα. Δεν μπορείς να πάρεις το καπελάκι σου και να φύγεις όταν παντρευτείς, αυτό αρκεί για να συνειδητοποιήσεις πόσο σοβαρό θέμα είναι. Το αν αγαπιόσαστε για πάντα και πού θα γίνει το πάρτι δεν ενδιαφέρει κανέναν ιδιαίτερα, και σίγουρα καθόλου το κράτος, που είναι ο μοναδικός ουσιαστικός συνομιλητής στην υπόθεση.
________________
2.
καλημέρα αγαπημένη α μπα.
μόλις έκλεισα το τηλ με μια φίλη μου η περίπτωση της οποίας με προβληματίζει χρόνια τώρα. σταματώ την πάρλα και εξηγούμαι. Φίλες από φοιτήτριες, τώρα στα 30. εδώ κ αρκετά χρόνια σε διαφορετικές πόλεις κ χωρίς καθημερινή επικοινωνία. εδώ και αρκετά χρόνια επισκέπτεται μια ψυχολόγο μετά και από δική μου προτροπή και έχοντας αποφασίσει σε ένα κομβικό σημείο που είχε επηρεαστεί η ψυχολογία της (ερωτικό θέμα και απώλεια πατέρα συν εσωτερικά θέματα που τα κουβαλούσε καιρό) να ζητήσει βοήθεια. και μπαίνω στο θέμα. βρίσκω την ψυχολόγο τραγική. και ναι αν θες πες με υπερβολική. όποτε μιλάμε ή βρισκόμαστε και συζητάμε τα επίμαχα θέματα (οικογένεια, προσωπικά) είναι σαν να ακούω κάθε φορά τα ίδια. τα ίδια εκείνα που άκουγα πριν 6 περίπου χρόνια που ξεκίνησε. την βλέπω επίσης να έχει να το πω..βαλτώσει; παράδειγμα που το λες τρανταχτό, υπάρχουν άπειρα άλλα: βρίσκεται ερωτικά (για μισή ώρα όταν την πάρει τηλ μέσα στη νύχτα) με έναν που ας πω τον θέλει, την μειώνει ,την προσβάλει, έχει γκόμενα. αυτή η ιστορία τραβάει από τότε που ξεκίνησε τις συνεδρίες και όταν το συζητήσαμε πριν κάποια χρόνια αναφορικά με την ψυχολόγο η απάντηση ήταν ότι η ψυχ δεν το θεωρεί πρόβλημα. δε θα ασχοληθούν προς το παρόν με αυτό και ότι ας το αφήσουν προς το παρόν έτσι για να έχει να ασχολείται. έπεσες; εγω ναι οταν το άκουσα. της είπα διακριτικά την άποψη μου και την έκανα και ξεκάθαρη χωρίς να γίνομαι πιεστική όλα αυτά τα χρόνια. 100 σειρές ακόμα θα μπορούσα να γράψω τώρα αλλά σταματώ. μια γενική σκέψη να ακούσω θέλω να ξεθολώσω.- να είχα ένα παγωτό
Είναι αδύνατο να πω μια γενική άποψη για μια ιστορία τρίτου ανθρώπου που παρουσιάζεται μέσα από τα μάτια σου. Αυτό που θεωρείς δεδομένο, είναι απλώς η άποψή σου, που είναι σεβαστή φυσικά, αλλά είναι μια άποψη μόνο. Αυτά που βλέπεις είναι αποκαλυπτικά για σένα, για τη δική σου ματιά και τον δικό σου χαρακτήρα. Ελάχιστα λένε για αυτά που συμβαίνουν στο κεφάλι της φίλης και της ψυχολόγου. Είναι βέβαιο ότι οι δικές τους απόψεις για την ιστορία θα είναι εντελώς διαφορετικές.
Για παράδειγμα, μερικές φορές ένας ψυχολόγος πράγματι μπορεί να αφήσει ένα θέμα στην άκρη γιατί πιστεύει ότι ο θεραπευόμενος έχει πολύ πιο επιτακτικά θέματα για να ασχοληθεί, που ίσως είναι και η πηγή ή κοντά στην πηγή της συνολικής συμπεριφοράς. Οπότε όχι, δεν έπεσα με αυτό που λες.
Όμως φυσικά είναι πιθανό να έχεις δίκιο και να είναι κακή η συνεργασία της φίλης με την ψυχολόγο, αν πραγματικά δεν έχουν γίνει βήματα μέσα σε έξι χρόνια προσπάθειας. Δυστυχώς πρέπει να πάρεις απόφαση ότι ακόμα και όλα τα δίκια του κόσμου να έχεις, δεν μπορείς να κάνεις κάτι περισσότερο από αυτό που κάνεις ήδη: να λες την άποψη σου διακριτικά και ξεκάθαρα χωρίς να γίνεσαι πιεστική. Και να είσαι εκεί, δίπλα της, ως φίλη της.
Η ίδια είναι ευχαριστημένη με την ψυχολόγο της; Τι λέει όταν εκφέρεις την άποψη σου; Πέρα από την άποψή σου, μπορείς να της προσφέρεις και μια πλατφόρμα για να εκφραστεί, και να ακούσεις τις σκέψεις της. Μερικές φορές θεωρούμε πρόοδο ό,τι θα βελτίωνε την δική μας ζωή, αλλά ο κάθε άνθρωπος θεωρεί πρόοδο και εξέλιξη κάτι εντελώς διαφορετικό.
________________
3.
Καλά εκεί στη lifo δημοσιεύουν συνταγή γρανίτας με gin tonic χωρίς το δικό σου ISO;
Επειδή ούτε σταγόνα gin δεν δέχομαι να πάει χαμένη παρακαλώ θερμά για την αποψή σου επί της εν λόγω συνταγής!
Μου άρεσε πάρα πολύ! Αυτό που θα άλλαζα στη συνταγή, είναι ότι εκτός από τις φέτες αγγούρι, που είναι ωραίες οπτικά, θα έβαζα και χυμό αγγουριού. Οι φέτες είναι μόνο διακόσμηση, αλλά χρειάζεται και λίγο γεύση. Επίσης πιστεύω ότι το τζιν που ταιριάζει περισσότερο απ' όλα με το αγγούρι είναι το Hendrick's.
________________
4.
Στο πρόσφατο επεισόδιο του Grey's Anatomy πεθαίνει ο πρωταγωνιστής Derek Sheperd. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση πως αρκετοί fans κατηγορούν την σεναριογράφο Shonda Rhimes πως δεν είχε δικαίωμα να γράψει αυτό το τέλος για τον Derek, θεωρώντας το ασέβεια απέναντί τους.
Που αποδίδεις την πεποίθηση των τηλεθεατών ότι επειδή παρακολουθούν πιστά ένα show έχουν και το δικαίωμα να ορίσουν το πως θα εξελιχθεί η ιστορία; Πρέπει ένας σεναριογράφος να δρα κατά το δοκούν ή πρέπει να αφουγκράζεται τις επιθυμίες του κοινού;- Τηλεθεατής
Πολύ μου άρεσε η ερώτηση.
Η πρώτη μου αντίδραση ήταν 'φυσικά και πρέπει ένας σεναριογράφος να δρα κατά το δοκούν'. Μετά συνειδητοποίησα ότι αντέδρασα έτσι επειδή αυθόρμητα ταύτισα τον σεναριογράφο με τον συγγραφέα. Όμως δεν είναι η ίδια δουλειά. Για την ακρίβεια, μετά την εμφάνιση του ίντερνετ, αυτές οι δύο διαδικασίες έχουν απομακρυνθεί πάρα πολύ η μια από την άλλη.
Ο σεναριογράφος πρέπει να ακολουθεί το όραμα του, αλλά ο σεναριογράφος υπάρχει μόνο όσο υπάρχουν θεατές. Ένα αδιάβαστο βιβλίο εξακολουθεί να είναι ένα βιβλίο που κάποιος κάποτε μπορεί να το διαβάσει, αλλά ένα σενάριο που βρίσκεται μόνο στο χαρτί, δεν είναι ισότιμο με ένα που έχει αποκτήσει ζωή στην τηλεόραση. Αρχικά χρειάζεται να πιστέψουν στο σενάριο κάποια στελέχη κάποιου καναλιού, αλλά για να ανθίσει και να αποκτήσει δική του ζωή, όπως το Grey's Anatomy, χρειάζεται να συμβεί κάτι μαγικό: να βάλουν την ιστορία στη ζωή τους άνθρωποι, και να περιμένουν τη συνέχεια με αγωνία. Η συμμετοχή των θεατών είναι αυτό που κρατάει μια τηλεοπτική ζωντανή. Δεν είναι ο μοναδικός παράγοντας, αλλά είναι πολύ σημαντικός.
Βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει ο σεναριογράφος να πηγαίνει με τα νερά και τις επιθυμίες των θεατών. Ακόμη πιο σημαντικό είναι να τους προκαλεί, να μην τους αφήνει να εφησυχάζουν και να μην αισθάνονται ότι ξέρουν τι θα γίνει στη συνέχεια. Το τι περιμένουν είναι πια, με το ίντερνετ, πάρα πολύ εύκολο να καταλάβει ένας σεναριογράφος, οπότε μπορεί να επιλέξει δρόμους εύκολους ή αναπάντεχους. Το ζήτημα είναι – για μένα – να μην τους αποξενώσει τόσο ώστε να εγκαταλείψουν τη σειρά. Δεν μπορεί να τους ευχαριστήσει όλους, αλλά ίσως πρέπει να λαμβάνει υπόψη του το φανατικό κοινό, την ομάδα που καταλαβαίνει το σενάριο όπως ο σεναριογράφος θέλει να γίνει κατανοητό.
Αν προκύψει ένας ηθοποιός που δεν τα βρήκε στα λεφτά με την παραγωγή και θέλει να φύγει έτσι κι αλλιώς. Τότε ένας σεναριογράφος δεν έχει και πολλές επιλογές, παρά να αποδείξει πόσο τεράστιο ταλέντο είναι.
________________
5.
Δε ξέρω αν αυτό που θέλω να εκφράσω είναι πρόβλημα ή μόνο εγώ το βλέπω έτσι απλά με απασχολεί ιδιαίτερα. Είμαι 17 και είμαι με ένα παιδί σχεδόν 3 χρόνια. Δε λέω, μια χαρά τα πάμε (υπήρξαμε και καλύτερα) αλλά τώρα τελευταία δεν κάνουμε τίποτα σχεδόν μόνοι μας. Για καφέ με την παρέα, για ποτό με την παρέα. για φαγητό με την παρέα και πάει λέγοντας. Γενικότερα πρώτα θα κανονίσει με τους φίλους του και αν δεν μετά θα ψάξει εμένα. Δεν λέω πως ποτέ δεν μου λέει να βρεθούμε απλά όταν έχουμε τις ευκαιρίες δεν τις εκμεταλλευόμαστε (ως γνωστόν πάω σχολείο και βλεπόμαστε ανά 4-5 μερες περίπου). Δε θέλω να αρχίσω να σκέφτομαι ότι κουράστηκα και ότι ενδιαφέρομαι μόνο εγώ. Σκέφτηκα να του μιλήσω αλλά είναι ξεροκέφαλος και θα προσπαθήσει να δικαιολογηθεί οπότε δεν το επιχείρησα... Αυτά. -πρόβλημα ή όχι
Δεν το επιχείρησες επειδή είσαι σίγουρη ότι θα προσπαθήσει να δικαιολογηθεί, ή επειδή δεν είσαι σίγουρη για την απάντηση που θα πάρεις, και φοβάσαι μήπως είναι δυσάρεστη; Ακούγεσαι πολύ συγκροτημένος και ψύχραιμος άνθρωπος, μακάρι να ήμουν έτσι στα 17. Νομίζω ότι είσαι έτοιμη να αντιμετωπίσεις οτιδήποτε σου συμβεί (σχετικά με αυτή τη σχέση, όχι οτιδήποτε, γενικώς).
Αν κάτι μας απασχολεί ως πρόβλημα, τότε είναι πρόβλημα, δεν χρειάζεσαι την έγκριση μου ή την έγκριση του για να το θεωρείς τέτοιο. Αν αποφασίσεις να το συζητήσεις μαζί του, μην επικεντρωθείς τόσο στην απάντηση ,στη συζήτηση, ή στα λόγια, αλλά στη μη λεκτική επικοινωνία. Η ανάλυση που έχεις κάνει ως τώρα είναι στη σωστή κατεύθυνση. Και μια ακόμη δυνατότητα που σου δίνεται, που είναι η πιο σημαντική, είναι η εξής: αν πιστεύεις ότι είσαι διαθέσιμη και αυτό δεν αναγνωρίζεται, σταμάτα να είσαι τόσο διαθέσιμη. Μην περιμένεις από τον άλλον να σου δείξει τι θέλει, δείξε εσύ τι είσαι διατεθειμένη να δώσεις.
________________
6.
Καλησπέρα Α,μπα μου!
Μία από τις βασικές μου απασχολήσεις είναι το γράψιμο, το αγαπώ πολύ . Γράφω διηγήματα και αρκετή ποίηση. Το πρώτο-πρώτο μου ποίημα το είχα γράψει απ'ότι θυμάμαι, γύρω στα 9! Θέλω να πω, το κάνω αυτό από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, αν και τώρα είμαι μόνο 20 ακόμα.
Αυτά που γράφω τα μοιράζομαι κατά καιρούς με 2-3 στενούς φίλους ή τη μαμά μου, ωραία. Όμως θα ήθελα να το πάω ένα βήμα παραπέρα και να κάνω κάτι με όλο αυτό το υλικό.
Με μια καθηγήτρια που το είχα συζητήσει, η οποία με υποστήριζε πάντα, μου πρότεινε να έχω ένα μπλογκ και να τα ανεβάζω, εφόσον έτσι λειτουργεί πλέον ο σύγχρονος και νέος αναγνώστης. Το δοκίμασα, αλλά ένιωσα ότι δεν με κάλυψε.
Έστω ότι είναι καλά αυτά που υπάρχουν ήδη στα συρτάρια μου, τί τύχη θα είχα ν' απευθυνθώ σ έναν εκδοτικό οίκο-όχι ακόμη, να μαζέψω άλλα 3-4 χρονάκια ας πούμε. Είναι πράγματι πολύ δύσκολο στην Ελλάδα του σήμερα. Όμως τί θα γίνει με το νέο αίμα ποιητών, πώς θα βγουν στον ήλιο; Να σημειώσω πως κάνω γενικά καλλιτεχνικές σπουδές, πάνω στο θέατρο και στην ιστορία της τέχνης. Αν όλα πάνε καλά, θα βρίσκομαι επαγγελματικά ήδη σ' ένα καλλιτεχνικό περιβάλλον. Λες να είναι πιο εύκολο τότε; Τί μου προτείνεις;
Ευχαριστώ αγαπημένη!- -carlie
Ξεκινώ από το τέλος: ρωτάς αν οι κατάλληλες γνωριμίες θα σε βοηθούσαν; Η απάντηση είναι ναι. Ολοκληρωτικά, και απόλυτα, ναι. Ό,τι και να γίνει, όποιο δρόμο και αν διαλέξεις.
Για την ουσία της ερώτησης: αν καταλαβαίνω καλά, αυτό που θέλεις είναι να σε διαβάζουν περισσότεροι άνθρωποι από το στενό φιλικό περιβάλλον και τη μαμά σου. Απόλυτα κατανοητό. Για να γίνει αυτό, υπάρχουν δύο δρόμοι: ο επίσημος, μέσα από εκδότη, ένας δρόμος ιδιαίτερα δύσκολος, που φέρνει κάποια καταξίωση. Και ο ανεπίσημος, μέσα από την αυτοδημοσίευση, που σου δίνει το ίντερνετ. Ένας δρόμος πανεύκολος, αλλά για την καταξίωση μέσα από αυτό τον δρόμο, πρέπει να παλέψεις πάρα πολύ.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Ή θα προσπαθήσεις με τους εκδοτικούς οίκους, ή μόνη σου, στο ίντερνετ. Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς με το μπλογκ 'που δε σε κάλυψε'. Αυτό χρειάζεται μεγάλη συζήτηση, γιατί αν εννοείς ότι και πάλι δεν σε διάβασαν πολλοί άνθρωποι, αυτό μπορεί να οφείλεται σε πολλούς και διάφορους παράγοντες. Τα μπλογκ είναι ήδη ξεπερασμένα, αλλά η διείσδυση στον κόσμο που διαβάζει μέσα από το ίντερνετ είναι κάτι που είναι πραγματοποιήσιμο. Χρειάζεται τέχνη, προσωπική δουλειά, και κάποιες γνώσεις για τα πώς λειτουργούν οι ομάδες στο ίντερνετ. Αν με το 'δε με κάλυψε' εννοείς 'δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω και νιώθω έξω από τα νερά μου', τότε θα πρέπει να δοκιμάσεις τον δρόμο των εκδοτικών οίκων.
Σε αυτή την περίπτωση, ο όγκος της δουλειάς δεν έχει σημασία. Στο ίντερνετ μπορείς να δημοσιεύσεις ό,τι έχεις και δεν έχεις, αλλά αν το πας από την παραδοσιακή οδό, θα πρέπει να έχεις έτοιμο το καλύτερο που έχεις γράψει ποτέ, στην ιδανικότερη μορφή του. Μπορεί να το έχεις ήδη, μπορεί να μη νιώθεις ότι έχεις φτάσει εκεί που θέλεις και ότι χρειάζεσαι χρόνο, αυτό το ξέρεις εσύ μόνο. Ό,τι και να αποφασίσεις, εύκολος δρόμος δεν υπάρχει. Θα υπάρξουν πολλοί νέοι ποιητές που θα μείνουν στα σκοτάδια, όπως πολλοί έμειναν στα σκοτάδια του παρελθόντος. Η Ελλάδα του σήμερα είναι ζορισμένη, αλλά μην ωραιοποιούμε τα πράγματα, δεν υπήρξε ποτέ εποχή εύκολη για ποιητές.
________________
7.
Πως μπορεις να ξεπερασεις εναν χωρισμο μετα απο 2 χρονια οταν η κοπελα σου που ηταν καταθλιπτικια εκανες τα παντα για να ειναι χαρουμενη βρηκε αλλον κατευθειαν?
Αναγνωρίζοντας ότι αυτό δε σημαίνει ότι αυτός ο άλλος αξίζει περισσότερο από σένα, ούτε ότι η κοπέλα σταμάτησε να είναι καταθλιπτική.
Αυτό που θέλεις να πεις όμως, νομίζω, είναι ότι 'τα'δωσα όλα κι έμεινα στον άσσο'. Είναι ανθρώπινη σκέψη, αλλά είναι παιδική, ανώριμη, χειριστική, και δεν σε τιμά. Δεν εξαγοράζεις την αγάπη των άλλων με την προσφορά. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να μένει μαζί σου επειδή εσύ του φέρεσαι καλά. Προσφέρεις γιατί έτσι θέλεις, αν το θέλεις. Αν δεν το θέλεις, μην το κάνεις.
σχόλια