εχω παει τρεις-τεσσερις φορες ως καλεσμένη της-ου κουμπαρας-ου σε γαμο-βαφτισια, και οχι του ζευγους ή των γονέων.Η προσκληση ειτε απευθυνοταν σε εμενα ειτε στο φίλο μου, ήταν πάντοτε διπλή, δλδ ήμασταν καλεσμένοι με το έτερον ήμισυ και οι δυο.ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ πραγματα.ολα τα άλλα περι υπερβολής, ζήλιας κλπ τα ακούω βερεσε. Δεν ειναι ζήλια, λέγεται αξιοπρέπεια και σεβασμός στο ζευγάρι. Απλοί τρόποι. Οι ανθρωποι είμαστε κοινωνικά ζώα, όχι σκετο ζώα, οφείλουμε να σεβόμαστε τις κοινωνικές νόρμες και συνηθειες, και όχι από δηθενιά ή "κ καλά" για τα ματια του κόσμου ή από καθωσπρεπεισμό, αλλα πολυ απλά γιατι σεβόμαστε τους αλλους ανθρωπους και τις επιλογές τους. Αν ενας άνθρωπος επιλέγει να είναι με κάποιον άλλο, τους καλούμε μαζί, δεν αποκλείουμε το ένα μέλος της σχέσης.Εξίσου φάουλ φυσικά και ο νεαρός που δέχτηκε να πάει χωρίς την κοπέλα του (η οποία είναι του 1 έτους όχι της 1 βδομάδας- δλδ οκ δεν ξέρουμε αν προκειται για σχέση ζωής αλλα σαφως δεν ειναι και ξεπέτα)
19.8.2015 | 10:30
Γνώμη..
Δεν είναι εξομολόγηση, αλλά πραγματικά θέλω γνώμη.Έχεις σχέση 1 χρόνο. Το αγόρι σου έχει μια κολλητή. (Με την οποία έχετε βγει 2-3 φορές μόνο). Τον καλεί σε γάμο, στον οποίο είναι κουμπάρα και του λέει θα έρθεις μόνος σου. Χωρίς την κοπέλα σου. Κι εκείνος πάει.Πείτε μου, είμαι εγώ τόσο λάθος που στενοχωριέμαι κι είναι αυτό νορμάλ; (Εγώ στη θέση του, θα έλεγα ή θα έρθουμε μαζί ή δεν έρχομαι..- ίσως είναι λάθος, αλλά αυτό θα έκανα)Σας ευχαριστώ!
22