________________
1.
ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητο;- Gigi
Μου αρέσουν τα γεμιστά, οι γίγαντες και τα ντολμαδάκια της μαμάς μου. Όλα τα μαγειρεύει ωραία, αλλά αυτά τα τρία τα κάνει κορυφαία.
Δε νομίζω ότι έχω αγαπημένο φαγητό, αλλά αγαπημένα πιάτα/φαγητά από συγκεκριμένους μάγειρες/τόπους. Μου αρέσουν τα φαγητά που έχουν ντομάτα, κάπαρη, λάδι, λεμόνι, ρίγανη, θυμάρι, γιαούρτι, προς αυτή την κατεύθυνση, δε μου αρέσουν τα φρούτα και οι ξηροί καρποί με το κρέας, το κρέας μου αρέσει κυρίως σκέτο και ψητό, δεν μου αρέσει η μπεσαμέλ και οι λευκές σάλτσες, μου αρέσουν τα ψητά στα κάρβουνα με λαδολέμονο, το γιουβέτσι, κάπως έτσι.
Θα μπορούσα να γράψω πεντακόσιες σελίδες, αλλά δε νομίζω ότι ενδιαφέρεται κανείς.
________________
2.
Αγαπητή Λένα,
Σε γενικές γραμμές παρατηρώ στην στήλη σου (την οποία διαβάζω συχνά), αποστολείς είναι γυναίκες. Μπορεί να κάνω και λάθος. Τελικά μήπως εμείς το έχουμε το πρόβλημα και κάνουμε την ζωή μας δύσκολη?
Οι άντρες θεωρώ είναι σαν τα παιδάκια. Ζητάνε απλά πράγματα. Και όταν δεν τα έχουν, κλαίνε. Κλαίνε μέχρι να τα πάρουν. Και αν δεν τα πάρουν θυμώνουν. Και όταν θυμώσουν χωρίζουν.
Τι να πω. Τι να πεις?- Δύσκολη
Είναι άλλο να κάνουμε παρατηρήσεις για τις πληθυσμιακές ομάδες αναφερόμενοι σε κοινωνικούς κανόνες, και άλλο να κάνουμε γενικεύσεις από προσωπικές παρατηρήσεις, που ακουμπούν σε στερεότυπα. Λέμε συχνά το 'οι άντρες είναι σαν παιδιά', και αν και καταλαβαίνω την αφετηρία της δήλωσης αυτής (είναι πιο ευνοημένοι κοινωνικά, άρα θεωρούν περισσότερα πράγματα κτήμα τους και δεδομένα), μου φαίνεται ότι έτσι, ξερά, καταλήγει να είναι μια απλουστευτική δήλωση.
Όταν εντοπίζουμε ανισότητες που προκύπτουν από την πατριαρχία, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι όλοι είμαστε θύματα της, άντρες/γυναίκες. Οι γυναίκες εννοείται περισσότερο, αλλά σε αυτό μπορούμε να συμφωνήσουμε (ελπίζω, κάποτε) όλοι, χωρίς να χωριζόμαστε σε αντίπαλα στρατόπεδα. Οι άντρες δεν ξύπνησαν μια μέρα και είναι έτσι, όπως και οι γυναίκες το ίδιο. Δεν είμαστε εχθροί. Είμαστε αποτελέσματα ενός συστήματος που κρατάει αιώνες.
Κι εγώ πιστεύω ότι οι περισσότεροι αποστολείς είναι γυναίκες, αλλά αυτό δεν εξηγείται με το ποιος έχει περισσότερο πρόβλημα. Οι άντρες έχουν μάθει να είναι δυνατοί, να υπομένουν «αντρίκια», να μην εκφράζουν ανασφάλεια και να λύνουν τα προβλήματα χωρίς να ζητούν βοήθεια (ενίοτε, να τα αγνοούν μέχρι να τους πνίξουν, πάντως βοήθεια δεν ζητούν). Ακόμη πιο δύσκολο τους είναι να ζητήσουν βοήθεια από μια γυναίκα. Οι γυναίκες έχουν μάθει να αμφισβητούν τον εαυτό τους συνέχεια και να μην εκφράζουν ξεκάθαρη άποψη με την ίδια ευκολία, και δε ντρέπονται να ρωτάνε και να ζητούν βοήθεια, ή τη γνώμη άλλων, αντρών και γυναικών. Τρανταχτό παράδειγμα η έκτη ερώτηση, ενός άντρα που δηλώνει «διέφερα απ΄το πρότυπο του μέσου αγοριού που παίζει μπάλα, φτύνει και βωμολοχεί» και παράλληλα, δεν διστάζει να ζητήσει τη γνώμη κάποιου άλλου για κάτι που τον απασχολεί.
________________
3.
Λένα, ποιος πιστεύεις πως είναι ο καλύτερος τρόπος για να φτιάξεις ένα παζλ; Εγώ αρχικά ξεχωρίζω τα ακριανά κομμάτια, φτιάχνω το περίγραμμα, μετά χωρίζω τα εσωτερικά ανάλογα με το χρώμα, φτιάχνω κομμάτι κομμάτι και στο τέλος τα χωρίζω και ανάλογα με το σχήμα τους. Η ξαδέρφη μου μου προτείνει πρώτα να ξεχωρίσω το σχήμα και μετά το χρώμα. Δεν ξέρω, μέχρι 2-3.000 κομμάτια βολεύει αλλά αν πας 5000 και πάνω είναι απελπισία. Έχει κανείς να προτείνει πιο αποδοτικό τρόπο;
Είμαι της ίδιας σχολής με σένα, τη μέθοδο της ξαδέρφης σου δεν την κατάλαβα καν. Έχει κανείς να προτείνει πιο αποδοτικό τρόπο;
Αλλά είναι το ζητούμενο σε ένα παζλ 5000 κομματιών και πάνω ο αποδοτικός τρόπος; Δεν είναι η δημιουργία και η σταδιακή ολοκλήρωση όλη η χαρά; Για μένα, μόλις ολοκληρωθεί ένα παζλ, αυτόματα αχρηστεύεται, έχει τελειώσει η διασκέδαση. Έχω δει να κορνιζάρουν παζλ και δεν πολυκαταλαβαίνω το νόημα.
________________
4.
Αγαπητή α, μπα, ένας αληθινός φίλος πρέπει να προστατεύει τον άλλο και να του λέει την γνώμη του όταν κάτι φαίνεται ότι τον βλάπτει ή πρέπει να ταυτίζεται αλλιώς δεν πρόκειται να του εμπιστευθεί τα προβλήματα και τις σκέψεις του?- serious
Ένας φίλος (σας παρακαλώ, αφήστε το 'αληθινός' στην άκρη, είτε είναι κάποιος φίλος ή δεν είναι. Δεν λέμε 'αληθινός συνάδελφος' ή 'αληθινή ξαδέρφη'. Με το 'αληθινός' εννοείτε 'τέλειος, χωρίς ψεγάδι', και τέτοιος φίλος δεν υπάρχει) πρέπει να λέει τη γνώμη του, όταν ζητηθεί, χωρίς να κλονίζεται η υποστήριξη του. Να ταυτίζεται δεν χρειάζεται, αυτό είναι βέβαιο. Για φίλους λέμε, όχι για Σιαμαίους.
Όλα αυτά είναι κάπως γενικά, και λειτουργούν φυσικά εντός ορίων. Η υποστήριξη δεν είναι αμέριστη και αυτονόητη, ό,τι και αν συμβεί. Ας πούμε, δεν είναι 'αληθινός' φίλος κάποιος που παραβλέπει δραστηριότητες με τις οποίες διαφωνεί θεμελιωδώς. Όλοι έχουμε τα όρια μας, και όσο ταιριάζουν με τα όρια του άλλου, η φιλία μπορεί να διατηρηθεί, όταν διαταραχτεί αυτή η ισορροπία, η φιλία επαναπροσδιορίζεται (και στις φιλίες, υπάρχουν διαβαθμίσεις, δεν είναι όλοι οι φίλοι μας το ίδιο κοντά μας, ή με τον ίδιο τρόπο κοντά μας) ή, αν δεν υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης, μπορεί και να διαλυθεί.
Γενικά, τα πράγματα δεν είναι ή το ένα ή το άλλο, ούτε είναι κάποιος 100% φίλος, αλλιώς 0%. Κι εκατό βιβλία αυτοβοήθειας να διαβάσει κανείς, δεν μπορεί να γλιτώσει από το γεγονός ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι δύσκολες και πολύπλοκες.
________________
5.
α μπα μου γεια σου!
γνώρισα ένα 33χρονο παλικάρι στο διαδίκτυο, μορφωμένο, έξυπνο, με χιούμορ που γενικά ψάχνω σε άλλους και μιλάμε το τελευταίο μήνα, ανταλλάσσουμε φωτογραφίες κλπ γιατί θα βρίσκομαι στο εξωτερικό μέχρι το καλοκαίρι και δε μπορούμε να βρεθούμε ακόμα. Το θέμα μου λοιπόν είναι ότι ενώ έχω ξετρελαθεί με τον χαρακτήρα του κολλάω στην ηλικία του. είμαι 22 χρονών και είναι η πρώτη φορά που το παθαίνω αυτό. μου δείχνει οτι του αρέσω πολύ, ασχολείται συνεχώς κ αυτός κ έχω μπει σ ένα περίεργο τρυπάκι. Πιστεύεις ότι τον έχω ωραιοποιήσει αρκετά στο μυαλό μου κ η πραγματικότητα θα με απογοητεύσει οπότε και θα προσγειωθώ ?επίσης, πιστεύεις ότι μπορεί να υπάρξει συμβατότητα όταν είμαστε σε τόσο διαφορετικές φάσεις της ζωής μας? τα έχουμε ψιλοσυζητήσει κ δείχνει να μην τον απασχολεί τίποτα παρά μόνο να βρεθούμε κ να βγει κάτι όμορφο για απ όλο αυτό και όσο κρατήσει. μέχρι να μ απαντήσεις λογικά θα ξέρω αλλά θα ήθελα να δω τη σκέψη σου δεδομένου ότι έχω διαβάσει τι πιστεύεις για τις διαφορές στην ηλικία.
σε φιλώ γλυκά:)
(υ.γ. αν μπορείς πες μου ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτή τη περίοδο.)- αμπαχολικ
Πιστεύω ότι η διαφορά ηλικίας που έχετε είναι ασήμαντη.
Αν νομίζεις ότι το 33 ταυτίζεται με κάποιο είδος σοφίας, θα απογοητευτείς οπωσδήποτε. Οι ώριμοι και οι σοφοί άνθρωποι είναι έτσι από έξι χρονών, δεν γίνονται αυτομάτως επειδή πέρασαν τα χρόνια. Ο χρόνος μας χαρίζει εμπειρίες, αλλά οι εμπειρίες δεν μεταφράζονται αυτόματα σε σοφία, για να γίνει αυτό, χρειάζεται και εξυπνάδα και εντατική προσπάθεια. Σε μερικούς – και δεν είναι λίγοι – τα χρόνια έχουν χαρίσει μόνο δυσκολίες στην πέψη.
Εσύ ξέρεις τι εννοείς με το «τα έχω ωραιοποιήσει στο μυαλό μου». Ό,τι και να εννοείς, πολύ κακώς, αλλά αν εννοείς ότι πιστεύεις ότι ένας μεγαλύτερος άντρας θα σε φροντίσει και θα σε σώσει, ετοιμάσου για ανώμαλη προσγείωση, αφού έχει ξεφουσκώσει απότομα το αερόστατο. Κανείς δεν μπορεί να σε σώσει από τίποτα. Αν το καταλαβαίνεις αυτό, και αν μπορείς να ζεις σύμφωνα με αυτό, δεν έχει καμία σημασία αν ο άλλος σε περνάει πέντε ή δέκα χρόνια.
Χθες τελείωσα το Luckiest Girl Alive της Jessica Knoll, που διαβάστηκε ευχάριστα, χωρίς να είναι κάτι που θα πρότεινα χωρίς επιφύλαξη. Για καλοκαιρινή απόλαυση είναι παραπάνω από καλό. Μετά το Gone Girl και την επιτυχία του έχει γεμίσει η πλάση από διαφημίσεις βιβλίων «το επόμενο Gone Girl» και πέφτω συνεχώς στην παγίδα, ενώ ξέρω πόσο μάταιο είναι. Δεν θα υπάρξει επόμενο Gone Girl, θα υπάρξει το επόμενο καταπληκτικό βιβλίο που θα είναι αλλιώς, και πρέπει όλοι μας να κάνουμε λίγη υπομονή. Όπως καταλαβαίνετε, το Luckiest Girl Alive διαφημίζεται ως το 'επόμενο Gone Girl'.
Μολαταύτα, κάπου στη μέση του βιβλίου έπαθα ένα μικρό σοκ, γιατί διάβασα αυτή την είδηση προχθές και είναι ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ που συμβαίνει και στο βιβλίο, με ελάχιστες διαφορές. Όχι ότι είναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτονται τέτοιες ιστορίες, αλλά η χρονική σύμπτωση ήταν πολύ εντυπωσιακή.
________________
6.
Αγαπητή Α, μπα!
Πρώτα απ΄ όλα θέλω να σου εκφράσω τον θαυμασμό μου για τον τόσο μεστό τρόπο που γράφεις και να σε ευχαριστήσω που μου δίνεις τροφή για σκέψη καθημερινά.
Ιδού το θέμα:
Πάντα ήθελα να θεωρώ τον εαυτό μου άνθρωπο με ευαισθησίες, προοδευτικό, ανοιχτόμυαλο και συμπονετικό. Όντας στα εφηβικά μου χρόνια πολλές φορές αντικείμενο χλευασμού και απομόνωσης λόγω του ότι διέφερα απ΄ το πρότυπο του μέσου αγοριού που παίζει μπάλα, φτύνει και βωμολοχεί ανέπτυξα μια ενστικτώδη συμπόνοια για κάθε άτομο που το περιθωριοποιεί η κοινωνία. Ή μάλλον έτσι ήθελα να πιστεύω. Ανήκω εδώ και αρκετό καιρό σε μια χορευτική ομάδα, στην οποία είναι μέλος και ένα παλικάρι με κάποιου είδους διανοητική υστέρηση. Για να καταλάβεις, ενώ είναι περίπου 28 χρόνων έχει μυαλό μικρού παιδιού. Το θέμα είναι ότι προκαλεί σε όλους αμηχανία και οι περισσότεροι τον αποφεύγουν. Θέλησα να είμαι συνεπής στις αρχές μου και να μην τον αποκλείσω και εγώ, αλλά όταν αντιλήφθηκα από τη μεριά του ότι αρχίζει να προσκολλάται σε μένα με μηνύματα για καφέδες και συνεχώς να θέλει να χορεύει πλάι μου (πράγμα που με δυσκόλευε αφάνταστα μιας και όντας αρχάριος εγώ και αυτός αδυνατώντας να μάθει τα βήματα, επί 2 ώρες τσαλαπατούσαμε και οι δυο μαζί), δείλιασα. Αισθάνθηκα ένα βάρος και ότι αν δεν απομακρυνθώ η κατάσταση θα χειροτερέψει και θα ναι ακόμα πιο δύσκολα να απεμπλακώ από μια φιλία που παίρνει διαστάσεις που εγώ δεν θέλω. Δεν ξέρω πώς να διαχειριστώ την κατάσταση αυτή. Εννοείται ότι δεν πέρασα στο άλλο άκρο, να γίνω δηλαδή επιθετικός και να τον χλευάζω, αλλά έγινα πιο παγερός απ ότι ήμουν. Με δυο λόγια, έκανα την κωλοτούμπα μου και βρέθηκα και εγώ με όλους τους άλλους, αμήχανος και απόμακρος. Φυσικά και το κατάλαβε το παλικάρι και πιστεύω πληγώθηκε. Και αυτό με τρυπάει Α, μπα μου.- Δάσκαλος που δίδασκε και νόμο δεν εκράτει.
Όταν διαβάζω μια ερώτηση με σύνταξη και δομημένη σκέψη, νιώθω πολύ επίσημα. Πολύ μου αρέσει.
Αγαπητέ δάσκαλε,
Θέλησες να απεμπλακείς από μια φιλία που παίρνει διαστάσεις που δεν θέλεις. Αυτό, είναι δικαίωμα σου, και δεν αλλάζει ανάλογα με το ποιον έχεις απέναντι σου. Δεν έχεις επιπλέον υποχρέωση να γίνεις φίλος με κάποιον, επειδή σου φαίνεται πιο αδύναμο μέλος της κοινωνίας. Έχεις χρέος να μην τον περιθωριοποιείς, και να του φέρεσαι με τον ίδιο σεβασμό που έχεις για τους άλλους. Αυτό το κάνεις, νομίζω, και αν δεν το κάνεις, μπορείς να το διορθώσεις. Αυτό που δεν χρειάζεται να κάνεις, είναι να υπερβάλλεις από την άλλη πλευρά, για να απαλύνεις όλες τις πίκρες της γης. Δυστυχώς, αυτό είναι πέρα από τις δυνάμεις σου.
Είναι πάρα πολύ ευαίσθητο το θέμα και πίστεψε με, έγραφα και έσβηνα πολλή ώρα μέχρι να καταλήξω στην παραπάνω παράγραφο. Σου προτείνω να μην αναλάβεις το θέμα μόνο στους δικούς σου ώμους. Κάνε μια συζήτηση με τους υπόλοιπους της ομάδας, ζητώντας τη συμμετοχή όλων. Με τη συνεργασία θα καταφέρετε περισσότερα.
________________
7.
Διάβασα προχθές ένα άρθρο στη λάιφο που είχε τίτλο "5+1 αλήθειες που μόνο οι προγραμματιστές γνωρίζουν". Πέρα από τα διάφορα που έλεγε, έλεγε στο τέλος ότι: τους προγραμματιστές δεν τους ενδιαφέρει πόσο άσχετοι είστε με τους υπολογιστές! Μην πηγαίνετε συνέχεια να τους λέτε "καλά δεν φαντάζεσαι πόσο άσχετος είμαι με όλα αυτά". Και σκέφτηκα, όπως και άλλοι από ότι φάνηκε στα σχόλια, μα καλά, αν είναι να μην σε ενδιαφέρει ένα πράγμα που θα σου πω για να σου πιάσω κουβέντα, πως απορείς που υπάρχουν στερεότυπα πως οι προγραμματιστές είναι ακοινώνητοι; Και ρωτάω εγώ κιόλας, που για να μου πιάσουν κουβέντα μου έχουν ζητήσει να τους διαβάσω τα άστρα (γίνονται αυτά όταν σπουδάζεις αστρονόμος). Ρε φίλε, στην τελική άσε να σου πει καμιά κοπελιά τα προβλήματά της με το πισί, μπορεί να θέλει να της τα λύσεις...- διαλλακτικός;
Δεν κατάλαβα τι ακριβώς λες. Ότι οι προγραμματιστές με τη στάση τους δικαιώνουν τα στερεότυπα, ενώ θα έπρεπε να υπομένουν τις γνωστές ατάκες, για να αποκτήσουν πελάτες, ή γυναίκα; Νομίζω ότι όλα τα επαγγέλματα συνοδεύονται από ένα κλασικό σχόλιο. Οι αστρονόμοι ακούνε για ζώδια, οι αρχιτέκτονες ακούν πόσο τέλειο έκανε κάποιος το σπίτι του χωρίς αρχιτέκτονα (ή: «δηλαδή ποια είναι η διαφορά σας με τους πολιτικούς μηχανικούς;»), οι νευρολόγοι ακούν 'α ωραία, γιατί έχω τα νεύρα μου', οι αρχαιολόγοι 'κι εγώ αρχαιολόγος ήθελα να γίνω', και πάει λέγοντας.
Τώρα που το σκέφτομαι, πολύ μου αρέσουν αυτά τα κλισέ. Οι δικηγόροι τι ακούν; «Ήθελα να γίνω κι εγώ δικηγόρος, αλλά δεν τα πήγαινα καλά στα αρχαία;» Παιδιά, πείτε μας στα σχόλια. Γελάω πάρα πολύ με αυτά.
σχόλια