ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σε όλους/όλεςΘα προσπαθήσω να πω τον προβληματισμό μου συνοπτικά. Πριν από 3,5 χρόνια γνώρισα ένα αγόρι εξ αποστάσεως το οποίο είναι κατά ένα μεγάλο βαθμό σαν και εμένα. Δεν έχουμε φίλους, έχουμε κακές σχέσεις με τους γονείς μας, σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο και γενικώς είμαστε κάπως περίεργοι και όχι σαν τους περισσότερους. Γνωριστήκαμε παίζοντας βιντεοπαιχνίδια, κάναμε παρέα τυπικά όχι κάτι το ιδιαίτερο και κάποια στιγμή με προσέγγισε και αρχίσαμε να μιλάμε παραπάνω σιγά σιγά, να μαθαίνουμε ό ένας τον άλλον. Ολο αυτό εξελίχθηκε στο να μιλάμε όλες τις ελεύθερες ώρες μας μαζί σε έναν έρωτα με πολύ έντονα και βαθιά συναισθήματα. Να σημειώσω ότι εγώ είμαι πλέον 24 χρονών και εκείνος 30 και ποτέ δεν ψαχνόμασταν για σχέσεις γενικώς. Εγώ δεν εχω κάνει άλλη σχέση και εκείνος έχει κάνει 2 στο παρελθόν με την μεγαλύτερη να έχει διαρκέσει 6 μήνες. Αλλά πάντα μου έλεγε ότι τις βαριόταν και ότι πρώτη φορά με εμένα τον τραβούσε κάποια τόσο πολύ. Τέλοσπαντων οι ζωές μας είναι δύσκολες, είχαμε την απόσταση εκείνος Ζάκυνθο εγώ Αθήνα. Εγώ έχω και κάποια θέματα με την εμφάνιση μου με παραπάνω κιλά και ποτέ δεν συναντηθήκαμε. Εκείνος μου το ζήταγε ακόμα και προς το τέλος αλλά εγώ δεν μπορούσα. Σε όλα ταιριάζαμε απόλυτα. Συμπληρώναμε ο ένας τον άλλο και και και..Τσακωνόμασταν κάποιες φορές κύριως για χαζομάρες ποτέ κάτι σοβαρό. Το θέμα είναι ότι και με άλλους που κάναμε παρέα και παίζαμε σιγά σιγά αποκοπήκαμε και δεν είχαμε ισορροπία, είμασταν ή όλα ή τίποτα. Εμένα αυτό άρχισε να με κουράζει όπως είναι φυσικό μετά από τόσα χρόνια και τους τελευταίους 2-3 μήνες άρχισα να κάνω παρέα με άλλους (οχι κάτι πονηρό) και τσακωνόμασταν όλο και περισσότερο, απομακρυνόμασταν όλο και περισσότερο και είχαμε και προβλήματα άλλα σε σχέση με το περιβάλλον μας που έκανα το λάθος και τον απομάκρυνα από κοντά μου..Οπως καταλαβαίνετε και οι δύο είχαμε κουραστεί από τις καταστάσεις και δεν το παλεύαμε όπως παλιά. Ούτε επικοινωνούσαμε τόσο. Εκείνος πήγε με μια άλλη και δεν μου είπε ποτέ ότι τελειώσαμε. Μου είπε τι έκανε όταν τον ρώτησα μετά απο 2 βδομάδες που είχαμε να μιλήσουμε. Εγώ τον αγαπάω και του είπα οτι είναι κάτι που μπορώ να το συγχωρήσω. Ο λόγος που μου έδωσε είναι ότι δεν ήταν ότι του έλειπε το σωματικό αλλά ότι ένιωθε μόνος. Και τον πιστεύω και τον καταλαβαίνω. Καταλαβαίνω γιατί το έκανε. Τώρα μου λέει ότι με βλέπει σαν φίλη, οτι θέλει να κάνουμε παρέα και ότι θα είναι πάντα δίπλα μου απλά όχι όπως το θέλω εγώ και ότι είμαι δικός του άνθρωπος. Οταν τον ρώτησα αν έχουμε τελειώσει οριστικά μου απαντάει ότι έτσι νιώθει αυτή τη στιγμή και δεν μου λεει ότι ναι έχουμε τελειώσει οριστικά, απλά ότι με βλέπει σαν φίλη. Εχει αρνητικά συναισθήματα μέσα του για εμάς και για εκείνον όπως και εγώ για τον εαυτό μου και για εκείνον..Εχει περάσει ένας μήνας και κάτι και δεν θέλει να συζητήσουμε καθόλου τι μας έφερε ως εδώ, μου λέει απλά οτι θέλει να ξεχαστεί.. Το ερώτημα μου είναι..πιστεύετε ότι νιώθει κάτι ακόμα για εμένα, θέλει να αφήσει μια πόρτα ανοιχτή για επανασύνδεση στο μέλλον ? Γιατί δεν μου λεει οριστικά ότι έχουμε τελειώσει?