________________
1.
Ο έρωτας τελικά είναι θέμα εγωισμού?- ira
Κανένα (Α) δεν είναι θέμα μόνο ενός (Β). Δεν ξέρω αν το έχει πει και ο Κοέλιο.
________________
2.
Αγαπητή Αμπα,
αυτό που με βασανίζει τόσο το τελευταίο καιρό, αλλά τα τελευταία 3 χρονάκια είναι τα πτυχία που πιστοποιούν τις γνώσει στις ξένες γλώσσες. Από την μία θα μου άρεσε να ξέρω καλά κάποια ξένη γλώσσα, αλλά από την άλλη με τρομάζει τόσο η προοπτική για τις εξετάσεις σε ένα πτυχίο. Τώρα σκέφτομαι να ξεκινήσω προετοιμασία για το proficiency και επειδή είναι απαραίτητο για κάποιο μεταπτυχιακό ακόμη και στην Ελλάδα και επειδή θέλω να διαβάζω άνετα ένα αγγλικό κείμενο. Δεν ξέρω! αισθάνομαι τόσο απογοητευμένη και αδύναμη. Όσους έχω ρωτήσει λένε ότι είναι πολύ δύσκολο και εγώ αυτόματα σκέφτομαι "σιγά μην τα καταφέρω! πάμε για άλλη μία αποτυχία". Και το θέμα δεν είναι μόνο συναισθηματικό αλλά και οικονομικό (μαθήματα, εγγραφές). Θες να μου πεις την δική σου οπτική; Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις!- loser
Κράτα τις απογοητεύσεις και την αίσθηση αδυναμίας για εκεί που χρειάζεται, και ελπίζω να μην σου χρειαστούν. Ποτέ μην σπαταλάς τόσο καλή ενέργεια για πράγματα που δεν είναι ζητήματα ψυχικής και σωματικής υγείας (αυτό έρχεται πρώτο) ούτε για πράγματα που δεν κρίνονται σε δευτερόλεπτα αλλά είναι διαδικασίες (δεύτερο) ή για πράγματα για τα οποία μπορείς να προσπαθήσεις πολλές φορές πριν τα καταφέρεις (τρίτο). Αν επιτρέπεις στον εαυτό σου να πελαγώνει με πτυχία γλωσσών, τον αφήνεις ανεξέλεγκτο, και χρειάζεται πειθαρχία για να κρατάς τις δυνάμεις σου όσο πιο πολύ μπορείς. Δεν ξέρεις πότε θα τις χρειαστείς στ' αλήθεια. Μην χάνεις την προοπτική, και μην αφήνεις να χαθεί, επειδή δεν επιβλέπεις την κατάσταση καταλλήλως.
Τα μαθήματα είναι σημαντικά, και τα έξοδα υπολογίσιμα, αλλά στις γλώσσες η προσωπική δουλειά είναι το μεγαλύτερο μέρος, και αυτό είναι δωρεάν. Μην ακούς τον κόσμο που λέει τι είναι δύσκολο και τι είναι εύκολο, ο καθένας μιλάει για τον εαυτό του, και τα προσωπικά του βιώματα θέλει να δικαιολογήσει. Σε όλες τις εξετάσεις αυτό που δίνει την αυτοπεποίθηση είναι η προετοιμασία. Μην επικεντρώνεσαι στο σύμβολο (ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ) αλλά στη διαδικασία, που έχει πάρα πολλά βήματα.
Χωρίζουμε τη ζωή σε στάδια γιατί έτσι την καταλαβαίνουμε καλύτερα, αλλά η ζωή είναι γεμάτη από διαδικασίες χωρίς ξεκάθαρη αρχή και τέλος. Αυτό που έγραψες, μπορεί να μην το καταλαβαίνεις, αλλά είναι ένα βήμα προς την επίτευξη ενός στόχου. Η σκέψεις γύρω από έναν στόχο, είναι ήδη προς τη σωστή κατεύθυνση. Αυτό που πρέπει να περιορίσεις είναι οι άχρηστες σκέψεις. Στρώσου στη δουλειά, και να θυμάσαι, ότι καμία γνώση δεν είναι άχρηστη, άσχετα με τις περγαμηνές που τη συνοδεύουν.
________________
3.
Αγαπητή μου α,μπα, θα σε παρακαλούσα πάρα πολύ και ,ξέρω οτι δεν θα θεωρηθεί σωστό που το ζητάω, αλλά αν μπορούσες να μου απαντήσεις σύντομα γιατί έχει αρκετή σημασία για μένα. Σε ένα ποίημα του ο Κ. Καβάφης λέει
"Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες την πολλή συνάφεια του κόσμου,
Μες στις πολλές κινήσεις και ομιλίες."
Είμαι 20 και τώρα ουσιαστικά διαμορφώνομαι και προσπαθώ να γίνω ο άνθρωπος που θέλω και ονειρεύομαι παρά τα όσα θα βρεθούν στο δρόμο μου. Θεωρώ ότι από τότε που άρχισα σπουδές έχω αποκτήσει περισσότερη αυτοπεποίθηση και έχω γίνει κοινωνική νομίζω στο βαθμό που μου ταιριάζει, ελπίζοντας να το βελτιώσω ακόμα βέβαια. Θέλω να γνωρίσω και να αγαπήσω τους ανθρώπους και τον κόσμο και νομίζω ότι μέσα από την επαφή μου με αυτούς, όχι μόνο, θα με γνωρίσω και θα δω πως συμπεριφέρομαι και ποιοι μου ταιριάζουν. Πιστεύω, δηλαδή ό τι όσο γνωρίζω ανθρώπους θα μαθαίνω και για μένα. Εσύ ειλικρινά τι νομίζεις? Μήπως είναι ανούσιο όπως λέει ο ποιητής?- myselfandothers
Ο ποιητής έχει το δίκιο του ποιητή. Εσύ έχεις το δίκιο της νιότης.
Όπως λες, ουσιαστικά τώρα διαμορφώνεσαι. Μόλις ανακάλυψες τη χαρά της ανεξαρτησίας και της επιλογής, και οι άνθρωποι – τα νέα κοσκινάκια - σου φαίνονται ενδιαφέροντες, γεμάτοι μυστήριο και ηπείρους προς ανακάλυψη. Δεν θέλω να σε αποθαρρύνω, ούτε να σε προειδοποιήσω για κάτι. Έτσι είναι η πορεία της ζωής, και καλώς θέλεις να γνωρίσεις τους ανθρώπους και να τους αγαπήσεις. Το τι είναι οι άνθρωποι θα το καταλάβεις μόνο μέσα από τη διαδικασία, και μέσα από τις δικές σου εμπειρίες. Όλοι οι ποιητές μαζί δεν αρκούν για να σε πείσουν. Ίσως, κάποτε, να σου ερμηνεύσουν, ή να εξηγήσουν, ή ακόμη και να σε παρηγορήσουν, αν χρειαστεί.
________________
4.
Αγαπητή Αμπά,
Έχω σπουδάσει αρχιτεκτονική αλλά βρήκα δουλειά σε ένα τομέα παραπλήσιο με αυτόν (product design). Ο λόγος ήταν η έλλειψη ζήτησης αρχιτεκτόνων και όταν πήρα την δουλειά είπα γιατί όχι? Είμαι της άποψης ότι ό,τι μάθεις καλό είναι. Σύντομα ανακάλυψα την ιδιορρυθμία του αφεντικού μου. Μία δυναμική γυναίκα, εργασιομανής με τρελές απαιτήσεις από τους υπαλλήλους της (πχ το βρίσκει απαράδεκτο οι υπάλληλοι να σχολάνουν στην ώρα τους, ή να μην μπορούν να δουλέψουν αργίες/ σαββατοκύριακα). Παρόλα'αυτά μέσα σε δύο χρόνια, με πάρα πολύ δουλειά και πολλές δυσκολίες αφού ήταν καινούργιος κλάδος για μένα, κατάφερα να κερδίσω την εμπιστοσύνη της με αποτέλεσμα να έχω άψογες σχέσεις μαζί της.
Τον τελευταίο μήνα όμως δουλεύω σε ένα μεγάλο project, με μία κοπέλα (συνάδελφος) η οποία έχει πολύ φιλικές σχέσεις με το αφεντικό μου αφού γνωρίστηκαν στην σχολή που και οι δύο σπούδαζαν product design. Η συγκεκριμένη κοπέλα αν και μόνο 5 χρόνια μεγαλύτερη μου είναι απίστευτα επιβλητική στις απόψεις της με αποτέλεσμα να νιώθω σαν σκλάβα της. Καταρχάς αποκλείετε να λάβει υπόψη τις ιδέες μου ή τον τρόπο που δουλεύω. Δεν έχει κανέναν σεβασμό προς εμένα σαν άτομο ή τα ωράρια μου. Για παράδειγμα αν έχω κάποιο ραντεβού ή υποχρέωση και πρέπει να σχολάσω στην ώρα μου αμέσως θα μου την πει ότι είναι πολύ η δουλειά και πρέπει να δείξω αφοσίωση. Την περασμένη βδομάδα έτυχε να δουλέψω μέχρι τις δύο το πρωί ή μέχρι τα μεσάνυκτα και όταν της ανάφερα ότι δεν ισχύει ότι δεν δείχνω αφοσίωση μου απάντησε ότι βέβαια μου έχει απόλυτη εμπιστοσύνη απλά πρέπει να δουλεύω παραπάνω. 'Έχει ένα τρόπο να τα λέει όλα τόσο ευγενικά και με το γάντι και με την γλυκούλα της φωνή αλλά ξέρω ότι στάζει δηλητήριο. Από τον καιρό που δουλεύουμε μαζί άλλαξε και η σχέση μου με το αφεντικό μου και είμαι πλέον σίγουρη ότι της βάζει λόγια για μένα. Για παράδειγμα όταν τελείωσα ένα μέρος της δουλειάς και την έδειξα στο αφεντικό μου της άρεσε πολύ και μου είπε τα καλύτερα, όμως μετά όταν την είδε αυτή μου είπε ότι είναι σε καλό δρόμο αλλά θέλει πάρα πολύ δουλειά και συμπτωματικά τρεις μέρες μετά πήρα email από το αφεντικό ότι η δουλειά μου είναι ο αδύναμος κρίκος και πρέπει να ακολουθήσω τις οδηγίες της συναδέλφου μου. Δεν είναι ότι δεν μπορώ να δεχτώ κριτική, αντιθέτως σε αυτούς τους κλάδους έχουμε γερό στομάχι με την κριτική, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ να με βγάζουν άχρηστη και τεμπέλα όταν δεν είναι καθόλου μα καθόλου αλήθεια. Η συγκεκριμένη κοπέλα έχει κάνει τα ίδια και σε άλλους στο γραφείο και όταν κάποιος μία φορά προσπάθησε να μιλήσει στο αφεντικό μας για αυτό, δεν ήθελε να ακούσει λέξη με αποτέλεσμα να θυμώσει και αποπάνω που μιλήσαμε άσχημα για την φίλη της. 'Αρα όπως καταλαβαίνεις αυτή η τακτική απέτυχε. Προσπάθησα να μιλήσω με την συνάδελφο μου και να της εξηγήσω ότι δεν είναι επιλογή να δουλεύουμε 15 ώρες την μέρα, ότι κάνουμε δουλειά που δεν χρειάζεται και αν έχει πρόβλημα με μένα να μου το λέει κατευθείαν και θα κάνω ότι μπορώ. Το αποτέλεσμα ήταν να προσβαλτεί και να μου λέει ότι δεν είναι δουλεία μου τι κάνει. Εννοείτε μετά είπε του αφεντικού ότι δεν είμαι συνεργάσιμη και 'team player' (πήρα και γι'αυτό email από το αφεντικό).
Δεν ξέρω πλέον πώς να το αντιμετωπίσω όλο αυτό , δεν ξέρω που να βάλω γραμμή και να πω φτάνει και σίγουρα δεν μου αρέσει να θεωρούμε ο αδύναμος κρίκος όταν ξέρω ότι δεν είμαι. Δεν σκοπεύω να μείνω σε αυτή την εταιρεία για πάντα αλλά προς το παρών αν φύγω απλά θα είμαι άνεργη.
Απολογούμε για το μεγάλο κείμενο, περιμένω την γνώμη σου – Σοφία.
Όταν νιώθεις ότι προσπαθείς να ανοίξεις μια τρύπα σε έναν τοίχο χτυπώντας τον με το κεφάλι σου, πρέπει να στρίψεις το κεφάλι σου αλλού (και όχι να χαίρεσαι που κατάφερες να ρίξεις λίγο σοβά). Η άμεση, κατά μέτωπο επίθεση και αντιμετώπιση που προσπάθησες μέχρι σήμερα δεν σου βγήκε σε καλό, αντιθέτως, άρχισες να παίρνεις μέιλ από το αφεντικό (μέιλ! Αν είναι δυνατόν. Σε άλλη ήπειρο είναι το γραφείο της;)
Με άλλα λόγια, «αν δεν σου αρέσουν αυτά που λέγονται, άλλαξε τη συζήτηση», όπως έχει και ο Ντον Ντρέιπερ. Το πιο σημαντικό: θα είναι μόνιμη η συνεργασία με τη «συνάδελφο» που θέλει να γίνει Βεζίρης στη θέση του Βεζίρη; Αν όχι, τσάμπα χάνουμε το σάλιο μας. Μόλις λήξει η «συνεργασία» σας, θα επιτεθεί στον επόμενο προκειμένου να διατηρήσει την σχέση εξάρτησης που έχει με το αφεντικό. Αν ναι, πρέπει να προσπαθήσεις να στρέψεις τη συζήτηση αλλού. Μην αναλύεις γιατί φεύγεις, πότε φεύγεις. Όταν σου κάνει σχετικές παρατηρήσεις, γνέψε, χαμογέλασε, συμφώνησε, και απλώς κάνε αυτό που θέλεις. Αυτό που θέλει είναι να παραδεχτείς ότι είναι ανώτερή σου και ότι εσύ πρέπει να ακολουθείς τις οδηγίες της– αυτό θέλει, δεν την ενδιαφέρει στην πραγματικότητα πόσες ώρες κάθεσαι στο γραφείο. Δείξε όμως μεγάλη προσοχή στο θέμα της δουλειάς, κάνε ερωτήσεις, ζήτα τη γνώμη της, με λίγα λόγια, βρες έναν τρόπο για να τραβήξεις την προσοχή της αλλού. Όσο δεν θα σε αλλάξει αυτή, τόσο δεν θα την αλλάξεις κι εσύ, οπότε σταμάτα να το προσπαθείς, δεν θα έχει αποτέλεσμα, και δεν σε συμφέρει καθόλου.
Η καλύτερη σου απάντηση είναι η δουλειά σου και τα καλά αποτελέσματα. Μην τις αφήνεις να σου στερήσουν αυτή την θέληση και την αυτοπεποίθηση, γιατί δεν θα είσαι εκεί για πάντα, και θα σου χρειαστεί σε όλες τις επόμενες δουλειές. Συγκεντρώσου σε αυτά που κάνεις, και όχι σε αυτά που σου κάνουν, και δείξε στον εαυτό σου και σε αυτές ότι είσαι υπεύθυνη και απαραίτητη στο γραφείο, ακόμη και αναντικατάστατη. Όταν το καταφέρεις αυτό, θα είναι πολύ δύσκολο να σε αγγίξει κάποιος, ακόμα και ο υποψήφιος Βεζίρης.
________________
5.
Α,μπα....ΒΟΗΘΕΙΑ
Είμαι 24 και έχω ρυτίδες στα μάτια.
Εχω δοκιμάσει μάσκες, κρέμες, απουσία εκφράσεων, αλλά τίποτα!
Εχεις κάτι να μου προτείνεις;;; ΒΟΗΘΕΙΑ
Ναι. Να το δεχτείς, και να μην πιστέψεις ποτέ ότι κάποια κρέμα θα σου τις εξαφανίσει.
Υστερόγραφο: κανείς δεν ασχολείται, δεν βλέπει, και δεν ενδιαφέρεται για τις ρυτίδες στα μάτια σου όσο εσύ.
________________
6.
Πιστεύεις ότι μια κοπέλα μεσοαστικής οικογένειας έχει μέλλον με έναν σουβλατζή μετανάστη από τη Συρία;- κρι-κρι
Ή αλλιώς: έχει μέλλον ένας επιχειρηματίας από τη Συρία, με μια κοπέλα αγνώστου επαγγέλματος από μια χρεοκοπημένη χώρα που παραπαίει;
Ο τρόπος που θέτεις την ερώτηση είναι αποκαλυπτικός για αυτά που πιστεύεις. Ο Σύριος μετανάστης προσδιορίζεται από το «σουβλατζής», ενώ για την κοπέλα αρκεί το «μεσοαστική οικογένεια. Σε αυτό τον συσχετισμό, η απάντηση είναι «σίγουρα όχι».
Αν ρωτούσες «έχει μέλλον μια σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων που προέρχονται από διαφορετικές χώρες με ενδεχόμενο πρόβλημα επικοινωνίας λόγω διαφορετικών βιωμάτων», η απάντηση θα ήταν διαφορετική, και αρκετά πιο αναλυτική.
Και για να είμαστε και ειλικρινείς, τουλάχιστον μεταξύ μας, μεσοαστικές οικογένειες με όρους Βουγιουκλάκη δεν υπάρχουν πια στην Ελλάδα. Είναι μεταβατική η φάση, ή, για τους πιο απαισιόδοξους, τουρλουμπούκι.
________________
7.
Mε αφορμή ένα άρθρο που διάβασα εδώ στη Lifo με τίτλο «Η Μέριλ Στριπ εξηγεί τον σεξισμό στην ιστορία του κινηματογράφου»
και –κυρίως- τα σχόλια από κάτω, θα ήθελα τη γνώμη σου πάνω στο γεγονός ότι όταν θίγεται το θέμα διακρίσεων εις βάρος των γυναικών, τα περισσότερα από τα σχόλια που γίνονται από τους ανθρώπους με ανδρικά σεξουαλικά όργανα, είναι σχόλια που αντιτίθενται στο ότι δεν υπάρχει ισότητα στην πράξη και μάλιστα αναφέρουν και παραδείγματα του τύπου « μα η τάδε γυναίκα τα κατάφερε να γίνει π.χ. διευθύντρια, άρα, άρα; Άρα για ποιες διακρίσεις λες;». Γιατί κόπτονται τόσο πολύ να πείσουν κάποιον που υφίσταται διακρίσεις ότι δεν τις υφίσταται; Εγώ είμαι γυναίκα και λευκή. Εάν έρθει ένας άνθρωπος με μαύρο χρώμα και μου πει ότι κάποιες φορές έχω υποστεί διακρίσεις, δεν θα του πω, «ναι αλλά ο Ομπάμα είναι μαύρος»! Ούτε θα προσπαθήσω να περιφρουρήσω το «προνόμιο» του να είσαι λευκός σε αυτόν τον πλανήτη, όχι γιατί με επηρεάζει προσωπικά ή όχι, αλλά γιατί είναι βλακώδες! Και σιγά μην κάτσω να του πω «υπερβάλλεις»! Τις βλέπω δεν τις βλέπω τις διακρίσεις (εγώ προφανώς βλέπω διακρίσεις σε μαύρους, αλλόθρησκους, γυναίκες, κτλ, πρέπει να είσαι ζώον για να μην τις βλέπεις), έχουν γίνει τόσοι αγώνες, διάλογοι, έχουν γραφτεί βιβλία, κτλ, δεν μπορείς να εθελοτυφλείς!
Ξέρεις πόσοι χρησιμοποιούν το «ο Ομπάμα είναι μαύρος» ως επιχείρημα ότι δεν υπάρχει πια ρατσισμός στην Αμερική; Έχουν ματώσει τα αυτιά μας να το ακούμε και τα μάτια μας να το διαβάζουμε, έχει πονέσει το μυαλό μας να προσπαθούμε να μην εξαγριωνόμαστε.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μια προνομιούχα ομάδα είναι τυφλή στα προνόμια που έχει. Ακόμα και έξυπνοι, ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι μπορεί να δείξουν ξαφνικά ότι τους έχει διαφύγει ένα μεγάλο μέρος της αδικίας, και με «αυτούς» δεν εννοώ μόνο τους άντρες. Ως λευκή, δυτική, αρτιμελής και στρέιτ γυναίκα έχω άπειρα προνόμια, και όταν μου αποκαλύπτονται όσα δεν έχω αντιληφθεί, η πρώτη μου, αυθόρμητη αντίδραση, είναι η άμυνα. Αυτό είναι ανθρώπινο, αλλά δεν είμαστε μόνο αυθορμητισμό και ακούσιες αντιδράσεις. Είμαστε και έλλογα όντα με δυνατότητα εξέλιξης.
Ένας λόγος είναι ότι όταν θεωρείς ότι ταυτίζεσαι με τους «καλούς», με τους «σκεπτόμενους», δεν θέλεις να σε τοποθετούν στην πλευρά που ξέρεις ότι αντικατοπτρίζεσαι. Έχεις δημιουργήσει μέσα σου μια ταυτότητα, και δεν ανέχεσαι να σου την ανατρέπει ένας άγνωστος, ή οποιοσδήποτε, τελικά. Σε κανέναν δεν αρέσει να τον λένε ρατσιστή, ούτε καν στους αυθεντικούς, απολύτως ρατσιστές. Διαχωρίζοντας τον εαυτό σου από τους «άλλους», πιστεύεις ότι είσαι σε θέση να αγνοείς το πρόβλημα, επειδή είσαι αθώος. Τα προνόμια όμως δεν μπορείς να τα αποποιηθείς επειδή έκανες τον ελάχιστο κόπο να κάνεις τρεις σκέψεις παραπάνω.
Ένας άλλος λόγος είναι ότι είσαι πράγματι τυφλός στην αδικία, επειδή δεν την έχεις ζήσει ποτέ. Και αφού δεν την έχεις ζήσει, δεν υπάρχει, και όσοι λένε ότι υπάρχει, λένε ψέματα, ή υπερβάλλουν. Παράδειγμα: ως λευκές, πόσες φορές έχουμε διαλέξει μέικ απ, σκεπτόμενες, «αυτή η μάρκα θα έχει αρκετά σκούρο χρώμα για το δικό μου δέρμα;» Ποτέ. Αυτό το πρόβλημα δεν το έχουμε συναντήσει, άρα δεν υπάρχει, και αν κάποιος το κάνει θέμα, είναι πολύ πιθανό να πάρει την απάντηση ότι «υπερβάλλει, τόσες μάρκες μέικ απ υπάρχουν (που είναι ΜΟΝΟ) για μαύρες».
Ο τρίτος, και πιο ποταπός λόγος, είναι ότι όταν μια ομάδα βλέπει ότι κινδυνεύει να χάσει τα προνόμια της επειδή η κοινωνία αλλάζει, συσπειρώνεται και γίνεται επιθετική, προσπαθώντας να γαντζωθεί απ' ό,τι μπορεί. Ο φεμινισμός διανύει μια πολύ δυναμική περίοδο σε ορισμένες χώρες, και οι αντιδράσεις είναι ανάλογες. Τώρα το πλοίο έχει σαλπάρει, και από τα μάτια σβήνει η στεριά. Τουλάχιστον έτσι ελπίζω.
σχόλια