ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ποτέ δεν έκανα όνειρα γιατί ποτέ δεν έβγαιναν και πληγωνομουν. Από τότε που μπήκες στη ζωή μου άρχισα να ονειρεύομαι μια κοινή πορεία μαζί σου γιατί εσύ με έκανες να το σκέφτομαι έτσι. Παρόλο που εγώ αρνιομουν εσύ ήθελες έλεγες. Τώρα που εγώ θέλω δεν γίνεται γιατί εσύ φεύγεις. Που πάει η κοινή πορεία? Που πάνε τα όνειρα ? Πως θα σε ακολουθήσω εκεί που πας. Θέλω πολύ και ας μην σε βλέπω τόσο πρόθυμο πια αλλά τόσα όνειρα, τόσο ρίσκο. Αν πήγαινες κάπου αλλού να υπάρχει μεγαλύτερη ελπίδα για καλύτερη επαγγελματικη αποκατάσταση καλύτερο μέλλον αλλά Βουλγαρία? Άμα βρω δουλειά στον τομέα μου θα έρθω. Αρκεί να μου πεις ότι με θες δίπλα σου θα έρθω. Έξι χρόνια είναι πολλά. Ξέρω ότι δεν θα αντεξουμε αλλιώς. Μόνο μαζί. Πως θα βρούμε τον τρόπο όμως? Στεναχωριεμαι τόσο που φεύγεις δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω και τι να σκεφτώ. Ψάχνω κάθε μέρα τρόπους για να δω πως θα έρχομαι να σε βλέπω. Κοιτάω εισιτήρια, τρένα, αεροπλάνα. Κοιτάω ακόμα και για δουλειά. Μου λες θα δούμε κάνε υπομονή. Οι μέρες περνάνε σε μια βδομάδα φεύγεις. Και ξέρω ότι σε χάνω. Τι υπομονή πως να το διαχειριστω όλο αυτό. Έχω τρελαθεί δεν μπορώ. Δεν θέλω να φύγεις. Δεν θέλω να σε χάσω. Το πρώτο δεν μπορώ να στο πω. Δεν μπορώ να στο επιβάλλω. Σου λέω το δεύτερο. Δεν αντέχω μακριά σου. Είναι ήδη δύσκολα για εμάς. Από την αρχή το ξέραμε. Αλλά όχι έτσι. Κάτι να γίνει και όλα να φτιάξουν. Να γύρναγε ο χρόνος στις μέρες που σε είχα κοντά μου. Να ξανάρθουν οι στιγμές που κοιμόμουν μαζί σου. Για πάντα. Αυτό θέλω. Μαζί. Όχι χωρια.