__________________
1.
Αγαπητή Α μπα,
όταν είσαι 20 χρονών, λες στην μάνα σου ότι η ζωή σου είναι χάλια, δεν σου αρέσει η σχολή, δεν σε ενδιαφέρει αυτό που κάνεις κτλ κτλ, και σου απαντά παιδί μου να σκέφτεσαι ότι θα βρεις τον δρόμο σου αφού πάρεις πτυχίο..... φταις εσύ που κάθεσαι και το συζητάς και δεν κάνεις κάτι να το αλλάξεις αποκλειστικά ή φταίει και η ελληνική χριστιανική πουριτανική οικογένεια ?
Ευχαριστώωωωω...- uaauaguga
Φταίει και λίγο ότι όταν είμαστε 20 δεν καταλαβαίνουμε πότε η μαμά έχει δίκιο.
Το πόσο σου αρέσει η σχολή λίγη σχέση έχει με το επάγγελμα στο οποίο θα σε οδηγήσει. Ίσως και καμία. Βρίσκεσαι σε ένα προστατευμένο περιβάλλον, και δεν το ξέρεις. Αν πραγματικά πιστεύεις ότι η ζωή σου είναι χάλια, και ότι ξέρεις πολύ καλά σε ποιο μέλλον σε οδηγεί η σχολή σου, και δεν θέλεις με τίποτα να το ζήσεις αυτό, έχεις μυαλό, χέρια και πόδια. Αποφάσισε τι είναι καλύτερο από αυτό που κάνεις, σχεδίασε έναν δρόμο για να το καταφέρεις, και ξεκίνα. Η μαμά σου τι θέλεις να κάνει; Τι περιμένεις να σου πει; Είσαι ενήλικας πια.
Αν τελικά αυτό που θέλεις είναι να σε κανακέψουν, αγκάλιασε τη μαμά σου χωρίς λόγια. Θα το κάνει, και ας είσαι ενήλικας πια.
__________________
2.
Πότε αφήνεις πίσω τη μεγάλη αγάπη; Εννοώ ν'αφήσεις το φάντασμα της πίσω που γίνεται μέτρο πάντων. Και πώς μπορείς να συγχωρήσεις τον εαυτό σου για ό,τι έκανε για να του φύγει (ψέματα, απιστίες); Πώς παίρνεις την απόφαση να ξαναδιεκδικήσεις τη ζωή σου και να πάψεις να αυτοτιμωρείσαι; Άλλαξα δουλειά, σπίτια, πόλεις, παρέες, ρούχα, σεντόνια.... Πώς; Και πάνε χρόνοι τέσσερεις...- 01_05_10_22
Αχ, πόσο με εκνευρίζουν αυτοί που καταφέρνουν να γκλαμουροποιούν τα ελαττώματα τους.
Συγνώμη ζήτησες;
Όχι από τις κινηματογραφικές συγνώμες, που δηλώνεις πόσο υπέφερες φορώντας φωτοστέφανο. Κανονική, από τις συγνώμες που στόχο έχουν να κάνουν τον άλλο να νιώσει καλά. Όταν εγκαταλείψεις τον εαυτό σου και επικεντρωθείς στον άλλον και στο δικό του πρόβλημα, τότε ξεπερνάς. Όταν καταφέρεις να σταματήσεις να τοποθετείς τον εαυτό σου στο επίκεντρο της ιστορίας, και σταματήσεις να πιστεύεις ότι όλα έγιναν επειδή εσύ τα αποφάσισες, όταν είσαι έτοιμος να καταλάβεις ότι ο άλλος δεν ήταν παθητικός δέκτης, τότε ξεπερνάς.
Δεν «αφήνεις» την μεγάλη αγάπη. Πρώτον: δεν ήταν μεγάλη. Αυτά τα ακούνε οι μεγάλες αγάπες και γελούν. Φέρθηκες χάλια, και μετά τελείωσε. Δεύτερον: δεν την αφήνεις. Η αγάπη λήγει, σβήνει, τελειώνει. Ακόμα και αν τα έκανες όλα σωστά, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι τώρα θα ήσασταν μαζί. Δεν είσαι εσύ ο Δημιουργός, το Α και το Ω.
Το καλύτερο (το χειρότερο) είναι ότι μερικοί όταν λένε «έχασα την μεγάλη αγάπη» εννοούν «έχασα κάποιον που εξακολουθώ να πιστεύω ότι ήταν καλός μαζί μου επειδή είμαι απίθανος τύπος, τόσο απίθανος που δεν χρειάζεται να προσπαθήσω για τίποτα», και όχι επειδή ο άλλος ήθελε να είναι καλός, και τώρα είναι καλός με κάποιον άλλον. Νομίζουν ότι έχασαν κάποιον που θα ανεχόταν τα πάντα επειδή είχε τυφλωθεί από έρωτα - πώς θα μπορούσε άλλωστε να μην τυφλωθεί από τέτοιο κελεπούρι - και τον παράτησαν. Τους είναι αδύνατον να καταλάβουν ότι οι άλλοι, όπως δίνουν την αγάπη, μπορούν και να την αποσύρουν. Ο εαυτός τους είναι πρωταγωνιστής στα πάντα, εις τους αιώνες των αιώνων.
__________________
3.
Διάβασα χτές αυτή την είδηση.
Θεωρείς ότι ήταν σωστό που τον απέβαλαν από τον αγώνα δεδομένου του γεγονότος ότι "αυτό" το πράγμα δύσκολα ελέγχεται; - ανώνυμος
Συμφωνώ απόλυτα με τα σχόλια αυτού που έγραψε την είδηση. Επίσης, θεωρώ ότι το να κάνεις ποδήλατο γυμνός είναι μια μορφή βασανιστηρίου, ή, αν γίνεται οικειοθελώς, μια μελέτη μαζοχισμού.
__________________
4.
Λένα
Γεια σου και πάλι! Αποφάσισα να σου ξαναστείλω. Όπως σου είχα γράψει και σε ένα πολύ παλαιότερο μήνυμα, το οποίο μάλιστα δημοσιεύτηκε, έχω περάσει (με τις πανελλήνιες του 2014) σε μια σχολή στη Θεσσαλονίκη( Ιστορίας και Αρχαιολογίας ΑΠΘ). Αν και εξ αρχής δεν ήμουν ευχαριστημένος με την σχολή αυτή, ούτε καν επιλογή μου ήταν, αποφάσισα να γραφτώ και πολύ περισσότερο να παρακολουθήσω και μαθήματα. Έτσι πέρσι το Σεπτέμβρη έφυγα από το πατρικό μου- 350 χλμ νοτιοδυτικά της Θεσσαλονίκης- και πήγα εκεί και παρακολούθησα σχεδόν συστηματικά τουλάχιστον ένα εξάμηνο. Τελικά επιβεβαίωσα ότι δε μου αρέσει η σχολή ως αντικείμενο. Επισκεπτόμουν μάλιστα, αρκετές φορές άλλες σχολές όπως φιλολογία, νομική, οι οποίες μου άρεσαν και μου αρέσουν σταθερά. Έτσι, λοιπόν, αποφάσισα να δώσω πάλι πανελλήνιες, άρχισα φροντιστήρια- σε απόφοιτη κλασσικού- και διάβαζα. Πέρασε ο καιρός, κατέβηκα στη πατρίδα, έδωσα εξετάσεις και μόλις πριν 4 ημέρες τις ολοκλήρωσα. Ωστόσο από ότι φαίνεται- τα αποτελέσματα βγαίνουν το τρίτο δεκαήμερο- δεν πέτυχα κάτι περισσότερο που να με οδηγήσει έστω στη φιλολογία. Η ευθύνη είναι κατ' αποκλειστικότητα δική μου, της ψυχοσύνθεσης μου. Όπως και τη πρώτη χρονιά έτσι και εφέτος, δεν έβαλα σταθερό πρόγραμμα, δεν έθεσα ξεκάθαρους στόχους και δεν απέφυγα τη τακτική της αναβολής!
Και τώρα, να εδώ με μαραζώνει η σκέψη πως θα ακολουθήσω, με ενός έτους καθυστέρηση, ένα επιστημονικό αντικείμενο που δε συνάδει με τις στοχεύσεις μου, με τα όνειρα μου. Αισθάνομαι ότι δε έχω βάσεις να αρχίζω να θεμελιώσω. Και το χειρότερο είναι ότι οι ευθύνες εναπόκεινται πάνω μου. Διότι είχα την τόσο την ηθική όσο και την υλική στήριξη των γονέων μου και του ευρύτερου περιβάλλοντος μου. Με άλλα λόγια τα τελευταία 2 χρόνια βαράω μ@λ@κί@! Αλλά το θυμάμαι εκ των υστέρων!
Τι κάνουμε, λοιπόν, σε αυτές τις περιπτώσεις? Αλλάζουμε το δρόμο μας μήπως βρούμε στη διαδρομή κάτι ευχάριστο? Λειτουργούμε με αυθυποβολή? Μένουμε παντοτινά υποτονικοί? Πάντως αυτό που ξέρω είναι ότι προς το παρόν δε μπορώ να σκεφτώ καθαρά!
Ευχαριστώ εκ των προτέρων
Άρης
Άρη.
Νομίζεις ότι επειδή σου άρεσαν οι παραδόσεις μαθημάτων στη νομική, θα σου άρεσε να είσαι δικηγόρος; Ή ότι θα γινόσουν καλός δικηγόρος; Ή θα γινόσουν μια μέρα δικαστής; Επειδή σου άρεσαν οι παραδόσεις στη φιλολογία, και τι έγινε; Θα έγραφες το επόμενο λεξικό; Τι θα τις έκανες αυτές τις σπουδές; Δεν είναι ότι θα ήθελες να γίνεις χορευτής και πέρασες στην αρχαιολογία.
Γιατί τα νέα παιδιά μιλούν τόσο περισπούδαστα για το «αντικείμενο», λες και θα γίνουν ερευνητές; Γιατί δυσκολεύονται τόσο να καταλάβουν ότι αν δεν θέλεις να γίνεις καθηγητής πανεπιστημίου, οι σπουδές είναι μια περίοδος που παίρνεις τυπικά, πολύ γενικά, και ελάχιστα προσόντα για να ελπίζεις να βρεις αργότερα μια σχετική δουλειά; Και πώς είναι δυνατόν μετά από ένα εξάμηνο να πιστεύει κάποιος ότι έχει καταλάβει το «αντικείμενο» ΟΛΗΣ της επιστήμης της ιστορίας, και ΟΛΗΣ της αρχαιολογίας; Ποιος θα τον σταματήσει;
Φταίει το σχολείο; Φταίει το φροντιστήριο; Φταίει η συνθλιπτική για την άγουρη ψυχή εμπειρία των πανελληνίων; Φταίει η ελληνική κοινωνία που έχει αγιοποιήσει το πανεπιστήμιο ως στόχο, και μετά όσοι περνάνε νομίζουν ότι πρόκειται περί επαγγέλματος;
Δεν θες να κάνεις κάτι σχετικό με την ιστορία και την αρχαιολογία; Κατάλαβες τι μπορείς να κάνεις μετά, τι μεταπτυχιακά ανοίγονται, και δεν μπορείς να φανταστείς ούτε μια διέξοδο προς μια κατεύθυνση που σου αρέσει; Ωραία. Όταν τελειώσεις, δώσε κατατακτήριες. Νομίζεις ότι στις πανελλήνιες τελειώνει η ζωή; Ότι το «αντικείμενο» είναι τα μαθήματα στα αμφιθέατρα;
Βέβαια, δεν ξέρουμε αν πέρασες ή όχι. Μακάρι να πέρασες, μεταξύ άλλων για να δεις στην πράξη τη ρήση «πρόσεχε τι εύχεσαι».
ΥΓ. Η στενοχώρια σου που δεν πέτυχες τον στόχο σου είναι κατανοητή και τη βλέπω με μεγάλη συμπάθεια. Αλλά μην τολμήσεις να αποδώσεις σε αυτή την αποτυχία οτιδήποτε συμβεί από δω και πέρα στη ζωή σου. Το σταυροδρόμι σε έβγαλε αλλού, και δεν θα μάθεις ποτέ αν αυτό το αλλού είναι καλύτερο ή χειρότερο.
__________________
5.
Αγαπητή Α,μπα..
Είμαι 20 χρονών και ενεργή σεξουαλικά τα τελευταία 4 χρόνια. Ποτέ δεν έχω κάνει σχέση γιατί ποτέ δεν ήθελα και ενώ έχω μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον με ευτυχισμένα ζευγάρια γύρω μου(κυρίως γονείς) δεν έχω νοιώσει ποτέ την ανάγκη να ακολουθήσω το 'παράδειγμα'. Η πιο σοβαρή από τις περιστασιακές σχέσεις μου ήταν με έναν άνθρωπο που έχω καταλήξει να τον αγαπάω και να τον ξέρω πολύ καλά ( γνωριζόμαστε 5 χρόνια και τραβιόμασταν για καιρό). Ακόμα και τώρα καταλήγουμε να κοιμόμαστε μαζί όταν βρισκόμαστε (σπουδάζω μακριά) και μιλάμε σχεδόν καθημερινά στο skype νομίζω όμως ότι πλέον τον βλέπω περισσότερο φιλικά. Κάτι ακόμα που με απασχολεί είναι ότι μου αρέσουν και οι κοπέλες και ενώ δεν έχω κάνει ποτέ κάτι με κάποια γιατί δεν έχει τύχει, έχω νοιώσει πολύ μεγαλύτερη έλξη και έχω φάει τρελά κολλήματα σε αντίθεση με τα αγόρια. Η ερώτηση μου λοιπόν είναι αν τελικά για το ότι δεν θέλω να κάνω σχέση (δεν θεωρώ ότι είναι κάτι που απαραίτητα πρέπει να γίνει σύντομα, απλά το ψάχνω) φταίει η ανεκπλήρωτη επιθυμία μου και τα απωθημένα μου ή μήπως τελικά μου αρέσουν μόνο οι γυναίκες και δεν το έχω αποδεχτεί.- Λίνα χ.
Το διαζευκτικό «ή», με τον τρόπο που το χρησιμοποιείς, νομίζω ότι αποκαλύπτει κάποια πράγματα. Για κάποιο λόγο θεωρείς ότι το να σου αρέσουν «μόνο» γυναίκες, δηλαδή το να είσαι λεσβία, είναι κάτι κακό, ενώ το να σου αρέσουν και οι γυναίκες σε περιστασιακή βάση, δεν σε κάνει λεσβία, και αυτό είναι καλύτερο, αν και μάλλον δεν θα ήθελες να σε χαρακτηρίσουν bi.
Αποφεύγεις τις λέξεις, και αυτό από τη μία είναι καλό – γιατί οι λέξεις δεν αρκούν για να περιγράψουν την ρευστή ανθρώπινη σεξουαλικότητα – από την άλλη η αποφυγή τους ίσως να δείχνει ότι προσπαθείς να παρακάμψεις το διά ταύτα: την σκέψη ότι σου αρέσουν οι γυναίκες.
Ο τρόπος έκφρασης σου δείχνει άνθρωπο ικανό για αναλυτική σκέψη, οπότε είμαι βέβαιη ότι θα συνεχίσεις τον δρόμο σου, και θα τον βρεις. Κράτα τα ερωτήματα, αλλά μην βιάζεσαι να απαντήσεις. Σου αρέσει αυτό που σου αρέσει, είσαι αυτή που είσαι, οι τίτλοι της ζωής σου θα μπουν στο τέλος της – δεν προσφέρουν κάτι πιο πριν. Δεν ερωτευόμαστε φύλο. Ερωτευόμαστε ανθρώπους. Οι κατηγοριοποιήσεις βοηθούν τους στατιστικολόγους, στην άσχημη εκδοχή, τους δυνάστες, και στην χειρότερη, τους στενόμυαλους.
__________________
6.
Αγαπητη Αμπα,
Ειμαστε μαζι 2 χρονια. Γνωριστηκαμε στα εξωτερικα. Αυτη παντα ηθελε να επιστρεψει, αλλα εγω ημουν πιο χαλαρος. Εφυγα συνειδητοποιημενα απο την Ελλαδα.
Ολα κυλουσαν ομορφα τον πρωτο εναμιση χρονο. Λιγο καιρο αφοτου συγκατοικησαμε αρχισε τα "δε μπορω εδω θελω να ζησω σε αλλο κρατος για την εμπειρια". Με στενοχωρησε πολυ αλλα τη στηριξα οσο μπορουσα να διεκδικησει τα ονειρα της. Πηγε σε αλλο κρατος και στο ενδιαμεσο εκανε προσπαθεια να γυρισει στην Ελλαδα. Και με τη δικη μου επισης υποστηριξη. Και τα καταφερε! Ηρθε να με δει για λιγο και περασαμε τοσο ομορφα! Και τσουπ εφυγε παλι... Ειναι δυσκολο οταν μενεις πισω.
Εγω δεν ειμαι ετοιμος να γυρισω ρε αμπα. Ειμαι χαρουμενος με τη δουλεια μου εδω και υπαρχει προοπτικη εξελιξης. Και τωρα που εφυγε καποιοι καλοθελητες με λενε "θυμα". Με ρωτησαν πως νιωθω που με παρατησε ξανα. Ακομα και να τη χωρισω μου ειπαν, μιας και προκειται για παρταλι και οτι χανω τον χρονο μου. Και δεν ξερω - κατι εσπασε μεσα μου. Τι μου συμβαινει;- ντιλι ντιλι ντιλι
Γιατί είσαι θύμα εσύ, και δεν είναι αυτή, που ονειρεύτηκε επιστροφή στην Ελλάδα και εσύ δεν τη συνόδεψες; Γιατί να λέγεται κάποιος από τους δύο θύμα;
Καλοθελητές πάντα θα υπάρχουν, ό,τι και να γίνει. Σημασία τους δίνουμε μόνο όταν τα σχόλια τους χτυπούν ευαίσθητο νεύρο. Δεν θέλω να ρίξω κι άλλο λάδι στη φωτιά, αλλά η απόφαση σας - η κοινή σας απόφαση – να μένετε χωριστά, επειδή βάζετε τον τόπο διαμονής πάνω από τον άλλον, δεν είναι αποκαλυπτική για τη σχέση σας;
__________________
7.
Α,μπα μου,
Δεν ξέρω εάν σου αρέσει ο Μπουκόφσκι, εγώ τον βρίσκω μοναδικό. Ήθελα να σε ρωτήσω, εσένα και τους σχολιαστές σου, ποια γυναίκα συγγραφέα θα πρότεινες σε μια φανατική αναγνώστρια και λάτρη του στυλ του Μπουκόφσκι; Ο ίδιος προτείνει την Carson Mccullers και παρήγγειλα ήδη ένα βιβλίο της, αλλά θα με ενδιέφεραν και άλλες προτάσεις.
Ευχαριστώ,
Σε φιλώ
Θα σου πω τη δική μου μέθοδο.
Όταν μου αρέσει ένας συγγραφέας, όταν μου αρέσει πάρα πολύ, διαβάζω κι άλλα βιβλία του. Αν εξαντληθούν, ή αν νιώσω ότι είμαι ΟΚ με αυτόν τον τρόπο γραφής, βλέπω τι μου προτείνει η Amazon. Έχω kindle, και αυτό σημαίνει ότι οι προτάσεις είναι βασισμένες στις αγορές, αλλά μη νομίζετε ότι πετυχαίνει πάντα τις προτάσεις. Οι κατηγοριοποιήσεις των βιβλίων από τους εκδοτικούς οίκους έχουν στόχο τις πωλήσεις και όχι την σωστή, κάπως έστω αντικειμενική κατανομή. Οπότε, αν πας στην Amazon και γράψεις "Bukowski", στην ίδια σελίδα, πιο κάτω, θα βρεις το"Customers Who Bought This Item Also Bought", που είναι πολύ χρήσιμο.
Το άλλο που κάνω βρίσκεται εδώ, κι εδώ, ένα ακόμη καλύτερο, κι εδώ, ένα πιο γενικό.
Αν τώρα, ρωτάς εμένα προσωπικά, τι να διαβάσεις μετά τον Μπουκόφσκι, επειδή σου άρεσε ο Μπουκόφσκι, θα σου πω ότι αυτός ο τρόπος σκέψης οδηγεί σε απογοητεύσεις. Ένας είναι ο Μπουκόφσκι. Όπως ένας είναι ο κάθε συγγραφέας που μιλάει στην καρδιά μας κάθε φορά. Μην ψάχνεις υποκατάστατα, δεν υπάρχουν. Ψάξε να βρεις τον επόμενο συγγραφέα που θα μιλήσει στην καρδιά σου, και δώσε στον εαυτό σου το περιθώριο να μην έχει καμία σχέση ο επόμενος με τον Μπουκόφσκι. Μην πιστέψεις ότι βρήκες το είδος των βιβλίων που σου αρέσουν. Έπεσες κατά τύχη σε κάτι που σου ταιριάζει. Υπάρχουν άπειρα ακόμα είδη λογοτεχνίας, και αμέτρητοι ακόμα συγγραφείς, που περιμένουν να τους ανακαλύψεις.
σχόλια