Είχαν δίκιο που την έκραξαν όλοι;

Η Χριστίνα Ταχιάου, γνωστή δημοσιογράφος απ' την Θεσσαλονίκη και πρώην βουλευτής του Ποταμιού έγραψε στο Protagon για το μισθό του βουλευτή και το πώς ξοδεύεται.

Στο άρθρο περιγράφει τις παροχές που παίρνουν οι βουλευτές, τα επιδόματα, το τι παίζει με τα αυτοκίνητα κλπ, και καταλήγει:

«Τον πρώτο καιρό ζούσα μέσα στη Βουλή αλλά θεωρητικά έμενα σε ξενοδοχείο το οποίο πλήρωνε η Βουλή, καθώς δεν έχω την τύχη να διαθέτω σπίτι στην Αθήνα. Το Μάιο πήγα σε σπίτι και, σε περίπτωση που διαφεύγει στους αναγνώστες, το σπίτι έχει ανάγκες, εξοπλισμό, λογαριασμούς κλπ. Η Βουλή δίνει επίδομα ενοικίου σε βουλευτές οι οποίοι δε διαθέτουν σπίτι και καθώς δε διαθέτω ούτε στη Θεσσαλονίκη αλλά ζω στο ενοίκιο, έπαιρνα 1.000 ευρώ κάθε μήνα επίδομα ενοικίου, από το Μάιο έως και τον Αύγουστο. Βρέθηκα, λοιπόν, με δυο σπίτια και διπλούς λογαριασμούς. (...) Πριν γίνω βουλευτής, είχα ρούχα είτε για σπορ είτε για σινεμά και μπαρ, όλα απολύτως ακατάλληλα για βουλευτή, άρα χρειαζόμουν καινούργια γκαρνταρόμπα. Άσε δε που ζώντας μονίμως με κάμερες, φωτογράφους και όλες τις Μισίκο Κακουτάνι των social media να καιροφυλακτούν, έπρεπε να είμαι πάντα καλοντυμένη και περιποιημένη.

Το επίδομα των 291 ευρώ για έξοδα κίνησης που περιλαμβάνεται στα 5.501,74 ευρώ της αποζημίωσης δεν έφτανε ούτε μέχρι τις 10 του μηνός. Ως βουλευτής, χωρίς λεπτό ελεύθερο, δεν είχα την πολυτέλεια να πηγαίνω με το λεωφορείο, με το μετρό ή με το ποδήλατο. Δεν έχω αυτοκίνητο στην Αθήνα, οπότε έπαιρνα συνεχώς ταξί, μέχρι που αγγάρεψα τους συνεργάτες μου να με μεταφέρουν.

Βρέθηκα να ξοδεύω ασύλληπτα –για τα δικά μου δεδομένα- ποσά για φαγητό, καφέδες κλπ στη Βουλή. Περνώντας ατελείωτες ώρες αναμονής εκεί μέσα, θα φας, θα πιεις, θα ξαναφάς, θα ξαναπιείς, θα κεράσεις και θα κεραστείς. Επίσης, στις κοινωνικές μου εξόδους αλλά και στις παρέες μου πλήρωνα σχεδόν πάντα τα τραπέζια. Ακόμη και σε περιπτώσεις που, στην παλαιότερη ζωή μου, θα δεχόμουν κέρασμα, έκανα εγώ το τραπέζι, διότι ήμουν βουλευτής (για το τι σημαίνει αυτό στον περίγυρο, θα κάνω αναφορά σε άλλο άρθρο). Άρχισα να πληρώνω ακόμη και παροχές που είχα μια ζωή δωρεάν. Για παράδειγμα, ως μέλος της Ένωσης Συντακτών, έχω δωρεάν είσοδο σε κινηματογράφους και κολυμβητήριο. Ως βουλευτής, όμως, πλήρωνα κανονικά, θα ντρεπόμουν να με δουν να δείχνω την κάρτα της ΕΣΗΕΜΘ για να μπω δωρεάν. Για τα μέσα μαζικής μεταφοράς της Αθήνας, επίσης, τα οποία τιμούσα τον πρώτο καιρό, είχα βγάλει κάρτα μηνιαίων διαδρομών των 45 ευρώ, παρόλο που οι βουλευτές μετακινούνται δωρεάν. Σκεφτόμουν το ρεζιλίκι του να μπει ελεγκτής και να πρέπει να δείξω κάρτα βουλευτή.

Τελευταία φορά πληρώθηκα στις 27 Ιουλίου και δεν ξέρω πότε θα ξαναπληρωθώ από οποιαδήποτε δουλειά, διότι δεν είχα και δεν έχω καμιά έτοιμη δουλειά να με περιμένει.

Πες μου, σε παρακαλώ, Ρέα Βιτάλη [η κα Βιτάλη είχε γράψει άρθρο για τους υψηλούς μισθούς βουλευτών], εξακολουθείς να θεωρείς ότι πέρασα πλουσιοπάροχα ως βουλευτής;

Όσο για μένα, δεν είμαι πλέον σίγουρη ότι λιγότερο ευκατάστατοι άνθρωποι μπορούν να αντέξουν στην κεντρική πολιτική σκηνή.»

***

Έχω την αίσθηση πως η κα Ταχιάου σε καμία περίπτωση δεν ήθελε να την λυπηθούμε ή να σκεφτούμε «πωπω, πόσο δύσκολα ζει κάποιος βουλευτής με μόνο 5.500 ευρώ καθαρά το μήνα!». Πιστεύω ότι ήθελε να δείξει πως δεν σου μένουν και τα άπειρα λεφτά ώστε να πλουτίζεις και πως η ίδια δεν μπήκε στην πολιτική φτωχή και έφυγε εκατομμυριούχος. 

Επίσης, το ότι μίλησε τώρα, που δεν είναι βουλευτής άρα δεν έχει συμφέρον απ' το να κρατηθούν οι μισθοί των βουλευτών υψηλοί, δείχνει πως απλώς περιέγραψε την εμπειρία της και δεν ζήτησε ούτε αύξηση, ούτε οίκτο. 

Και σ' ένα βαθμό σωστά γράφει:

Από την άλλη όμως, έχοντας διαβάσει το κείμενό της, επιμένω πιο πολύ από ποτέ: Μείωση των μισθών των βουλευτών εδώ και τώρα.

Το ξέρω πως το μιλάω έξω απ' το χορό, αλλά ειλικρινά δεν πείστηκα ούτε στο ελάχιστο ότι χρειάζονται τόσα χρήματα και παροχές για να καταφέρει να επιβιώσει ένας βουλευτής. 

Τα καινούργια ρούχα; Τα ταξί; Τα κεράσματα σε φίλους; Τα τοστ απ' το κυλικείο της Βουλής; Τα σινεμά; Τίποτα απ' το -γενναίο- άρθρο της Χριστίνας δεν με έπεισε πως δεν μπορείς να βάλεις στην άκρη κάποια απ' τα λεφτά σου (5.500 ευρώ το μήνα + 3.000 το επτάμηνο απ' τις επιτροπές) και ταυτόχρονα να ζεις -για τα σημερινά δεδομένα-σούπερ πλουσιοπάροχα αλλά και να αποταμιεύεις! 

Αν παρ' ελπίδα έβγαινα βουλευτής και διαπίστωνα ότι δεν μου περίσσευε ούτε ευρώ, θα έκανα τα πάντα για να το αλλάξω αυτό. Δεν θα συντηρούσα γραφείο στην ιδιαίτερη πατρίδα για τους ψηφοφόρους μου. Δεν θα αγόραζα κουστούμια. Δεν θα χάριζα στο κόμμα το αυτοκίνητο ή άλλες παροχές. Δεν θα κερνούσα κανέναν. Θα νοίκιαζα φτηνό σπίτι και θα πλήρωνα τους λογαριασμούς με ό,τι περίσσευε απ' το επιπλέον μηνιαίο επίδομα των 1000 ευρώ!

Είναι τρελό να σου λένε οι βουλευτές ότι δεν μπορούν να διαχειριστούν τις -τουλάχιστον!- 5.500 χιλιάδες ευρώ που παίρνουν το μήνα με ένα σωρό έξοδά τους ΗΔΗ πληρωμένα, όταν οι μη βουλευτές (αναγκαζόμαστε και) καταφέρνουμε να διαχειριστούμε πολύ λιγότερα και για πολύ περισσότερο διάστημα. 

Ξαναλέω πως η Ταχιάου δεν γκρινιάζει, ούτε λέει ότι δεν έφταναν τα λεφτά - άρα νομίζω πως οι επιθέσεις εναντίον της είναι υπερβολικές. Εξηγεί απλώς γιατί δεν πλούτισε σ' αυτό το εξάμηνο, και διαψεύδει πως ζούσε πλουσιοπάροχα μ' αυτά που έπαιρνε. Ίσως όμως να είναι και η εξαίρεση. 

Με την ευκαιρία όμως, για άλλη μια φορά, ας το ξαναπούμε: Αν η νέα Βουλή ψηφίσει μειώσεις σε μισθούς, ας ξεκινήσει απ' τους δικούς της -βουλευτές και υπαλλήλους. Κι ας αναγκαστούν να περάσουν ζόρικα.