ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω. Η σημερινή μέρα είχε τόσο απρόσμενα γεγονότα. Δεν πρόκειται για 'μενα. Πρόκειται όμως για έναν συνάνθρώπό μου, που σήμερα υπέφερε. Κι αυτό ήταν αρκετό για να γίνει και δικό μου πρόβλημα. Στην πολυκατοικία μας ζει μια οικογένεια. Ο γιος τους είναι στα 28. Μαζί του κάποιες φορές μένει και η κοπέλα του. Σήμερα ήταν οι δυο τους μόνοι στο σπίτι και κάποια στιγμή την ακούσαμε να κλαίει κ να φωνάζει 'άσε με σε παρακαλώ'. Και χτυπήματα. Κι άλλες φωνές να ζητάνε βοήθεια κ έλεος. Καλέσαμε τον πατέρα του, που γύρισε αμέσως ευτυχώς κ έβαλε κάποια τάξη. Προτού φτάσει αυτός, εντελώς αυθόρμητα βγήκα στο μπαλκόνι κ του φώναζα να την αφήσει(με καθόλου κολακευτικά επίθετα) Αρχικά με αννόησε, τον ξανάβρισα κ απείλησα ότι θα καλέσω το 100. Εκεί σταμάτησε κάπως ο σαματάς. Αργότερα βγήκε να μου ζητήσει τα ρέστα που τον στόλισα (!) Ξέρω. Μέγα λάθος που δεν πήραμε όντως το 100. Αφού έληξε το επεισόδιο είπα στη μητέρα μου να πάρουμε την αστυνομία να το καταγγείλουμε. Μου είπε ότι τώρα είναι ανώφελο-μπορούν να επέμβουν μόνο τη στιγμή που γίνεται το κακό. Δεν ξέρω αν ισχύει...Σκέψεις:1)Δεν θα επαναλάβω το ίδιο λάθος. Την επόμενη φορά (που ελπίζω να μην υπάρξει) κατευθείαν την αστυνομία.2)Γιατί; Πείτε μου γιατί να μένει μια κοπέλα με ένα άτομο που την ταπεινώνει κ την πονάει τόσο; (Έχω την εντύπωση ότι δεν είναι πρώτη φορά που συμβαίνει. Την είχα ξανακούσει να λέει 'άσε με να φύγω' κ αυτός την έβριζε αλλά δεν πήγε το μυαλό μου)3)Από το μεσημέρι που συνέβη νιώθω ταραχή. Ακούω αυτό τον... να μιλάει, να βήχει κ αισθάνομαι μια απερίγραπτη αποστροφή. Προσπαθώ να αποστασιοποιηθώ απ'το συμβάν, αλλά αδυνατώ.