ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας είμαι γυναίκα 32 ετών. Σαν χαρακτήρας είμαι άτομο που δεν το βάζει εύκολα κάτω. Είμαι εργαζόμενη από τα 19 μου χρόνια ταυτόχρονα με την σχολή μου, και τα επόμενα χρόνια με πλήρες -φουλ ωράριο. Στην προσωπική μου ζωή όμως είμαι πολύ ευαίσθητος χαρακτήρας, συν αισθηματική και βοηθω πάντα όπως και αν μπορώ. Έχω φιλίες από τα παιδικά μου χρόνια, δυνατές με σεβασμό και αλληλουποστηριξη. Και φιλίες που δημιούργησα τα επόμενα χρόνια με ουσία. Δόξα το Θεό έχω δύο γονείς διαμάντια πάντα δίπλα μου σε κάθε απόφαση και πολύ στήριξη, όπως επίσης και 2 υπέροχο αδέρφια. Καλά ως εδώ το πρόβλημα που αντιμετωπίζω όμως είναι ότι δυσκολεύομαι πάρα πολύ να ξεπεράσω το παρελθόν μου. Ήμουν παντρεμένη από τα 19 -25 με έναν άνθρωπο συναισθηματικα πολύ ασταθή, αφού τώρα που το σκέφτομαι ίσως και να πέρασα και κατάθλιψη δίπλα του μιας και τον λάτρευα αλλά είχε κάποια ψυχολογικά προβλήματα. Δεν άντεχα άλλο δίπλα του και χωρισαμε. Ο πόνος, και τα κενά τεράστια μακρυά του, όμως δεν μπορούσα να παραμείνω δίπλα του γιατί ένιωθα πως έχανα τον εαυτό μου.Στην πορεία προσπάθησα να κάνω κι άλλες σχέσεις όμως δεν ξέρω, από τη μία έκανα λάθη και από την άλλη δεν είχαν αυτά που ήθελα. Με αποτέλεσμα μοναξιά. Πολύ μοναξιά. Θέλω να κάνω σχέση, έχω να προσφέρω, θα θελα μελλοντικά να κάνω οικογένεια αλλά λίγο οι συγκυρίες που δεν μου έτυχε κάτι αξιόλογο εδώ και 2 χρόνια μιας και ζω σε επαρχία,κάπου κοντά στην Καβάλα, και το κερασάκι μια απόλυση με έχουν κάνει χάλια. Οι φίλοι μου, όλοι σε σχέσεις. Απίστευτη η μοναξιά. Θέλω να φύγω μακρυά εδώ όλα μου δημιουργούν θλίψη. Μου έχει τρυπώσει έντονα αυτή η ιδέα άλλα από την άλλη σκέφτομαι μήπως γίνομαι υπερβολική και κουράστηκα να παλεύω. Σκέφτομαι να πάω σε ψυχολόγο δεν ξέρω πλέον αν η φυγή είναι σωστή λύση και αν πρέπει να το παλέψω κι άλλο. Από την άλλη οι επαγγελματικες ευκαιρίες δεν μου δίνουν πια πολλά περιθώρια. Συγνώμη για το τεράστιο κείμενο απλώς ήθελα να τα βγάλω από μεσα μου.