ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα ξαναγράψει την ιστορία μου παλαιότερα με λιγότερες λεπτομέρειες. Είμαι μια απ' τις κλασσικές περιπτώσεις που μ' αρέσει ένας άνδρας μεγαλύτερος μου. Είμαι 19 και αυτός είναι 30. Μου έκανε μαθήματα οδήγησης. Μια μέρα πριν δώσω για πορεία του το είπα. Γέλασε (προφανώς λόγω της ηλικίας μου δεν με πήρε καν στα σοβαρά) και μου είπε να έρθω αύριο να δώσω. Την επόμενη μέρα, έκανε σαν να μη του είπα ποτέ τίποτα. Πέρασα και όταν με άφησε με το αυτοκίνητο, μου είπε ότι χάρηκε (για τη γνωριμία) και όποια τυχόν απορία έχω να τον ρωτήσω. Γύρισα σπίτι κλαίγοντας. Μόλις είχα φάει τη πρώτη μου χυλόπιτα. Έχει περάσει ένας μήνας από τότε και κάτι μέρες, και ακόμα δε βγαίνει στιγμή απ' το μυαλό μου. Θα μου πείτε είσαι μικρή και ανώριμη γι΄αυτό το πήρες κατάκαρδα. Κι όμως δεν μου είχε ξανατύχει κάτι τέτοιο. Μου άρεσε τόσο πολύ, απ' την αρχή των μαθημάτων, αλλά επειδή η αυτοπεποίθηση μου ήταν στα τάρταρα και επειδή πέθαινα απ' την ντροπή μου, δεν του το έδειξα σχεδόν καθόλου θα έλεγα. Όταν τον έβλεπα δε μπορούσα ούτε να μιλήσω, ούτε να οδηγήσω. Τον έκανα add στο fb, του έκανα ελάχιστα like και αυτός ποτέ κανένα, και ελάχιστες φορές είχα καταφέρει να τον κάνω να μιλήσουμε λίγο παραπάνω απ' τα τυπικά (γεια σου, τι κάνεις, τι είχαμε κάνει χθες κλπ) και μου είπε μερικά πράγματα για τον ευατό του. Σκέφτομαι συνέχεια αν έκανα λάθος που το είπα έτσι χύμα (δεν άντεχα άλλο), και δεν προσπάθησα να τον προσεγγίσω έμμεσα. Άλλα πραγματικά, μου κόβονταν τα πόδια μόλις τον έβλεπα. Ούτε ξέρω πως βρήκα τη δύναμη να του το πω. Εσείς πιστεύετε ότι ήταν λάθος που δεν του έδειξα το ενδιαφέρον μου διαφορετικά; Με βασανίζει αυτή η σκέψη. Επίσης να σας πω ότι σκέφτομαι να του στείλω, αλλά δε ξέρω τι να του πω και σκέφτομαι ότι θα φάω κι άλλη χυλόπιτα και θα είναι χειρότερη αυτή τη φορά. Ξέρω ότι δεν ενδιαφέρεται αλλά για κάποιο περίεργο λόγο, νιώθω ότι έχω το περιθώριο να το προσπαθήσω λίγο ακόμη. Τι να κάνω;