Ααααα και που είσαι δεν μπορείς πραγματικά να αγαπάς έναν άνθρωπο που υποτιμάς... Σκέψου
4.11.2015 | 18:47
Τον αγαπαω..αλλα τον υποτιμω
Αυτο ακριβως που γραφει ο τιτλος.Ειμαι μαζι του 1 χρονο, ερωτας κεραυνοβολος, καψουρα...ολα καλα.Ομορφο παιδι και καλο-σημαντικοτατο-ομως...λιγο κατι λιγοτερο απο αυτο που καμια φορα χρειαζομαι. Και εξηγω. Δεν εχει διαβασει λογοτεχνια καθολου, θεατρα κτλ ουτε λογος, δεν ταξιδευει, δεν ψαχνεται, μουσικη μονο λαικα, για ξενες κουζινες-κουλτουρες..ουτε συζητηση. Εγω οσο μπορω και προλαβαινω το ψαχνω...γενικα ειμαι ανησυχη, παντα ημουν. Και τωρα τελευταια τον υποτιμω..καμια φορα αθελα μου τον προσβαλλω κιολας....λαθος το γνωριζω αλλα εχω καταντησει εγω να ειμαι ο μεντορας του κ εγω να μην παιρνω τα αντιστοιχα...μου αρεσει να μαθαινει πραγματα ο αλλος απο εμενα αλλα αναρωτιεμαι μηπως το οτι δεν τον θαυμαζω ειναι κακιστο σημαδι για το μελλον...το οποιο εχουμε αρχισει να ονειρευομαστε κοινο.
4