ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες το βράδυ βγήκα με τη φίλη μου για ποτό και με πλησίασε ένας τύπος. Μου είπε ότι του αρέσω να ανταλλάξουμε τηλ. κ.λ.π...επειδή το τελευταίο πράγμα που περίμενα απ' τη ζωή μου ειδικά αυτή τη στιγμή είναι να ενδιαφερθεί κάποιος για μένα, όσο υπερβολικό και αν ακούγεται αυτό, στην αρχή νόμιζα ότι είναι τρολ και του το είπα κιόλας. Αυτός είπε ότι σοβαρολογεί και μου είπε να βγούμε έξω απ' το κλαμπ. Μιλήσαμε λίγο και με φίλησε. Το στόμα μου είχε κολλήσει απ' το άγχος, τα χείλη μου ακούνητα, ήταν η πρώτη φορά που με φιλάνε στο στόμα και γενικά που μου τη πέφτουν και είμαι 19. Νομίζω ότι τα σκάτωσα...δε ξέρω να φιλάω! Θα μου πείτε δε γεννηθήκαμε για να το ξέρουμε αυτό, αλλά το μαθαίνουμε στη πορεία...αλλά έχω τόσο άγχος...είμαι τόσο ανήσυχη...δε μπόρεσα να κοιμηθώ χθες το βράδυ, δε μπορώ να το πιστέψω αυτό που συνέβη, έχω υπερένταση και δε κάθομαι σε μια μεριά, δε τρώω... έχω πάθει σοκ. Εν τω μεταξύ, πήγε να βάλει και γλώσσα αλλά δεν τον άφησα, επίσης με φίλησε στο λαιμό. Και τα χέρια του τα άπλωνε συνέχεια...ένιωσα πολύ άβολα και αμήχανα. Αύριο έχουμε ραντεβού και φοβάμαι 2 πράγματα: 1ον ότι θα τα σκατώσω και 2ον ότι θα με αγγίζει και θα με φιλάει συνέχεια...ρε παιδιά είναι βιαστικός ή εγώ είμαι τέρμα πρωτάρα; Φαίνεται καλό παιδί και είναι και ωραίο παιδί, βέβαια είναι πολύ αρχή ακόμη...στο μυαλό μου έχω ακόμη τη χυλόπιτα που έφαγα πριν από 2 μήνες από έναν τύπο που ήθελα τρελά...αυτός πάλι πριν από 2 μήνες χώρισε και λέει πως είναι έτοιμος για σχέση...ομολογώ πως μ' έχει φοβίσει λιγάκι η φάση, νιώθω ότι γίνονται όλα γρήγορα και ότι το τρέχει...είναι ιδέα μου;