__________________
1.
Αμπα γεια σου!
Είμαι με ένα παιδί σχετικά μικρό διάστημα και μου φέρεται όμορφα γενικά με σέβεται, εκτός αν είμαι τόσο στόκος που το πιστεύω, και να γιατί. Σε κοινή παρέα έγιναν διάφορα αστεία σχετικά με τη σεξουαλική μας ζωή, και η αντίδρασή του ήταν σε στυλ πλάκας πάλι, να απαντήσει διάφορα πχ οχι ρε δεν έχουμε δικά μας σπίτια, κλπ. Και σε ρωτώ Άμπα, δεν έπρεπε να νευριάσει? Δεν έπρεπε να νευριάσω κι εγώ(άσχετα που το κατάλαβα μετά και έκατσα σαν γκόμενα-γλάστρα)? Είναι λόγος χωρισμού ?- Ειρήνη
Αν είναι λόγος χωρισμού ότι έκανε πλάκα για την σεξουαλική σας ζωή;
Όχι, δεν είναι. Όχι, δεν έπρεπε να νευριάσει και όχι, δεν έπρεπε να νευριάσεις ούτε εσύ. Σεξ είναι, δεν είναι καμιά αρρώστια, για να το περιβάλλουμε με σοβαρότητα και σεβασμό. Σε έχουν πείσει ότι είναι κάτι ιερό, που δεν πρέπει να συζητιέται; Το έκαναν για να εξασφαλίσουν ότι θα κάνεις σεξ όσο με όσο πιο λίγους συντρόφους γίνεται, κατά προτίμηση με έναν, και μόνο για να κάνεις τα παιδιά του, όχι για διασκέδαση, γιατί αν καταλάβεις ότι είναι διασκεδαστικό, μπορεί να έχεις απαιτήσεις, και αν αποκτήσεις απαιτήσεις, μπορεί να θελήσεις να δοκιμάσεις και με άλλους. Ήρθε η ώρα να αμφισβητήσεις τις ιδέες που έχεις για το θέμα, νομίζω. Για να σε βοηθήσω: όοοολη η ντροπή που νιώθουν οι γυναίκες για το θέμα έχει κατασκευαστεί για να εξασφαλιστεί η μονογαμία από τη μεριά τους, γιατί αυτό που φοβούνται πάρα πολύ οι άντρες, είναι να μεγαλώσουν τα παιδιά κάποιου άλλου χωρίς να το ξέρουν.
Το σεξ όχι μόνο μπορεί να έχει πλάκα, αλλά αν έχει και πλάκα, μάλλον είναι πολύ πετυχημένο.
__________________
2.
Αγαπητή Λένα,
Μόλις χώρισα μετά από 8 χρόνια γάμου και ένα παιδί. Ενώ η απόφαση ήταν δική μου, τον τελευταίο μήνα αισθάνομαι αμφιβολίες και έντονη θλίψη, μοναξιά και φόβο για το μέλλον. Άραγε είναι φυσιολογικά όλα αυτά τα συναισθήματα? Είναι ένα από τα στάδια του χωρισμού που πρέπει να αντιμετωπίσω, όπως αντιμετωπίζουμε ένα θάνατο, ή σημαίνει ότι έχω μετανιώσει?- Αμαλία
Πολύ φυσιολογικά ακούγονται, αλλά εξαρτάται και από το μέγεθος, την ένταση, και από το κατά πόσο σε εμποδίζουν να λειτουργήσεις αυτή τη στιγμή. Αν δεν βλέπεις αλλαγή στα συναισθήματα, αν δεν αρχίζει να τρυπώνει και η λογική που σε έκανε να χωρίσεις, αν δεν αρχίσεις να βλέπεις τα θετικά αποτελέσματα της απόφασης, τότε αλλάζει. Είναι τεράστια αλλαγή όμως, δεν είναι δυνατόν να περάσεις από τη μία κατάσταση στην άλλη, με τόσο πολλές αλλαγές, χωρίς να σε επισκεφτούν οι αμφιβολίες. Άλλαξαν τα πάντα, πρέπει να επανεφεύρεις τον εαυτό σου, είναι δύσκολα πράγματα αυτά.
Αν δεν βλέπεις φως και νιώθεις ότι πνίγεσαι, ή ότι δεν έχεις κάποιον για να συζητήσεις, ένας ψυχολόγος θα σε βοηθούσε πολύ. Είναι ό,τι πρέπει για τέτοιες φάσεις της ζωής.
__________________
3.
Καλησπέρα Α, μπα! Κατ' αρχάς θέλω να σου πω πως ξεκίνησα πρόσφατα κατά τύχη να "σε διαβάζω" κι έκτοτε κάθε πρωί διαβάζω τη στήλη σου. Μ' αρέσει πολύ η ευθύτητά σου. Βλέπω ότι είσαι ενημερωμένη σε σχέση με πολλά ζητήματα και θα ήθελα τη γνώμη σου. Λοιπόν, σε ένα εξάμηνο τελειώνω με τις σπουδές μου κι έχω αποφασίσει να κάνω μεταπτυχιακό στην εγκληματολογία. Εδώ και μερικά χρόνια έχω καταλάβει ότι αυτό που με ενδιαφέρει είναι να ασχολούμαι με κοινωνικά ζητήματα είτε σε θεωρητικό επίπεδο -έρευνα- είτε και πιο πρακτικά. Ήρθα σε επαφή με τη Διεθνή Αμνηστία, αλλά επειδή ασχολούνται με πολλά κοινωνικά ζητήματα, φοβήθηκα ότι θα αποπροσανατολιστώ. Στο μεταξύ παρακολούθησα ένα μάθημα στο πανεπιστήμιο σε σχέση με την ισότητα των φύλων και μου κέντρισε πραγματικά το ενδιαφέρον. Οπότε θα ήθελα να μου πεις, εφόσον γνωρίζεις, κάποιες ομάδες που να ασχολούνται με ζητήματα ισότητας των φύλων.
Σ' ευχαριστώ πολύ!!! :)- συνονόματη
Δεν ζω στην Ελλάδα, αλλά δεν ξέρουμε αν ζεις εσύ στην Ελλάδα, και αν ναι, σε ποια πόλη, οπότε μας έχεις στερήσει βασικές πληροφορίες. Μπορώ να σου πω όμως δύο σελίδες στο facebook που παρακολουθώ ευλαβικά, η μία είναι τα Καμένα Σουτιέν και η άλλη το Ναι, είσαι Μισογύνης.
ΥΓ. Το «σε διαβάζω» γιατί είναι σε εισαγωγικά;
__________________
4.
Α, μπα γράφω με αφορμή την ερώτηση #2 από τις 27/8, όπου λες ότι δεν γίνεται κάποιος να μην είναι ούτε δεξιός ούτε αριστερός, απλά δεν το έχει καταλάβει. Εγώ προσωπικά είμαι ένας αριστερός ο οποίος δεν γουστάρει τον υπερβολικό κρατισμό και δεν πιστεύει ότι ''νόμος είναι το δίκιο του εργάτη'' ή ένας δεξιός ο οποίος δεν γουστάρει τον στρατό την εκκλησία και τα στερεότυπα. Ποιο είναι λιγότερο οξύμωρο, θα με έκρινες ως αριστερό ή ως δεξιό;
Υ.Γ.: Ρίζες και περιβάλλον που μεγάλωσα δεξιό.- Ζερβοδεξιός
Είσαι λίγο συντηρητικός στα οικονομικά και προοδευτικός στα κοινωνικά; Τότε είσαι φιλελεύθερος.
Με την καλή έννοια. Και δεν ειρωνεύομαι με το «καλή έννοια».
Τίποτα το οξύμωρο.
Αλήθεια σου λέω, δεν γίνεται να μην ανήκεις κάπου. Απόδειξη είναι και όλα τα ερωτηματολόγια που κυκλοφορούν πριν τις εκλογές. Κάτι πιστεύουν όλοι, άλλο αν δεν έχουν καταλάβει όλοι τι θα έπρεπε να ψηφίζουν σύμφωνα με αυτά που πιστεύουν.
__________________
5.
Γειά σου α μπα! θαυμάζω πολυ τις απαντήσεις σου και επειδή εχω προβληματιστεί πολυ με κάτι που μου συμβαίνει θα ήθελα πολυ να δώ την γνώμη σου.
Είμαι 20 χρονών και πέρασα με το σύστημα του 10% στο τμήμα πολιτισμικής τεχνολογίας και επικοινωνίας στη Μυτιληνη. Το θέμα ειναι πως εγω ηδη εχω κάνει 2 χρονια γραφιστικη σε ιεκ, κανω πρακτικη και ζω στην αθήνα. Όταν ειδα οτι περασα εκει ξαφνιαστικα γιατι δεν το περιμενα καθώς και το αντικειμενο ειναι σχετικο με τις ήδη σπουδές μου. Οι γονεις μου μου λενε να παω γιατι ειναι ΑΕΙ και αξιζει το πτυχιο ειλικρινα δεν ξερω τι να κανω πανω που ξεκινησα κάτι πρεπει να το κόψω για να πάω στην Μυτιληνη να κάνω κατι άλλο που δεν ξερω αν θα μου αρεσει 100%. Πάντα ήθελα να σπουδάσω σε κατι ανώτερο απο τι ΙΕΚ αλλα στον κάδο μου που δεν γίνεται γιατι πρεπει να δώσω πολλα λεφτά.
ΥΓ δεν ειμαι απο αθήνα νοικιάζω εκει και επίσης 10% εκανα μετα απο 2 χρονια για το πασο και μονο αλλα τωρα εχω προβληματιστει πολυ.
Τι θα με συμβούλευες κι αν γνωριζεις κατι για το τμημα θα μου φαινοταν χρήσιμο-Eleana
Τα λες λίγο μπερδεμένα. Αλλά θα κάνω την προσπάθεια μου.
Πήγαινε στη Μυτιλήνη να γραφτείς, τελείωσε την πρακτική σου στο ΙΕΚ, όσο κάνεις αυτό μάζεψε πληροφορίες για το τμήμα στη Μυτιλήνη, και αν σχηματιστεί ένα πλάνο που σε οδηγεί κάπου που σου φαίνεται ότι έχει ενδιαφέρον, τότε πας και παίρνεις το δεύτερο πτυχίο.
__________________
6.
Αγαπητή 'Α, μπα', αυτή την περίοδο είμαι πολύ αγχωμένη. Θα το πάρω από την αρχή... Ήμουν με κάποιον για μικρό χρονικό διάστημα, ο οποίος αποφάσισε να φύγει για δουλειά στο εξωτερικό και μου στοίχισε πολύ. Είναι ένα παιδί με τρομερό μυαλό, πολλές δυνατότητες και είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρει. Από την άλλη εγώ σε κανένα χρόνο θα τελειώσω τις σπουδές μου και σκέφτομαι να πάω για μεταπτυχιακό στην Αγγλία. Το μεταπτυχιακό που θέλω να κάνω είναι τριετές και έχω την οικονομική δυνατότητα (προς το παρόν, μέχρι να γκρεμιστεί κανένας φούρνος) να το κάνω. Αλλά εδώ αρχίζουν όλες μου οι φοβίες. Είμαι σίγουρη για την επιλογή μου; Το θέλω πολύ, αλλά αυτό με φοβίζει κιόλας. Γιατί είμαι τόσο σίγουρη;
Έχω σκεφτεί και εναλλακτικές επιλογές σε περίπτωση που δεν πάει αυτό καλά (π.χ. άλλα μεταπτυχιακά, ακόμα και να ασχοληθώ με κάτι διαφορετικό από τον τομέα μου). Πάω για εξειδίκευση επειδή το θέλω, αλλά γιατί ανησυχώ τόσο; Η αλήθεια είναι πως ο πατέρας μου ανησυχεί πολύ και μου προκαλεί αμφιβολίες ώστε να με κάνει να ψαχτώ πάνω στο θέμα, αλλά το μόνο που καταφέρνει είναι να με γεμίζει με άγχη. Προτού με συμβουλέψεις να μιλήσω μαζί του, να σε ενημερώσω πως δεν υπάρχει και πολύ καλή συνεννόηση, σκεφτόμαστε πολύ διαφορετικά. Είναι πολύ αγχώδης και σε συνδυασμό με την αγάπη του το μόνο που καταφέρνει είναι να με γεμίζει άγχη. Θα τα καταφέρω; Θα μπορέσω να βρω δουλειά έξω και να χτίσω τη ζωή μου εκεί; Και αν ναι θα έχω προσωπική ζωή ή θα δίνω μόνο μάχες; Είμαι αρκετά έξυπνη και ικανή; Γενικά τελευταία δεν με αναγνωρίζω, ποτέ δεν ήμουν απαισιόδοξη. Ίσως έκανα μερικές αρνητικές σκέψεις κατά περιόδους, αλλά όχι αυτοκαταστροφικές όπως τώρα. Οι δικοί μου (γονείς και φίλοι) πιστεύουν πολύ σε μένα. Έχω μοιραστεί μαζί τους τους προβληματισμούς μου, αλλά παρ' όλα αυτά δεν έχω ηρεμήσει και κρατάει δύο βδομάδες περίπου αυτή η κατάσταση. Δεν ξέρω πως να το χειριστώ και πως να ξεφρικάρω. Ευτυχώς ακόμα κρίσεις πανικού (ναυτίες, ζαλάδες, κ.λπ.) δεν έχω πάθει, αλλά κάτι ταχυπαλμίες και κάτι κλάματα δεν μπορώ να τα καταπολεμήσω. Ίσως μπορείς να με συμβουλέψεις με τον δικό σου τρόπο. -είμαι όλη μάτια-
Δεν σκεφτόσαστε πολύ διαφορετικά με τον πατέρα σου. Αντιθέτως, είσαστε ολόιδιοι. Για την ακρίβεια, σου έχει μεταφέρει και διδάξει τον αγχώδη τρόπο σκέψης που είναι γεμάτος αμφιβολίες. Έχεις μάθει να σκέφτεσαι έτσι από μικρή ηλικία, και είναι η πρώτη φορά που πρέπει να πάρεις μόνη σου μια απόφαση για τον εαυτό σου που θα επηρεάσει το μέλλον σου.
Δεν θα σε συμβούλευα να μιλήσεις μαζί του, γιατί ό,τι είχε να σου μάθει, το έκανε. Δεν χρειάζεται άλλο. Θα σε συμβούλευα να βρεις έναν τρόπο να καταπιείς το γεγονός ότι δεν υπάρχουν εγγυήσεις, ότι δεν υπάρχουν σίγουρες αποφάσεις, και ότι το μέλλον είναι αόρατο.
Αλλά για να τα λέμε όλα με το όνομα τους, βρε καλό μου παιδί. Το να πας για τρία χρόνια μεταπτυχιακό με τα έξοδα εξασφαλισμένα, είναι το εντελώς ανάποδο του ρίσκου. Νομίζω ότι σε έχουν προστατέψει ιδιαίτερα οι δικοί σου από τις κακοτοπιές, και δεν έχεις συναντήσει ακόμα προβλήματα. Αν δεν σου αρέσει το μεταπτυχιακό, αλλάζεις μεταπτυχιακό. Αν δεν τα καταφέρεις, το παρατάς και ψάχνεις δουλειά. Αν δεν βρεις δουλειά, τα παρατάς όλα και γυρίζεις πίσω. Ό,τι και να γίνει, έχεις διέξοδο. Να ξέρεις ότι αυτό συμβαίνει σπάνια στις ζωές των ανθρώπων. Άντε, πήγαινε, και η αλλαγή ελπίζω να σου δώσει λίγα φτερά.
__________________
7.
Λένα, ποια είναι η άποψή σου για την περίφημη φράση «ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό»;
Αν το «δεν σε σκοτώνει» χρησιμοποιείται με μια δόση υπερβολής, σίγουρα το κατανοώ. Διαδικασίες αποτυχίας και απογοήτευσης που, υπό φυσιολογικές συνθήκες, δεν πρόκειται ούτως ή άλλως να σε σκοτώσουν από μόνες τους (ερωτικές απογοητεύσεις, επαγγελματικές και ακαδημαϊκές αποτυχίες κ.α.), πράγματι μπορούν να σε βοηθήσουν να χτίσεις χαρακτήρα, να ατσαλώσουν την αποφασιστικότητά σου, να αυξήσουν την πείρα σου κλπ.
Αν όμως μιλάμε για πράγματα που είναι πολύ πιο κοντά στον αληθινό θάνατο; Αν πχ. επιβιώσεις από σοβαρό ατύχημα, ένοπλη ληστεία, ομηρία, ξυλοδαρμό, βασανιστήρια, βιασμό, ή την απώλεια του παιδιού σου. Και η εμπειρία σου σου αφήσει βαθιά ψυχικά τραύματα (πέρα από τα πιθανά σωματικά). Αν γίνεις ένας άνθρωπος πιο φοβικός, πιο αδύναμος, με μικρότερες αντοχές. Και αν, ακόμη κι όταν βελτιωθεί η κατάστασή σου, ποτέ δεν γίνεις όπως πριν, πόσω μάλλον δυνατότερος.
Σημαίνει ότι απλώς δεν αξίζεις αρκετά, ότι αν ήσουν σωστός και μάγκας θα ήξερες να χρησιμοποιήσεις τις φρικτές σου εμπειρίες στην προσωπική σου εξέλιξη αντί να γίνεις σκιά του εαυτού σου;
Μήπως αυτή η απλή φράση, μαζί με την όλη νοοτροπία που συνεπάγεται (και η οποία «φοριέται» πολύ), συμβάλλει στο να νιώθουν ακόμη πιο ανεπαρκείς και ανάξιοι πολλοί άνθρωποι που έχουν ήδη χτυπηθεί βάναυσα από τη ζωή; Και μήπως το κακό που κάνει σε αυτούς υπερβαίνει το καλό που μπορεί να κάνει σε όσους, συνήθως, την χρησιμοποιούν σε φάση «μη σκας που σ' έκοψαν στις εξετάσεις για το δίπλωμα οδήγησης/που σ' έφτυσε η Μερόπη»;-
Μιλάμε για τη φράση που είπε ο Νίτσε, το ποπ τραγούδι που ακούγεται σε όλα τα σούπερ μάρκετ;
Ο Νίτσε είπε επίσης «η ζωή είναι βάσανο, και η επιβίωση είναι αναζήτηση κάποιου νοήματος μέσα στο βάσανο». Είπε και «στο μίσος και στον έρωτα η γυναίκα είναι περισσότερο βάρβαρη από τον άντρα», είπε επίσης «ο πραγματικός άντρας χρειάζεται δυο πράγματα: κίνδυνο και παιχνίδι. Γι' αυτό το λόγο χρειάζεται τη γυναίκα, σαν το πιο επικίνδυνο παιχνίδι.»
Γενικά ο Νίτσε έχει πει πολλά, άλλα εξωφρενικά και άλλα όχι, και ένα από αυτά που είπε επιβίωσε και μετά το θάνατό του. (Άσε που πέθανε νέος από σύφιλη, ή από υπερβολική δόση, ή από κάποια ασθένεια που σίγουρα δεν τον έκανε πιο δυνατό.) Η φράση δεν επιβίωσε επειδή είναι σωστή. Η συγκεκριμένη καλύπτει μια αμερικάνικου τύπου, θα έλεγα, ανάγκη για αισιοδοξία, για την πεποίθηση ότι «όλα έχουν κάποιο νόημα», που είναι τρομερά δημοφιλής τις τελευταίες δεκαετίες. Γι' αυτό έγινε και τραγούδι πρώην νικήτριας ριάλιτι. Φυσικά και δεν σε κάνουν πιο δυνατό όλες οι δυσκολίες. Οι περισσότερες προκαλούν το αντίθετο αποτέλεσμα. Στην καλύτερη περίπτωση – για μένα – δεν σε κάνουν πιο δυνατό, αλλά ίσως να σε κάνουν πιο περίπλοκο, με μεγαλύτερο ορίζοντα, με μεγαλύτερη ανοχή στους άλλους. Αν θέλουμε να βλέπουμε μισογεμάτο το ποτήρι, αυτό, ίσως μπορεί να χαρακτηριστεί ως κάποιου είδους δύναμη.
Το τραγούδι πάντως, είναι ακόμα πιο πιασάρικο από τη ρήση!
σχόλια