Τότε κανε πλάνο να μαζέψεις χρηματα να ρθεις εδώ,να πάρεις μια γερή δόση Ελλάδας (μπουζούκια,σουβλάκια,τσαρκες,καφέδες κ.τ.λ.,)και αποφάσισε ότι θα γυρίσεις στο τέλος των σπουδών σου πετυχημένος με καινοτόμες σκέψεις του κλάδου σου,έχοντας εμπειρίες εξωτερικού.ο,τι πάρεις διοχέτευσέ το στην δουλειά σου κ θα τα χεις συνδυάσει. Στην κοπέλα πες τι νιωθεις,ή τεσπα τι δεν νιωθεις για να μην χάνετε χρόνο. Ξεκινα να ελευθερώνεσαιι,κ ολοκλήρωσε τις σπουδές σ κ αποφάσισε μετά.καλή τυχη!!!!!!!!
2.12.2015 | 23:21
Μονος
Κολωνω να το λεω, αλλα ειμαι μονος.Ωρες ωρες σκεφτομαι, γιατι βιαστηκα τοσο να φυγω; Εδω και 3 χρονια εχω αφησει πισω οικογενεια και φιλους. Εμαθα πλεον την γλωσσα (παραλληλα ξεχναω την γλωσσα ΜΟΥ) αλλα κολλαω οταν μιλαω με αλλους. Νιωθω διαφορετικος, συνεχως.Δεν υπαρχει ιχνος του αρχικου μου ενθουσιασμου. Εχω απομονωθει απο ολους και απο ολα. Οι σκεψεις που κανω στο σκοταδι, το μονιμο σκοταδι, μου τρωνε το μυαλο. Η αγαπη της κοπελας μου και τα γλυκα της λογια (παντα στα αγγλικα..) δεν ειναι αρκετα. Αλλα με τι καρδια να της το πω, darling how ?Ναι, εδω εχω δουλεια, εχω "μελλον". Και ομως δεν ζω. Ισα ισα που υπαρχω.Αξιζει;Λιγο ηλιο ζηταω μονο. (Εχω να τον δω μηνες.)/ Απελπισμενος φοιτητης εξωτερικου (...αν δεν το καταλαβατε)
1
