__________________
1.
Ετοιμάζεται κάποιος να πει κάτι πνευματώδες ή έξυπνο ή φιλοσοφημένο, εσύ το πιάνεις από την αρχή αλλά κάνεις λίγο το χαζό για να μην του το χαλάσεις και μετά κάνεις τον έκπληκτο και ο άλλος ικανοποιείται με τον εαυτό του και την ανατροπή που έφερε και πώς κατάφερε να σε εκπλήξει και να σε κάνει να τον θαυμάσεις. Είναι όπως μερικές φορές, που ενώ ξέρεις το ανέκδοτο κάνεις ότι δεν το ξέρεις και αφήνεις τον άλλον να το πει και μετά γελάς σαν να το ακούς πρώτη φορά. Όλοι δεν το κάνουμε κατά καιρούς; Όμως δεδομένου ότι μάλλον δεν θα θέλαμε να (ξέρουμε ότι) μας το κάνουν οι άλλοι εμάς αναρωτιέμαι αν μια τέτοια τακτική τελικά μας φέρνει πιο κοντά ή μας απομακρύνει. Υποβιβάζει το άλλο άτομο ή δείχνει ότι το εκτιμούμε και θέλουμε να το κάνουμε να νιώσει καλά; Τελικά προάγει ή παρακωλύει την ισοτιμία στη σχέση;- γελάω δυνατά
Η προσπάθεια να κάνουμε τους άλλους να νιώσουν καλά με τον εαυτό τους, μας απομακρύνει μόνο αν το κάνουμε με στόχο να κερδίσουμε κάτι ως αντάλλαγμα. Η ισότιμη σχέση δεν προκύπτει μαγικά, ή τυχαία. Χτίζεται και συντηρείται με μεγάλη προσπάθεια από τους συμμετέχοντες. Αυτό που σκοτώνει την ισοτιμία είναι η συγκατάβαση και η περιφρόνηση. Η κατανόηση της ατέλειας των άλλων, επειδή κάποιος έχει κατανοήσει και αποδεχτεί και τις δικές του αδυναμίες, είναι το εύφορο χώμα για να ανθίσει μια καλή φιλία, μια καλή σχέση. Ο πειρασμός να ολισθήσουμε προς την έπαρση είναι έντονος και μόνιμος – η τάση μας να θέλουμε να φανούμε καλύτεροι και ανώτεροι είναι συνεχής – αλλά η εγρήγορση και η αυτοκριτική λειτουργούν ως χαλινάρια. Όταν γελάς σα να έχεις ακούσει το ανέκδοτο για πρώτη φορά, γελάς και με τον εαυτό σου, για όλες τις φορές που έκανες το ίδιο και δεν το κατάλαβες.
__________________
2.
Γειά σου Α, μπα,
Και κει που κάθομαι αμέριμνος στον αγγλικό μου καναπέ (από τα ΙΚΕΑ είναι, απλά το λέω για να καταλάβεις που βρίσκομαι) και χαζεύω xfactor, σκάνε μύτη δύο αγόρια να διαγωνιστούν ως ντουέτο και λένε, ναι, είμαστε ζευγάρι. Και ρωτάω λοιπόν, τόσα ριάλιτι στην Ελλάδα, ούτε ένας γκέι δεν έχει πάρει μέρος; Ούτε στο "κάτι ψήνεται", ας πούμε, ούτε ένας οικοδεσπότης δεν ήταν γκέι; Ούτε μια τρανσέξουαλ δεν θέλησε να πάρει μέρος σε κάποιο τηλεπαιχνίδι τόσα χρόνια;
Μήπως τελικά η ελληνική LGBT κοινότητα δεν θέλει την ορατότητά της και της αρέσει να μένει στις σκιές της ντουλάπας της ή στην ανωνυμία μαζικών εκδηλώσεων (βλ. pride);
ΥΓ. Δεν έχω παρακολουθήσει όλα τα επεισόδια όλων των ελληνικών σειρών και ριάλιτι οπότε αν κάνω λάθος διορθώστε με. Εκπομπές τύπου ερωτοδικείο δεν μετράνε.- Καταραμένο ΕΣΡ
Ούτε κι εγώ, οπότε δεν ξέρω αν ισχύει αυτό που λες, αλλά κάτι μου λέει ότι η αντίδραση για το γκέι φιλί σε σήριαλ του Παπακαλιάτη εξακολουθεί να είναι ο κανόνας. Νομίζω ότι βιάζεσαι να ρίξεις το βάρος στην LGBT κοινότητα. Για να γίνει μέινστριμ η ανακοίνωση «ναι, είμαστε ζευγάρι» στην τηλεόραση από δύο ανώνυμα αγόρια πρέπει να προηγηθούν δηλώσεις που αντιμετωπίζουν την ομοφυλοφιλία ως κάτι καθημερινό από ανθρώπους που έχουν ισχύ και ο λόγος τους μετράει. Και όταν λέω «ανθρώπους», εννοώ και τους στρέιτ ανθρώπους. Για να μην πω ότι εννοώ κυρίως τους στρέιτ ανθρώπους, γιατί αυτοί είναι οι ισχυροί. Οι άνθρωποι που έχουν ισχύ κάνουν την πάπια στην καλύτερη, ή ξεσπούν σε ομοφοβικά παραληρήματα στην χειρότερη, και η χειρότερη είναι μέρα παρά μέρα. Γίνονται βήματα, αλλά είναι αργά. Τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να εκβιάσουμε τις εξελίξεις, και οι περίοδοι οικονομικών κρίσεων είναι φυτώρια για να αναπτυχθούν οι πιο συντηρητικές τάσεις.
__________________
3.
.ειμαι με ενα παιδι 1.5 χρονο περιπου.. μου τα βγαζει ολα οτι τα κανω λαθος..οτι για ολα φταιω εγω..οτι δεν εχω μαθει να σκεφτομαι και οτι γενικα σκεφτομαι πολυ ρηχα..και οτι δεν καταλαβαινω οταν λεω κατι κακο κλπ.. αυτος λεει πως ολα αυτα που μου λεει ειναι για το καλο μου..επισης εχει βγαλει ολους τους φιλους μου χαζους και συμφωνα με αυτον με πανε πισω και αυτοι ευθυνονται που δεν σκεφτομαι και να βρω ατομα να με βοηθανε..εννοειται πως προσπαθει να με απομακρυνει με την προφαση οτι ξενερωνει οταν θα βρεθω μαζι τους..εγω νιωθω οτι τον πειραζουν καποια πραγματα σε υπερβολικο βαθμο..ειναι απαιτητικος στα συναισθηματα του και οτι δινει θελει να παιρνει τιποτα λιγοτερο..εγω εχω μπερδευτει γιατι ενω ειμαι δυναμικη γενικοτερα στην ζωη μου και στην δουλεια μου αυτο δεν ξερω πως να το αντιμετωπισω..νιωθω μια αδυναμια και μια ανικανοτητα να χειριστω την κατασταση..εαν μπορεις να μου πεις την γνωμη σου και τι πιστευεις σε ευχαριστω πολυ!
Ίσως ο δυναμισμός σου στη ζωή και στη δουλειά σου να σου έχουν δώσει την ψευδαίσθηση ότι μπορείς να ελέγξεις τα πάντα, και ότι αν κάτι δεν πάει καλά, φταίει ότι δεν κατάφερες ακόμα να το χειριστείς κατάλληλα. Χρησιμοποιώ τη λέξη που διάλεξες εσύ, που νομίζω ότι είναι αποκαλυπτική. Μόνο τον εαυτό σου μπορείς να χειριστείς, κι αυτό, όπως βλέπεις, μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο, ακόμα και όταν ξέρεις ότι συντηρείς μια κατάσταση που σου κάνει κακό. Τον άλλον δεν μπορείς να τον αλλάξεις, αυτός είναι, και αυτά θα κάνει. Δεν εξαρτάται από τον δυναμισμό σου ο δικός του χαρακτήρας. Ο δυναμισμός σου θα σου χρειαστεί για να δεχτείς ότι έκανες μια λάθος επιλογή, να συγχωρήσεις τον εαυτό σου που δεν είναι αλάνθαστος, και να απομακρυνθείς όσο πιο γρήγορα γίνεται.
__________________
4.
Λενάκι, βοήθεια!
Είμαι φοιτήτρια και τον τελευταίο καιρό αντιμετωπίζω ένα τεράστιο πρόβλημα που δυσκολεύει πραγματικά την καθημερινότητα μου. Θα μπω κατευθείαν στο θέμα! Είναι ένα πρόβλημα που εκτιμώ ότι ταλαιπωρεί πολύ κόσμο...φοβίες! Για να γίνω πιο συγκεκριμένη φοβάμαι τα βράδια όταν μένω μόνη μου σπίτι.
Δεν είναι κάτι που εμφανίστηκε ξαφνικά. Ανέκαθεν ήμουν "φοβιτσιάρα" (σκοτάδι και όλα αυτά τα κλισέ) αλλά τώρα το κακό έχει παραγίνει! Δεν μπορώ να κοιμηθώ με ηρεμία και να χαλαρώσω στο ίδιο μου το σπίτι!
Σε αυτό το σημείο να σου πω ότι όλα τα υπόλοιπα πράγματα στη ζωή μου πάνε τέλεια, το σπίτι και η περιοχή που μένω είναι ασφαλή και γενικά δεν υπάρχει λόγος να ανησυχώ τόσο! Αλλά εγώ συνεχίζω να μένω ξάγρυπνη τα βράδια !!!
Τι κάνουμε λοιπόν τώρα:::- dragonfly
Πηγαίνουμε σε ψυχολόγο. Διάβασε αυτό κι αυτό.
__________________
5.
Αγαπητή Α, μπα!
Πριν αρκετούς μήνες η μαμά μου είχε ένα αυτοκινητιστικό όπου παρέσυρε έναν άνθρωπο που υπέκυψε. Όλα (η καλή μου πίστη στην οδήγηση της μαμάς, τα λεγόμενα της, οι δύο μάρτυρες και η πραγματογνωμοσύνη της τροχαίας) δείχνουν ότι έφταιγε το θύμα. Το ποινικό δικαστήριο για την αθωότητα/ενοχή εκκρεμεί. Τώρα οι συγγενείς του μας έκαναν επιπλέον αγωγή όπου ζητάνε το εξωπραγματικό ποσό των 600.000 ευρώ. Γενικά, δεν είμαι καλά. Το άγχος μου είναι μεγάλο. Ζω κανονικά με τις όχι σπάνιες αναλαμπές των ερχόμενων δικαστηρίων. Το σοκ του ατυχήματος το έχω πλέον ξεπεράσει και σε μεγάλο βαθμό νομίζω όλη η οικογένεια, όπως επίσης η μαμά δείχνει από την αρχή ήσυχη με τη συνείδησή της (όχι πως είναι θέμα στο καθημερινό τραπέζι, αν δεν χρειάζεται δεν το συζητάμε) (εγώ με τον αδερφό μου θα πούμε καμιά κουβέντα παραπάνω να ηρεμήσουμε ο ένας τον άλλο όταν). Αλλά πλέον τα δικαστήρια.
Τρέμω την περίπτωση που βγει ένας βαθμός συνυπαιτιότητας (πως έπρεπε να έχει περισσότερο τεταμένη την προσοχή της) και έχουμε να πληρώνουμε. Κανείς μας δε θα βγει στο νυχτοκάματο, υπάρχει πχ ένα τσακισμένο εφάπαξ και από κει και πέρα να ζοριστούμε για να δίνουμε ό,τι τυχόν προκύψει ανά μήνα (με το δεδομένο πως αν η απόφαση είναι καταδικαστική, θα επιδικαστεί πχ το 1/10 του ποσού που ζητάνε). Εγώ μόλις τελείωσα την άσκησή μου ως δικηγόρος και μόλις μου ανατέθηκε να βρω σε ποιον δικηγόρο θα απευθυνθούμε, κάτι που (πολύ καλά έγινε έτσι αλλά) με αγχώνει επιπλέον το βάρος της επιλογής. Με λίγα λόγια, ό,τι και να σκεφτώ, υπάρχει αυτό. δηλ. η αβεβαιότητα για το μέλλον πχ αν θα μπορούν οι γονείς μου να ζουν λίγο άνετα, η αδυναμία προγραμματισμού κάποιων πραγμάτων πχ να βγω να κάνω το μεταπτυχιακό που ήθελα; και βασικά 1. η στεναχώρια για τη μαμά μου που οι κόποι της ίσως κάνουν φτερά (δεν είναι δική μου υπόθεση, ξέρω ότι θα το πάρει βαριά) και 2. με αγχώνει πάρα πολύ αν ο δικηγόρος που εγώ θα διαλέξω είναι πολύ καλός και κάνει ό,τι καλύτερο γίνεται. Η αβεβαιότητα μέχρι να γίνουν τα δικαστήρια είναι ανυπόφορη. πχ εσύ θα μου απαντήσεις δέκα φορές νωρίτερα απ' τα δικαστήρια. Τελοσπάντων, γενικά την παλεύω αλλά συχνά σκάει η σκέψη αυτή που δεν μπορώ πάντα να την ελέγξω. Αχ τι να κάνω; με την ευκαιρία να πω στους φίλους αναγνώστες να τσεκάρουν τα ασφαλιστήριά τους, εμάς είχε σωματικές βλάβες κλπ αλλά ψυχική οδύνη πουθενά.
Κανείς δεν μπορεί να σου πει τίποτα για να σου ελαφρύνει το βάρος της αβεβαιότητας. Μακάρι να μπορούσα, μακάρι να υπήρχε κάποιος που μπορεί, αλλά είσαι δικηγόρος, και καταλαβαίνεις, δεν χρειάζεται να εξηγηθούμε. Αν θέλεις παρηγοριά και δεν πιστεύεις σε θείες δίκες, ζώδια, στο κάρμα, στο τσι και στα λοιπά δεκανίκια που έχει βγάλει ο άνθρωπος από το μυαλό του για να αντέξει την αβεβαιότητα, ψάξε την στα δεδομένα. Οι πιθανότητες είναι υπέρ σας. Ακόμη και αν πρέπει να πληρώσετε, έχετε τρόπο να ανταποκριθείτε. Ελπίζω να καταλαβαίνεις αυτό δεν είναι αυτονόητο. Έχεις κάποιες γνώσεις και μπορείς να καταλάβεις αν ο δικηγόρος κάνει ό,τι μπορεί, δεν τον παντρευτήκατε. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο. Περνάμε ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής μας περιμένοντας. Αυτό που θα ήθελα να σου πω, και είναι κλισέ, και το προσπερνάμε κάθε φορά επειδή η ζωή παρουσιάζει διάφορα εμπόδια και επικεντρωνόμαστε εκεί, είναι ότι δεν περιμένεις αποτελέσματα ιατρικών εξετάσεων. Ό,τι διορθώνεται με λεφτά που μπορείς να βρεις, δεν μπαίνει καν στην κατηγορία «Αληθινά Προβλήματα της Ζωής».
__________________
6.
Είμαι πολύ μεγάλη για να υποβάλω ερώτηση σε μια στήλη στο Ίντερνετ, αλλά θα το δοκιμάσω κι αυτό. Έχω μια σχέση περίπου 10 μήνες, η οποία ξεκίνησε ως επαγγελματική και μετά έγινε ερωτική. Δεν είναι μια σχέση που με πληροί, υπάρχουν κάποια αρκετά σοβαρά θέματα. Ένα από αυτά είναι ότι ο σύντροφος μου είναι προφανώς εθισμένος στο διαδικτυακό σεξ , στις γνωριμίες μέσω κάθε είδους κοινωνικής δικτύωσης με σκοπό να ικανοποιήσει τον ανδρισμό του, να επιβεβαιωθεί. Γενικώς αρέσκεται στη σεξουαλική ικανοποίηση μέσω οθόνης. Απο όσο εχω συζητήσει το θέμα, είναι κάτι το οποίο συνηθίζεται πλέον στον ανδρικό πληθυσμό. Το ερώτημα μου είναι το εξής: να συνεχίσω μαζί του, κάνοντας τα στραβά μάτια, ? να προσπαθήσω μήπως και κόψει αυτήν την συνήθεια? να τα παρατήσω αναζητώντας άλλου την τύχη μου? έχοντας πατήσει τα 35 πλέον εχω απογοητευτεί κ φοβάμαι ότι είναι πολυυυυυ δύσκολο πια να βρω κάποιον που θα ταιριάξουμε.- Μαρία
Άλλο κάτι που «συνηθίζεται» και άλλο ο εθισμός στο διαδικτυακό σεξ. Τι από τα δύο συμβαίνει; Προσπαθείς να το μειώσεις μέσα σου, υποκρινόμενη ότι το «κάνουν όλοι;» Όχι, δεν το κάνουν όλοι. Δεν υπάρχει κάτι που κάνουν όλοι, γιατί ο «αντρικός πληθυσμός» δεν είναι μια φυλή που συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο. Ακόμα και αν η πλειοψηφία κάνει κάτι που δεν σου αρέσει, δεν χρειάζεται να λουστείς τίποτα, ούτε να κάνεις τα στραβά μάτια, γιατί σίγουρα υπάρχει κάποιοι που δεν το κάνουν.
Καταλαβαίνω την πίεση που σε κάνει να πιστεύεις ότι έχοντας πατήσει τα 35 είσαι υπερήλικας. Την καταλαβαίνω πάρα πολύ καλά. Έχοντας βγει από την άλλη πλευρά, σου λέω ότι αυτή η πίεση είναι μέσο ελέγχου, και τίποτα άλλο. Δεν χρειάζεται να κάνεις τα στραβά μάτια για κανέναν, ποτέ, όσο χρονών και να είσαι. Και αν φοβάσαι ότι είναι πολύυυ δύσκολο να βρεις κάποιον να ταιριάξεις: πάντα δύσκολο ήταν, το «πια» δεν χρειάζεται, απλώς πιο παλιά δεν το καταλάβαινες, και δεν σε ένοιαζε. Ούτε τώρα ταιριάζεις με κάποιον. Έχεις μια σχέση μόλις 10 μήνες και έχεις διάφορα προβλήματα, και ένα από αυτά το χαρακτηρίζεις «εθισμό». Στάσου λίγο. Δέκα μήνες με κάποιον που δεν σου αρέσει καν. Τιμωρείς τον εαυτό σου επειδή «πάτησες» τα 35. Τόση σκληρότητα προς τον ίδιο σου τον εαυτό, είναι τόσο στενάχωρο.
Αυτόν με τον οποίο θα ταιριάζεις θα τον βρεις ξαφνικά. Δεν θα σε προειδοποιήσει κανείς και τίποτα. Πρέπει όμως να είσαι ελεύθερη, ανέμελη, και διαθέσιμη. Αυτό που κάνεις τώρα σε κουράζει και σου κλέβει χρόνο, αλλά κυρίως σε κουράζει, σε κουράζει πάρα πολύ. Η κούραση σε κάνει να επιβεβαιώνεις αυτό που φοβάσαι.
Το «να προσπαθήσεις μήπως και κόψει αυτή τη συνήθεια» δεν έχω καν το κουράγιο να το σχολιάσω. Εύχομαι να μην το εννοείς, και να μην πιστεύεις ότι υπάρχει πιθανότητα να καταφέρεις να αλλάξεις κάποιον άλλον.
__________________
7.
A mpa, θελω να γινω σκηνοθετης και η μονη συμβουλη που εχουν να μου δωσουν οι γονεις μου και η μονη τους ανησυχια ειναι οτι πρπεει να κανω σεξ με ενα σωρο κοσμο για να δικτυωθω. Δηλαδη λιγο ελεος! Πραγματικα δεν ειναι κατι που θα μπορουσα να το κανω, ειναι εκμεταλλευση και θα το ειχα βαρος μια ζωη και παρολο που το γνωριζουν μου το λενε. Την τελευταια φορασ που ειπωθηκε κατι απαντησα οτι αν κανω κατι τετοιο θα τους το πω. Ειρωνικα! Αλλα το πιστεψαν! Και ειμαι 19(δινω πανελλαδικες 2η φορα) και δυστηχως δε μου δοθηκε ή δεν πηρα την ευκαιρια να κανω σχεση ή να βρεθω κοντα με αγορι και αυτο δεν το ξεορυν αλλα το υποθετουν. Για ολα αυτα η δικαιολογια τους ειναι <<εισαι πολυ ομορφη και αποκλειεται να μην εχεις τετοια περιστατικα>>. Δε λεω οτι δεν ειμαι αλλα ο χαρακτηρας μου μια ζωη τα εμποδιζε αυτα τα περιστατικα και θα το κανει και τοτε πιστευω. Πως να τους χειριστω;; Τι αποστομωτικό να τους απαντησω;- bernadette
Νομίζω ότι πρέπει να βάλεις λίγο φρένο στις συζητήσεις περί σεξ με τους γονείς σου. Τουλάχιστον μέχρι να δώσεις εξετάσεις. Τουλάχιστον για όσο σε αγχώνουν αυτά που σου λένε, για όσο νιώθεις ότι πιέζεσαι. Δεν είμαι σίγουρη για το τι προσπαθούν να πετύχουν, αλλά νομίζω ότι ένα μέρος της προσπάθειας είναι να σε τρομάξουν σχετικά με το σεξ, και πολύ φοβάμαι ότι κάτι έχουν καταφέρει.
Οι απόψεις τους σχετικά με το πώς καταφέρνει μια γυναίκα να προχωρήσει επαγγελματικά, είναι αναχρονιστικές, συντηρητικές, μισογυνίστικες, και με μια λέξη, εντελώς φρικτές. Δεν χρειάζεται να τους απαντήσεις, δεν χρειάζεται – δεν γίνεται – να τους αλλάξεις το βιολί βιολάκι τους. Το μόνο που έχει σημασία είναι τι πιστεύεις εσύ για το θέμα. Ποια πιστεύεις εσύ ότι είσαι, και ποια είναι η θέση σου στον κόσμο. Σου προτείνω να κόβεις αυτές τις συζητήσεις με αποφασιστικότητα. Βάλε τα όρια σου, είσαι πια 19 χρονών.
σχόλια