ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν μου αρέσει η ζωή. Ο ήρωας του Καμύ "Ξένος", σκέφτεται σε κάποιο σημείο πως "Όλος ο κόσμος ξέρει πως η ζωή δεν αξίζει να τη ζεις". Σίγουρα δεν αξίζει αφού είτε υποφέρεις είτε είσαι καταχαρούμενος, μια μέρα θα τα χάσεις όλα. Θα πεθάνεις. Άν είσαι χαρούμενος, πάει καλά. Άμα δεν είσαι όμως και πρέπει να προσπαθήσεις για όλα, γιατί να περνάς αυτό το μαρτύριο; Προς τι τόση ταλαιπωρία; Για ποιο λόγο κάποιος άνθρωπος που έχει γεννηθεί σε μειονεκτική θέση να κάτσει να παλεύει όλη του τη ζωή για να αποκτήσει τελικά κάτι απλό -αν το αποκτήσει κιόλας- κι αφού το αποκτήσει, θα γεράσει, θα γίνει ανήμπορος, και θα το χάσει τελικά πεθαίνοντας; Η γνώμη μου είναι πως κάτι Βασίλισσες Ελισάβετ μόνο αξίζει να ζούνε, κάτι πλουσιόπαιδα που δεν ξέρουν τι έχουν από χρήματα, που τα έχουν όλα λυμένα, που δεν τους λείπει τίποτε, δεν κινδυνεύουν από τίποτε, έχουν άπλετο χρήμα να κάνουν ό,τι τραβήξει η ψυχή τους χωρίς κόπο. Αυτή είναι ζωή. Οι υπόλοιποι νομίζω πως πάντα θα έιμαστε καταδικασμένοι να ταλαιπωρούμαστε όλο και με κάποιο τρόπο. Έχει νόημα όλο αυτό; Είμαι άθεο άτομο, κατά συνέπεια πιστεύω πως δεν υπάρχει μετά θάνατον ζωή, όμως η ζωή είναι παράλογη αν η συνείδηση που έχουμε ως άτομα πιστέψουμε ότι εξαφανίζεται μια μέρα ολοκληρωτικά με το θάνατο. Γιατί να βασανίζεται ο άνθρωπος, γιατί να πονάει τότε ψυχικά, γιατί να ξέρει ότι θα πεθάνει και να φοβάται; Αυτά δεν ωφελούν κανέναν. Επίσης ο Βούδας λέει πως η ζωή είναι μόνο πόνος. Δεν είναι παράλογο να είμαστε νοήμονα όντα και να πονάμε τόσο; Γιατί να υπάρχει ο ψυχικός πόνος στη ζωή κι όχι απλά να μας είχε φτιάξει με τρόπο το σύμπαν ώστε να είμαστε πάντα χαρούμενοι ή τουλάχιστον αδιάφοροι σε συναισθηματισμούς;