__________________
1.
Αγαπητή Αμπα, έχω μια λίγο χαζή απορία η οποία όμως μου τριβελίζει το μυαλό. Στις οδηγίες παρασκευής τσαγιού διαβάζουμε ότι πρέπει να αφήνουμε το φακελάκι μέσα στο νερό για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα διότι αλλιώς αλλοιώνεται η γεύση του και το τσάι πικρίζει. Όμως σε όλες τις σειρές έχω παρατηρήσει ότι όποτε κάποιος κρατάει μια κούπα κρέμεται και το κορδονάκι από ένα φακελάκι τσάι. Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό; Είναι τόσο απαραίτητο να μας υποδείξουν ότι πίνουν τσάι και όχι ας πούμε καφέ στην κούπα; Υπάρχει κάποιος άλλος λόγος που δεν φαντάζομαι; Γιατί να σου πω την αλήθεια τόσες πολλές φορές που το έχω παρατηρήσει έχω αρχίσει να σκέφτομαι μήπως παίζει κάποια διαφήμιση υπέρ του τσαγιού ή ίσως κάποια προπαγάνδα εναντίον του καφέ; Η αλήθεια είναι με ενοχλεί που το βλέπω, αυτόματα σκέφτομαι "το τσάι σου έχει πικρίσει τόση ώρα που άφησες το φακελάκι μέσα"! Γράφοντας την ερώτηση άρχισα να σκέφτομαι μήπως είμαι υπερβολική που το παρατηρώ τόσο πολύ, πείτε ρε παιδιά εσάς σας ενοχλεί αυτό ή είμαι ψυχαναγκαστική με το θέμα; Curiosity
Το παρατηρώ κι εγώ στο Big Bang Theory, αλλά όχι αλλού. Τώρα που το είπες μπορεί όμως να κολλήσω κι εγώ. Νομίζω ότι είναι από τις περιπτώσεις που αρχίζεις να βλέπεις κάτι και μετά το παρακολουθείς και το παρατηρείς και δεν μπορείς να το ξε –δεις. Είναι πάντως γεγονός ότι πικρίζει το τσάι μετά από το ενδεδειγμένο χρονικό διάστημα, δεν πίνεται.
__________________
2.
Αγαπητή Α-μπα,
Μπαίνω κατευθείαν στο θέμα, αν και το έχεις αναλύσει και προηγουμένως είμαι πεθερόπληκτη. Απλά στη συγκεκριμένη περίπτωση ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει μιας και η πεθερά μου είναι γιατρός. Έχουμε και λέμε, ο άντρας μου κι εγώ ζούμε στο εξωτερικό. Το καλοκαίρι που κατεβήκαμε Ελλάδα για διακοπές, προτείνει ο σύζυγος να επισκεφτούμε το οφθαλμιατρείο της μαμάς μιας και τελευταία παραπονιόμουν ότι τα μάτια μου είναι πολύ ξηρά. Μετά την επίσκεψη μου έγραψε αιματολογικές εξετάσεις οι οποίες θα βγαίνανε αφού εμείς θα είχαμε επιστρέψει σπίτι μας, οπότε (η ηλίθια εγώ) λέω στο εξεταστικό κέντρο να της στείλει στην πεθερά μου/ γιατρό. ΓΙΑΤΙ!!ΑΧ ΓΙΑΤΙ το έκανα αυτό, άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου. Στις εξετάσεις βγήκε πιο πάνω από το κανονικό ένας δείκτης που λέγεται TSH, αυτό δείχνει όπως είπε η πεθερά υποκλινικό υποθυρηδειισμό. Ο οποίος ευθύνεται για υπογεννητικότητα (να πω ότι έχουμε μπει στη λουμπα του να κάνουμε παιδί τους τελευταίους 3 μήνες), πήγα και στο γιατρό εδώ επανέλαβα τις εξετάσεις και βγήκε ο παραπάνω δείκτης ακριβώς στο ανώτατο όριο, επομένως ο γιατρός εδώ δε με παρέπεμψε σε ενδοκρινολόγο, μου είπε οτι δε συντρέχει λόγος ανησυχίας και ότι αν σε ένα χρόνο προσπάθειας δεν έχω συλλάβει τότε να τον επισκεφτούμε ξανά με το σύζυγο να κάνουμε και οι 2 εξετασεις. Αυτή η απάντηση όμως δεν ήταν αρκετή ούτε για το σύζυγο ούτε για την πεθερά, πήγε ρε συ Λένα και ρώτησε χωρίς την αδειά μου με τις εξετάσεις μου ενδοκρινολόγο και γυναικολόγο!!!! Αυτό δεν είναι παραβίαση του ιατρικού απορρήτου αλλα και της προσωπικής μου ζωής? Με έχει πειράξει πάρα πολύ. Φυσικα το συζήτησα με τον άντρα μου, αλλά να σου πω την αλήθεια δεν το πολυέχω με τις κατά πρόσωπο αντιπαραθέσεις και χάνω το δίκιο μου. Αυτό που με πλήγωσε παραπάνω είναι που ο άντρας μου είπε οτι αυτό αφορά κι εκείνον αν δε μπορώ να κάνω παιδί. Με βγάλανε και στείρα τώρα. Έβλεπα σειρές και ελληνικές ταινίες για πεθερές κι έλεγα αυτο αποκλείεται να συμβει σε εμένα και τώρα νιώθω ότι ζω σε παράλληλο σύμπαν. Επίσης να σου πω οτι δεν είμαι πιτσιρικα ειμαι 34, στο εξωτερικό ήρθα για δουλεια πριν απο 7 χρονια (μόνη, το σύζυγο γνώρισα και παντρεύτηκα εδω τα τελευταια 4 χρόνια - 1 χρόνος παντρεμένοι) . Πριν απο αυτό στην Ελλάδα, Αθήνα, ζούσα μόνη μου και δούλευα, η πλήρης ανεξαρτησία απο τους δικους μου γονεις ξεκινησε πολύ νωρίς δηλαδή. Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ αυτό, με πλακώνει....και αυτό που με στενοχωρεί πιο πολύ είναι μια μικρή φωνή μέσα μου που με σπρώχνει να τα παρατήσω όλα, ότι δεν ειναι η ζωή αυτή για μένα. Με ενδιαφέρει η γνώμη σου λοιπόν εξού και η ερώτηση. Ευχαριστώ εκ των προτέρων και πολλά φιλιά.
Μου φαίνεται πολύ έντονη η αντίδραση σου. Όχι ανεξήγητη, αλλά έντονη σε σχέση με (αυτό που λες) ότι σε ενοχλεί. Σκέφτεσαι να τα παρατήσεις όλα μετά από ένα χρόνο γάμου επειδή η πεθερά σου είναι γιατρός και ανακατεύεται; Το πρόβλημα με τις πεθερές δεν είναι ποτέ με τις πεθερές. Είναι με τους συζύγους. Οι πεθερές βρίσκουν έδαφος, μπαίνουν σε ανοιχτό σπίτι, ξέρουν ότι μπορούν, νιώθουν την άνεση, αισθάνονται ότι η συμμαχία του παιδιού τους είναι μαζί τους, πώς το λένε. Αν δεν υπάρχουν οι συνθήκες, μια πεθερά μπορεί να σε εκνευρίσει, αλλά αν νιώθεις σφιχτή ομάδα με τον άντρα σου, δεν μπορεί να σε κάνει να νιώσεις ότι θέλεις να τα βροντήξεις όλα. Η μικρή φωνή δεν σου λέει για την πεθερά, κάτι άλλο σου λέει, και είναι κατεπείγον να το ακούσεις πριν κάνεις παιδί.
Δεν χρειάζεται να έχεις κάποια ικανότητα για να συζητήσεις κάτι που σε ενοχλεί με τον άντρα σου. Αυτό έλειπε, να πρέπει να έχουμε εκπαίδευση δικηγόρου για να πείσουμε τον άντρα μας για αυτά που νιώθουμε. Εκεί βλέπω το πρόβλημα, και όχι στην παρεμβατικότητα της πεθεράς – η οποία μένει σε άλλη χώρα, τι άλλο μπορεί να κάνει; Προφανώς δεν θα της στείλεις άλλες εξετάσεις στο μέλλον. Αν νιώθεις ότι «χάνεις το δίκιο σου» σε συζητήσεις με τον άντρα σου, κάτι λέει αυτό για την επικοινωνία μεταξύ σας. Είναι χαρακτηριστικό ότι λες «με βγάλανε στείρα», σα να αναγνωρίζεις ότι αυτοί οι δύο είναι ομάδα, κι εσύ είσαι απ' έξω.
Ο άντρας σου πρέπει να είναι δικός σου σύμμαχος. Εσύ είσαι τώρα η οικογένεια που διάλεξε. Η μαμά παραμένει μαμά, αλλά δεν επιτρέπεται να κάνει κουμάντο στο ζευγάρι. Εξέτασε την κατάσταση, και επαναπροσδιόρισε το πρόβλημα.
__________________
3.
Γειά σου Ά, μπα, και ευχαριστούμε για τις φοβερές απαντήσεις σου! Το πρόβλημά μου έχει να κάνει με τη μητέρα μου που για κάποιο λόγο πάει να περάσει επιτυχίες δικές μου για δικές της. πχ Μου λέει πως αν δεν ήταν αυτή δεν θα έμπαινα στο Πανεπιστήμιο και ότι μόνο εξ αιτίας της έγινε αυτό, και γενικά πιστεύει ότι αν δεν μου το πει αυτή να κάνω κάτι, τότε εγώ δεν θα το κάνω. Έτσι ακούω συνέχεια υποδείξεις και "συμβουλές" από μέρους της. Εγώ αντιδρώ απομακρυνόμενη απ αυτήν και κόβοντας την όταν πάει να πει κάτι. Έχω φτάσει στο σημείο όμως να μην κάνω κάτι αν μου το πεί αυτή ακόμα κι αν αυτό το θέλω και εγώ γιατί δεν θέλω να την ακούσω να λέει ότι είναι δικό της κατόρθωμα. πχ θέλω να χάσω μερικά κιλά και αυτό είναι πάντα κάτι που μου λέει να κάνω. Εγώ λοιπόν αντί να προσπαθήσω να τα χάσω τρώω πιο πολύ. Αυτό φυσικά καταλαβαίνω πως δεν θα μου βγεί σε καλό. Θα ήθελά τη γνώμη σου στο πως να απαλλαχτώ απ αυτόν τον τρόπο συμπεριφοράς μου. Με τη μητέρα μου να συνεννοηθώ το βρίσκω λίγο δύσκολο καθώς είναι υπερβολικά ισχυρογνώμων σ αυτά που πιστεύει.- μητερόπληκτη
Έφτασες στο σημείο να απομυθοποιήσεις τη μητέρα σου. Καθυστερημένα, αλλά το έκανες. Το επόμενο βήμα είναι να την αγαπάς ως άνθρωπο, χωρίς να εξαρτάσαι από τη γνώμη της, χωρίς να συνδέεις τον αυτοπροσδιορισμό σου από την έγκρισή της. Το να προσπαθείς να κάνεις το ανάποδο από αυτά που σου λέει είναι ακριβώς ίδιο με το να κάνεις ό,τι σου λέει. Κατά βάθος αυτό που θέλεις πιο πολύ από όλα είναι να την ευχαριστήσεις και να σε αποδεχτεί. Αυτό που θέλουμε όλοι μας ως ένα σημείο, αλλά ίσως δεν έχεις καταλάβει σε τι βαθμό το κάνεις.
Φυσικά και δεν γίνεται να συνεννοηθείς, δεν θα πρότεινε κανείς να «συνεννοηθείς». Για να έχεις μια ελπίδα να συνεννοηθείς κάποτε με τη μάνα σου πρέπει πρώτα να ανεξαρτητοποιηθείς εκατό τοις εκατό, να φτιάξεις την δική σου ζωή, με τις δικές σου δυνάμεις, και να νιώθεις καλά με αυτή - τότε, θα δεις τη μάνα σου σαν τρωτό άνθρωπο, και όχι σαν τον άνθρωπο που πρέπει να δώσει την έγκρισή του για τα πάντα.
Μην χρησιμοποιείς τη μάνα σου ως δεκανίκι, ως δικαιολογία για να μην κάνεις αυτά που ξέρεις ότι πρέπει να κάνεις. Εσύ έχεις την ευθύνη για τις πράξεις σου, όποια και να είναι η επιρροή που δέχεσαι. Αν δεν σου αρέσει η επιρροή, βρες τρόπο για την ελαχιστοποιήσεις.
__________________
4.
Α, μπα μου! Αντιμετωπίζω και εγώ ένα από αυτά τα 3rd world problems όπως λες και εσύ. Όλα είναι στρωμένα στη ζωή μου, δουλεύω εκεί που μ αρέσει, με καλές συνθήκες, έχω φίλους και παρέες, και την προοπτική για μία άνετη ζωή. Ψάχνομαι συνέχεια για καινούρια πράγματα και ενδιαφέροντα να κάνω. Παρόλο που βρίσκω πράγματα που μου αρέσουν δυσκολεύομαι να τα συνηθίσω, χωρίς να σημαίνει ότι δεν περνάω καλά κάνοντας τα. Το θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό να περνάω πάρα πολλές ώρες μέσα στο σπίτι βλέποντας τηλεόραση η χαζεύοντας στον ίντερνετ και μένοντας μόνη μου. Παρόλο που απολαμβάνω αυτή τη μοναξιά νιώθω παράλληλα πως η ζωή και όλα τα ενδιαφέροντα είναι έξω, αλλά δεν καταφέρνω να με ξεκουνήσω.. Είμαι βολεμένη στο μέσα. Να πω επίσης ότι μόνο τώρα τελευταία (στα 27 μου) θεωρώ πως έχτισα την αυτοπεποίθηση μου και ακόμα δουλεύω. Πιο παλιά έμενα μέσα γιατί δεν ένιωθα άνετα πάντα να είμαι σε κοινωνικές περιστάσεις και νομίζω αυτό το ότι μένω τόσο μέσα κάνοντας τίποτα μου χει μείνει κουσούρι. Θα ήθελα τη γνώμη σου και των αναγνωστών πάνω σ αυτό, στο πώς να γίνω πιο δραστήρια. Τώρα τελευταία έχω βάλει κάποιες δραστηριότητες στο πρόγραμμα μου δεν γίνεται να αποφύγω να πάω (πχ μάθημα οδήγησης ή Ισπανικά) και βλέπω βελτιωση, Καμιά άλλη ιδέα?- τραλαλα
First world problem λέγεται. Ελπίζω να σου ξέφυγε. Αν δεν σου ξέφυγε, να μια δραστηριότητα: μάθε γιατί ονομάζεται πρώτου και όχι τρίτου.
__________________
5.
Ά,μπα μου ήμουνα μέχρι πριν ένα χρόνο με ένα παιδί από Ισπανία και οι γονείς μου ξέραν γι' αυτόν. Δεν ταιριάξαμε και χωρίσαμε στο τέλος. Εγώ το χω ξεπεράσει αλλά αυτή που δυσκολεύεται είναι η μαμά μου. Δεν ήθελε να είμαι μαζί του γιατί δεν είναι Έλληνας και ίσως έμενα για πάντα εκτός Ελλάδας και τώρα αντί να χαρεί, που λέει ο λόγος, μου τα πρήζει ότι σου τα λεγα εγώ ότι έπρεπε να χωρίσεις και τι θα γίνεις τώρα και είσαι άχρηστη που δεν είσαι με κανέναν και παρόλο που τον άφησα εγώ γιατί δεν με κάλυπτε, η μαμά μου δεν το πιστεύει και θεωρεί πως εγώ είχα κάποιο κουσούρι και ότι με άφησε αυτός. Έχει δημιουργήσει ένα απίστευτο δράμα και δεν μπορώ να την ακούω άλλο. Εννοείται ότι της απαντώ καταλλήλως ότι ήταν καλή επιλογή απλά δεν βγήκε καλά και ότι καλύτερα να βρώ κάποιον που μου ταιριάζει καλύτερα κτλ αλλά δεν ακούει τίποτα. Κάθε φορά που μιλάμε ακούω το δράμα της μάνας που έχει μία κόρη που δεν είναι αρκετά καλή για να κρατήσει κάποιον!! Ποιά είναι κατάλληλη απάντηση σ αυτές τις περιπτώσεις ;- αχ βαχ
Τι είναι αυτή η εξάρτηση από τις μανάδες σας βρε κορίτσια; Το δράμα δεν το δημιουργούν μόνες τους, συμμετέχετε, επειδή για κάποιο λόγο θεωρείτε σημαντικό να τις αποστομώσετε, ή να τις πείσετε, ή να τις αλλάξετε. Δεν είναι φίλες σας. Έτσι είναι οι μανάδες, ανακατεύονται, γκρινιάζουν, σχολιάζουν. Όσο βλέπουν υποχώρηση, χώνονται. Κλείστε την πόρτα επιτέλους, ολόκληρες γυναίκες είσαστε.
ΥΓ. Διάβασε την απάντηση της ερώτησης 3.
__________________
6.
Εδω και καιρο είμαι ερωτευμένη με ενα παλικαρι..βγαιναμε κυριως με δικη του πρωτοβουλια, αλλα ποτε δεν εδειξε κατι περα του φιλικου αν σκεφτεις οτι μου μιλουσε και για τις σχεσεις του. Εχω κολλησει τρελα. Πρωτη φορα νιωθω τοσο ανικανοποιητη επειδη δεν ειμαι μαζι του. Εδω και καιρο ενω θελω να βγαινουμε τον αποφευγω γιατι δεν μπορω αλλο να το παιζω φιλη ενω δεν ειμαι. Μηπως ομως ετσι χανω καποιον φιλο; Μηπως βγαζω απο τη ζωη μου καποιον επειδη δεν νιωθει οπως θελω;
Αν τον λιγουρεύεσαι δεν είναι φίλος σου, αν όπως λες το παίζεις φίλη αυτομάτως δεν είσαι φίλη του, άρα ποιον φίλο θα χάσεις; Αν αποδειχτεί ότι δεν νιώθει όπως θέλεις, θα δεις αν μπορείτε να γίνετε φίλοι ή όχι.
__________________
7.
Τι ωραία που είναι η στήλη σου Α, μπα! Πάντα ήθελα να σε ρωτήσω και ήρθε η ώρα λοιπόν. Είχα σχέση με μια κοπέλα για τρια χρόνια ξεκίνησε όταν ήμουν 25 και αυτή 28. Παίζαμε στην ίδια ομάδα πριν φύγω για το εξωτερικό, γενικά κάναμε πολλά μαζί. Λίγο πριν μάθω ότι φεύγω χωρίσαμε. Μετά τον χωρισμό έγιναν διάφορα. Ήρθε εδώ που μένω, κάναμε σεξ ξανα. Βέβαια συνεχίσαμε να μιλάμε. Μετά άρχισε τις δηλώσεις πως δεν με θέλει και δεν νιώθει τίποτα για μενα πια. Το κατάλαβα λοιπόν, της είπα ότι απλά δεν χρειάζεται να μου το λέει συνέχεια. Μετά από λίγο καιρό έκανα κάτι με μια αλλή κοπέλα για ένα βραδυ. Πάντα με ρωτούσε αν είχα βρει κάποια άλλη και όταν της είπα τελικά τι έγινε, άρχισε να με μειώνει πάρα πολύ, να είναι απότομη, να μην την ενδιαφέρει και πολύ τη κάνω. Άπλα για κάποιο λόγο μου μιλούσε. Όταν γύρισα Ελλάδα και πήγα για λίγες προπονήσεις με την ομάδα με έκραζε στο γήπεδο συχνά μπροστά στις άλλες κοπέλες. Γενικά ό,τι και να κάνω πλέον το κατακρίνει και το μειώνει. Με τους φίλους μου που το συζητάω μου λένε οτι είναι κρίμα να μην μιλάμε μετά από τόσα χρόνια. Αλλά ρωτάω λοιπον εσένα αξίζει να κάθομαι να μιλάω σε αυτό το άτομο μόνο και μόνο επειδή είχαμε σχέση για 3 χρόνια; Πιστεύω οτι δεν υπάρχει λόγος να μιλάω μαζί της. Από τη στιγμή που της τα έχω πει όλα αυτά και δεν λέει να καταλάβει και λέει απλά οτι έτσι είναι ο χαρακτήρας της.
Υ.Γ. Μου φαίνεται ότι την καλύτερη ερώτηση της ημέρας την βάζεις πάντα στο τέλος (στο 7). Ισχύει;
Η ιστορία ταιριάζει περισσότερο σε ηλικίες 15 και 18, αλλά για αυτό που ρωτάς είμαι μαζί σου. Αυτό μας έλειπε, να έχουμε την κοινωνική υποχρέωση να μιλάμε με όσους τα είχαμε στη ζωή μας. Μην ακούς κανέναν, θα μιλάς σε όποιον θέλεις και για τους λόγους που θέλεις.
ΥΓ. Ναι, και για την παρατηρητικότητα σου είσαι στη θέση 7. Γι ' αυτό, κι επειδή δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα διάβαζε «α μπα» κάποιος που ασχολείται με τον αθλητισμό. Εκτός αν η ομάδα είναι ομάδα πόκερ.
σχόλια