__________________
1.
Πως καταλαβαίνεις αν ο φίλος σου έχει ακόμη αισθήματα για την πρώην του;
Αν αναρωτιέσαι, δεν είναι καλό σημάδι. Είτε για τη σχέση, είτε για τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι την πραγματικότητα. Αρκετά δύσκολο να προσδιοριστεί τι από τα δύο συμβαίνει, αν βρίσκεσαι εντός του τριγώνου – έστω και φανταστικού. Αν είναι φανταστικό.
__________________
2.
Αγαπητή Α, μπα.
Η ιστορία μου ξεκινάει τον Μάιο του 2014 . Γνώρισα μια κοπέλα την οποία ήθελα πολύ. Μου άρεσε απίστευτα και δεν με ένοιαζε το ότι έμενε μακριά . Εξ αρχής όλοι μου οι φίλοι μου λέγαν να το αφήσω αλλά εγώ όντας θολωμένος και ολίγον τι ερωτευμένος δεν τους άκουγα . Στο μεταξύ η κοπέλα μου έδινε ελπίδες λέγοντας μου οτι είμαι διαφορετικός από τους άλλους και μιλώντας μου με πολύ όμορφα και γλυκά λόγια καθημερινά με τις ώρες. Πλέον είναι με άλλον . Όλοι μου λένε να το αφήσω και πιστεύουν ότι βγήκαν σωστοί, ότι αυτή δεν είναι για μένα κλπ κλπ. Έκανα κάποιες προσπάθειες αλλά δεν μου δίνει πλέον σημασία και αν και μου μίλησε άσχημα και μου συμπεριφέρθηκε ακόμη χειρότερα αυτήν την στιγμή είμαι υπό. Είμαι διατεθειμένος να κάνω τα πάντα Α, μπα . Ακόμη και να την περιμένω αλλά όλοι συνεχίζουν να λένε να κοιτάξω αλλού. Το ζήτημα είναι πως ίσως αν το προσπαθήσω θα το καταφέρω όμως κατά βάσην δεν ξέρω αν ΘΕΛΩ να το αφήσω. Τι να κάνω; να ακούσω τα πρέπει ή τα θέλω; Να συνεχίσω να παλεύω για ένα ίσως άπιαστο όνειρο;- Teo
Τα έφτιαξες με μία, που σε χώρισε και τα έφτιαξε με άλλον, και τώρα δεν σου δίνει σημασία, ούτε ελπίδες.
Και η ερώτηση σου είναι «να ακούσω τα πρέπει ή τα θέλω».
Είσαι στον κόσμο σου, Τέο. Ούτε τα πρέπει να ακούσεις, ούτε τα θέλω. Να ξυπνήσεις χρειάζεται. Δεν υπάρχει διαζευκτικό στην ιστορία σου. Δεν έχεις δύο επιλογές. Η απόφαση έχει ληφθεί ερήμην σου, οι υπογραφές μπήκαν, και έχει μπει στο αρχείο. Συμβαίνει αυτό, πολύ συχνά στις σχέσεις. Κυρίως αυτό συμβαίνει. Δεν είναι ηρωικό να επιμένεις όταν σε φτύνουν. Εγωιστικό είναι. Αν συνεχίσεις την προσπάθεια, θα είναι επειδή δεν δέχεσαι ότι δεν περνάει το δικό σου. Είτε το πετύχεις, είτε όχι, για μασάζ εγωκεντρισμού πρόκειται. Δεν έχει σημασία.
__________________
3.
Πρόσφατα διάβασα για την ιστορία μίας κοπέλας που ήρθε από την Αμερική στην Ελλάδα της κρίσης γιατί το mentality στην Ελλάδα είναι υψηλότερο με αποτέλεσμα να μην μπορεί να 'συγχρονιστεί' με τους Αμερικανούς.
Πες ότι έτσι είναι, όμως η κοπέλα δεν μας είπε τί ισχύει για το morality. Γιατί τί να το κάνεις το mentality όταν το morality είναι μηδέν? Πώς να εκτιμήσεις την εξυπνάδα όταν αυτή χρησιμοποιείται για να κλέψεις την εφορία, τον γείτονα, τον συνέταιρο, τον φίλο, τον αδερφό? Ή όταν χρησιμοποιείται για να βγάλεις φήμες για κάποιον πίσω από την πλάτη του, να κακολογήσεις και να κατηγορήσεις όποιον θέλεις εσύ χωρίς στοιχεία, να το διαδόσεις στους καλοθελητές, να χρησιμοποιήσεις την φήμη που διέδοσες? Τί να το κάνεις όταν την χρησιμοποιείς για να γλείψεις και να κολακέψεις τον προϊστάμενο, να γίνεις κομματόσκυλο, να γλείψεις τον καθηγητή στο πανεπιστήμιο για να πάρεις βαθμό, να εξυπηρετήσεις κάποιον που έχει εξουσία για να πάρεις το αντάλλαγμά σου και συ κάποια στιγμή αργότερα? Τί να την κάνεις ότι είσαι παντρεμένος με παιδιά και έχεις παράλληλα γκόμενα ή περιστασιακές γκόμενες επειδή είσαι έξυπνος?
Η ερώτηση εν ολίγοις είναι: τί να το κάνεις αυτό το mentality? Αξίζει το mentality χωρίς morality?
Ρωτώ γιατί στην Ελλάδα έχουμε εξυψώσει ακριβώς αυτό το mentality: που είναι χωρίς καθόλου morality.- και δεν έχουμε καθόλου τύψεις
Δεν χρειάζεται να διχαζόμαστε στους έξω και στους μέσα. Δεν χρειάζεται να κρίνουμε τις κινήσεις ζωής των άλλων με τα δικά μας κριτήρια. Γιατί προσπαθείς να βγάλεις λάθος μια μάλλον άγνωστη σου γυναίκα και τις προσωπικές τις αποφάσεις; Πρέπει να έχεις παγκόσμιο δίκιο για να αποφασίσεις σε ποια χώρα θα μείνεις; Όποιος θέλει Ελλάδα, κάθεται. Όποιος δεν αντέχει στο εξωτερικό, ας γυρίσει. Όποιος δεν θέλει Ελλάδα, ας προσπαθήσει να φύγει. Υπάρχουν επιχειρήματα για όλες τις πλευρές. Τέλεια χώρα για να ζήσεις δεν υπάρχει, αν υπήρχε, θα το ξέραμε πια.
__________________
4.
Αγαπητή Λένα, διαβάζω τη στήλη σου καιρό κι ήρθε η στιγμή να σου στείλω ερώτηση.. βασικά όχι ερώτηση περισσότερο δήλωση.. το τελευταίο αρκετό διάστημα βρίσκομαι σε τέλμα.. τέλμα επαγγελματικό, τέλμα προσωπικό.. το ένα τέλμα επηρεάζει το άλλο και γενικά φαύλος κύκλος.. η ανύπαρκτη επαγγελματική προοπτική επηρεάζει τη σχέση μου.. και ο σύντροφος μου λέει ότι ενώ πληρώ σχεδόν όλα τα θέλω του σε μια γυναίκα και μία σχέση, λέει ότι δεν ξέρει αν αυτή η σχέση προχωράει ή όχι γιατί εγώ έχω δεθεί περισσότερο συναισθηματικά σε σχέση με αυτόν.. και τελικά δεν ξέρει αν μπορεί να δεθεί μαζί μου γενικότερα.. πως να τον κάνω να καταλάβει ότι οι σχέσεις δεν είναι διαγωνισμός του τύπου να είμαστε στο ίδιο σημείο την ίδια στιγμή(οκ οι σχέσεις είναι θέμα αλληλεπίδρασης.. αλλά μπορεί αυτός ο άνθρωπος να κάνει για μένα και εγώ να μην κάνω για αυτόν?)? και πως να αισιοδοξήσω όταν πτυχίο και μεταπτυχιακό δεν σου εξασφαλίζουν τίποτα σε μία χώρα που τίποτα δεν φαίνεται να αλλάζει? όλοι συνηγορούν στο ότι έχω χάσει το χιούμορ μου. έχω χάσει αυτό που ήμουν.. και είναι αλήθεια, σαν να περνάω κατάθλιψη(αν και είναι βαριά κουβέντα)..αλλά μια περίοδο θλίψης σίγουρα την διανύω.. πως να αισιοδοξήσω γενικότερα? γιατί όλα να στραβώνουν ταυτόχρονα.. είναι κάποια συνομωσία του σύμπαντος για να μας ξεκάνει(αν και πολύ αμφιβάλλω ότι το σύμπαν ασχολείται μαζί μας)? κοντεύει να σπάσει το κεφάλι μου αυτή τη στιγμή που σου γράφω.. πιθανότατα θα κάνεις καιρό να μου απαντήσεις αλλά ήθελα να το βγάλω από μέσα μου.. ευχαριστώ και με συγχωρείτε (εσύ και οι αναγνώστες σου) για το μακροσκελές μήνυμα..- φαύλος κύκλος
Ναι, γίνεται να κάνει αυτός ο άνθρωπος για σένα και εσύ να μην κάνεις γι' αυτόν. Περνάς μια περίοδο μελαγχολίας και δεν θέλω να προσθέσω στο άγχος σου, αλλά αυτά που σου λέει δεν είναι απλή διαφορά ταχύτητας. Είναι σοβαρές επιφυλάξεις, και προτείνω να τις πάρεις στα σοβαρά. Είναι πολύ πιθανό να επηρεάζει η επαγγελματική προοπτική τη σχέση σου, και μπορεί αν ήσουν καλύτερα, να ήταν καλύτερη η σχέση, αλλά οι πετυχημένες σχέσεις φαίνονται όταν ένας από τους δύο δεν είναι καλά. Αν είναι να σε αποδέχεται και να σε θαυμάζει ο άλλος μόνο όταν είσαι σε ανεβασμένη περίοδο, βράστα.
__________________
5.
πώς να πω ευγενικά σε φίλη μου ότι δεν πρέπει να φάω το γλυκό που μου προσφέρει γιατί έχω βάλει πολλά κιλά; Το θίγω γιατί οι περισσότερες φίλες μου πάντα με υπολόγιζαν ότι θα φάω τα γλυκά που τους έχουν μείνει επειδή μου άρεσε γενικά και το φαγητό και τα γλυκά.. Τώρα όμως έχω βάλει αρκετά και πρέπει να το ράψω και να δώσω με ωραίο τρόπο να το καταλάβουν οι άλλοι, χωρίς να ψάχνω να βρίσκω δικαιολογίες όπως : "έχω το στομάχι μου αυτές τις μέρες"...!!
Ένας πολύ «ωραίος τρόπος» είναι να πεις την αλήθεια. Πότε σταμάτησε να είναι αποδεκτή απάντηση το «κάνω δίαιτα;» Απ' όσο ξέρω, όχι μόνο είναι αποδεκτή απάντηση, αλλά μερικοί την λένε ως δικαιολογία. Πλήρης κύκλος.
__________________
6.
Αγαπητή Α,μπα και αναγνώστες,
Είμαι 25 χρονών και μπαίνω στο 8ο έτος της σχολής μου. Αυτό το γεγονός από μόνο του μου προκαλεί τεράστια απογοήτευση και ένα αίσθημα τεράστιας αποτυχίας, γιατί δεν χρωστάω απλώς ένα μονοψήφιο αριθμό μαθημάτων αλλά ένα σημαντικό αριθμό.Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα έφτανα σ'αυτό το σημείο. Όταν ήμουν ακόμα έφηβη και συζητούσα με κάποιους του επαγγέλματος για τη σχολή, μου έλεγαν μην βιαστείς να την τελειώσεις, ας σου πάρει και 5 και 6 και 7 χρόνια, αρκεί να πάρεις πράγματα απ'αυτήν.
Δεν ξέρω ρε Α,μπα πως πέρασαν τα χρόνια .. άλλοτε διάβαζα και δεν έδινα μαθήματα, γιατί δεν ήθελα απλώς ένα 5 ή 6, άλλοτε δεν ήξερα τι να πρωτοδιαβάσω, γιατί όλο και κάτι θ' άλλαζε ή άφηνα μαθήματα γιατί δεν με βόλευε η ημερομηνία εξέτασης ή προτιμούσα να δώσω βάση στις εξετάσεις ξένων γλωσσών ή θα ήμουν άρρωστη κτλ κτλ, από δικαιολογίες άλλο τίποτα! Μετά με 'φαγαν και τα Erasmus στις Σκανδιναβίες με αποτέλεσμα στο 5ο έτος, γυρίζοντας, να χρωστάω κάτι παραπάνω από τα μισά μαθήματα της σχολής.
Το λογικό θα ήταν ότι και με αυτά τα δεδομένα θα μπορούσα να 'χω τελειώσει ως τώρα. Αλλά έλα που στις εξεταστικές πλέον θα κλεινόμουν στο σπίτι για να διαβάζω και ξέρετε ποιο ήταν το αποτέλεσμα: ούτε διάβαζα και στο τέλος αντιμετώπιζα και προβλήματα με τους φίλους μου επειδή δεν έβγαινα.Σε άλλη εξεταστική θα κοιμόμουν όλη μέρα για να μην ξυπνήσω και διαβάσω, σε άλλη εξεταστική θα ξεκίναγα να διαβάζω ένα μάθημα θα έβλεπα ότι δεν μου έβγαινε και θα έπιανα άλλο (πόσα μαθήματα έχω ξεκινήσει και έχω παρατήσει η ψυχή μου το ξέρει)..
Εκεί που έχω καταλήξει είναι σαφώς ότι η σχολή μου δεν μ'αρέσει αρκετά, ότι αδυνατώ να πειθαρχήσω τον εαυτό μου να διαβάσει και ότι έχω βαρεθεί να μου λένε ότι όλα είναι μια απόφαση. Ε δεν είναι! Για μένα είναι πολλαπλές αποφάσεις. Απόφαση για το κάθε λεπτό που διαβάζω.
Και δεν μου φτάνει το πρόβλημα μου να στρωθώ να διαβάσω, αλήθεια όλοι αυτοί που το κάνουν για επάγγελμα, πώς το κάνουν;(ειλικρινά το ρωτάω)..
Κι απ'την άλλη νιώθω ρε Α,μπα και αναγνώστες, ότι άφησα τα καλύτερα μου χρόνια να περάσουν χωρίς να κάνω τίποτα το εποικοδομητικό για το μέλλον μου, με όσα παραδείγματα βλέπω γύρω μου. Έχω ζήσει ήδη το "1/4" της ζωής μου ας πούμε, και δεν έχω κατασταλάξει μέσα μου με το τι θέλω να ασχοληθώ και όχι το πτυχίο που παλεύω να πάρω δεν είναι δεσμευτικό. Νιώθω ότι και να ξεκινήσω να ασχολούμαι με το επάγγελμα, δεν θα έχω κανένα προβάδισμα, ούτε καν καλό μ.ο... ούτε εργασιακή εμπειρία ούτε μεταπτυχιακό ούτε τίποτα.
Υπάρχει, λοιπόν, κανείς εδώ μέσα, που να έχει βρεθεί στη θέση μου; Που να μην μπορούσε να διαβάσει με τίποτα και να βρήκε ένα τρόπο; Που να άργησε να τελειώσει, να αποκτήσει εμπειρία και εξειδίκευση και τελικά να βρήκε κάτι που του αρέσει και να πέτυχε σ'αυτό;(Δεν είμαι wanna be καριερίστα, ένα επάγγελμα που να μου είναι ευχάριστο, αναζητώ και δεν ξέρω το πως.) Θα ήμουν ευγνώμων για τις απαντήσεις σας. Ευχαριστώ!
Υπάρχουν πολλοί, πιθανόν εδώ μέσα, και σίγουρα και έξω, που έχουν καθυστερήσει με το πτυχίο τους. Σίγουρα επίσης κάποιοι από αυτούς βρήκαν τον δρόμο τους, άλλοι στον δρόμο που είχαν ξεκινήσει, και άλλοι αναπάντεχα, σε άλλον τομέα. Ας μας απαντήσει όποιος θέλει, βέβαια, αλλά σου λέω υπεύθυνα και με σιγουριά ότι υπάρχουν τέτοια παραδείγματα. Τι θα καταλάβεις αν ακούσεις success stories; Υπάρχουν και άλλοι τόσοι, επίσης σίγουρα, που δεν πήραν ποτέ πτυχίο, και δεν είχαν καλή εξέλιξη. Τι θέλεις; Τον μέσο όρο όσων άργησαν να πάρουν πτυχίο, και τα ποσοστά επιτυχίας τους στη ζωή; Αυτό είναι κοινωνιολογική έρευνα με πολλές παραμέτρους, και ακόμα και αν υπήρχε (που πιθανότατα υπάρχει δηλαδή) θα μάθαινες τον μέσο όρο. Και μετά; Μέσος υπάρχει, αλλά κανείς δεν ανήκει στον μέσο όρο.
Μακάρι να σε βοηθήσουν οι εμπειρίες άλλων για το πώς κατάφεραν να πειθαρχήσουν. Φυσικά και δεν είναι «θέμα απόφασης» (τι θα πει αυτό άλλωστε, ούτε αυτοί που το λένε δεν ξέρουν τι εννοούν). Για να βοηθηθείς, πρέπει να προσπαθήσεις να καταλάβεις τι είναι αυτό που σε κρατάει. Σίγουρα δεν σε βοηθάει το γεγονός ότι, απ' όσο φαίνεται, δεν υπάρχει επιτακτική, απόλυτη, πραγματική ανάγκη να τελειώσεις. Δεν πρόκειται για κάποιο μυστήριο. Αυτοί που καταφέρνουν να διαβάσουν είναι αυτοί που δεν έχουν καμία, μα απολύτως καμία επιλογή. Μάλλον σε κρατάνε κι άλλα πράγματα. Ίσως να είσαι τελειομανής, ας πούμε. Βρες τι είναι αυτό που σε κρατάει, και άκου την μεθοδολογία αυτών που είχαν το ίδιο πρόβλημα. Η καθυστέρηση του πτυχίου είναι σύμπτωμα, δεν είναι το πρώτο πρόβλημα.
Ο χρόνος δεν χάνεται, εκτός αν πέσεις σε κώμα. Μπορεί να μην διάβαζες, αλλά έκανες Erasmus. Αυτό μεταφράζεται και σε εμπειρία, και σε γνώσεις.
__________________
7.
Λοιπόν, εν συντομία είμαι 31 και ανύπαντρη. Εγώ πιστεύω πως δεν έχω βρει ακόμα τον κατάλληλο και προσπαθώ να απολαμβάνω τη ζωή είτε είμαι με κάποιον είτε όχι. Έχω καλούς φίλους, ενδιαφέροντα, ταξίδια κτλ. Αυτό όμως δεν το πιστεύει το σόι και η οικογένειά μου οι οποίοι μου μιλάνε λες και έχω κάποιο κουσούρι και δεν θέλει κανείς να με παντρευτεί. Με ρωτάνε συνέχεια το πότε θα παντρευτώ και ότι περνάνε τα χρόνια και άντε να βρεις κανένα να σε πάρει κτλ. Τους απαντώ είτε με χιούμορ είτε ότι είμαι καλά και περιμένω τον κατάλληλο άνθρωπο. Ξέρω πως το κάνουν από κουτσομπολίστικη διάθεση και όχι από ενδιαφέρον αλλά δεν αντέχω άλλο να τους ακούω. Ο πατέρας μου λέει πως δεν τον νοιάζει ποιον θα παντρευτώ αρκεί να παντρευτώ. Πως να αντιδρώ σε τέτοια σχόλια ; Κάποιες φορές επηρεάζομαι και νιώθω πως στο τέλος θα μείνω στο ράφι.- elena
Το ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να αντιδράς, και το πώς επηρεάζεσαι από αυτή η ιστορία είναι δύο αρκετά διαφορετικά πράγματα, και το ένα είναι πολύ πιο σημαντικό από το άλλο. Είναι δύο μεγάλες μάχες, και οι μάχες κερδίζονται όταν έχεις γνώση, στρατηγική, και επικεντρώνεις τις δυνάμεις σου εκεί που έχει περισσότερη σημασία.
Μάλλον μαντεύεις ποια μάχη είναι πιο σημαντική. Τον κάλο των άλλων δεν μπορείς να τον κόψεις, μόνο να τον αποφύγεις. Το τι πιστεύεις εσύ για το θέμα, το τι πραγματικά πιστεύεις για το θέμα, στο βάθος της ψυχής σου, θα σε καθοδηγήσει και θα σε βοηθήσει για να οπλίζεσαι κάθε φορά που ακούς αυτές τις πολύ επικίνδυνες ανοησίες ώστε να απαντάς αναλόγως.
Καταλαβαίνω ότι καταλαβαίνεις ότι ένα μέρος είναι το κουτσομπολιό, αλλά δεν είναι μόνο αυτό, δυστυχώς. Μακάρι να ήταν. Σίγουρα δεν είναι σκέτο «ενδιαφέρον» για το καλό σου. Αν ενδιαφερόταν για το καλό σου, θα σε ρωτούσαν αν είσαι καλά, όχι πότε θα παντρευτείς. Ειδικά η δήλωση του πατέρα σου, ότι δεν τον νοιάζει ποιον θα παντρευτείς, αρκεί να παντρευτείς, δείχνει ένα τόσο χαλασμένο, καταπιεστικό, φριχτό σύστημα σκέψης, που με πιάνει ένα σφίξιμο. Το διάβασα και το ξαναδιάβασα και το σφίξιμο παραμένει εκεί – και φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που το ακούω. Αν δεν την έχεις ακούσει ακόμα, η συνέχεια είναι «παντρέψου και μετά πάρε διαζύγιο. Αλλά παντρέψου».
Όσο και να σου λέει η λογική ότι αυτά τα πράγματα θα έπρεπε να έχουν ξεπεραστεί, όσο και να σου λέει η λογική σου ότι μια γυναίκα είναι ένα αυτόνομο πρόσωπο, αυτόφωτο, που δεν χρειάζεται την έγκριση ενός άντρα για να αποδείξει ότι δεν ζει εις βάρος της κοινωνίας και δεν πιάνει άδικα χώρο στο σύμπαν, έχεις επηρεαστεί από την κούνια σου. Αυτό φαίνεται στο «είμαι 31 και ανύπαντρη». Δηλαδή, χωρίς άντρα από πάνω της, για να της δίνει λόγο ύπαρξης. Για δοκίμασε το «είμαι 31 και ελεύθερη». Δεν ακούγεται καλύτερα; Είσαι ελεύθερη, είσαι αδέσμευτη. Γιατί έχεις μυαλό και ξέρεις ότι αν είναι να δεσμευτείς, θα το κάνεις σοβαρά, με κάποιον που θα διαλέξεις και θα σε διαλέξει, και θα το σκεφτείς πάρα πολύ καλά, γιατί αν είναι να είσαι δυστυχισμένη μαζί με κάποιον άλλον ή εξαιτίας κάποιου άλλου, χίλιες φορές να είσαι ανύπαντρη. Δηλαδή, ελεύθερη.
Είσαι μικρή, έχεις πάρα πολύ χρόνο μπροστά σου, χρόνια και χρόνια. Τα τριάντα είναι ένα όριο για τις γυναίκες, και το φοβούνται, και είναι τόσο κρίμα, γιατί μπαίνουν στη δεκαετία που θα αρχίσουν να καταλαβαίνουν ποιες είναι, τι θέλουν, πώς να το διεκδικήσουν, τι τους πάει, τι τους αρέσει, και τι δεν πρόκειται να ανεχτούν πια. Άλλωστε, αν δεν έχουν πετύχει όλα αυτά, καλύτερα να μην παντρευτούν ακόμα. Είναι μια δεκαετία που το σώμα σου θα είναι πολύ νέο και γερό, και το μυαλό σου θα δουλεύει τέλεια, και θα αρχίσει να σε ανταμείβει για τις προσπάθειες που έχεις κάνει ως τώρα. Αν πέρασες καλά στα 20, δεν φαντάζεσαι πόσο πιο καλά θα περάσεις στα 30 και μετά. Δεν ξεπέρασες κάποιο όριο. Δεν έληξε κάποιο προϊόν. Δεν έχεις αποτύχει σε κάποια αποστολή. Δεν ξέχασες κάποια υποχρέωση. Μπήκες σε μια χρυσή, καταπληκτική δεκαετία.
Σχεδόν όλες οι γυναίκες φοβούνται ότι θα μείνουν στο ράφι. Ρε παιδιά, βλέπετε πολλούς ανύπαντρους γύρω σας από μια ηλικία και μετά; Νομίζετε ότι θέλει καμία φοβερή ικανότητα ο γάμος; Ο κόσμος παντρεύεται, και μάλιστα μετά μανίας, γιατί είναι πιο εύκολο να παντρευτείς, παρά να το αποφύγεις. Η πίεση δεν ασκείται μόνο πάνω σας. Τη νιώθουν όλοι, και όταν λέω όλοι, εννοώ και τους άντρες. Η διαφορά είναι ότι τη νιώθουν δέκα χρόνια μετά από τις γυναίκες. Μην φοβόσαστε το ράφι. Να φοβόσαστε μην κάνετε παιδί με τον λάθος άντρα. Αυτό, μάλιστα.
σχόλια