ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

που έρχεται στο πάρκο και είμαι λίγο ερωτευμένη μαζί της, βασικά ερωτευμένη με την εικόνα της.Δουλεύει πολύ, ωστόσο είναι πάντα καλοντυμένη, χωρίς ξεραμένα φαγητά και γάλατα στα ρούχα της.Έχει δύο μικρά παιδιά, ωστόσο είναι μόνιμα ήρεμη και γαλήνια σαν Βούδας.Δεν υπερηφανεύεται ποτέ για τα παιδιά της,δεν μιλάει συνεχώς για την ανατροφή τους και δεν κουνάει το δάχτυλο σαν τις περισσότερες μαμάδες, δεν είναι ξερόλας, παραδέχεται ότι δυσκολεύεται πολλές φορές να τα βγάλει πέρα με δυο μικρά παιδιά, μιλάει με ήρεμους τρόπους στα παιδιά της, είναι ευγενική, τα παιδιά της την ακούν , δεν τρέχει συνεχώς αναμαλλιασμένη από πίσω τους, απλά τα παρακολουθεί με άγρυπνο μάτι, δεν είναι υστερική με το φαγητό, δεν τα κυνηγάει να φάνε το φρούτο τους, τα παιδιά της την λατρεύουν και όχι μόνο, την λατρεύει ακόμα και το δικό μου και πραγματικά αναρωτιέμαι:ΠΟΥ ΣΚΑΤΑ ΕΚΑΝΑ ΛΑΘΟΣ;Γιατί το δικό μου το παιδί τρέχει σαν αλλοπαρμένο και δεν με ακούει ποτέ, γιατί είμαι σαν πλύστρα 24/7, γιατί στριγγλίζω σαν υστερική ακόμα και αν σκοντάψει το παιδί μου;Γιατί δεν μπορώ να είμαι σαν αυτή;Γιατί με ανησυχεί αν δεν έχει φάει την μπανάνα του;Γιατί δεν ξέρω που πάνε τα τέσσερα;Ευτυχώς δεν είμαι ξερόλας, απλά είμαι υστερική μάνα.Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι κάποια στιγμή θα μεγαλώσει.Αλλά αν μεγαλώσει θα φύγει από την μανούλα και θα γίνω δυστυχισμένη.Δεν έχει τελειωμό αυτή η ιστορία.Τώρα που γράφω αποφάσισε να ξεστολίσει το δέντρο που μας πήρε τόοοοσες ώρες να στολίσουμε.