πολύ όμορφο :) my thoughts exactly
18.12.2015 | 15:08
Πόσες πληγές...
Αχ βρε παιδιά, διαβάζοντας τα κείμενά σας και ανταμώνοντας με τη θλίψη και τη στενοχώρια σας, σκέφτομαι πως θα ήθελα να είχα μια τεράααααστια αγκαλιά, να σας χωράει όλους μέσα, για να σας πω αυτό που ξέρω από πρώτο χέρι: τα πράγματα, πάντα μα πάντα, πάνε καλύτερα. Κάποτε "ξημερώνει" και βρίσκεις τη χαμένη σου δύναμη, τον άνθρωπο που είναι για σένα, τον επόμενο έρωτα που θα σου πάρει το μυαλό, την αγάπη γι' αυτόν που αντικρίζεις στον καθρέφτη, τη διέξοδο από τη μοναξιά και την πνιγηρή εσωστρέφεια. Οι σχέσεις πονούν, γιατί εργαλείο τους είναι οι ψυχές, αλλά τούτη συγχρόνως είναι και η ομορφιά τους. Αυτό ονομάζεται ζωή κι αυτήν κληθήκαμε να ζήσουμε, με τα καλά και τα άσχημά της. Μακάρι η συμπόνια μου να γίνει χίλια κομμάτια, να μεταμορφωθεί σε χάδι και να αγγίξει όλους όσοι το έχουν ανάγκη. Κουράγιο, υπάρχουν και καλοί άνθρωποι εκεί έξω και σύντομα θα τους συναντήσετε.
2