Να ξεκαθαρίσω πως δεν είμαι ούτε οικονομολόγος, ούτε πολιτικός, ούτε ειδικός στο πως πρέπει να διοικείται μια χώρα. Γράφω το άρθρο σαν πολίτης για να βγάλω από μέσα μου το πώς νιώθω για τα γεγονότα που μου(μας) συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια.
Το βασικότερο πρόβλημα είναι πως κάποιοι (βάζω και τον εαυτό μου μέσα) αργήσαμε πάρα πολύ να ασχοληθούμε με το τι συμβαίνει στη χώρα μας, λόγω του ότι δεν μας είχε προκύψει κάποιο οικονομικό στρίμωγμα πριν το μνημόνιο. Παρ όλο που υπήρχαν διάφοροι οιωνοί που έδειχναν τον δρόμο της χρεωκοπίας και μάλιστα βλέποντας κάποια βίντεο εκ των ύστερων του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ή του Βασίλη Λεβέντη, (που κάθε άλλο παρά γραφικός είναι τελικά) βλέπεις πως ευθέως έλεγαν ότι με τους ρυθμούς που λειτουργεί η χώρα πάμε με μαθηματική ακρίβεια στη καταστροφή. Θα μου πείτε και να είχαμε ασχοληθεί νωρίτερα θα είχε αλλάξει κάτι; Δεν ξέρω, καλό είναι να κατηγορούμε τους πολιτικούς που διαχειρίστηκαν άθλια τη χώρα αλλά καλό είναι να δούμε λίγο και τα δικά μας λάθη και πόσο αυτά έχουν βοηθήσει στο να γίνουμε ένα κράτος που δεν το υπολογίζει κανείς. Δεν θέλω να μπω σε διαδικασία ανάλυσης του τρόπου σκέψης του μέσου έλληνα, νομίζω πως όλοι μας ξέρουμε που φταίμε, άλλος λίγο και άλλος πολύ.
Έγιναν κι αυτοί λοιπόν ένα με τους άλλους, έταζαν για να εκλεγούν και τα έπαιρναν μετά την εκλογή τους όλα πίσω. Το πρόβλημα μου δεν είναι πως δεν τήρησε καμία δέσμευση, αλλά πως ήξερε εξ αρχής πως δεν μπορούσε να το κάνει.
Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο απ όλα είναι το κομμάτι της κοροϊδίας απ το "λεφτά υπάρχουν" του Γιώργου Παπανδρέου και την ταυτόχρονη είσοδο μας στο πρώτο μνημόνιο, μέχρι το "θα καταργήσω το μνημόνιο μ ένα άρθρο κι ένα νόμο" του Αλέξη Τσίπρα που τελικά ψηφίστηκε μ ένα νόμο κι ένα άρθρο. Δεν ξέρω αν αυτοί οι άνθρωποι έχουν τόσο μεγάλη δίψα για εξουσία, που δεν διστάζουν να πιαστούν απ την ανάγκη για ελπίδα του έλληνα ο οποίος είναι μια ανάσα απ την αυτοκτονία ή όντως πίστευαν ότι θα βοηθήσουν. Όποιο από τα δύο και να είναι σημασία έχει πως έχουν αποτύχει ΟΛΟΙ. Όσοι πέρασαν από την κυβέρνηση της χώρας απ το 74' μέχρι σήμερα έχουν αποτύχει. Χρέωσαν τη χώρα, την έβαλαν σε τρία μνημόνια και την έχουν κάνει επαίτη του πλανήτη. Μπορεί μετά τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη να μην έχουμε καταφέρει και πάρα πολλά, αλλά πάντα ήμασταν ένας περήφανος λαός με το κεφάλι ψηλά. Πλέον μας έχει κοπεί μέχρι και το χαμόγελο.
Ο θυμός όμως που έχω είναι κυρίως με το ΣΥΡΙΖΑ. Υποσχέθηκε δέκα πράγματα και δεν τήρησε ΟΥΤΕ ΕΝΑ και δεν μπορώ να δεχτώ ως δικαιολογία ότι δεν ήξεραν ότι θα είναι τόσο σκληροί οι δανειστές. Τι θεωρούσαν δηλαδή, πως είχαν προτείνει στο Σαμαρά να χαλαρώσουν τα μέτρα κι εκείνος έλεγε όχι; Δεν γίνεται να λέει δημόσια ο πρωθυπουργός ότι ζήτησε από το Βαρουφάκη να του δείξει σε νούμερα τι σημαίνει χρεωκοπία και μόλις τα είδε απέκλισε αμέσως το ενδεχόμενο. Πότε τα ζήτησε; Τον Απρίλιο: Δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να το ξέρει πριν καν εκλεγεί; Έλεγε προεκλογικά στο Χατζηνικολάου πως δεν πρόκειται η Μέρκελ να πει όχι στη πρόταση του ότι και να γίνει, από που πήγαζε αυτή η σιγουριά η όποια δεν επιβεβαιώθηκε τελικά; Τα νεύρα που έχω προς το ΣΥΡΙΖΑ μου έχουν προκληθεί γιατί πίστεψα στην αλλαγή, είχα σταματήσει να ψηφίζω για χρόνια διότι πραγματικά θεωρώ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πως είναι οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι της κατάντιας μας και ξαναπήγα στη κάλπη γιατί έβλεπα ένα νέο παιδί με διάθεση να βοηθήσει ,έβγαζε πως είναι κι αυτός ένας από μας. Με παγίδευσε όμως. Βλέπω ξαφνικά μια κυβέρνηση που δεν ξέρει τι της γίνεται. Οι μισοί ήθελαν να μπουκάρουν στα νομισματοκοπεία και οι άλλοι μισοί να υπογράφουν μνημόνιο-δολοφονία της χώρας. Παιδικές συμπεριφορές σε τόσο σοβαρά ζητήματα κι εμείς απλά στεκόμαστε θεατές.
Καλό είναι να ξέρει ο ΣΥΡΙΖΑ πως κατάφερε να αποτελειώσει οποιαδήποτε ελπίδα υπήρχε σ' αυτό το τόπο, εκμεταλλευόμενος στο έπακρο την αγανάκτηση μας για τους προηγούμενους. Έγιναν κι αυτοί λοιπόν ένα με τους άλλους, έταζαν για να εκλεγούν και τα έπαιρναν μετά την εκλογή τους όλα πίσω. Το πρόβλημα μου δεν είναι πως δεν τήρησε καμία δέσμευση, αλλά πως ήξερε εξ αρχής πως δεν μπορούσε να το κάνει.
Υ.Γ Για να δούμε, το ότι θα πάει φυλακή όσους μας έφεραν στην εξαθλίωση θα το τηρήσει; Δεν το βλέπω, γιατί αν το κάνει, σε μια τριετία μπορεί να χρειαστεί να τους ακολουθήσει κι ο ίδιος.
