Λόγω της Χριστουγεννιάτικης άδειας, το σημερινό Α,μπα μεταδίδεται σε επανάληψη.
Η πρώτη δημοσίευση των ερωταπαντήσεων αυτών έγινε σαν σήμερα πριν από ακριβώς ένα χρόνο! (Τα σχόλια διατηρούνται αυτούσια - Αλλάξατε γνώμη σε κάτι από τότε;)
__________________
1.
Γεια σου Α μπα! Θα με ενδιέφερε πολύ να δω πως σκέφτεται μια γυναίκα όπως εσύ πάνω στο θέμα που θέλω να καταγράψω στη στήλη σου (το "μια γυναίκα" θα πάρει σημασία από τα παρακάτω). Είμαι σε σχέση με μία κοπέλα 20 χρονών, εδώ και 10 μήνες, η οποία είναι από χώρα της Κ. Αμερικής (εγώ είμαι 30). Η έλλειψη δυνατότητας εύρεσης δουλειάς από τη πλευρά της, αλλά και η ανάγκη για χρήματα και οικονομική ανεξαρτησία, την έχει στρέψει στην επιλογή του webcam modelling ( για όσους δεν γνωρίζουν "cam girl" είναι το keyword για γουγλάρισμα). Αναφέρω στη συνέχεια κάποια δεδομένα. Έχω πειστεί λοιπόν για τα εξής: α) το ότι η ίδια το βλέπει κυρίως σαν δουλειά, ένα τρόπο για να βγάλει χρήματα, β) για το γεγονός ότι τρέφει αληθινά αισθήματα για μένα, γ) ότι θα μπορούσε να κάνει online sex με "πελάτες" - γνωστούς της από το παρελθόν, με τους οποίους το online σεξ μπορεί να περνάει πλέον από τη διεκπεραίωση στο επίπεδο της ..απόλαυσης, χωρίς παράλληλα να θεωρεί ότι κάνει κάτι κακό. .σε μένα ή στον εαυτό της, αλλά στο όνομα της προσωπικής της ελευθερίας και της ανάγκης της για χρήματα. Σημείωσε ότι, το γ) είναι ασφαλές συμπέρασμα δικό μου, η ίδια το κρύβει από μένα. Καταλήγουμε έτσι σε τσιτάτα όπως "Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα", "Ηθικό είναι ότι είναι νόμιμο" με ένα "αλλά" όμως. Θα μπορούσες να μου πεις πως κρίνεις εσύ αυτή την κατάσταση; Ευχαριστώ! Παρακουλουθώ πάντα με ενδιαφέρον τη σκέψη σου.
Στα ερωτικά και στα ζητήματα ανθρώπινων σχέσεων, γενικώς, μια είναι η απάντηση, και δεν έχει σημασία –δεν θα έπρεπε να έχει σημασία- αν ρωτάει άντρας ή γυναίκα έναν άντρα ή μια γυναίκα. Ό,τι συμβαίνει μεταξύ συναινούντων ενηλίκων, εφόσον δεν καταπιέζονται τα δικαιώματα τρίτων, είναι καλό, σωστό, ηθικό, πώς το λένε. Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, αλλά δεν είναι, γιατί μας κυνηγούν κάτι χιλιετίες αιδούς περί σεξ, συν την θρησκευτική προσκόλληση στην ανωτερότητα της μονογαμίας, οπότε μόνο αυτονόητο δεν είναι, εξ'ου και αυτού του είδους οι ερωτήσεις.
Το «ενηλίκων» είναι ξεκάθαρο, το πρόβλημα προκύπτει στο «συναινούντων». Λόγω της παράδοσης και των συνεχόμενων μηνυμάτων από το περιβάλλον μας περί του τι είναι ιδανικό στις συναισθηματικές σχέσεις, είμαστε όλοι καταμπερδεμένοι μεταξύ του τι νομίζουμε ότι θέλουμε, τι θα έπρεπε να θέλουμε, και τι θέλουμε στην πραγματικότητα. Άλλες φορές είμαστε εντάξει με πράγματα που δεν θεωρούνται εντάξει, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε και επιμένουμε να ζήσουμε τα άλλα, τα σωστά, κάνοντας δυστυχισμένο τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Άλλες φορές δεν είμαστε καθόλου εντάξει με πράγματα που θεωρούνται εντάξει, αλλά προσπαθούμε να τα καταπιούμε γιατί έτσι κάνουν όλοι, και παθαίνουμε ψυχοσωματικά, τριχόπτωση, και κάνουμε δυστυχισμένο τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Άλλες φορές νομίζουμε ότι θα έπρεπε να θέλουμε το άλφα, αλλά η ψυχούλα μας λαχταράει το βήτα, και κάνουμε δυστυχισμένο τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Αν δεν έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου το ποιος είσαι, δεν μπορείς να καταλάβεις σε τι μπορείς να συναινέσεις.
Μη μου ζητάς να κρίνω τη ζωή και τις επιλογές κάποιου άλλου, δεν μου πέφτει λόγος, δεν έχω εγώ σχέση μαζί της. Η δική σου άποψη έχει σημασία, κανενός άλλου. Μην ψάχνεις για μπούσουλα όταν πρόκειται για τις προσωπικές σου επιλογές. Μην ρωτάς άλλους, κάνεις θόρυβο. Κάνε ησυχία και αφουγκράσου τον εαυτό σου. Τι νιώθεις; Αν είσαι οκ, είναι οκ. Αν δεν είσαι οκ, και πάλι οκ. Οι υπόλοιποι να κοιτάμε τη δουλειά μας.
__________________
2.
(Δεν ειναι σοβαρο θεμα αλλα θα ειχε ενδιαφερον να απαντησεις νωρις για να γινει λαιβ στριμινγκ το κουτσομπολιο. Νομιζω ειναι θεμα για τιμ αμπα δαγκωτο).
Γνωριζω γκομενο.Μου την πεφτει.Μ'αρεσει τ'αρεσω,γιναμε.Κρασια,Σεξ,κουβεντα ξανασεξ ματασεξ.
Ειμαστε στη βδομαδα πανω, στην αρχη της φασης που τραυλιζουμε σα δυσλεκτικοι πιγκουινοι καθε φορα και διαλεγουμε τις λεξεις για να μη φανουμε χαζοι ερωτευμενοι ο ενας στον αλλο.Αυτος ειναι ευκαταστατος-οπως ειπες κι εσυ βηχας,χρημα κι ερωτας δεν κρυβονται και βηχα δεν εχω ακουσει ακομα.Στο θεμα.
Μου πεταει στο τηλεφωνο μολις πριν λιγο 'θελω καποια στιγμη να φορεσεις πανα'.Σοβαρα μιλαω το ειπε,να φορεσω πανα.Και τον γουσταρω φουλ μεχρι αυτο ωιμε...
Πηρα δυο βαθιες ανασες και του λεω για κατεβασε λιγο τονους με τις διαστροφες και αλλαξα κουβεντα.
Δεν ειχε κανενα κολλημα με μικρες απο οτι καταλαβα,εγω ειμαι 26 αυτος 34 ξερω οτι ειχε κατι και με τυπισσα 32.Εχω μεινει μαλακας.
Να φυγω τρεχοντας πριν βρεθουμε στο κοτερο και μου βγαλει τιποτα μπιμπιλες και τιποτα μπιμπερα ??? Η να δωσω χωρο και χρονο σε φαση μπορει να΄ναι αλλο ενα χουι πλουσιου τυπου που βαριεται?
Νοιωθω σαν τη Σαμανθα στο σεξ και η πολη...ειμαι ανοιχτη αλλα κατι τετοια με ξεπερνανε.Να ντυθω και κροκοδειλος ρε φιλε δε λεω αλλα αυτη η υπονοια παιδεραστιας στην πανα με ανατριχιαζει.Μιλα γυναικα!- η κρυφη γοητεια της μπουρζουαζιας
Η Κάρι ήταν όμως που είχε πάθει ένα παρόμοιο, με τον πολιτικό που ήθελε τα golden showers (αρκετά χρόνια μετά αυτός ο ηθοποιός υποδύθηκε τον συγκλονιστικό Roger Sterling) και τελικά την παράτησε γιατί οι σύμβουλοι του είπαν να μην συναναστρέφεται μια γυναίκα που έχει μια «τολμηρή» στήλη σε εφημερίδα. Οπότε μπορεί να σε βγάλει αυτός από τον κόπο, αν αποφασίσει ότι είσαι υπερβολικά ακραία γι' αυτόν επειδή τρως κρέας, ή κάτι τέτοιο.
Αν ξεφύγουμε από το Sex and the City και προχωρήσουμε στην πραγματικότητα, και για σένα ισχύει ό,τι ισχύει και για τον από πάνω. Ακριβώς το ίδιο.
__________________
3.
Αγαπητή Άμπα,
Αναρωτιέμαι ποσό εύκολα παρεξηγεί ο κόσμος και βάζει ταμπέλες σε ανθρώπους που δεν γνωρίζει. Για να εξηγηθώ λοιπόν καλύτερά. Είμαι στην ευχάριστη και δημιουργική ηλικία των 20 ετών και ασχολούμαι με το design . Όπως καταλαβαίνεις το να διαβάζω για τέχνες και επιρροές και καλλιτεχνικά κινήματα είναι από τα ποιο αγαπημένα μου πράγματα ποσό μάλλον όταν αυτό περιλαμβάνει και ένα καφέ μονή μου στην αγαπημένη μου καφετέρια και στην συνεχεία να συζητώ περί του θέματος με τον σύντροφο μου (επίσης του καλλιτεχνικού τομέα) με κάνει ευτυχισμένη . Χτες λοιπόν ήταν από εκείνες τις ήμερες τις οποίες βρέχει και μετά από κάτι δουλειές αποφασίσαμε να πάμε με τον σύντροφο μου στην αγαπημένη μας καφετέρια και να διαβάσουμε από ένα βιβλίο και να πιούμε τον καφέ μας. Διπλά μας καθόταν ένα ζευγάρι με τα παιδάκια του κάποια στιγμή το ένα παιδάκι είπε στην μαμά του ότι θα ήθελε όταν μεγαλώσει να γίνει σαν και εμάς και έπειτα μας έδειξε. Την συνέχεια δεν θα σου την περιγράψω καθώς οι γονείς μας κοιτούσαν σαν αν ήμασταν από άλλο πλανήτη. Και έπειτα ο πατέρας της οικογένειας μας χαρακτήρισε δυνατά και με έμφαση προς το μέρος μας «ψευτοκουλτουριάρηδες που δεν θα δουλέψουμε ποτέ στην ζωή μας και θα τρώμε τα λεφτά των γονιών μας». Ο σύντροφος μου απλά τους κοίταξε και στην συνέχεια αδιαφορήσαμε. Όμως αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί να μας κρίνουν από την στιγμή που δεν μας ξέρουν καθόλου, φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που με κρίνουν για κάτι απλά μου έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση γιατί απλά θα μπορούσε να πει στο παιδί του κάτι διαφορετικό και να μην το κάνει τόσο μεγάλοι κουβέντα προσβάλλοντας και ανθρώπους που δεν ξέρουν. Μήπως έχουμε χάσει τελείως την αίσθηση της ευγένεια και τις διακριτικότητας και βιαζόμαστε να κρίνουμε τους ανθρώπους; Με ενδιαφέρει πολύ η άποψη σου και σε ευχαριστώ που διάβασες το μήνυμα μου, προβληματισμό μου.!- Βιβλιοφάγος
Πέσατε σε αγενέστατο χοντράνθρωπο που κρίνει από την εμφάνιση. Υπάρχουν κι αυτοί, βρε βιβλιοφάγε μου, τι να κάνουμε. Έτσι είναι η ζωή.
Για άνθρωπο που δεν του αρέσουν οι ταμπέλες όμως κάνεις πολλές προσπάθειες για να τηρήσεις τον δεκάλογο του κουλτουριάρη. Ασχολία «με το design», τσεκ. Μόνη στην αγαπημένη καφετέρια, τσεκ. Συζητήσεις για καλλιτεχνικά κινήματα με τον καλλιτέχνη «σύντροφο», τσεκ. Ξανά στην αγαπημένη καφετέρια, τσεκ. Βιβλίο στην πολυαγαπημένη καφετέρια, τσεκ. Υπογραφή «βιβλιοφάγος», τσεκ. Τόση ευλαβική τήρηση όλων των στερεοτύπων του κουλτουριάρη, και μετά παρεξηγείσαι που σε λένε κουλτουριάρα χωρίς να σε ξέρουν; Κανονικά νομίζω ότι θα έπρεπε να χαίρεσαι. Εντάξει το «ψευτο» μπροστά από το «κουλτουριάρης» και η πρόβλεψη της ανεργίας δεν ήταν ευχάριστο σχόλιο, αλλά είπαμε, πέσατε σε αγενέστατο χοντράνθρωπο.
Αυτή η καφετέρια κάνει καθόλου καλό καφέ ή μπα;
__________________
4.
Αγαπητή Α, μπα; ,
Σου γράφω για να ζητήσω τη γνώμη σου για ένα θέμα που με απασχολεί έντονα.
Είμαι 32 ετών, απόφοιτη ξένης φιλολογίας, και κάνω διδακτορικό σε ένα παιδαγωγικό τμήμα της Ελλάδας, χωρίς υποτροφία και εργαζόμενη παράλληλα (ιδιαίτερα μαθήματα, φροντιστήρια).
Ξεκίνησα αυτό το διδακτορικό με πολύ αγάπη για το αντικείμενο. Όμως βλέπω στο περιβάλλον μου πράγματα που με δυσαρεστούν έντονα. Ειδικότερα, πολύ άσχημες συμπεριφορές από άλλους φοιτητές και καθηγητές. Και για να το πω ξεκάθαρα : απροκάλυπτο και φτηνό γλείψιμο (τύπου να σας φέρω την τσάντα σας) με κουβέντες όπου κολλάνε τα πατώματα από τα σάλια.
Αν προσθέσεις και άλλα όπως κομματικά και γκομενικά, η κατάσταση γίνεται γελοία.
Ο καθένας προωθεί χωρίς ντροπή τους ευνοούμενους φοιτητές του οι οποίοι δεν είναι απαραίτητα καλοί. Κλίκες, βύσματα και τα συνέδρια του τμήματος είναι για τα πανηγύρια.
Πολύ μου λένε να μη τα κοιτάω αυτά και να κοιτάω τη δουλειά μου. Αυτά τα δύο όμως δεν είναι άσχετα. Στα συνέδρια, στα άρθρα, στα προγράμματα (πριν τελειώσουν τα ΕΣΠΑ) βλέπεις τα ίδια και τα ίδια άτομα και με τον καιρό μαθαίνεις πως έφτασε ο καθένας εκεί που έφτασε. Και αυτοί χτίζουν το CV τους με αυτό τον τρόπο και κάποια στιγμή δεν θα μπορεί κανείς να τους αμφισβητήσει.
Υπάρχουν και άλλοι διδακτορικοί που νιώθουν το ίδιο απογοητευμένοι με μένα και μια φίλη μου είπε πρόσφατα πως : «το τμήμα είναι ένας αντικατοπτρισμός της ελληνικής κοινωνίας ».
Το επιστημονικό επίπεδο του τμήματος δεν είναι πολύ καλό και δεν παρέχει ευκαιρίες για εξέλιξη. Δεν υπάρχουν καθηγητές για να εμπνεύσουν και αρκετά από τα άτομα, φοιτητές και καθηγητές, συχνά είναι επιπέδου «της κατίνας κουτσομπόλας γειτόνισσας ».
Οι ερωτήσεις μου είναι η εξής : πώς να βρω το κίνητρο να συνεχίσω (είμαι περίπου στη μέση του διδακτορικού) σε αυτή την πανεπιστημιακή πραγματικότητα και υπάρχει ελπίδα για εμάς (χωρίς να θέλω να γίνω μελό και να ακουστώ «αγία») που δεν είμαστε πρόθυμοι να ξεπέσουμε σαν άνθρωποι (προσωπική εκτίμηση) προκειμένου να ασχολούμαστε με την έρευνα (στην Ελλάδα ή αλλού) ?
Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου ! Να είσαι καλά και να συνεχίσεις να μας κρατάς εποικοδομητική συντροφιά. Μυρωδάτη λεβάντα
Ή θα προσπαθήσεις να πας σε άλλο τμήμα για να συνεχίσεις το διδακτορικό αλλού, ίσως και εκτός της χώρας, ή θα προσπαθήσεις να κάνεις μόνη σου τόσο καλή δουλειά, που κανείς δεν θα μπορεί να σε αμφισβητήσει. Θα πρέπει να γίνεις η καλύτερη των καλύτερων, σε όλη την Ελλάδα. Μέχρι να ακουστεί το όνομα σου λόγω της δουλειάς που κάνεις.
Το διδακτορικό έτσι κι αλλιώς είναι μια πολύ μοναχική υπόθεση. Το κίνητρο που θα έπρεπε να έχεις τώρα είναι ακριβώς το ίδιο που είχες όταν ξεκίνησες: η αγάπη για την γνώση σε βάθος, σε σημεία που δεν έχουν εξερευνηθεί ακόμα, μέσα από την προσωπική έρευνα.
Για όλα τα υπόλοιπα, η διαπίστωση της πραγματικότητας έχει αξία μόνο την πρώτη φορά που γίνεται.
__________________
5.
Προχτές παρεβρέθηκα στην ενημέρωση γονέων της Α' γυμνασίου στο γυμνάσιο της κόρης μου. Κατά τη διάρκεια της μεταξύ άλλων δινόντουσαν συμβουλές (από το δ/ντη που είναι γυμναστής και από τον υπ/ντη που είναι φιλόλογος) για το πως οι γονείς να φέρονται στα παιδιά ώστε να είναι κι εκείνα πιο αποδοτικά, ήρεμα κλπ. Γυρίζει και λέει λοιπόν ο υπ/ντης πως "θα πρέπει να φροντίσουν, γιατί υπάρχουν και τέτοιες οικογένειες στις μέρες μας, κάποιοι έχουν χωρίσει να κρατούν τα παιδιά τους μακριά από τους μεταξύ τους καβγάδες...." Ούσα διαζευγμένη με ενόχλησε αφάνταστα το σχόλιο, καταρχήν για την αναφορά στις "τέτοιες οικογένειες" (δηλαδή τι τέτοιες?) κι επίσης μου φάνηκε τρομερά αναχρονιστική η άποψη πως θέματα με καβγάδες και προβλήματα στα σπίτια τους έχουν μόνο και σίγουρα τα παιδιά των χωρισμένων οικογενειών και αυτή η άποψη να ακούγεται από τους εκπαιδευτικούς που μεγαλώνουν τα παιδιά μας... Η δική μου κόρη π.χ. ζει σε ένα ήρεμο και ασφαλές περιβάλλον σε αντίθεση με πριν που ζούσε σε πεδίο μάχης και γνωρίζω παιδιά μη χωρισμένων οικογενειών που πραγματικά υποφέρουν από τις συγκρούσεις μέσα στο σπίτι. Τι τσουβάλιασμα είναι αυτό? Τι σόι εκπαιδευτικοί είναι αυτοί? Νωρίτερα είχε ακουστεί και το άλλο καταπληκτικό όταν μια μητέρα ρώτησε αν υπάρχει συνεργασία με ψυχολόγους στο σχολείο με αφορμή το bulling. Η απάντηση ήταν (από τον δ/ντη αυτή τη φορά) πως υπάρχει αλλά καλύτερα να λύνουμε τα θέματα εδώ μεταξύ μας γιατί ο ψυχολόγος είναι πιο μακριά από εμάς..... Έχω απογοητευτεί αφάνταστα με αυτούς και αναρωτιέμαι τι θα έπρεπε να κάνω δεδομένου ότι είμαι μέλος του συλλόγου γονέων και με αυτή την ιδιότητα παρευρέθηκα αλλά δεν μίλησα γιατί ο υπ/ντης είναι ο πρόεδρος του συλλόγου γονέων και μια παρέμβαση εκείνη την ώρα θα ήταν ανοιχτή σύγκρουση. Για τους καθηγητές εμείς οι λιγότερο μορφωμένοι και άσχετοι με τα παιδαγωγικά γονείς δεν έχουμε λόγο στο "παιδαγωγικό τους έργο" και δεν μας επιτρέπονται παρεμβάσεις ούτε φυσικά και στο σύλλογο όπως ρητά ορίζει το υπουργείο , για κάποιες περιπτώσεις δικαίως βέβαια. Αλλά τι κάνεις όταν πέφτεις σε κάτι τέτοιο? Πόσο μάλλον όταν ξέρω πως αν ασχοληθώ με το θέμα θα θεωρήσουν πως υπερασπίζομαι απλώς την προσωπική μου κατάσταση και θα στοχοποιηθώ προσωπικά.
Να ασχοληθείς με το θέμα ώστε να καταφέρεις τι; Να αλλάξει χαρακτήρα ο διευθυντής και από ξύλο απελέκητο να γίνει ένας ενημερωμένος και σύγχρονος παιδαγωγός; Ποιο είναι το θέμα ακριβώς; Δεν λέω ότι δεν έχεις δίκιο – αλλά αν μπορούσες να κάνεις οτιδήποτε, τι θα έκανες; Τι θα ζητούσες; Το να μη λέει βλακείες, ας πούμε, δεν μπορείς να το διεκδικήσεις. Είναι αδύνατον, διότι πρόκειται περί ηλιθίου.
Αν υπάρχει στο μυαλό σου ένα πλάνο, μια συγκεκριμένη διεκδίκηση, ως μέλος του συλλόγου φυσικά και μπορείς να το προσπαθήσεις. Υπάρχουν διαδικασίες για αυτά, δεν αυτοσχεδιάζει ο καθένας. Μάθε τα δικαιώματα σου και οργανώσου. Αν θεωρήσουν ότι υπερασπίζεσαι την προσωπική σου κατάσταση, η απάντηση είναι ότι εννοείται, αυτό κάνεις. Γι' αυτό υπάρχουν τα συλλογικά όργανα. Με το «στοχοποιηθώ» δεν καταλαβαίνω τι εννοείς. Ανώνυμα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, αλλά έτσι λειτουργεί η διεκδίκηση. Και ο υποδιευθυντής στοχοποιήθηκε από σένα, άλλωστε, με τις βλακείες που λέει.
Μην τους φοβάσαι. Αυτοί σε φοβούνται περισσότερο.
__________________
6.
Έκανα το λάθος και έπεσα και εγώ σε αυτή την παγίδα γνωστή ως friends with benefits.
Πάντα ήξερα ότι για να λειτουργήσει μια τέτοιου είδους σχέση, οφείλουν και οι δύο να αναζητούν τα ίδια ακριβώς πράγματα την δεδομένη χρονική στιγμή και φυσικά να είναι απολύτως ειλικρινείς μεταξύ τους έτσι ώστε να μην δημιουργηθεί το αγεφύρωτο χάσμα (βλ. συναισθηματισμός)
Έλα όμως που τα πράγματα δεν έρχονται κατά παραγγελία.
Ένα γεμάτο 9μηνο ήταν αρκετό για να με κάνει να συνειδητοποιήσω πως η άνεση με την οποία είπα το "ναι" στην αρχή της συμφωνίας μας, έχει ήδη εξανεμιστεί και εγώ έχω μείνει με τον φόβο μήπως τον χάσω.
Να χάσω ποιον; Τον σύντροφο μου; Όχι. Τον φίλο μου; Όχι. Το σεξ; Όχι.
Άρα τι; Τι ακριβώς φοβάμαι και δεν μπορώ να είμαι όπως στην αρχή που όλα ήταν χαλαρά και ωραία.
Δύσκολη φάση εγώ, δύσκολη φάση αυτός, τι καλύτερο από ωμό σεξ που σου προσφέρει αυτό που θέλεις χωρίς τα γύρω γύρω στολίδια (που μόνος σου έχεις επιλέξει να βγάλεις από την ζωή σου)
Εδώ και κανένα 2μηνο όμως τα νιώθω όλα διαφορετικά.
Έχει τρυπώσει μέσα μου το τερατάκι της ζήλειας, θέλω να τον βλέπω πιο συχνά από ότι νομίζει και συζητάμε πολύ περισσότερο από πριν.
Πως το λες όμως; Ή μάλλον, το λες και καθόλου ή την κάνεις με ελαφρά πριν καταλάβει ότι θέλεις δεσμεύσεις κλπ που υποτίθεται πως ούτε να ακούσεις δεν ήθελες;
Αυτό που με κρατάει και δεν έχω ομολογήσει τίποτα ακόμα είναι η μονογαμία. Αν ποτέ μάθαινα ότι υπάρχει άλλη θα το ξεφούρνιζα εκείνη ακριβώς την στιγμή και τότε θα καταλάβαινε πόσο σημαντικό θεωρώ αυτό που έχουμε και ας απέχει από αυτό που ονομάζουμε κανονική σχέση.
Τι να κάνω;;
Ευχαριστώ προκαταβολικά!
Αυτό που συνέβη είναι ότι τελικά βρέθηκες σε μια φάση της ζωής σου που δεν σου φτάνει η αναστάτωση του σκέτου σεξ και θέλεις σχέση, και είναι λογικό να σκέφτεσαι αυτόν ως πρώτο υποψήφιο.
Αυτό που φοβάσαι να χάσεις είναι η δελεαστική ελπίδα ευτυχίας που αχνοφαίνεται (αν αυτός θέλει το ίδιο, αν τα φτιάξουμε και είναι τέλεια, αν, αν...)
Αν ρωτάς «τι να κάνω» μάλλον ο άλλος δεν σου δείχνει τα ίδια σημάδια. Αν σου έδειχνε, θα είχε αλλάξει ήδη η σχέση σας, δεν θα ρωτούσες τι να κάνεις για να την αλλάξεις. Αν το αφήσεις να κυλήσει μόνο του, το πιθανότερο είναι ότι η αλλαγή μέσα σου θα φανεί και σ'αυτόν, και η αντίδραση του θα οδηγήσει την κατάσταση αναλόγως. Αν εκφραστείς με λόγια, θα γίνει το ακριβώς το ίδιο, αλλά πολύ πιο γρήγορα.
__________________
7.
Παράνομη σχέση παντρεμένων. Το ότι ήμασταν μαζί με έκανε να νιώθω ξεχωριστή, τον είχα «ερωτευτεί» και ένιωθα όμορφα για μένα.
Σχεδόν ξαφνικά, η αλήθεια που ως τώρα μάταια ωραιοποιούσα, μου ήρθε καταπάνω μου σαν φτυσιά στα μούτρα. Τον είδα σαν ένα διπρόσωπο κάθαρμα, που σε όλη του τη ζωή χρησιμοποιεί τους ανθρώπους για να ικανοποιεί το εγώ του, τις επιθυμίες του, τις κάβλες του. Και ένιωσα ένα φτηνό αναλώσιμο σκουπίδι, που είμαι μέρος όλου αυτού.
Το χειρότερο; Με έχει κάνει σαν τα μούτρα του και έχω γίνει ένας άνθρωπος που ο παλιός μου εαυτός θα περιφρονούσε. Έχω κάνει αθλιότητες για να είμαι σε αυτή τη σχέση. Ένα από τα πιο light που μπορώ να περιγράψω, είναι σεξ στο κρεβάτι της γυναίκας του. Όταν μιλήσαμε κάποτε και συνειδητοποίησα πόσα πολλά χρωστάει σε αυτή την υπέροχη πανέμορφη κοπέλα που του άνοιξε την πόρτα σε μια νέα (καλύτερη) ζωή ένιωσα το μέγεθος της καφρίλας. Χωρίς καμία τύψη πήδηξε μια άλλη στο κρεβάτι της και εγώ έγινα μέρος αυτής της προδοσίας με τη χαμογελαστή της φωτογραφία να με κοιτάει. Δεν μπαίνω σε άλλα πιο σοβαρά που αφορούν την προδοσία σε αυτούς που εγώ αγαπώ, γιατί θα με λιντσάρει το πλήθος και δικαίως. Εδώ και 2 χρόνια έχω γίνει και εγώ μαζί του μια διπρόσωπη υποκρίτρια.
Και ας πούμε ότι όλα αυτά τα κατάλαβα και είδα ότι πρέπει να ξεφύγω, να επανεκτιμήσω κάποιες αξίες που είχα αφήσει πίσω για χάρη του. Δύσκολο όμως να βιώνεις το τέλος της ψευδαίσθησης. Σαν τους σχιζοφρενείς που ενίοτε αγαπούν τις ψευδαισθήσεις τους και δεν θέλουν να πάρουν τα φάρμακά τους για να μην τις χάσουν.
Και ναι υπάρχει ερώτημα τελικά. Πώς θα ξαναβρώ τον εαυτό που έχασα; Το ψέμα που έζησα μαζί του με έκανε να αγαπάω τον εαυτό μου, τώρα που θα φύγω πώς θα βρω δύναμη να βρω πάλι τον εαυτό μου που δεν ξέρω αν τότε τον αγαπούσα, αλλά αν μη τι άλλο τον εκτιμούσα περισσότερο;
ΥΓ.1 Γράφοντας αναρωτήθηκα μήπως δεν έχασα τον εαυτό μου; Μήπως αυτή ήμουν πάντα, μια ανήθικη διπρόσωπη εγωίστρια και απλά βιώνω το τέλος της αθωότητας ότι ήμουν ένας άνθρωπος που είχε ποιότητα; Μήπως τελικά ήμουν πάντα κακός άνθρωπος;
ΥΓ2. Το «ας πούμε» που γράφω είναι γιατί φοβάμαι τον εαυτό μου το αν όντως το πήρα απόφαση. Επίσης δεν σκοπεύω να του μιλήσω και να πω αντίο μαχαίρι αλλά να απομακρυνθώ σταδιακά με προφάσεις. Νομίζω ότι μια δήλωση χωρισμού κάνει κάτι τέτοιους τύπους να κυνηγάνε πιο πολύ το αντικείμενο του πόθου τους. Ίσως πάλι να είναι προφάσεις εν αμαρτίαις, επειδή φοβάμαι να δώσω οριστικό τέλος
ΥΓ3. Έμαθα σε μια ηλικία που έπρεπε ήδη να το ξέρω, ότι ο έρωτας σε αναζωογονεί όταν σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Όταν γίνεσαι κάποιος που σιχαίνεσαι, είναι απλά τοξική σχέση. Για αυτό έβαλα κατόπιν εορτής τα εισαγωγικά στην λέξη ερωτευτεί στην πρώτη παράγραφο.- καλή όσο δεν με παίρνει να γίνω κακή
Οι καλοί είναι αυτοί που συνάντησαν τον πειρασμό και αντιστάθηκαν, και είναι καλοί μόνο για το συγκεκριμένο περιστατικό. Πολλοί λένε με μεγάλη ευκολία «δεν θα τα έφτιαχνα ποτέ με παντρεμένο», «δεν θα έκανα τίποτα με πρώην φίλης μου», αλλά η αλήθεια είναι ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν τους παρακάλεσε και κανένας. Ο πειρασμός είναι τεράστιο θέμα στις θρησκείες, τόσοι σπουδαίοι πίνακες τον έχουν ως θέμα. Δεν είσαι η πρώτη που υπέκυψε.
Δεν τα γράφω όλα αυτά για να σε αθωώσω. Όμως για να προχωρήσεις χρειάζεται να τα δεις με σωστή προοπτική. Δεν είσαι ούτε Άγια, ούτε Τέρας. Δεν ήσουν ποτέ μόνο αθώα, πάντα είχες ποιότητα. Είσαι ένα σύνολο πολλών χαρακτηριστικών, αρνητικών, και θετικών, και η αναλογία δεν μένει σταθερή. Το αυτομαστίγωμα δεν σε βοηθάει να προχωρήσεις παρακάτω, σε κρατάει στο ίδιο σημείο. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή. Να ξεμπλέξεις, γιατί αν και νιώθεις όλα αυτά, δυσκολεύεσαι να απομακρυνθείς.
Ο εαυτός που εκτιμούσες, όπως λες, είναι αυτός που τυφλώθηκε, ή παρέβλεψε, άρα ήταν απροετοίμαστος για τον πειρασμό. Γιατί; Του έλειπε συντροφικότητα; Ο θαυμασμός; Τι είναι αυτό που σε έκανε να προχωρήσεις κάτι που τώρα σου φαίνεται τρισάθλιο; Λες ότι η αλλαγή έγινε ξαφνικά – αυτό δεν αρκεί. Για να ξεμπλέξεις πρέπει να είσαι πολύ ειλικρινής με τον εαυτό σου και να παραδεχτείς πολύ ντροπιαστικά πράγματα, και δεν εννοώ το «σεξ στο νυφικό κρεβάτι» και τη «χαμογελαστή φωτογραφία που σε κοιτάζει». Αυτά είναι σύμβολα, είναι επιφανειακά, για το σινεμά. Τις αιτίες χρειάζεσαι. Γιατί έκανες ό,τι έκανες; Τι ήθελες να πετύχεις, τι να αποφύγεις; Και τώρα τι άλλαξε; Γιατί άλλαξε;
σχόλια