ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μιλούσαμε μέσω ίντερνετ,και ήρθα εντελώς αυθόρμητα να σε πάρω απο το αεροδρόμιο μετά απο εξαντλητικό 8ωρο δουλειάς γιατί ήθελα να σε γνωρίσω.Όταν σε είδα αισθάνθηκα τόσο ντροπαλός...Την επόμενη ήρθες με πήρες απο την δουλειά,και πήγαμε σε ένα ξενοδοχείο όπου κάναμε έρωτα για πρώτη φορά.Το πρωί πήγαμε στο πάρκο,τόσο ηλιόλουστη μέρα για Απρίλιο,που απλά χάθηκα μέσα στην αγκαλιά σου.Ήσουν πανέμορφος,με ένα χαμόγελο που με έκανε να ξεχνάω όλα μου τα προβλήματα.Έκανα coming out στον πατέρα μου,ήρθα στη χώρα σου για διακοπές και γνώρισα την οικογένειά σου.Πέρασα τις πιο τέλειες διακοπές μαζί σου,και μου είπες να αφεθώ.Και το έκανα.Ένα μήνα μετά με χώρισες γιατί για κάποιο λόγο δεν πήγαινε άλλο...Απο τότε ζώ στην σιωπηλή μου δυστυχία.Εκτός απο 2 μέρες ρεπό οπου πραγματικά δεν μπορούσα να πάω στη δουλειά γιατί έκλαιγα και δεν έτρωγα,έσφιξα τα δόντια και προσπάθησα να συνεχίσω.Προσπάθησα να φύγω απο εδώ,αιτήσεις για δουλειά,συνεντεύξεις σε άλλες πόλεις,να κάνω νέα αρχή,αλλά δεν στάθηκα τυχερός.Οπότε έχω ξεμείνει σε μια μεγάλη πόλη της Ευρώπης,λίγα χιλιόμετρα μακριά απο σένα,και να μην μπορώ να σε δω,να σε ξανααγκαλιάσω,γιατί πλέον κάποιος άλλος δέχεται τα φιλιά σου.Ο χρόνος γιατρεύει αλλά για κάποιο λόγο νοιώθω να βυθίζομαι όλο και περισσότερο στη δυστυχία και στη μοναξιά.Που να ήξερες πως για μένα είναι τόσο δύσκολο να κάνω απλά πράγματα καθημερινά.Σέρνομαι να πάω στη δουλειά,σέρνομαι για να γυρίσω πίσω στο διαμέρισμα που μισώ,γιατί ήταν το πρώτο που βρήκα αφού χωρίσαμε και δεν είχα τον χρόνο και το κουράγιο να ψάξω για κάτι που θα με έκανε χαρούμενο.Η μόνη μου χαρούμενη στιγμή εδώ ήταν όταν ήρθες σαν "φίλος" μετά το χωρισμό όπου ήταν η μόνη φορά που το τακτοποίησα στην εντέλεια,πήρα τα αγαπημένα σου τυριά και κρασί,αλλά ήρθες για 5 λεπτά και έπρεπε να φύγεις,γιατί δεν θα προλάβαινες το τραίνο.Και εγώ δεν πρόλαβα να προτείνω να μείνεις για να μην θεωρηθώ πιεστικός.Είμαι απλά χαμένος.Τα συναισθήματά μου με καθοδηγούν.Όταν προσπαθώ να αναλύσω με την λογική μου,το μόνο που αισθάνομαι είναι μούδιασμα και την ανάγκη για πολλές ερωτήσεις που θα μείνουν αναπάντητες...Και δεν θα μου τις απαντήσεις γιατί δεν μου μιλάς πλέον...Ένα μεγάλο κείμενο που λέει τόσα λίγα για αυτά που νοιώθω...