Ο Βασίλης Λεβέντης αποκάλυψε πως σύμφωνα με όσα ξέρει (και συνήθως ξέρει πολλά, και τα «καρφώνει» όλα κατευθείαν), ο Κώστας Καραμανλής κινεί όλα τα νήματα της πολιτικής σκηνής.
Ο πρώην πρωθυπουργός, αφού συμβούλεψε τον Τσίπρα να υποχωρήσει και να δεχτεί το Τρίτο Μνημόνιο, αφού απ' το παρασκήνιο επενέβη στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ (χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, στον πρώτο τουλάχιστον γύρο) τώρα προσπαθεί να ξαναβάλει την ΝΔ στην κυβέρνηση ώστε να γίνει κάποιου είδους Οικουμενική.
Δήλωσε ο Λεβέντης σήμερα: «Προσωπικά θα προτιμούσα αρχηγό στη Ν.Δ. τον Μεϊμαράκη, επειδή τον στηρίζει ο Κώστας Καραμανλής ο οποίος διατηρεί δίαυλο επικοινωνίας με τον Καμμένο και ευνοεί την κυβέρνηση συνεργασίας στην οποία θα συμμετάσχει η ΝΔ του κυρίου Μεϊμαράκη» Ο κ. Λεβέντης υποστήριξε ότι «αν ο Κώστας Καραμανλής πει στον Πάνο Καμμένο να βγει από την κυβέρνηση για να διευκολύνει τις εξελίξεις και να μπει στην κυβέρνηση η ΝΔ, εκείνος θα το πράξει.»
Ας μιλήσει και κυρίως ας πράξει ξεκάθαρα. Όχι άλλοι Ρουσόπουλοι, όχι άλλοι Αντώναροι. Ας προσπαθήσει να κάνει πράξη αυτά που πιστεύει, χωρίς δολοπλοκίες, κρυφά σχέδια, και «συνομιλητές» του που μεταφέρουν τις απόψεις του.
Δεν θέλω να μείνω στο αν το αποτέλεσμα των εικαζόμενων μηχανορραφιών του Κ. Καραμανλή θα είναι θετικό για τη χώρα ή όχι - μακάρι να είναι. Θέλω απλώς να πω πόσο κουραστική είναι η υπόθεσή του.
Έγινε Πρωθυπουργός, δεν έκανε τίποτα, μας οδήγησε στη χρεοκοπία. Επειδή ήταν συμπαθής, κι επειδή δεν έσκασε η βόμβα της χρεοκοπίας του στα δικά του χέρια αλλά στων επόμενων έχει διατηρήσει ένα καλτ στάτους. Αν βάλουμε και μερικές θεωρίες συνωμοσίας («δεν έκανε τίποτα και μας άφησε να χρεοκοπήσουμε επειδή τον απειλούσαν οι ξένοι και οι μασόνοι!») φτιάχνουμε έναν λαϊκό ήρωα.
Αν δεχτούμε ότι τον απειλούσαν οι Αμερικανοί κι αυτός αντί είτε να υψώσει το ανάστημά του ή να παραιτηθεί άμεσα, έμεινε πρωθυπουργός για 5.5 χρόνια απραξίας, τότε πρέπει να δεχτούμε ότι συνειδητά μας κατέστρεψε. Η προσπάθειά του να κρατήσει χαμηλό προφίλ έκτοτε συνοδεύεται από συνεχείς φήμες τροφοδοτούμενες απ' τους «κύκλους» του. («Έξαλλος ο Καραμανλής με το τάδε, σύμφωνα με τους κύκλους του», «δυσαρέσκεια Καραμανλή, σύμφωνα με διαρροές στενών συνεργατών του», «τον άκουσε όλη η Ραφήνα!, σύμφωνα με τους δικούς του.»)
Τώρα, παρότι οι απειλές (;) για τη ζωή του δεν υφίστανται πια, ο Καραμανλής συνεχίζει την τακτική της κρυψίνοιας, προσπαθώντας να επηρεάσει κυβερνήσεις και κόμματα κρυμμένος στις σκιές, δίνοντας δαχτυλίδια σε υποψηφίους της επιλογής του, συμβουλεύοντας Αριστερούς Πρωθυπουργούς που τον λατρεύουν, φυτεύοντάς μας ακόμα και έναν πανάχρηστο υπουργό του ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Υπάρχει όμως κάτι τίμιο και χρήσιμο που ο κύριος Καραμανλής μπορεί να κάνει: Να ξανακατέβει στην αρένα. Να προσπαθήσει να γίνει αρχηγός κόμματος, και μετά Πρωθυπουργός και να επηρεάζει ο ίδιος, άμεσα και στα φανερά τις εξελίξεις, έχοντας την ψήφο του ελληνικού λαού.
Ας μιλήσει και κυρίως ας πράξει ξεκάθαρα. Όχι άλλοι Ρουσόπουλοι, όχι άλλοι Αντώναροι. Ας προσπαθήσει να κάνει πράξη αυτά που πιστεύει, χωρίς δολοπλοκίες, κρυφά σχέδια, και «συνομιλητές» του που μεταφέρουν τις απόψεις του. Το προσπάθησε το 2004-09 και απέτυχε παταγωδώς. Μπορεί να έφταιγαν άλλοι, οι απειλές ή οι εξωγήινοι. Ας ξαναπροσπαθήσει όμως, χωρίς να κρύβεται (όπως κρύφτηκε και στην ψηφοφορία για το Σύμφωνο Συμβίωσης).
Αυτό όμως θα σήμαινε δουλειά. Θα σήμαινε κούραση. Και θα σήμαινε πολιτική φθορά. Ο άνθρωπος που δούλευε ελάχιστα όσο ήταν Πρωθυπουργός και που προς το τέλος είχε δηλώσει και «κουρασμένος», μάλλον θέλει να διατάζει και οι άλλοι να κάνουν. Αν τα πράγματα πάνε καλά, καλώς, αν όχι, δικό τους πρόβλημα - η φήμη του παραμένει ακέραια. Μέχρι να τον κάνει κάποιος Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να ησυχάσει...
σχόλια