"Ώσπου χθες, οι δικοί του εμμέσως πλην σαφώς του είπαν να βρει σπίτι και να φύγει, χωρίς να τους νοιάζει τι θα απογίνει η σχολή του και το μεταπτυχιακό που θέλει να ξεκινήσει.""Δε ξέρω πως να χειριστώ το θέμα, θα θέλα να μείνουμε μαζί, αλλά μετά απο δίκη μας απόφαση κάποια στιγμή."Τυχεροί είστε που εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα.Στη βράση κολλάει το σίδερο. Πηγαίνετε, νοικιάστε (ένα μικρό μέρος στην αρχή) και γίνετε αυτόνομοι. Υπάρχει καλύτερο πράγμα για ένα ζευγάρι αν έχει το χώρο του;
8.1.2016 | 13:19
Η βόμβα σκάει εκεί που δεν το περιμενεις
Εξομολογούμαι για να ακούσω απόψεις μήπως και ξεμπέρδεψε το κουβάρι που χω στο μυαλό μου. Πριν 5 χρονια ήμουν με ένα παιδί, με τα πολλά χωρίσαμε απο δίκη του πρωτοβουλία, γιατι είχε προβλήματα. Πάντα όμως διατηρούσαμε επαφές, και πάντα υπήρχε τρομερό πάθος και χημεία. Με τα πολλά, είμαστε πάλι μαζί κι ερωτευμένοι εδώ και 8 μήνες. Σημαντικό να πω οτι μεγάλωσε χωρίς τον πατέρα του, και οταν στα 24 του πήγε να τον γνωρίσει έφαγε πόρτα. Τώρα στα 28 αυτός, 24 εγω, μου έκανε πρόταση να μείνουμε μαζί, αλλά είδαμε οτι προς το παρόν δε βγαίνει. Ώσπου χθες, οι δικοί του εμμέσως πλην σαφώς του είπαν να βρει σπίτι και να φύγει, χωρίς να τους νοιάζει τι θα απογίνει η σχολή του και το μεταπτυχιακό που θέλει να ξεκινήσει. (Δουλεύει απο 14 χρόνων κ συνεισφέρει οικονομικά στο σπίτι) Φυσικά είναι σε κατάσταση σοκ, κι εγω το ίδιο. Δε ξέρω πως να χειριστώ το θέμα, θα θέλα να μείνουμε μαζί, αλλά μετά απο δίκη μας απόφαση κάποια στιγμή. Θα εκτιμούσα σκέψεις και γνώμες. Συγνώμη για το σεντόνι. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
1
