ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φιληθήκαμε με τον πρώην μου λίγες μέρες μετά τον γάμο του. Μου την έπεφτε και πρν και μετά. Αισθάνομαι απαίσια. Φοβερή ντροπή, μούδιασμα, σιχασιά. Και για τον εαυτό μου και για εκείνον. Πώς μπόρεσε να το κάνει αυτό; Σε μένα, στη γυναίκα του, σε ό,τι είχαμε; Πώς μπόρεσα να το κάνω αυτό; Σε μένα, σε κείνον, στη γυναίκα του; Με απεχθάνομαι. Θέλω να τον αποφύγω, να μην του ξαναμιλήσω ποτέ. Αδύνατον όμως μιας και δουλεύουμε μαζί. Σκέφτομαι εδώ και καιρό να αλλάξω χώρο εργασίας, το έχω ψάξει αλλά πολύ δύσκολο, ένεκα της κρίσης. Έχω σκεφτεί και να φύγω από τη δουλειά εντελώς χωρίς να έχω κάτι άλλο, αλλά πώς θα ζήσω; Τον φοβάμαι, φοβάμαι και τον εαυτό μου, πώς θα συνεχίσω, έχω και φοβερή στενοχώρια λόγω του γάμου του, προφανώς δεν τον έχω ξεπεράσει ακόμα, είμαι ευτυχώς στη διαδικασία.. :-(((((( Ξέρω ότι θα δω και πολύ αρνητικά σχόλια, τα κάνω ήδη στον εαυτό μου. Ήθελα απλώς να τα πω κάπου, γιατί δεν μπορώ αλλού και θα σκάσω, με πνίγει. Ήδη κανόνισα να δω την ψυχολόγο μου εκτάκτως και προσπαθώ να βγω από το τέλμα. Ζητώ συγχώρεση. Όμως οι τύψεις και η αηδία για την αδυναμία μου δε με αφήνουν.