ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

γιατί θεωρώ ότι στη σχολή μου δε μαθαίνω κάτι σημαντικό, κάτι με διαχρονική αξία. Είναι επίσης πολύ δύσκολη και τα βιβλία σε πάρα πολλά σημεία δεν τα καταλαβαίνω και ό,τι δεν καταλαβαίνεις, δεν μπορεί να σου αρέσει. Οι καθηγητές τα εξηγούν με δύσκολο τρόπο, χωρίς διασαφήσεις και πρακτικά παραδείγματα. Δεν έχω τον τρόπο σκέψης που απαιτείται, δεν είμαι καλή στο να επιχειρηματολογώ και δεν είμαι έξυπνη. Πάντα διάβαζα πολύ για να τα καταφέρω, η ύλη όμως στο σχολείο ήταν πολύ μικρότερη και προσπελάσιμη. Τώρα και μόνο που βλέπω τα βιβλία μου απογοητεύομαι σκέφτομαι ότι και να διαβάσω 20 σελίδες, γιατί τόσες μπορώ να βγάλω, δεν αντέχω πλέον το διάβασμα, δε θα κάνει τίποτα μπροστά στις 600 και 700 σελίδες του βιβλίου. Σκέφτομαι ότι και να δώσω ένα μάθημα, δε θα πάρω ποτέ πτυχίο με τέτοιους ρυθμούς. Κι έτσι δεν προσπαθώ καν. Ξέρω ότι δεν μπορώ να γίνω καλή σ αυτή τη σχολή και δεν μπορώ να συμβιβαστώ με τη μετριότητα, προτιμώ να μην κάνω τίποτα. Όλα τα παραπάνω συντείνουν στο να μισώ σχεδόν τη σχολή μου αλλά και τη φοιτητική μου ιδιότητα, να σκέφτομαι ότι πρέπει να μοχθήσω πολύ και ίσως περισσότερο από τους άλλους που τα πιάνουν πιο εύκολα για ένα πτυχίο πάνω σε ένα αντικείμενο που δε με ενδιαφέρει, που δε θεωρώ σημαντικό και ο μόνος λόγος που θα το έπαιρνα θα ήταν για το κοινωνικό κύρος που προσφέρει αλλά αυτό δεν είναι επαρκές κίνητρο. Δεν έχω βρει αυτό που μου ταιριάζει, αυτό με το οποίο μπορώ να ασχοληθώ χωρίς να κουράζομαι αλλά ξέρω τι θεωρώ σημαντικό, σημαντική θεωρώ τη γλώσσα, τη λογοτεχνία και τη φιλοσοφία. Όχι από πρακτική άποψη αλλά ως κάτι διαχρονικό που εξυψώνει τον άνθρωπο και καθορίζει την ουσία του. Για κάποιον άλλον την ίδια θέση μπορεί να έχει μια άλλη επιστήμη ή τέχνη, για μένα είναι τα παραπάνω. Δεν μπορώ να αλλάξω τρόπο αντίληψης, έτσι έμαθα τόσα χρόνια, να θαυμάζω τους πνευματικούς ανθρώπους, ακόμη κι αν δυσκολεύομαι πλέον να διαβάσω βιβλία, αυτά θεωρώ ότι θα άξιζαν τον κόπο μου, η αρχαία και η νεότερη γραμματεία. Για διάφορους λόγους δεν πήγα φιλολογία, σε κάποια φάση μάλιστα την απαξίωνα, ίσως επειδή δεν μπορούσα να γίνω καλή ούτε σ' αυτή, ίσως επειδή είχα επηρεαστεί από το περιβάλλον μου, ίσως επειδή δεν ήθελα καθόλου να γίνω καθηγήτρια. Θέλω να σπουδάσω όχι για να ασκήσω το επάγγελμα, αλλά για αυτοπραγμάτωση, εσωτερική ικανοποίηση και πνευματική καλλιέργεια. Η σχολή μου με βγάζει επιστήμονα, δε με βγάζει όμως άνθρωπο. Θα μου πείτε, έπρεπε να είσαι ικανοποιημένη που βρίσκεσαι σε μια καλή σχολή, αν δε μοχθήσεις δεν πετυχαίνεις, άλλο δουλειά και άλλο καλλιέργεια και λοιπά. Δεν μπορεί να ξεκολλήσει το μυαλό μου, δυσκολεύομαι να αγαπήσω αυτό που κάνω κι αν δεν αγαπάς κάτι σίγουρα δεν μπορείς να πετύχεις σ' αυτό. Δεν μπορώ να συγκρατήσω πληροφορίες εκτός των άλλων γιατί δε θεωρώ ότι μαθαίνω κάτι σημαντικό. Ξέρω ότι κάθε επιστήμη είναι σημαντική. Δεν μπορώ να αλλάξω τρόπο σκέψης, δεν έχω κίνητρο να προσπαθήσω πέρα από το να ευχαριστήσω την οικογένειά μου :(