ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι σε μία σχέση που δεν είμαι πλήρως ερωτευμένη. Τον αγαπάω σε νορμάλ επίπεδα, περνάμε καλά όταν είμαστε μαζί και χάρη στο γεγονός ότι συγκατοικήσαμε έφυγα επιτέλους από το σπίτι των γονιών μου. Όμως, μου την σπάει το περιβάλλον του, η μητέρα του, η δουλειά του και οι ατελειωτες ώρες που δουλεύει, το ότι είναι συνέχεια απών από το σπίτι όπου συγκατοικούμε κι έχω αναλάβει όλες τις ευθύνες εγώ. Αυτός ειναι εργασιομανής, τον ενδιαφέρει μόνο η δουλειά του και γενικά ειναι κρύος. Το σεξ μετριότατο. Έχω συζητήσει άπειρες φορές τα προβλήματά μας μαζί του και δεν γίνεται τίποτα. Είμαι παράλογη και τον πιέζω λέει. Θέλω να χωρίσουμε αλλά δεν μπορώ. Έχω περάσει πολύ δύσκολα στα προσωπικά μου, ατέλειωτα χρόνια μοναξιάς λόγω ενός τραγικού συμβάντος στη ζωή μου, νιώθω αδύναμη να το κάνω. Φοβάμαι τη μοναξιά και τη θλίψη ενός χωρισμού, δεν το αντέχω, γιατί δεν μου πάνε καλά και τα επαγγελματικά.Τι κάνω; Υπομένω αυτή την σχέση με την ελπίδα ότι θα αλλάξει κάτι; Χωρίζω και πέφτω σε κατάθλιψη κι αδυναμία και να καταλήξω να τον παρακαλάω πάλι να είμαστε μαζί;