__________________
1.
Aγαπητή Α,μπα καλησπέρα. Σε διαβάζω κάθε μέρα, χωρίς υπερβολή κάθε μέρα, από τότε που ξεκίνησες να γράφεις στην Lifo. Και έχουν περάσει χρόνια, πολλά. Και δεν έχω στείλει ερώτηση ποτέ! Με τις απαντήσεις σου σκέφτηκα πολύ, είδα πολλά πράγματα από μια άλλη οπτική που δεν είχα σκεφτεί ποτέ (καθόλου χίπστερ, λίγο μαμαδίσιο θα έλεγα), χώνεψα ότι το να πας σε ψυχολόγο δεν είναι υπερβολή, είχα έναν επώδυνο χωρισμό από πολύχρονη σχέση κ.ο.κ. Γενικά, είσαι μια μόνιμη συνήθεια πλέον, που με βελτιώνει ως άνθρωπο και σε ευχαριστώ γι΄αυτό. Ο λόγος που αποφάσισα να σου γράψω σήμερα, είναι γιατί με εξέπληξε η απάντηση σου στην ερώτηση 2 (20/10). Επειδή είχα 10 χρόνια μια τέτοια σχέση, θέλω να σου πω ότι έπεσες μέσα απόλυτα. Αν μπλέξεις με ένα τέτοιο τύπο την πάτησες, ταλαιπώρησε αρκετά και μετά τον χωρισμό και σίγουρα δεν φταις αφού η συναισθηματική κακοποίηση σε αφήνει με ζαλισμένο μυαλό και γενικότερα αποδιοργανωμένη. Συνήθως την πατάνε άτομα με υψηλή ενσυναίσθηση, κάτι που από ότι κατάλαβα έχει και η κοπέλα στην ερώτηση αφού λέει "μπαίνω στη θέση του άλλου τακτικά". Στη δικιά μου περίπτωση, όσο κι αν προσπαθούσε η ψυχολόγος να με πείσει ότι "δεν έφταιγα" μπόρεσα να το ξεπεράσω όταν μετά από 2 (!) χρόνια χωρισμού ανακάλυψα τον όρο κοινωνιοπαθής/νάρκισσος (sociopath) και είδα πόσοι άλλοι ήταν σαν κι εμένα και πόσο συχνά συμβαίνει να πέσεις θύμα τέτοιου ανθρώπου. Θα εκπλαγείς πόσα φόρουμ και site υπάρχουν για αυτή την περίπτωση! Θέλω να σε ρωτήσω... θεωρείς ότι οι χειριστικοί, νάρκισσοι άνθρωποι είναι μάστιγα της εποχής μας ή απλά εγώ τώρα ξύπνησα και ανακάλυψα ότι "δεν υπάρχει κάτι καλό μέσα στον καθένα"; Εσένα υποθέτω σου έχει τύχει κάποιος αντίστοιχος γιατί απαντάς πάρα πολύ to the point σε τέτοια θέματα. (Συγγνώμη για το σεντόνι, μια φορά είπα να στείλω ερώτηση και έγραψα βιβλίο ολόκληρο!)- Αλίκη
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Νομίζω ότι ζούμε σε μια εποχή που ο ναρκισσισμός ενθαρρύνεται. Τα social media ήταν η σπίθα που άναψε τα ξερά που ίσως σε άλλη περίπτωση θα λούφαζαν περισσότερο. Η πολύ επικίνδυνη προτροπή «να είσαι αυτός που είσαι και μη σε νοιάζει τι λένε οι άλλοι» και το «κράζεις, θαυμάζεις» που λένε και οι νέοι, δε νομίζω ότι είναι κάτι που υπήρχε από πάντα, σε τέτοια έξαρση τουλάχιστον.
Όμως αυτό που περιγράφεις τώρα, ο κοινωνιοπαθής νάρκισσος, είναι αρκετά βαριά κατάσταση και δε νομίζω (δεν ξέρω, αλλά δε νομίζω) να αυξάνεται ή να μειώνεται με τις εποχές, τα μέσα διάγνωσης αλλάζουν. Χαίρομαι πολύ που πήγες σε ψυχολόγο και ότι κατάφερες να το ξεπεράσεις, γιατί δέκα χρόνια είναι πάρα πολλά και σίγουρα χρειάστηκε πολλή δύναμη από μέρους σου.
Μπορεί να υπάρχει κάτι καλό μέσα στον καθένα. Μπορεί και όχι. Δεν υπάρχει λόγος να το συζητάμε, δεν έχει αξία να το λύσουμε αυτό – εκτός αν θέλεις να γίνεις ηγέτης μιας θρησκείας ή κάτι τέτοιο. Αυτό που ξέρω στα σίγουρα είναι ότι δεν είναι δική μου δουλειά να ανακαλύψω το καλό που υπάρχει στον καθένα. Ούτε δική σου, ούτε κανενός. Είναι δουλειά όλων μας να προσπαθούμε να βγάζουμε τα καλά μας στην επιφάνεια, και αν δεν υπάρχουν, να κοιτάμε πώς θα γίνει να τα δημιουργήσουμε.
__________________
2.
Σε ευχαριστώ για την στήλη σου. Σε ανακάλυψα αργά οπότε αναπληρώνω τον χαμένο χρόνο διαβάζοντας όλες τις αναρτήσεις σου απο παλιά, κρατώντας και σημειώσεις. Στο δια ταύτα τώρα. Φεύγω για σπουδές εξωτερικό και αφήνω σε εκκρεμότητα μια πολυετή σχέση πίσω μου. Οι δυσκολίες στην νέα χώρα πολλές και ο εγκλιματισμός αργεί. Είναι η πρώτη φορά που έρχομαι αντιμέτωπη με τον εαυτό μου, με τα καλά και τα επώδυνα της όλης διαδικασίας. Παίρνω την απόφαση να λήξω την σχέση ώστε να καταλάβω ποιά είμαι και να καταφέρω να απομονώσω τα πρέπει απο τα θέλω στην ζωή μου. Γνωρίζω άλλους άντρες, κάποιοι με απορρίπτουν, κάποιους τους απορρίπτω εγω. Όλους όμως τους συγκρίνω με αυτόν που άφησα πίσω και συνεχώς τους κερδίζει. Μετά απο έναν χρόνο, η σχέση με αυτον δεν έχει διακοπεί εντελώς. Είναι τόσο εγωιστικό, αλλά έχω καταλήξει πως διατηρώ την επαφή αυτή ώστε να γυρίσω πίσω σε αυτόν αν δεν μπορέσω να βρω κάποιον άλλο σύντροφο που θα ξεπεράσει τις αρετές του. Αυτό όμως δεν με εμποδίζει να εχω και τα μάτια μου ανοιχτά μήπως βρω τον μεγάλο έρωτα, κάπου εδώ, κοντά μου. Αυτό δεν λέγεται αγάπη, μάλλον προς εκμετάλλευση τείνει. Τι λες και συ? Πότε επιτέλους θα μάθω ποιά είμαι εγώ για να καταλάβω και να αξιολογήσω ποιός είναι ο κατάλληλος για μένα?- Confused
Μπορεί και ποτέ, αλλά αυτό που κάνεις τώρα είναι αυτό που πρέπει να κάνεις, και το μόνο που μπορείς να κάνεις για να απαντηθεί το ερώτημα. Πειραματίζεσαι μέχρι να καταλάβεις.
Η νεότητα σου σε κάνει να φέρεσαι εγωιστικά, και η ίδια νεότητα και αφέλεια σε κάνει να πιστεύεις ότι ελέγχεις την κατάσταση. Νομίζεις ότι ο άλλος κρατάει επαφή μαζί σου επειδή το θέλεις εσύ, και όχι επειδή το θέλει αυτός. Δεν έχω να σου προτείνω κάτι. Τα κάνεις όλα ακριβώς όσο λάθος πρέπει.
__________________
3.
Ξέρω πολλές γυναίκες που ενώ γνωρίζουν ότι ο άντρας τους τις κερατώνει ή ότι έχει παράλληλη σχέση, κάθονται χωρίς να έχει ανοίξει μύτη. Δεν μπορείς να ισχυρίζεσαι συνέχεια ότι οι γυναίκες συμπεριφέρονται έτσι ή αλλιώς επειδή είναι θύματα μίας μισογύνικης νοοτροπίας. Που είναι αλήθεια, δεν αντιλέγω καθόλου. Αλλά κάπου θα πρέπει να πεις κι ότι κάθονται και από συμφέρον. Δεν είναι ότι δεν έχουν αντιληφθεί τί τους έχει σερβίρει η κοινωνία, η οικογένεια, οι φίλοι, η εκκλησία και αυτές το έχουν χάψει. Όλες έχουν το μυαλό και έχουν καταλάβει τί παίζεται στην πλάτη τους. Και όλες το έχουν δεχτεί. Ούτε μία δεν έχει αντιδράσει. Τα παντρεμένα ζευγάρια στην Ελλάδα συνήθως χωρίζουν για άλλους λόγους π.χ. οικονομικά, δεν χωρίζουν πάντως για το κέρατο. Κι αν χωρίσουν για το κέρατο θα είναι μία πολλή τραβηγμένη περίπτωση, σχεδόν ακραία. Οι γυναίκες και ξέρουν και κάθονται και βγάζουν ξύγκι επειδή κάθονται. Κοιτάνε το συμφέρον τους π.χ. δεν θέλουν να πάνε να δουλέψουν, δεν θέλουν να χάσουν την βολή τους, δεν θέλουν να βρεθούν έξω από το σπίτι τους, δεν θέλουν να αποφασίζουν για τα του σπιτιού. Ξέρουν πολύ καλά και τί κάνουν αλλά και γιατί το κάνουν. Δεν φταίει για όλα η κοινωνία. Φταίει και ο ίδιος ο άνθρωπος για τις επιλογές του. Που σε πολλές περιπτώσεις τις παίρνει εν γνώσει του και για συγκεκριμένους λόγους. Και κάθε άλλο παρά τις παίρνει εν αγνοία του ή επειδή δεν έχει δουλέψει με τον εαυτό του.
Κάνεις την μία απόλυτη παραδοχή μετά την άλλη. «Όλες το έχουν δεχτεί». «Καμία δεν έχει αντιδράσει». Δεν έχω καν το κουράγιο να σχολιάσω πόσο αδύνατον είναι να το ξέρεις αυτό και να το θεωρείς δεδομένο. Δεν ξέρω τι έχεις ζήσει και τι έχεις δει για να έχεις τόση σιγουριά, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε σοβαρή κουβέντα έτσι.
Αυτό που γράφεις έχει μια βάση με την εξής έννοια: οι γυναίκες είναι οικονομικά ασθενέστερες. Έχουν χαμηλότερους μισθούς, έχουν λιγότερες δυνατότητες ανέλιξης, και έχουν λιγότερο χρόνο να διαθέσουν στη δουλειά, γιατί απαιτείται να είναι σπίτι για να φροντίζουν σπίτι, συζύγους, ηλικιωμένους και κυρίως, παιδιά. Γι' αυτό το λόγο πολλές φορές είναι εξαρτημένες οικονομικά από τους άντρες τους και γι' αυτό δεν μπορούν να πάρουν διαζύγιο, και γι'αυτό το λόγο κάνουν τα στραβά μάτια στα κέρατα – αλλά όχι μόνο στα κέρατα. Κάνουν τα στραβά μάτια σε πολλές ασυμφωνίες. Επίσης κάνουν τα στραβά μάτια γιατί μια γυναίκα έχει μάθει ότι δεν διαλύει το σπίτι της, ό,τι και να γίνει. Ειδικά αν υπάρχουν παιδιά.
Φυσικά και υπάρχει αυτό που λες. Πάντα υπάρχουν πολλές περιπτώσεις. Διαφωνούμε πάρα πολύ στο τι υπερισχύει. Εσύ λες ότι οι γυναίκες κάθονται επειδή βαριούνται να δουλέψουν ή να κάνουν την προσπάθεια να ζήσουν μόνες τους. Εγώ σου λέω ότι και σε αυτή την περίπτωση, οι άντρες και οι γυναίκες δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες. Δεν γίνεται να συζητάμε τέτοια θέματα διαχωρίζοντας τις κοινωνικές επιταγές, ή αγνοώντας τες επιλεκτικά. Είμαστε όλοι προϊόντα πολλών επιρροών, και η πατριαρχία επηρεάζει όλους, με πολλούς τρόπους, σε διαφορετικούς βαθμούς.
Ο τρόπος που γράφεις δείχνει οργή που έχει ξεκινήσει από ένα περιστατικό, και επειδή αδυνατείς να το χωνέψεις, να το εκλογικεύσεις και να το ξεπεράσεις, έχεις βρει λύση κατηγορώντας όλες τις γυναίκες. Δεν σε βοηθάει καθόλου αυτός ο τρόπος σκέψης. Δείχνει πικρία που, να ξέρεις, είναι πολύ απωθητική, σε όλα τα φύλα.
__________________
4.
Είμαι 23 χρονών. Πριν κάτι εβδομάδες η κολλητή μου έκοψε κάθε επαφή μαζί μου. Δεν με ενόχλησε τόσο το ότι σταμάτησε να μου μιλάει, αλλά το ότι αναίρεσε τόσα χρόνια φιλίας και όλες τις προσπάθειες που είχα κάνει για αυτήν την φιλία. Ήμουν πάντοτε κοντά της, πάντοτε την άκουγα και πάντοτε την βοηθούσα. Παρόλα αυτά επέμενε πως "δεν έχει κανέναν" και τώρα με έχει ξεγράψει τελείως. Αισθάνομαι αδικημένη. Πέρα από αυτήν δεν είχα άλλους φίλους παρά μόνο κάτι γνωστούς. Δεν ξέρω τι να κάνω. Το να γνωρίσω καινούρια άτομα δεν είναι δύσκολο. Πώς όμως εμπιστεύεσαι ένα άτομο να μπει στη ζωή σου; Πως θα ξέρω πως δεν θα την ξαναπατήσω; Και το πιο σημαντικό, από που θα ξαναβρώ ψυχικά αποθέματα; Αυτή τη στιγμή δεν μου έχει απομείνει τίποτα. Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων.- Princess Myshkin
Αν βάλεις λίγο στο mute τα σπαραχτικά βιολιά που παίζουν στο βάθος, ίσως καταφέρεις να δεις ότι δεν σου λείπει ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Σου λείπει ο εαυτός σου σε σχέση με εκείνον τον άνθρωπο. Τα έκανες πάντα όλα σωστά. Δεν σε νοιάζει ότι δεν σου μιλάει. Σε νοιάζει μόνο που δεν αναγνωρίστηκε ότι τα έκανες όλα σωστά. Δεν σου φαίνεται πρόβλημα να βρεις άλλη φίλη. Σε προβληματίζει μόνο αν η επόμενη φίλη θα αναγνωρίσει πόσο σωστά τα έκανες όλα.
Είναι εγωκεντρική η περιγραφή σου που δεν μπορώ να καταλάβω αν η φίλη σου σε βαρέθηκε ή είχε κάποιο σοβαρό πρόβλημα, καμία κατάθλιψη, και γι' αυτό έλεγε ότι δεν έχει κανέναν. Ούτε εσύ μπόρεσες να καταλάβεις, ούτε κατάλαβες γιατί σταμάτησε να σου μιλάει, αλλά ούτε και ενδιαφέρεσαι να μάθεις.
Νομίζω ότι πρέπει να ξαναγράψεις την ερώτηση γιατί το μόνο που βλέπεις τώρα είναι μια «αδικία». Αν έχεις κάποια θεωρία για το γιατί έγιναν όλα αυτά, μοιράσου το μαζί μας, για να συζητήσουμε κάτι.
__________________
5.
Η Α γελάει με ό,τι ακούει, ιδιαίτερα ξεκαρδίζεται με τα αστεία του προϊσταμένου. Όταν δεν είναι παρών τότε γελάει με ό,τι λένε όσοι βρίσκονται στο γραφείο, γελάει χαριτωμένα με συγκατάβαση και κάθε φορά γέρνει το κεφάλι ελαφρώς δεξιά δείχνοντας έτσι ότι είναι και καλός άνθρωπος (εκτός από χαρούμενη και με αίσθηση του χιούμορ). Η Δ είναι ευχάριστη, όποτε ο προϊστάμενος της ζητάει να κάνει κάτι λέει πάντα ναι (δεν έχει πει ποτέ όχι). Το λέει με χαμόγελο στα χείλη και απεριόριστη διάθεση να κάνει ό,τι της ζητήσει. Δεν φέρνει ποτέ αντίρρηση π.χ. αν αυτό που ζητάει ο προϊστάμενος δεν στέκει γιατί για παράδειγμα δεν βγαίνει τέτοια εκτύπωση από το σύστημα και τα έχει λάθος στο μυαλό του, αυτή πάλι ναι θα του πει με χαμόγελο. Τα ίδια χαμόγελα μοιράζει και στους συναδέρφους και τα ίδια ναι. Εκτός αν πάει η κουβέντα στα πολιτικά οπότε με στεντόρεια φωνή λέει την άποψή της και αρχίζουν τα όχι.. Ο Τ είναι βαρύς και ασήκωτος άντρας, τσίφτης και καραμπουζουκλής. Περπατάει αργά (γιατί τα σέρνει) και μιλάει με δυνατή φωνή (επειδή είναι άντρας) αλλά κατά τα άλλα σέβεται τις γυναίκες (έτσι λέει). Όταν έχει λίγη δουλειά ξεχνάει το αργό περπάτημα και αρχίζει το τρέξιμο. Το γραφείο του από τον εκτυπωτή είναι 2 μέτρα δρόμος που τα διανύει τρέχοντας. Παίρνει το χαρτί της εκτύπωσης γυρίζει με γρήγορο βήμα (και όχι τρέξιμο) πάντα σκυφτός πάνω από το φύλλο και σκεφτικός. Είναι σοβαρά προβληματισμένος καθότι είναι σκληρά εργαζόμενος που κατέχει την γνώση (και το ξέρει). Ο Γ είναι παντού και πάντα. Ξέρει τα πάντα. Ποιος πήγε πού, πότε πήγε, με ποιους μίλησε και κυρίως τι είπε και τι του είπαν. Μπορεί ο ποιος να είναι από άλλο τμήμα, δεν έχει σημασία, ο Γ ξέρει τα πάντα για τους πάντες. Κάθε φορά που γυρίζεις από την τουαλέτα βλέπεις να σε κοιτά, το κεφάλι του όμως είναι ακίνητο, δεν κάνει καμία έκφραση στο πρόσωπό του, το σώμα του επίσης ακίνητο. Τίποτα δεν μαρτυρά ότι σε παρακολουθεί. Ο τρόπος που σε κοιτά είναι άκακος παρότι δεν παίρνει τα μάτια του από πάνω σου. Μέσα σε μία ώρα μετά που έχεις γυρίσει έχει μάθει πού είχες πάει, με ποιος είχες μιλήσει, τι είπες και τι σου είπαν. Όλα αυτά πίσω από την πλάτη σου. Σε σένα δεν θα το πει ποτέ. Θα σου πει όμως τι έκανε ο τάδε την τάδε μέρα που τον είδε να είναι στο τάδε γραφείο και κλπ. Η Αλ είναι η γραμματέας. Στυφή, περπατάει με το κεφάλι ελαφριά προς τα πάνω, δείγμα της ανωτερότητάς της. Λέει καλημέρα με παιδική χαρά στην χροιά της φωνής της, δείχνει ότι είναι φίλη με όλους. Ενώ είναι η γραμματέας του τμήματος στην ουσία είναι η γραμματέας του προϊσταμένου. Αρνείται να κάνει οτιδήποτε αφορά τους εργαζόμενους του τμήματος. Ο προϊστάμενος την καλύπτει με επιμονή και εμμονή ανακοινώνοντας πάντα 'αυτό δεν θα το κάνει η Αλ'. Κι έτσι έχει αποθρασυνθεί. Κάνει ό,τι θέλει, κουτσομπολεύει, μοιράζει κακίες επειδή έτσι γουστάρει. Κάνει κλίκες και έχει ευνοούμενους που την ακολουθούν. Ο προϊστάμενος είναι σίγουρος ότι είναι αγνή, αντικειμενική και άσπιλη. Η καημένη. Το ίδιο νομίζει και για τον Μ ο οποίος θέλει να του φάει την θέση καθότι πολύ φιλόδοξος. Του έχει παραχωρήσει όλες τις αρμοδιότητές του και καθαρίζει ο Μ με τους πάντες. Μπροστά του είναι ευγενικός, αν συμβεί κάτι στο τμήμα συνεργάζεται μαζί του σαν ανδρόγυνο (ξέρουν και οι δύο τα πάντα και έχουν συμφωνήσει κοινή γραμμή, που την τηρούν απαρέγκλιτα) αλλά πίσω του μ@#$ τον ανεβάζει μ@#$@$ τον κατεβάζει. Έχει φροντίσει εδώ και χρόνια να αναφέρονται όλοι σε αυτόν για το τι κάνουν ή για τα προβλήματα που έχουν στην δουλειά και όχι στον προϊστάμενο. Κι έτσι ο Μ είναι παντοδύναμος. Ο προϊστάμενος με την στάση του έχει κάνει και την Αλ και τον Μ παντοδύναμους.
Εγώ πάλι θέλω να φύγω. Θέλω να μην τους ξαναδώ στην ζωή μου. Θέλω να μην μάθω ποτέ νέα τους. Δεν θέλω να φτάσει τίποτα στ'αυτιά μου γι'αυτούς. Θέλω να ανοίξει μία τρύπα και να τους καταπιεί. Δεν θέλω να τους ξαναδώ μπροστά μου.
(τα παραπάνω είναι αφιερωμένα σε όσους πιστεύουν ότι οι Έλληνες είναι λαός που εργάζεται).
Νομίζω ότι αυτό περιγράφει οποιοδήποτε γραφείο.
Επίσης έχει βγει ολόκληρη σειρά που περιγράφει αυτό το φαινόμενο. Το αγγλικό Office. Και μετά το αμερικάνικο Office.
Τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί όταν άσχετοι μεταξύ τους άνθρωποι με διαφορετικά ενδιαφέροντα βρίσκονται σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον στο οποίο αρχηγός μπαίνει κάποιος τυχαία και το κίνητρο είναι τα χρήματα;
__________________
6.
Α,μπα, γεια σου!
Γιατί κάποιοι άνθρωποι μισούν τόσο πολύ τις γάτες; Δεν αναφέρομαι σε αυτούς που δεν τους αρέσουν/τους είναι αδιάφορες και απλά δεν ασχολούνται (ούτε θετικά, ούτε αρνητικά).Μιλάω γι' αυτούς που μόλις δουν/ακούσουν για γάτα, αρχίζουν τα διάφορα "κοσμητικά" (στην καλύτερη) ή τις κατάρες (στη χειρότερη).Ναι μεν έχω μια αδυναμία στις γάτες οπότε και είμαι πολύ εύθικτη με το συγκεκριμένο θέμα αλλά δε μου φαίνεται και νορμάλ κάποιος που εύχεται(?!) σε μια γάτα, που δεν τον πείραξε και ποτέ στο κάτω κάτω, να ψοφήσει κ.τ.λ. Ειδικά οι γάτες, κατά τη γνώμη μου, είναι από τα ζώα που δε λερώνουν με ακαθαρσίες, συνήθως δε μυρίζουν άσχημα, δεν επιτίθενται σε κανένα χωρίς λόγο (ίσα-ίσα, αν δουν άνθρωπο να τις πλησιάζει συνήθως εξαφανίζονται) ούτε κάνουν φασαρία (εν αντιθέσει πχ με τους σκύλους) κι όμως έχουν -ειδικά στην Ελλάδα- φανατικούς εχθρούς,που τις βρίζουν, τις βασανίζουν ή τις καταβρέχουν για πλάκα. Και εμάς που συμπαθούμε τις γάτες μας θεωρούν ανισόρροπους και μας κοιτάνε με αηδία αρχίζοντας το μανιφέστο για την αχρηστία και αχαριστία της γάτας. Συγγνώμη που δε θέλω ζώο-υπηρέτη αλλά ζώο-παρέα με δική του προσωπικότητα! Έχω παρατηρήσει ότι οι άνθρωποι που έχουν τέτοιες συμπεριφορές, είτε δεν αγαπούν τα ζώα (αλλά παρ'όλα αυτά βγάζουν ένα ιδιαίτερο μένος προς τις γάτες) ή είναι λάτρεις των σκύλων. Σαν προσωπικότητες πάντως, απ'ότι έχω δει, πρόκειται για άτομα που γενικά είναι αρκετά εγωιστές, συμφεροντολόγοι ή έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και τα περιβόητα επιχειρήματά τους είναι όπως προανέφερα η αχρηστία του ζώου ("τουλάχιστον ο σκύλος είναι φύλακας ,κι ας μη μας δίνει κρέας/γάλα/αυγά"), η αχαριστία ("οι γάτες δεν αγαπάνε τα αφεντικά τους, τις ταΐζεις αλλά θα σε γρατζουνίσουν") και κάτι αοριστίες περί τοξοπλάσματος... Εντάξει, δικαίωμά σου να μη σου αρέσει ένα ζώο σαν κατοικίδιο για οποιονδήποτε λόγο αλλά προς τί τέτοιες συμπεριφορές προς το ίδιο το ζώο χωρίς καν να σε πειράξει ή σ' αυτόν που του αρέσουν οι γάτες, λες και σου έβαλε με το ζόρι στην ποδιά ένα γατί;;; Πίστεψέ με, έχω πολλά τέτοια άτομα στο περιβάλλον μου και έχω βαρεθεί να λογομαχώ! (Υ.Γ.-δεν είμαι από αυτά τα άτομα που έχουν 7 γάτες στο σπίτι και όλα τα συναφή, απλά εκτιμώ τα συγκεκριμένα ζώα γιατί με βοήθησαν με τον τρόπο τους να βελτιώσω κάποια στοιχεία του χαρακτήρα μου και μου έδειξαν την αγάπη τους πολλές φορές και με πολλούς τρόπους, όσο κι αν πολλοί πιστεύουν ότι δεν είναι ικανές)
O άνθρωπος είναι εγωκεντρικό ον. Φαντάζεται τα πάντα ανθρωπόμορφα, από τον ήλιο και τα σύννεφα, μέχρι τις γάτες. Αν δεν αποδώσει ανθρώπινα χαρακτηριστικά ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ, θα σκάσει. Δεν θα ξέρει τι να υποθέσει. Δεν μπορεί να φανταστεί άλλον τρόπο για να αντιμετωπίσει το σύμπαν, γιατί πιστεύει ότι το να είσαι άνθρωπος είναι η ανώτερη λειτουργία όλων.
Οι γάτες είναι γάτες και βλέπουν τον κόσμο διαφορετικά από μας. Γατίσια. Οι περισσότερες υποθέσεις που κάνουμε για τον χαρακτήρα τους είναι τουλάχιστον γελοίες. Μην μπαίνεις σε τέτοιες κουβέντες, γιατί όταν συμμετέχεις δεν είσαι καλύτερη από αυτούς. Ότι βλέπεις ότι δεν βρωμίζουν το σπίτι ως θετικό, κι αυτό ανθρωποκεντρικό είναι. Θα αγαπάμε ένα ζώο ανάλογα με το συμφέρον μας; Αγάπα όποιο πλάσμα θέλεις, αν είναι δυνατόν να χρειάζονται και επιχειρήματα.
__________________
7.
Αγαπητή Α,μπα!
Είμαι σε σχέση 6 χρόνια, είμαστε πολύ ευτυχισμένοι και ερωτευμένοι (αυτά έχουν σημασία θα μου πεις..) και γνωριστήκαμε μέσω facebook (εμείς κι αλλά χιλιάδες ζευγάρια σε όλον τον κόσμο θα μου πεις..) αλλά εγώ ντρέπομαι γι'αυτό.. Τρέμω στην ιδέα ότι θα μας ρωτήσουν πως γνωριστήκαμε, ντρέπομαι να πω ότι ένα add ήταν η αιτία της σχέσης μας, ντρέπομαι ακόμα και μ'εκείνον να το συζητάω.. Πολλές φορές έχω πει ψεύτικη ιστορία, αλλά πάντα την ίδια! Φαντάσου ότι όταν ακούω άλλους να λένε ότι γνωρίστηκαν μέσω κάποιας ιστοσελίδας, σκέφτομαι πόσο απεγνωσμένοι ήταν, ενώ εγώ δεν ήμουν τότε. Πώς το εξηγείς αυτό; Αναπόφευκτα οι συγγενείς, οι γνωστοί και οι φίλοι κάποια στιγμή ρωτάνε γι' αυτό, θα ήθελα να είχα μία όμορφη ιστορία να λέω κι εγώ.. (τι θα πούμε στα παιδιά μας;) Το ξέρω πως είναι κάτι που δεν αλλάζει και ίσως δεν είναι τόσο σημαντικό κι ίσως να είναι πολύ κοινό.. Αλλά εγώ γιατί έπαθα τέτοιο κόλλημα; Στέλλα
Μα το λες μόνη σου. Γιατί πιστεύεις ότι όποιος προσεγγίζει κάποιον στο ίντερνετ είναι απεγνωσμένος. Δεν ξέρω γιατί είναι πιο απελπισμένος από κάποιον που γνωρίζει κάποιον άλλον μέσω παρέας και ξεκινάει κουβέντα με έναν άγνωστο, εσύ ξέρεις. Επειδή πιστεύεις ότι το ίντερνετ είναι υποκατάστατο της πραγματικότητας; Αυτά τα λένε οι τεχνοφοβικοί επειδή δεν μπορούν να δεχτούν ότι ο κόσμος αλλάζει χωρίς αυτούς.
Εσύ είσαι νέα, δεν ξέρω γιατί ασπάζεσαι τέτοιες αντιλήψεις. Τα λεφτά που πληρώνεις στην εφορία μέσω e-banking μια χαρά πραγματικά δεν είναι; Ή είναι υποκατάστατα χρημάτων; Οι ειδήσεις που διαβάζεις αληθινές δεν είναι; Ή είναι αλλού οι αληθινές ειδήσεις; Αυτά που λες με τους φίλους σου στο τσατ αληθινές συζητήσεις δεν είναι; Ή εξαφανίζονται όταν κλείνει το παράθυρο και τις ξεχνάτε αυτόματα;
Τα παιδιά σας πιθανόν να μην ξέρουν και άλλον τρόπο προσέγγισης. Ή μπορεί να θεωρούν αυτόν τον τρόπο απαρχαιωμένο, σαν τα προξενιά. Αυτό είναι το τελευταίο που θα έπρεπε να σε απασχολεί.
Το ίντερνετ είναι μια από τις μεγάλες επαναστάσεις. Λέγε εσύ ψέματα, για να μην καταλάβει κανείς ότι ήσουν μέρος της. Γιατί όχι.
