Πριν από λίγες ημέρες η εφημερίδα Τα Νέα αναφερόταν σε δυσαρέσκεια της Παλαιστινιακής Αρχής για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στην Ε.Ε., καθώς , κατά το δημοσίευμα, στις 17 Ιανουαρίου στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων της Ε.Ε., η Ελλάδα, πίεσε για να “μαλακώσει” το κείμενο κατά των νέων ισραηλινών εποικισμών σε παλαιστινιακά εδάφη. Η κυβέρνηση εμφανίστηκε να αγανακτεί με αυτή την πληροφορία και να διαψεύδει, όμως τώρα εμφανίζεται ένα πρόσωπο- “κλειδί” των παλαιστινίων, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Παλαιστίνης, να διερωτάται αν η Ελλάδα πρόδωσε την χώρα του.
Σε άρθρο του στην ισραηλινή εφημερίδα Χααρέτζ, ο Dr. Nabil Sha’ath, αναφέρει ότι ο Αλέξης Τσίπρας συναντήθηκε με τον Παλαιστίνιο πρόεδρο Μαχμούντ Αμπάς, στη Ραμάλα, στις 26 Νοεμβρίου του 2015.
Σημειώνει ότι η σχέση με την Ελλάδα είναι χτισμένη στην κοινή εμπειρία, τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα και τις ηθικές αρχές, και χρονολογείται από πολύ παλιά. Όπως γράφει με νόημα “βραχυπρόθεσμα οικονομικά οφέλη δεν πρέπει να επιτρέψουν να καταστραφεί αυτή η βαθιά και πολύτιμη φιλία”.
Ο πρώην υπουργός σημειώνει ότι η σχέση αυτή τα τελευταία 70 χρόνια ήταν βασισμένη στην κοινή φιλία και στην πολιτική συμμαχία και τονίζει ότι μέρος της κοινής προγονικής καταγωγής των δύο λαών μπορεί να εντοπιστεί στο ελληνικό νησί της Κρήτης.
Γράφει ο παλαιστίνιος αξιωματούχος:
“Έχουμε αναρτήσει την ελληνική σημαία σε όλες τις ορθόδοξες εκκλησίες μας, στις οποίες οι περισσότεροι από τους χριστιανούς μας ανήκουν. Είμαστε ευγνώμονες προς την Ελλάδα για την υποδοχή του Γιασέρ Αραφάτ, του ηγέτη μας και των δυνάμεων του από τη Βηρυτό το 1982 μετά από μακρά πολιορκία της από το Ισραήλ. Ως υπουργός Εξωτερικών, δούλεψα πολύ σκληρά για να υποστηρίξω την Ελλάδα στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο, τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά. Οι στενοί δεσμοί μεταξύ του Ανδρέα Παπανδρέου και του Αραφάτ, και ανάμεσα σε μένα και τον γιο του Γιώργο, αντανακλούσαν μια μακρόχρονη φιλία μεταξύ της Παλαιστίνης και της Ελλάδας. Ως Παλαιστίνιοι, σταθήκαμε στο πλευρό της Ελλάδας εναντίον της τουρκικής κατοχής στη βόρεια Κύπρο. Με την ιδιότητά μου ως υπουργός Εξωτερικών της Παλαιστίνης (1994-2005), οι οδηγίες μου ήταν πολύ σαφείς: να σταθούμε ενάντια σε οποιαδήποτε αναγνώριση της αυτονομιστικής κατάστασης στη Βόρεια Κύπρο, ιδιαίτερα στο πλαίσιο του Αραβικού Συνδέσμου και του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC) , όπου είχαμε κάποια ηθική και πολιτική επιρροή. Η φιλία ήταν αμοιβαία και δεν περιοριζόταν σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα.Ήταν μια φιλία μεταξύ των λαών: οι Έλληνες, και οι Παλαιστίνιοι”.
Καθώς η Ελλάδα προσχώρησε στην ΕΕ, έγινε ένας από τους στενότερους συμμάχους μας εντός της ΕΕ, υποστηρίζοντας την προσπάθεια μας για μια ειρηνική πολιτική λύση, και στάθηκε δίπλα μας, όταν το Ισραήλ παραβίαζε τις δεσμεύσεις του, είτε συνεχίζοντας να απαλλοτριώνει τη γη και το νερό μας, καταστρέφοντας τη Λωρίδα της Γάζας, είτε όταν μιας αρνιόταν το κράτος που είχε δεχθεί για το 22% της πατρίδας μας. Η ελληνική συμμαχία διαμορφώθηκε μέσα από αρχές και δεσμεύσεις και ήμασταν μαζί για 70 χρόνια.
Μετά από αυτή την ¨εισαγωγή” για τις ελληνοπαλαιστινιακές σχέσεις, ο Dr. Nabil Sha’ath μπαίνει στο “κυρίως θέμα”, δηλαδή στη διαφαινόμενη απομάκρυνση των δύο χωρών με την πολιτική που αναπτύσσει η ελληνική κυβέρνηση. “Τον τελευταίο καιρό, δυστυχώς, αυτή η σχέση έχει αρχίσει να αλλάζει...Σήμερα, η Ελλάδα και το Ισραήλ συνδέονται με ορισμένα θέματα, συμπεριλαμβανομένου του φυσικού αερίου, του πετρελαίου, των γεωπολιτικών επιρροών και των χρηματοπιστωτικών κρίσεων”, σημειώνει.
Και συνεχίζει “χτυπώντας” και προειδοποιώντας διπλωματικά για τις συνέπειες:
“Καταλαβαίνουμε. Αυτές οι επαφές δεν είναι οι μόνες ανάμεσα στην Ελλάδα και το Ισραήλ. Ωστόσο, οι βραχυπρόθεσμες αλλαγές στα οικονομικά συμφέροντα και στις πολιτικές θέσεις δεν αλλάζουν σημαντικά γεγονότα, όπως το γεγονός ότι το Ισραήλ κατέχει την Παλαιστίνη, και το ποια από τις δύο χώρες έχει προειδοποιηθεί ότι γίνεται ένα κράτος απαρτχάιντ. Οι αλλαγές στα οικονομικά συμφέροντα δεν αλλάζουν το διεθνές δίκαιο, τη δικαιοσύνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Αρκετές χώρες, συμπεριλαμβανομένων των BRICS ή της Γαλλίας, έχουν κοινά οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα με το Ισραήλ, αλλά η θέση τους, η ανάγκη να τερματιστούν το ισραηλινό αποικιακό σχέδιο και η στρατιωτική κατοχή, δεν έχει αλλάξει.
Μας δόθηκαν διαβεβαιώσεις από τους ηγέτες της Ελλάδας ότι η στενότερη σχέση τους με το Ισραήλ δεν θα αλλάξει τις δεσμεύσεις τους για την Παλαιστίνη, ούτε θα επηρεάσει αρνητικά την ιστορική σχέση με την Παλαιστίνη και τον ευρύτερο αραβικό / μουσουλμανικό κόσμο.
Η στήριξη του ελληνικού λαού στην Παλαιστίνη επιβεβαιώθηκε από την ψηφοφορία του Δεκεμβρίου στη Βουλή των Ελλήνων, παρουσία του Προέδρου Αμπάς, με ψήφισμα που ομόφωνα κάλεσε την ελληνική κυβέρνηση να αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης. Η κυβέρνηση, ωστόσο, αρνήθηκε να εφαρμόσει το εν λόγω ψήφισμα.
Μια κρίσιμη καμπή ήταν στις 17 Ιανουαρίου κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η συνεδρίαση αυτή έδειξε την πλήρη αλλαγή των κινήσεων της Ελλάδας και των ομάδων συμφερόντων εντός της ΕΕ. Εκεί ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών απογοήτευσε πολλούς από τους ευρωπαίους συναδέλφους του, πιέζοντας και καταφέρνοντας σχεδόν να περάσει την ισραηλινή γραμμή στο έγγραφο συμπερασμάτων, σε μια προσπάθεια να μαλακώσει την ευρωπαική γλώσσα απέναντι στους νέους εποικισμούς του Ισραήλ στην κατεχόμενη Παλαιστίνη... Μια δήλωση του κ. Τσίπρα ότι υποστηρίζει τον ισχυρισμό του Ισραήλ ότι όλη η Ιερουσαλήμ ήταν η ιστορική πρωτεύουσα της του κράτους του Ισραήλ, αγνοώντας τα δικαιώματα των παλαιστινίων στην πόλη, ήταν ακόμη πιο συγκλονιστική. Η Ελληνική εξήγηση ήταν ότι η αναφορά ήταν ιστορική και όχι πολιτική. Στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη, όλα τα ιστορικά είναι και πολιτικά. Αν και αργότερα ο Έλληνας εκπρόσωπος επανέλαβε τη δέσμευσή για ένα ανεξάρτητο κράτος της Παλαιστίνης με την Ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσά του, η αρχική δήλωση δεν έχει αποσυρθεί. Είμαστε ακόμα σε αναμονή για μια εξήγηση.
Ειδήσεις για την περαιτέρω στρατιωτική συνεργασία ανάμεσα στην Ελλάδα και το Ισραήλ είναι εξίσου ανησυχητικές για τους Παλαιστινίους.
Δεν θέλουμε να εγκαταλείψουμε τη φιλία μας με την Ελλάδα, ούτε και θέλουμε να δούμε μια μετατόπιση από τις στρατηγικές σχέσεις που συνδέουν την Ελλάδα με τον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο, ιδιαίτερα με την Αίγυπτο και τις χώρες του Κόλπου.
Είμαι βέβαιος ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού μοιράζεται τα συναισθήματά μου για αυτή τη σχέση. Εμείς δεν αλλάζουμε τις ηθικές δεσμεύσεις και τις αρχές μας για μια προσωρινή μετατόπιση των οικονομικών συμφερόντων. Περιμένουμε από την Ελλάδα να παραμείνει προσηλωμένη στις εν λόγω κοινές αρχές.
