__________________
1.
Αγαπητή α μπα,
το πρόβλημά μου είναι ότι αισθάνομαι ότι δεν έχω αισθήματα (οξύμωρο αλλά αληθινό). Η μητέρα μου διαγνώστηκε με καρκίνο πολύ επιθετικής μορφής κι ενώ αρχικά ένιωσα σα να μου ξεριζώνουν την καρδιά (κι ακόμα χειρότερα) τώρα νιώθω συναισθηματικά αμέτοχη. Είμαι δίπλα της, τη φροντίζω αλλά υπάρχει κενό μέσα μου. Ψάχνω συναισθήματα αλλά .. .τίποτα. Η ερώτηση; Είναι φυσιολογική μια τέτοια συναισθηματική κατάσταση; Θυγατέρα
Ναι.
Μην λογοκρίνεις τον εαυτό σου, μην πιέζεσαι να νιώσεις ή να αναλύσεις, τώρα είσαι σε κατάσταση συναγερμού γιατί πρέπει να φροντίσεις άλλον. Ο εαυτός σου σε προστατεύει γιατί δεν μπορείς να ζεις πολύ καιρό με ξεριζωμένη καρδιά, πρέπει να αποδίδεις. Ό,τι και να συμβαίνει μέσα σου είναι φυσιολογικό. Αν έχεις χρόνο, τρόπο και θέληση, ίσως να είναι καλή ιδέα να ξεκινήσεις συνεδρίες με έναν ψυχολόγο για να έχεις μια ώρα την εβδομάδα να μιλάς για τον εαυτό σου, γιατί τον υπόλοιπο καιρό είσαι στραμμένη αλλού. Είναι σημαντικό για να μην μπερδευτείς και χαθείς, όπως με την ερώτηση που κάνεις τώρα, και θα σκεφτείς πολλά πράγματα που δεν θα μπορείς να πεις σε κανέναν κοντινό σου, για να μην τον επιβαρύνεις κι άλλο.
Καλό κουράγιο σε όλη την οικογένεια.
__________________
2.
Απο οταν σε ανακαλυψα εχεις γινει καθημερινη συνη εια καθε βραδυ πριν πεσω για υπνο.Οι απαντησεις σου με κανουν να βλεπω τα πραγματα απο μια οπτικη που δεν φανταζομουν οτι υπαρχει.Εδω και 5 χρονια οντας φοιτητρια βρισκομουν σε μια ωραια σχεση.Τελειωνοντας τη φοιτητικη μου ζωη,γυριζοντας πισω στο πατρικο μου αρχιζω να ξυπναω απο τον κατα τα αλλα ησυχο και βολεμενο κοσμο που βρησκομουν αυτα τα χρονια.Τελειωσα την πρωτη ολοκληρωμενη σχεση που ειχα αυτα τα χρονια,εχοντας παρει την αποφαση να προχωρησω σε κατι αλλο στη ζωη μου αφου δεν πιστευω οτι αυτη η σχεση θα προχωρουσε σε κατι "σοβαρο" -ουτε θελω αλλωστε-.Και ιδου πως εχει το πραγμα: γνωριζω καποιον ο οποιος μου ξεκαθαριζει οτι θελει να ειμαστε sex-friends και απλα μιυ στελνει να βρεθουμε οποτε εχει διαθεσεις.Δεν θα ειχα κανενα προβλημα και εγω με ολο αυτο εαν γινοντουσαν ολα αυτα αλλα στα <φυσιολογικα> πλαισια.Δηλαδη τι εννοω:ουτε σεξ βλεπω,ουτε θελει συμβατικα πραγματα.Να δωσω καποια παραδειγματα για να μου πειτε και σεις τη γνωμη σας.Οταν βρησκομαστε ενω τα πραγματα πανε μεχρι το απροχωρητο,εκεινος κοιταει την παρτι του και τιποτε αλλο αφηνοντας με συξυλη! Και το πιο κορυφαιο: πανω σε καποιες εξομολογησεις του μου εκμυστηρευτηκε πως φανταζεται ερωτικα την ιδια του την μητερα!!! Πιστευω πως θα πρεπει να αναζητησει βοηθεια απο καποιον ειδικο για ολο αυτο αλλα μηπως χρειαζομαι και εγω που συνεχιζω τις επαφες μου με εναν τετοιο ανθρωπο?Πως θα μπορουσα να συζητησω μαζι του ενα τοσο λεπτο θεμα?- 25 ετων
Ακόμη και να μπορούσες να το κάνεις, δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κάνεις. Αυτό το λεπτό θέμα πρέπει να το συζητήσει με τον ψυχίατρο του, και το αν θα τον αναζητήσει είναι δικό του πρόβλημα και όχι δικό σου.
Επειδή έτυχε να κάνεις σεξ με κάποιον (μάλιστα υπό τον όρο ότι θα είναι μόνο αυτό, και επιπλέον χωρίς να σου αρέσει καν) δεν σημαίνει ότι είσαι υπεύθυνη για αυτόν, με κανέναν τρόπο. Κάνατε μια συμφωνία που τώρα βλέπεις ότι δεν σε συμφέρει καθόλου. Το γιατί συνεχίζεις επαφές και δεν ακυρώνεις τη συμφωνία είναι ένα πολύ καλό ερώτημα. Επειδή δεν ξέρεις πόσο επικίνδυνοι μπορεί να γίνουν οι άνθρωποι; Επειδή πιστεύεις, αφελώς, ότι ό,τι και αν σου στείλει η ζωή, μπορείς να το αντιμετωπίσεις; Επειδή δεν θέλεις να παραδεχτείς ότι έκανες μια λάθος επιλογή; Επειδή πιστεύεις ότι είσαι υποχρεωμένη να ασχοληθείς και συναισθηματικά με τον άλλον αφού έκανες σεξ μαζί του; Όλα αυτά μαζί;
Έβαλες στη ζωή σου έναν άγνωστο άνθρωπο και σύντομα κατάλαβες ότι είναι καλύτερο να μην κάνεις παρέα μαζί σου. Ήταν πολύ πιθανό να γίνει αυτό, γιατί ήταν άγνωστος – θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε, από μεγαλοφυία μέχρι μανιακός δολοφόνος. Αν η ιστορία έμενε εκεί θα είχες εξαφανιστεί προ πολλού από το ραντάρ και το «λεπτό του θέμα» θα σε είχε φρικάρει. Ο μόνος λόγος που δεν εξαφανίζεσαι τώρα είναι ότι έχεις κάνει σεξ μαζί του. Αυτή είναι η ιστορία.
__________________
3.
Α,μπά μου,
Θα σου πω την αμαρτία μου.
Ζηλεύω μια κοπέλα στο facebook! Και είμαι κοπέλα φυσικά. Άκου λοιπόν πως έχει. Η συγκεκριμένη αποτελεί ακριβώς παράδειγμα όσων εδώ και πολύ καιρό ήμουν "κατά" και "έκραζα". Δεν είναι φίλη μου, απλή γνωστή. Είναι μια πολύ όμορφη αντικειμενικά κοπέλα που έχει παντρευτεί από τα 23 έναν πλούσιο(και όμορφο) και έχει λύσει το πρόβλημα της ζωής της. Έτσι τώρα ντύνεται με ακριβά ρούχα, ποζάρει προκλητικά(και ας έχει παιδιά), και γενικά επιδεικνύεται πολύ χωρίς να την ενδιαφέρουν τα σχόλια του κόσμου. Φυσικά το χόμπι της είναι οι σελφι με ντακ φεις! Εγώ εν αντιθέσει ποτέ δεν ήμουν έτσι (και δεν νομίζω ότι θα μου άρεσε αν γινόμουν). Είμαι χαμηλών τόνων, μου αρέσει να είμαι ανεξάρτητη, έχω ενδιαφέροντα και χόμπι, έχω σπουδάσει με ενδιαφέρον για τη μόρφωση. Γενικά μου φαίνεται γελοίο το θέμα μου, αλλά νιώθω ότι αν ήμουν σαν κ αυτή εν τέλει, ας πούμε λιγότερο έως καθόλου σκεπτόμενη με μοναδικό θέμα μου την εξωτερική μου ομορφιά, θα ήμουν πιο "πετυχημένη". Γνωρίζω σε πόσα κλισέ της κοινωνίας υποπέφτω με αυτά που λέω, αλλά κάπου έπρεπε να τα παραδεχτώ αυτά που σκέφτομαι και για τα οποία ντρέπομαι να πω την αλήθεια! Φυσικά και ξέρω ότι στο fb όσα βλέπουμε δεν σημαίνει και ότι ισχύουν, αλλά νιώθω σαν να έχω φτιάξει με το μυαλό μου αυτή τη ζωή, η οποία φυσικά προβάλλεται καταιγιστικά με τα σημερινά "πρότυπα"(δες kardashians),ως ιδανική. Δεν ξέρω αν έχω ερώτηση απλά ήθελα να το πω κάπου και να διαβάσω και τη γνώμη σου πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα.- αμαρτωλή
Προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι μπορεί να μην είσαι φανταχτερή, σέξι, πλούσια, με λυμένα προβλήματα και πλούσιο άντρα, αλλά είσαι μορφωμένη και με ενδιαφέροντα, και ότι αυτά έχουν περισσότερη σημασία, και περισσότερη ουσία, και τουλάχιστον ηθικά, είσαι ανώτερη (από τη γυναίκα που είναι ΜΑΝΑ και τολμάει να παραμένει σέξι).
Κατά βάθος όμως δεν το πιστεύεις, γιατί όπως λες κι εσύ, έχεις πιστέψει τα παραμύθια του lifestyle. Ξέρεις ότι αυτό που σε συμφέρει είναι να λες ότι τα απορρίπτεις, αλλά μέσα σου θα ήθελες να είσαι έτσι, και εσύ θα έπαιζες τον ρόλο ακόμα καλύτερα, επειδή έχεις και ένα βάθος.
Δεν ζηλεύεις μόνο την συγκεκριμένη κοπέλα, ζηλεύεις όσους θεωρείς ότι τους έχει ευνοήσει η τύχη, ενώ εσύ που είσαι δουλευταρού και σκεπτόμενη, η ζωή σου έχει μοιράσει χειρότερο χαρτί. Νιώθεις αδικημένη και φουρκίζεσαι που πρέπει να αρκείσαι με λιγότερα από αυτά που πιστεύεις ότι έχουν οι άλλοι.
Το πιο πιθανό είναι ότι στα μάτια σου οι ψαρόβαρκες των άλλων φαντάζουν γιοτ πολυτελείας, και ότι έχεις αδυναμία να διακρίνεις και να εκτιμήσεις τα καλά που έχεις στη δική σου ζωή, γιατί για κάποιο λόγο πιστεύεις ότι το σύμπαν σου χρωστάει περισσότερα.
Όπως εσύ δεν είχες ερώτηση, έτσι κι εγώ δεν έχω απάντηση, αλλά γνώμη πάνω στο ζήτημα, έχω.
__________________
4.
Α μπα,
Σε διαβάζω κάθε μέρα. Είσαι στήριγμα, είσαι παρέα.
Πρώτη φορά στη ζωή μου έπιασα χθες τον εαυτό μου να ονειρεύομαι πώς θα ταν μια μέρα να παντρευτώ. Έχουμε γάμο βλέπεις στην οικογένεια, οπότε...Πρώτη φορά στα 28. Και κακώς το έκανα γιατί δε θα συμβεί ποτέ. Έχω μια αναπηρία-μια ιδιαιτερότητα όπως θες πες το-αισθητικής φύσης. Μη εμφανή με την πρώτη ματιά, αντιληπτή με τη δεύτερη. Δε διορθώνεται-για να σε προλάβω. Ζω μ'αυτό. Έχω σπουδάσει, προσέχω τον εαυτό μου, ντύνομαι ωραία, κάνω δυο πολύ καλές δουλειές από επιλογή κι όχι τόσο από ανάγκη. Έχω οικογένεια, έχω φίλους, έχω ανθρώπους που με αγαπούν, με εκτιμούν και με σέβονται.
Σκέφτομαι ότι ο Θεός, η μοίρα, το σύμπαν(δεν ξέρω!) μου δωσαν αυτό το πρόβλημα γιατί κανείς δεν τα χει όλα.
Όλα τα χω που λες εκτός από τον έρωτα. Εκτός από έναν άντρα δίπλα μου. Και δε θα τον έχω. Γιατί όλοι προτιμούν και θα προτιμούν μια κοπέλα που η εικόνα της δε θα τους δημιουργεί ερωτηματικά. Χωρίς περαιτέρω σκέψεις. Προσπαθώ να το δεχτώ, νόμιζα το χω καταφέρει, αλλά να που έρχεται στο μυαλό μου.
Ώσπου να το διαβάσεις αυτό, θα χω βρει και φόρεμα για το γάμο!!χαχα Και πράγματι θα μαι ίσως από τις πιο ωραίες στο γάμο. Αλλά θα μαι αυτή που για μενα θα πουν «αυτή η κοπέλα, ωραία, αλλά κάτι δεν πάει καλά...τί έχει?»
Να περνάς καλά. Δεν έχω ερώτηση. Δεν περιμένω να μου απαντήσεις αν δε το κρίνεις σκόπιμο.
p.s. Είσαι και η μοναδική που τα μαθαίνει όλα αυτά ever. Εννοείται ότι για τους δικούς μου δεν υπάρχει θέμα και το ζήτημα αντιμετωπίζεται σαν να είχα πχ μεγάλη μύτη. Με μεγάλωσαν ίδια με τον οποιονδήποτε και θεωρούν ότι μπορώ να έχω ό,τι και ο οποιοσδήποτε. Με μεγάλωσαν δυνατή. Και θα μείνω δυνατή. Έτσι μπόρεσα να φτάσω ως εδώ σήμερα.- ραπανάκι
Έφτασες εδώ που έφτασες σήμερα επειδή προσποιείσαι ότι δεν σε ενοχλεί κάτι που, όχι μόνο σε ενοχλεί, αλλά έχει καθορίσει όλο το σύστημα σκέψης σου. Αυτό δείχνει ένα είδος δύναμης που όμως δεν σου κάνει καθόλου καλό. Μην είσαι υπερήφανη που κατάφερες να ξεγελάσεις τους γονείς σου για κάτι τόσο σοβαρό. Για τους γονείς σου δεν υπάρχει αυτό το θέμα επειδή δεν υπάρχει, όχι επειδή είναι τόσο τεράστιο που δεν ξεπερνιέται. Αυτά είναι δικά σου λόγια, έχεις πιστέψει σε αυτή τη θεωρία, και κρατιέσαι από πάνω της σα να είναι ζήτημα ζωής και θανάτου (γιατί ξέρεις ότι αν κάνεις λάθος, δεν έχεις άλλη θεωρία που εξηγεί τη ζωή σου).
Είναι πάρα πολύ ύποπτο ότι δε λες τι είναι αυτό το μυστήριο πρόβλημα, και το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι είναι κάτι που ξέρεις ότι αν το ακούσει άλλος θα πει «εντάξει, δεν είναι και τόσο τρομερό». Μάλλον το έχεις ακούσει ήδη πολλές φορές, και δεν θέλεις με τίποτα να το πιστέψεις. Δεν έχεις κάποιο πρόβλημα εμφάνισης, όπως τα έχεις κάνει, ΕΙΣΑΙ ένα πρόβλημα εμφάνισης.
Βιάζεσαι πάρα πολύ να συμπεράνεις τι θέλουν «όλοι». Δεν έχεις ιδέα, γιατί ποτέ δεν προσπάθησες να μάθεις. Μπορεί και να φοβάσαι να το ανακαλύψεις, γιατί θα σου χαλάσει την τεράστια σου θεωρία. Είσαι 28, ώρα να αναλάβεις την ευθύνη του εαυτού σου.
Άσε τις ψωροπερηφάνιες για τη «δύναμη» που έχεις και κάνε κάτι για τη ζωή σου. Δεν ζούμε στα Star Wars. Όλο το γράμμα σου δείχνει άνθρωπο που θέλει βοήθεια και δεν ξέρει τι να κάνει, επειδή ποτέ δεν είπε σε κανέναν τι συμβαίνει μέσα του. Πήγαινε σε ψυχολόγο. Δεν θα σε κρίνει, και δεν έχει σημασία τι παριστάνεις και τι έχεις πει στους γύρω σου.
__________________
5.
Αν θα έπρεπε να ζήσεις για ένα χρόνο σε μακρινή Αφρικανική χώρα, και υπήρχε η δυνατότητα να σου στείλουν μια κούτα με αντικείμενα/φαγητά (μη φρέσκα, προφανώς) ή άλλα είδη μη ζωτικής ανάγκης, τι θα επέλεγες; (Αληθινή απορία)- Ξενιτεμένη
Εξαρτάται από τη χώρα. Δεν είναι όλες οι χώρες της Αφρικής ίδιες, αντιθέτως, έχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους. Ας βάλουμε λίγο στην άκρη τα στερεότυπα της «μακρινής αφρικανικής χώρας» και ας μιλήσουμε με όρους «μακρινής χώρας».
Αυτό που θα έκανα είναι να εντρυφήσω όσο πιο καλά γίνεται στα ντόπια υλικά και συνταγές, ώστε να βρω κάτι που μου αρέσει, και σίγουρα θα έβρισκα πολλά που θα μου άρεσαν. Αυτό θα μου έπαιρνε μήνες. Τότε θα καταλάβαινα ίσως τι είναι αυτό που μου λείπει. Επειδή είναι αληθινή η απορία σου, πραγματικά απαντώ ότι μέσα σε ένα χρόνο δεν θα προλάβαινα να νοσταλγήσω κάποιο φαγητό, θα ήμουν απασχολημένη με το να ανακαλύψω τι υπάρχει εκεί που είμαι. Για τα «άλλα είδη» έχει σημασία που ακριβώς είμαι, για να προσδιοριστεί τι μπορεί να λείπει.
Και για να δώσω ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Όταν έφαγα μάνγκο στην Τανζανία, η εμπειρία ήταν τόσο έντονη, που ξέχασα το όνομα μου. Δεν έμοιαζε καθόλου με ό,τι ήξερα. Μην χάνεις χρόνο με το τι δεν θα έχεις, δεν κινδυνεύει η σχέση σου με το παρελθόν αν αποφασίσεις να βουτήξεις σε μια νέα κουλτούρα.
__________________
6.
Mου αρέσει πολύ το όνομα Σαλώμη. Λες να βγάλω το μελλοντικό παΐδι μου έτσι ή θα το φωνάζουν στο σχολείο σαλάμι;;Αλήθεια τώρα..- όχι άλλες Μαρίες!!
Είναι πολύ πιθανό. Τα παρατσούκλια βγαίνουν όμως ανάλογα με την αδυναμία που δείχνει κάθε παιδί. Αν δεν μπορεί να υποστηρίξει τον εαυτό του, και Μαρία να το λένε, δεν τη γλιτώνει εύκολα.
__________________
7.
Έχω ένα φίλο που τα είχε με μια κοπέλα 5-6 χρόνια, αυτή έφυγε πριν κάποιους μήνες στο εξωτερικό για σπουδές και τον χώρισε. Αυτός στα πατώματα μετά το χωρισμό, να τον πονάει η καρδιά σου. Τυχαίνει να έχω μια κοινή φίλη με την κοπέλα, που σπουδάζουν τώρα μαζί. Ο φίλος μου με παρακαλάει επίμονα να ρωτήσω να μάθω τι κάνει. Αν και δε μου αρέσει να μπλέκω με τέτοια, ρωτάω τη φίλη μου και μαθαίνω πως η κοπέλα τα έφτιαξε με άλλον και φαίνεται πολύ ερωτευμένη και χαρούμενη.
Αποφάσισα με σιγουριά πως δε θα του το πω. (Αν η νέα της σχέση κρατήσει, φαντάζομαι αργά ή γρήγορα είναι πιθανό να το μάθει, ο κόσμος είναι μικρός και κατάγονται από την ίδια μικρή πόλη. Αλλά προς το παρόν δεν έχει πολλές επαφές με άλλους κοινούς γνωστούς εκτός από εμένα, οπότε αν δεν του το πω δε θα το μάθει.) Έκρινα -απ' όσο τον ξέρω εγώ- ότι δεν είναι ακόμη σε φάση που να μπορεί να το διαχειριστεί ώριμα και να το δεχτεί, είναι υπερβολικά πληγωμένος. Ίσως να μου πείτε ότι θα τον βοηθούσε να δει ότι εκείνη προχώρησε με τη ζωή της και να ξεκολλήσει, αλλά εγώ νομίζω πως δεν αντέχει να ακούσει κάτι τέτοιο.
Ύστερα σκέφτομαι, έχω εγώ δικαίωμα να αποφασίζω τι πρέπει και τι δεν πρέπει να γνωρίζει ο φίλος μου, τι θα τον πληγώσει, τι μπορεί να διαχειριστεί; Έχω δικαίωμα να του κρύβω κάτι που έμαθα -και που στην τελική δεν είναι μυστικό; Έχω δικαίωμα να κρίνω ότι τον προστατεύω από κάτι που πιστεύω πως δε θα ήθελε να ξέρει, ακόμη κι αν ρωτάει;
Είναι σωστό που δεν του το είπα;
Αυτή η ερώτηση θα ήταν τέλεια για σεμινάριο ηθικής ή φιλοσοφίας.
Τέλεια θα ήταν, αν σκάμπαζα και λίγο από αυτά. Τη γυρνάω στο μυαλό μου και δεν μπορώ να αποφασίσω τι είναι το σωστό. Επειδή αδυνατώ, δεν θα σου πω τι πιστεύω ότι είναι το σωστό, γιατί δεν ξέρω. Θα σου πω τι θα έκανα εγώ, και γιατί.
Δεν θα του το έλεγα αν δεν με ρωτούσε πρώτα. Δηλαδή, δεν θα έλεγα «τελικά ρώτησα τη Ρίτσα και μου είπε». Κάτι στον τρόπο που τα γράφεις με έχει πείσει ότι θα έπαιρνε με άσχημο τρόπο τα νέα (εδώ άλλωστε βασίζεται η συλλογιστική σου. Ότι τον ξέρεις αρκετά ώστε να έχεις αυτή τη γνώμη. Δεν μπορούμε να ξέρουμε ποτέ, αλλά για να συνεχίσουμε, πιστεύω ότι είναι πιο πιθανό να έχεις πέσει μέσα, παρά να κάνεις ένα πολύ μεγάλο λάθος).
Άλλωστε δεν ρωτάει να μάθει τι κάνει η κοπέλα γιατί τον ενδιαφέρει τι κάνει. Θέλει να μάθει αν υποφέρει όπως αυτός, αν τον σκέφτεται λίγο, αν το έχει μετανιώσει. Από τη μία, ισχύει ότι αν μάθει ότι έχει βρει άλλον και είναι μια χαρά μαζί του, θα αναγκαστεί, έστω και με απότομο τρόπο, να δεχτεί ίσως ένα μέρος της πραγματικότητας. Όμως δεν είναι απαραίτητο. Δεν ξεπερνάς κάποιον επειδή τα έχει φτιάξει με άλλον. Μπορεί αυτή η πληροφορία να ξεκινήσει νέο κύμα αμφιβολιών. (Και τι έχει αυτός που δεν έχω εγώ; Και αν τον έχει μόνο για σεξ; Και αν τον έχει για να ξεπεράσει εμένα; Και αν κάνει συγκρίσεις και καταλάβει τώρα τι έχασε;) Ξεπερνάμε κάποιον επειδή καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να τον ξεπεράσουμε, επειδή μας έχει απορρίψει, και δεν έχουμε άλλη επιλογή. Δεν μας παράτησαν επειδή βρήκαν άλλον. Μας παράτησαν. Εννοείται ότι αφού μας παράτησαν, θα έβρισκαν κάποιον άλλον. Είναι καλύτερο να μην ξέρουμε τίποτα για αυτούς, πιστεύω, γιατί έτσι έχουμε την ηρεμία να σκεφτούμε και να γλείψουμε τις πληγές μας με ησυχία, με τις δικές μας σκέψεις.
Ένας άλλος λόγος που δεν θα το έλεγα είναι ότι η πληροφορία έτσι κι αλλιώς είναι αναξιόπιστη, και αυτός θα την πάρει 100% στα σοβαρά. Είπε μια ότι μια άλλη τα έφτιαξε και «φαίνεται χαρούμενη και ερωτευμένη». Δεν είναι φίλες, σπουδάζουν μαζί. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να «φαίνεται»; Μια επιπόλαια παρατήρηση, βάλε και το χαλασμένο τηλέφωνο, ο φίλος σου θα κατέληγε ότι αυτή είναι στα σκαλιά της εκκλησίας και έχει ξεχάσει την ύπαρξη του. Σίγουρα δεν χρειάζεται να μεταφέρεις την εκτίμηση. Σε αμερικάνικη σειρά ο δικηγόρος θα έλεγε "objection, your honor! Hearsay!"
Οπότε, καταλήγοντας, θα προσπαθούσα να αποφύγω το θέμα, και αν με ρώταγε ευθέως, θα έλεγα, "ρώτησα τη Ρίτσα και μου είπε ότι τα έχει φτιάξει με άλλον. Δεν ξέρω τίποτα παραπάνω, και δεν πρόκειται να ρωτήσω". Ίσως. Ίσως και να μην απαντούσα ούτε και τότε. Πραγματικά δεν ξέρω. Νομίζω ότι θα έκανα κάτι αυθόρμητο και θα τα έκανα ακόμα χειρότερα.
__________________
7.1
Γεια σας!Είμαι 18(δυστυχώς σχεδον) και για μεγαλο διάστημα εχω μια ενόχληση,συγκεκριμένα αισθάνομαι τον παλμο μου στο αριστερο μου αυτι οταν ξαπλώνω,επίσης αυτο βουηζει κ μπορω ν προκαλεσω εναν ηχο στον κροταφο μου(αριστερη πλευρα παντα).Ώντας υπερβολικη σε θεματα υγειας, εκανα την σχετικη αναζητηση κ είδα πως μπορει να οφειλεται σε ανεύρυσμα εγκεφάλου.Για μεγαλο διαστημα εθελοτυφλωντας το αγνοούσα ομως τελικα το ειπα στους γονεις μου,οι οποιοι το αγνοουν και το αποδιδουν στο αγχος μου,λένε δλδ πως ο ηχος ειναι προϊόν της φαντασίας μου. ομως αυτο δεν ισχύει, ειναι σύμπτωμα που χαρακτηρίζεται ως pulsating tinnitus.όσο κ αν επιμενω αρνουνται να συμβουλευτω γιατρο ή ν κανω καποια απεικονιστικη εξεταση.Αναγνωρίζω πως οι πιθανοτητες να ειναι κατι σοβαρο ειναι μαλλον μικρες,αλλα απο την στιγμη που μπορει να ανιχνευθει κατι τοσο επικίνδυνο,αχαριστια κ επιπολαιοτητα δεν ειναι να το αφηνω στην τυχη του;Τί να κάνω;Η κατασταση αυτη με ταλανιζει,με αποσπα(λιγο βεβαια) απο το διαβασμα κ δεν με αφηνει να ευχαριστηθώ ορισμενα πραγματα,εμφανιζεται συχνα στο πισω μερος του μυαλου μ..Να περιμενω εναν μηνα ακομα να ενηλικιωθω και να το χειριστω τοτε μονη μου; από ποια ενέργεια να ξεκινησω τότε;Ευχαριστω!- Επείγον ΣΟΣ
Μπορεί κάποιος να μας πει αν είναι απαραίτητη η παρουσία του γονιού αν ένα παιδί θέλει να πάει στο γιατρό; Χρειάζεται άδεια γονέα ένας γιατρός για να γράψει μια διαγνωστική, μη παρεμβατική εξέταση; Ας μας πει κάποιος στα σχόλια. Αγαπητή φίλη, αν δεν βγάλουμε συμπέρασμα από τους φίλους αναγνώστες, και αν πρέπει να περιμένεις να γίνεις 18, νομίζω ότι πρέπει να απευθυνθείς σε έναν νευρολόγο.
