Το πρωτοδιάβασα πριν 2,5-3 χρόνια πρωτη φορά. Έκτοτε το εχω ξαναδιαβάσει αρκετές φορές, κ παρα το γεγονός οτι ξερω τι προκειται να συμβεί, καθε φορά νιώθω ενα απίστευτο βάρος. Την πρωτη φορά για κάποιο λόγο έριξα ΤΟ κλάμα. Ασχέτως αυτού, θεωρώ πως θίγει με πολυ όμορφο τροπο ενα πολυ σοβαρό ζήτημα για την ανθρώπινη ύπαρξη. Δν θεωρώ πως πρεπει να σνομπάρουμε κανένα βιβλίο με βάση την ιστορία του. Καλό ειναι να διαβάζουμε πρώτα κ να κρίνουμε εκ του αποτελέσματος. Να πω οτι πριν κανένα δίμηνο- τρίμηνο βγήκε κ το σίκουελ, το οποίο ακόμη φοβάμαι ν αρχίσω να διαβάζω. Είδα κ το τρέιλερ για την ομώνυμη ταινία που ειναι βασισμένη πανω στο βιβλίο, αν κ στο μυαλό μου με απογοητεύει πολυ η ιδέα να μεταφερθεί ενα τέτοιο βιβλίο στο σινεμά.
6.2.2016 | 02:21
Me before You
Αυτή η αίσθηση πάλι... Ανακαλύπτεις ένα ομορφο βιβλίο (που στην αρχή το σνομπάρεις για την ίσως κλισέ ιστορία του). Το διαβάζεις σε μια μέρα, βάζεις τα κλάμματα με το τρόπο που τελειώνει. Και μένεις εκεί. Λίγο κενή, λίγο προβληματισμένη, λίγο ανάλαφρη. Να σκέφτεσαι. Όλους εκείνους τους παράξενους τρόπους με τους οποίους αγαπάμε... Να διαβάζετε. :)
1
