προφανώς και σε γεμίζει σαν άνθρωπο το να βοηθας "περιπτωσαρες" οπότε όταν δεν έχεις να προσφέρεις άλλη βοήθεια και σταματάς να τροφοδοτεις αυτή την ανάγκη, ξενερώνεις και φεύγεις και ψάχνεις την επόμενη "περιπτωσαρα".
7.2.2016 | 03:00
Η ζωή μου
Μια ζωή μπλέκω με "περιπτωσάρες".. Με ανθρώπους όλο προβλήματα.. Λες και με ελκύουν οι άνθρωποι που έχουν πιάσει πάτο.. Κάθε φορά χειροτερεύει μάλιστα, αφού η περίπτωση γίνεται ακόμα πιο περίπλοκη.. Η φάση είναι ότι, αντί να τρέξω μακρυά, κάνω σχέση και μένω στη σχέση μέχρι να λυθούν όλα τα προβλήματα του ανθρώπου που έχω δίπλα μου (όχι από μόνα τους φυσικά.. βάζω το χεράκι μου παντού).. Και εν τέλει όταν ο άνθρωπος που έχω δίπλα μου "ξεκολλήσει" και λυθούν όλα, τον χωρίζω γιατί έχω πιεστεί τόσο πολύ εσωτερικά μέχρι να γίνει αυτό που δεν αντέχω να μείνω ούτε λεπτό παραπάνω σε αυτή τη σχέση.. Από τη μία με χαροποιεί το γεγονός ότι απ' ότι φαίνεται "προσφέρω κοινωφελή εργασία" αφού έχω βοηθήσει ανθρώπους να σταθούν στα πόδια τους, αλλά ειλικρινά τι τρέχει με την πάρτη μου; Γιατί προφανώς χρειάζομαι ψυχολόγο!
2
