__________________
1.
Γιατι οι πρωην επιστρεφουν παντα στον τοπο του εγκληματος? Αγαπητη α μπα,τα φωτα σου επειγοντως! Ολα ξεκινησαν με ενα friend request στο facebook απο τον πρωην μου!Χωρισμενοι 3 χρονια σχεδον απο δικη του επιλογη κ χωρις να μαθω ποτε τον λογο ,δεν κρατησαμε καμια επαφη ουτε καν ενα τυπικο γεια κ ας ημασταν συμφοιτητες! Mετα το friend request δεν μου ειχε μιλησει για αρκετους μηνες μεχρι που βρηκε μια αφορμη και μου στειλε! Κ εκει αρχισαν ολα! Ξεκινησαμε μιλουσαμε με τις ωρες μεχρι που μου πε να βγουμε! Το θεμα ειναι οτι βγηκαμε ξαναβγηκαμε κ τιποτα!Δεν εχει κανει καμια κινηση! (Περα απο καποια πιασιματα στην μεση)Αν βγαινουμε φιλικα γιατι δεν θελει να βγαινουμε μεσα σε παρεα κ θελει να βγαινουμε οι δυο μας?Τον ρωτησα κ απεφυγε με μαεστρια να απαντησει!Τωρα μου εχει βγαλει ολοκληρο πλανο για τις γιορτες που δεν εχω σκοπο να το ακολουθησω φυσικα!Αλλη κοπελα δεν παιζει απο οτι εχω μαθει το θεμα ειναι οτι δεν μπορω να καταλαβω τι θελει απο μενα? -mrs μπερδεμενη
Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω εγώ είναι τι θέλεις εσύ από αυτόν, γιατί για την ώρα κάνεις ό,τι σου λέει, και όπως φαίνεται δεν σκοπεύεις να διεκδικήσεις απαντήσεις (κι εσύ αυτό το λες «μαεστρία», από μέρους του. Μεγάλος μαέστρος). Σε χώρισε χωρίς να σου πει το γιατί, κι εσύ ποτέ δεν ζήτησες τα ρέστα, οπότε συνεχίζετε ακριβώς στο ίδιο μοτίβο. Εφόσον δεν κατάλαβες τι έγινε τότε, γιατί αναρωτιέσαι γιατί δεν καταλαβαίνεις τώρα; Δεν είναι φανερό ότι, αν θέλεις να καταλάβεις, κάτι πρέπει να αλλάξεις στη συμπεριφορά σου;
Επίσης, οι πρώην δεν επιστρέφουν πάντα.
__________________
2.
Ειμαι 26 εκεινος 21.Γνωριστηκαμε πριν 2 χρονια και υπηρχε μεγαλη ελξη. Μου αρεσε εξαρχης, με προσεγγισε με τροπο πολυ γοητευτικο κ επιμονο αλλα για διαφορους λογους (μολις ειχα χωρισει απο μεγαλη σχεση, διαφορα ηλικιας κλπ) δισταζα.Τελικα ειπα " θα το ζησω".Κ απο τοτε ζω κ νιωθω πραγματα που δν ηξερα οτι υπαρχουν! Ειχα μεγαλη σχεση αλλα τωρα βλεπω μια αλλη πλευρα του ερωτα π την απολαμβανω πολυ!ειναι διπλα μου σε πολλα κ σοβαρα θεματα κ σε θεματα υγειας, κανουμε μαζι πραγματα που μ αρεσουν πολυ και εκεινος με προσεχει κ προσπαθει για εμας! εχουμε κοινη οπτικη για πολλα πραγματα. ΟΜΩΣ, μαλωνουμε συχνα και εντονα-ετσι ηταν εξαρχης η δομη της σχεσης.Συνηθως λογω της δικης του ζηλειας.Τρομερη ανασφαλεια που εκδηλωνεται με ξεσπαματα νευρων. Το εχουμε συζητησει κ αποδεχτει οτι πρεπει να αλλαξουμε/ηρεμησουμε για να μη μαλωνουμε τοσο..αλλα Δεν..το χωρια σαν ιδεα μας κανει χωμα κ ως τωρα το εχουμε "αντεξει" λιγες ωρες!! Το προβλημα μ ειναι οτι ενω κανουμε ονειρα μαζι ξαφνικα ειναι σαν να μην παει πουθενα (λογω ζηλειας/καυγαδων)κ παλι απ την αρχη. δεν ξερω τι δεν βλεπω η τι κανω λαθος. Τον θελω κ αυτον κ αυτο που εχουμε!! Αλλα γινεται...?- Εγω
Αυτό που κάνεις λάθος είναι το εξής: νομίζεις ότι το αποτέλεσμα είναι το πρόβλημα. Αν αυτός σε ζηλεύει, γιατί πρέπει να «αλλάξετε» και οι δύο κάτι στη συμπεριφορά σας; Η ζήλεια δεν είναι ένα κοινό πρόβλημα που μοιράζεται εξίσου. Το δημιουργεί μόνο αυτός, και το λούζεσαι μόνο εσύ. Η συζήτηση που καταλήγει στο «πρέπει να μαλώνουμε λιγότερο» είναι ευχή, δεν είναι απόφαση. Φαντάζεσαι τέτοιες ανακοινώσεις από τον ΟΗΕ; «Ο ΟΗΕ έκανε συνέλευση και αποφάσισε ότι οι χώρες πρέπει να μαλώνουν λιγότερο μεταξύ τους».
Για να μαλώνετε λιγότερο, πρέπει να βρείτε γιατί μαλώνετε, και μετά να αντιμετωπίσετε την αιτία. Η αιτία δεν είναι κάποιο φοβερό μυστήριο, είναι η ζήλια του, και η ζήλια είναι τεράστιο πρόβλημα, εντελώς δικό του.
Ή θα αποφασίσει να αναγνωρίσει ότι η ζήλια του είναι ένα δικό του πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσει, και μετά θα κάνει ό,τι χρειάζεται για να βοηθήσει τον εαυτό του, ή θα συνεχίσετε όπως είσαστε.
__________________
3.
Ειμαι χρονια με το φιλο μου..το προβλημα μου ομως ειναι η κοπελα του καλυτερου φιλου..δεν ειναι αρκετο καιρο μαζι, αλλα απο την πρωτη φορα που με ειδε φανηκε οτι δεν με συμπαθει..σαν χαρακτηρας ειμαι αρκετα κοινωνικη και ανεκτικη..αλλα δεν αντεχω αλλο τις προσβολες της κ τα ψεματα της..απο την πρωτη στιγμη που με ειδε αρχισε να μειωνει την προσωπικοτητα μου, τις ιδεες μου, τη δουλεια μου, τις σπουδες μου..το θεμα μου ομως ειναι οτι τα λεει υπουλα, στα κρυφα, οταν δεν ακουν οι αλλοι και μπροστα σε ολους κανει οτι με λατρευει..και αυτο ειναι το προβλημα..δεν μπορω να υπερασπιστω τον εαυτο μου, γιατι ολοι θα με περασουν για τρελη..το εχω πει στο φιλο μου κ μου λεει να δειξω ανωτεροτητα, γιατι τις προαλλεε δημιουργησε ξανα θεμα και επιτελους αντιληφθηκε κ αυτος, οτι η συγκεκριμενη εχει θεμα μαζι μου..τωρα ερχονται γιορτες και θα πρεπει να ειμαστε πολυ συχνα ολοι μαζι και δεν το αντεχω ουτε σαν ιδεα..δν ξερω πως να αντιμετωπισω αυτη τη κατασταση, γτ δεν θελω να επηρεαστει η σχεση του αγοριου μου με τον κολλητο του, αλλα δεν μπορω να ανεχτω αυτη τη συμπεριφορα, γτ δεν εχω μαθει ετσι και ηδη νευριαζω μαζι μου που το επετρεψα τοσο καιρο..σε παρακαλω πες μου ως τριτο προσωπο τι θα μπορουσα να κανω ωστε να μη διαταραξω τις ισορροπιες στηφιλικη τους σχεση, αλλα να μπορεσω να υπερασπιστω τον εαυτο μου.. Σε ευχαριστω πολυ!!
Δεν κατάλαβα πώς σε μειώνει στα κρυφά, και πώς αυτό σε εμποδίζει από το να αντιδράσεις. Ωραία, μπροστά στους άλλους είναι καλή. Ας είσαι κι εσύ. Το «κρυφά» τι σημαίνει; Ότι σου κάνει επιθετικά σχόλια πρόσωπο με πρόσωπο, μόνο όταν είσαστε μόνες σας; Ακόμα καλύτερα! Ποιος σε εμποδίζει να της απαντήσεις; Γιατί δεν μπορείς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου; Γιατί πρέπει να γίνει αυτό δημόσια, έτσι κι αλλιώς; Γιατί είναι απαραίτητο να καταλάβουν οι άλλοι τι γίνεται, για να μπορέσεις να αντιδράσεις; Περιμένεις να αντιδράσουν οι άλλοι για σένα, και να σου λύσουν το πρόβλημα;
Μήπως δεν καταλαβαίνω κάτι;
__________________
4.
Αγαπητή α μπα..μπαίνω κατευθείαν στο θέμα αλλά χωρίς πολλές λεπτομέρειες που από μόνες τους είναι ''θέματα'' η καθεμία..για να φτάσω σ' αυτό που περισσότερο μ' απασχολεί!
Πριν αρκετά χρόνια είπα ψέμματα στον εαυτό μου πως δεν αισθάνομαι κάτι που αισθανόμουν..μ ε αποτέλεσμα να καταφέρω να μην αισθάνομαι τίποτα! Ή ό, τι σημαίνει το τίποτα!.. Με τα χρόνια έφτασα στη ρίζα του προβλήματος.. Αποδέχτηκα ό, τι αισθανόμουν.. άλλαξαν πολλά αλλά ακόμα νιώθω αυτό το πάγωμα! Έχασα τον εαυτό μου..τη φωνή μου- όσο επιστημονική φαντασία κι αν ακούγεται - και δεν έχω δει το πρόσωπό μου από τότε! Αυτά βέβαια όλα ήταν μαθήματα και μάλιστα τόσο έντονα και επίμονα όσο μεγάλη ήταν η αντίσταση η δική μου..και χάρη σ' αυτά λύθηκαν προβλήματα και ''κόμποι'' χρόνων.. Και δεν το λέω με καμιά ποιητική διάθεση ή '' βλέπω θετικά ''! Όμως πως απαλλάσσομαι απ' αυτή τη ''συνήθεια''; Προσπαθώ πολύ - προφανώς με λάθος τρόπους.. ή ίσως να 'ναι και λάθος που προσπαθώ! Νιώθω να έχω γίνει ειδική στο θέμα αλλά μάλλον είναι ιδέα μου αφού ακόμα δε βρήκα τη λύση! Πως ξαναγεμίζω μέσα μου με συναισθήματα; Πως ξαναγίνεται εκφραστικό το πρόσωπό μου κι εγώ αληθινή;! Το μεγαλύτερο τίμημα απ' όλα είναι ότι έχασα ανθρώπους που αγαπούσα πολύ αλλά δεν μπόρεσα να το δείξω! Πως δε θα χάσω κι άλλα; Να το πω τώρα ποιητικά.. νιώθω πως συναντώ τους ανθρώπους μου αλλά εγώ έχω μεταναστεύσει και αυτοί όλοι βλέπουν ένα πρόσωπο που δεν είναι το δικό μου!
Μακάρι να μου' λεγες κάτι που να τυχαίνει να μη μου έχει περάσει από το μυαλό τόσα χρόνια! Μπορεί να είναι κάτι πολύ απλό! Όπως και να' χει ήταν πολύ και που διάβασες το πρόβλημά μου γιατί αυτά δύσκολα συζητιούνται!
Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων!
Μίλα καθαρά, Βίρνα. Αγαπητή φίλη, όταν θέλεις να περιγράψεις ένα πρόβλημα, άσε την ποίηση στους ποιητές, γιατί αλλιώς μπορεί να ζητάς δικηγόρο και να σου στείλουν ηλεκτρολόγο. Αυτό που δεν ξέρω αν σου έχει περάσει από το μυαλό τόσα χρόνια, είναι μήπως χρειάζεται να δεις ψυχολόγο, αλλά με κάθε επιφύλαξη, γιατί μπορεί να χρειάζεσαι οφθαλμίατρο.
__________________
5.
Έχω θέμα με τον πεθερό μου ή ίσως θέμα με το πώς αντιμετωπίζω τον πεθερό μου. Γενικά σας άνθρωπος είναι πολύ ευχάριστος. Λέει ωραίες ιστορίες, είναι φιλικός, του αρέσει να προσφέρει. Ζωντανός και ζεστός άνθρωπος τέλος πάντων και διαχυτικός. Εγώ από την άλλη είμαι άνθρωπος κοινωνικός μεν αλλά μου αρέσει να ελέγχω τι ξέρουν οι άλλοι για μένα και δεν νιώθω άνετα με τις αγκαλιές και τα φιλιά. Για παράδειγμα δεν θα φιλήσω τη μαμά μου κάθε φορά που θα τη δω ούτε και τις φίλες μου.
Οι διαφορές μας αυτές μου δημιουργούν πρόβλημα.
Το πρώτο είναι ότι κάθε φορά που βρισκόμαστε, ακόμα κι αν έχουμε βρεθεί την αμέσως προηγούμενη μέρα, με φιλάει και με αγκαλιάζει χωρίς εγώ να κάνω την σχετική κίνηση. Τόσο με την στάση μου όσο και με λόγια διακριτικά (λέγοντας με γλυκό τρόπο ότι δεν είμαι πολύ των αγκαλιών) τους έχω στείλει το μήνυμα. Οπότε ο πεθερός μου με φέρνει σε δύσκολη θέση γιατί πρέπει κι εγώ να ανταποκριθώ –κάθε φορά!- γιατί διαφορετικά θα τον προσβάλλω. Έλα μου όμως πως εγώ νιώθω ότι αυτός με προσβάλλει γιατί αγνοεί το πώς εγώ αισθάνομαι. Η πεθερά μου, από την άλλη, το έχει καταλάβει ότι δυσκολεύομαι, το έχει περιορίσει και το εκτιμώ πολύ. Και μάλιστα πλέον τη φιλάω και την αγκαλιάζω περισσότερο – ίσως περισσότερο και από τους γονείς μου.
Το άλλο μου θέμα είναι ότι μοιράστηκε με τρίτους (την μαμά του και τον αδερφό του, και αυτοί μετά δεν ξέρω κι εγώ με ποιον) μία πληροφορία για μένα και τον άντρα μου που είχαμε εμπιστευτεί στους γονείς μας και που ρητά τους είχαμε εξηγήσει ότι είναι απόλυτα εμπιστευτικό. Αυτό με έχει εκνευρίσει απίστευτα όπως και το ότι δεν μου είπε ότι λυπάται βρε παιδί μου.
Το τελευταίο σχετίζεται με το πώς φέρεται στην οικογένειά του, την οποία πλέον νιώθω σε ένα βαθμό και δικιά μου (είμαι παντρεμένη λιγότερο από ένα χρόνο). Όταν η πεθερά μου κάνει κανένα λάθος, βλακεία κλπ την προσβάλει. Αυτός στο απυρόβλητο. Έχει ένα χόμπι που λατρεύει και το οποίο βάζει πάνω από το να βρίσκεται με τα παιδιά του και ιδιαίτερα με τη γυναίκα του (γεγονός που έχει δημιουργήσει ψυχολογικά θέματα στην ίδια). Αυτό ενοχλεί τη γυναίκα του βασικά αλλά και εμένα ενώ τα παιδιά του δεν δίνουν και τόση σημασία. Να σου πω ότι εγώ έχω μεγαλώσει με γονείς που βάζουν πάνω από όλα (ακόμα κι αν τσακώνονται) το να βγαίνουν και να κάνουν πράγματα μαζί. Μαζί με το χόμπι βάζει πάνω από τη γυναίκα του (αλλά και εμάς όπως το βλέπω εγώ) και τη μαμά του. Όλα αυτά με στεναχωρούν και με πληγώνουν αλλά επίσης με εκνευρίζουν γιατί κανείς δεν ''κρυώνει'' απέναντί του ή τέλος πάντων δεν γίνεται κάτι για να αλλάξει αυτό.
Η ερώτησή μου; Είμαι υπερβολική που με απασχολεί τόσο πολύ η κατάσταση αυτή; Τι να κάνω για να με ηρεμήσω γιατί αλήθεια είμαι πολύ ενοχλημένη αλλά δεν θέλω να δημιουργήσω προβλήματα (γιατί ξέρω ίσως ότι δεν είναι και τόσο σημαντικά αυτά, και σίγουρα όχι τόσο για να σε επιβαρύνω με ένα τόσο μεγάλο κείμενο). Σε ευχαριστώ πολύ!- Σπαστικιά
Το πρόβλημα σου νομίζω ότι εντοπίζεται σε τρία επίπεδα.
Τρίτο επίπεδο: η σχέση του πεθερού σου με την οικογένεια του. Δεν είναι δική σου δουλειά. Ως ένα βαθμό είναι και δική σου οικογένεια, αλλά εσύ μιλάς για την σχέση ενός άντρα με την γυναίκα του, κι αυτό δεν σε αφορά. Είναι απολύτως λάθος να ανακατεύεσαι, δεν έχεις κανένα δικαίωμα, όπως και δεν έχεις δικαίωμα να ανακατεύεσαι στη σχέση ενός άντρα με τα παιδιά του, ειδικά αν τα παιδιά του δεν φαίνεται να έχουν κάποιο πρόβλημα, και ακόμα ειδικότερα, αν κανένα παιδί δεν σου έχει ζητήσει τη γνώμη σου.
Δεύτερο επίπεδο. Η σχέση σας, ως ζευγάρι, με τους γονείς του άντρα σου. Η έλλειψη διακριτικότητας από μέρους του, όταν του εκμυστηρευτήκατε κάτι που ρητά ζητήσατε να μην μεταφερθεί, είναι συναγερμός. Το αν λυπάται ή όχι είναι εντελώς δευτερεύον. Το κακό έγινε, αλλά πρέπει να οργανωθείτε για το μέλλον. Πρέπει να έχετε κοινή πολιτική με τον άντρα σου σε αυτό, αλλιώς θα ζοριστείς. Συμφωνεί στο να μην του πείτε ποτέ ξανά κάτι εμπιστευτικό; Μπορείτε να εμπιστεύεστε μόνο τη μαμά του;
Και πρώτο επίπεδο. Η σωματική επαφή. Αυτό είναι κόκκινος συναγερμός. Κόψε το μαχαίρι, απότομα, και ας γίνεις δυσάρεστη. Θα το ξεπεράσει. Αυτό που κάνει είναι πρόκληση, είναι επίθεση, είναι εκμετάλλευση της θέσης του. Μην είσαι θύμα.
__________________
6.
όχι να ρωτήσω, να σου πω ότι εδώ έχει ένα καταρράκτη Αμπά, είναι ο καταρράκτης του Αμπά βέβαια, αλλά όταν τον είδα εσένα σκέφτηκα! Να, αυτός,
Παιδιά, κάντε κλικ, έχουμε καταρράκτη!
__________________
7.
Αγαπητή Α μπα,
Η ζωή μου ειναι απιςτευτα μπλεγμένη αυτήν την εποχή:
Ειμαι παντρεμένη με δυο παιδιά (10 και 13) κι εδώ και μερικούς μήνες διατηρώ παράλληλη σχέση. Το ιδιαίτερο της ιστορίας ειναι οτι η σχέση μου αυτή ειναι με μια άλλη γυναίκα. Στην αρχή ήμουν μπερδεμένη ως προς τον σεξουαλικό μου προσανατολισμό, μια και μέχρι τότε δεν υπήρξε σχέση με άτομα του ίδιου φύλου ούτε ως σκέψη! Η γυναίκα αυτή έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή μου. Μετα απο μήνες σκέφτομαι όλο και πιο έντονα οτι θέλω να ζήσω μαζι της , αλλά το βρίσκω δύσκολο να κάνω το μεγάλο βήμα και ν'αφήσω την οικογένεια που έχω μέχρι τωρα. Δύσκολο και λόγω των προκαταλήψεων που υπάρχουν στην κοινωνία γενικότερα. Κι ακόμη πιο δύσκολο το βρίσκω για τα παιδιά μου. Η σχέση μου με τον άντρα μου είχε και εχει πολλά προβλήματα τα οποία ο ίδιος δεν ήθελε να συζητήσει γιατι καθε φορά που προσπαθούσα να τα αναφέρω ακολουθούσε καυγάς. Όποτε για πολύ καιρό σιωπούσα αλλά δεν ήμουν ικανοποιημένη.
Ο ίδιος κανει προσπάθειες εδώ και μερικούς μήνες γιατι βλέπει οτι εγω ειμαι αλλού.
Τι κάνουμε Αμπίτσα;
Να σου τονίσω ότι μέχρι τωρα δεν τον είχα απατήσει και μιλάμε για μια σχέση 18 χρόνων. Κάπου όμως αισθανόμουν οτι δεν μπορώ για πολύ ακόμη να συνεχίζω μαζι του.Φυσικα λίγες και καλές φίλες ξέρουν την ιστορία και μπορούν να συζητήσουν μαζι μου. Φοβάμαι οτι θα θελήσει να με εκδικηθεί μέσω των παιδιών και αυτό είναι κάτι που δε θέλω, για το καλο των παιδιών μου πάνω απ'όλα! Πως να βγω απ'ολο αυτό;
Help!- Ερωτευμένο κορίτσι
Επειδή το καλό των παιδιών είναι πάνω από όλα, καλές οι κουβέντες με τις φιλενάδες, αλλά δικηγόρο χρειάζεσαι. Αν δεν έχεις ξεκαθαρισμένο στο μυαλό σου την διαδικασία διαζυγίου, τα θέματα της επιμέλειας, και τα νομικά περιθώρια εκδίκησης που έχει ο άντρας σου, ο προβληματισμός σου γύρω από την προκατάληψη της κοινωνίας είναι ασχολία πολυτελείας.
Αυτό που κάνουμε είναι ότι ψάχνουμε έναν δικηγόρο που ξέρει από οικογενειακό δίκαιο και παράλληλα δεν είναι καθόλου, μα καθόλου ομοφοβικός ή/και σεξιστής. Βρες τον, μάθε τι συμβαίνει, και μετά προχωράς και στα κοινωνικά.
