ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χωρίσαμε...πέντε χρόνια μας ένωνε κάτι παραπάνω από απλή αγάπη...ήταν κάτι πιο πάνω από εμάς...ζήσαμε τόσες όμορφες στιγμές, αλλά και πολύ, πολύ δύσκολες...που μας ένωσαν στον υπέρτατο βαθμό..έπρεπε να χωρίσουμε όμως...εκείνος ήθελε να ζήσει την ζωή του, να κάνει τρέλες και να γυρίσει τον κόσμο...δεν με πλήγωσε...τώρα που το σκέφτομαι καθαρά, έπρεπε να γίνει...και κρατήσαμε στάση φιλική...στην αρχή του χωρισμού περάσαμε όλα τα στάδια...κλάματα, βρισιές, σεξ, απομάκρυνση, πάγο και πάλι από την αρχή...και τελικά έμεινε μόνο μια αγάπη έντονη, και από τις δύο πλευρές...δεν μπορούμε ο ένας μακριά από τον άλλον...εγώ προχώρησα, έκανα μια νέα, σοβαρή σχέση...και εκείνος κάθε εβδομάδα ερωτεύεται άλλη...όμως...γιατί με ενοχλεί? δεν τον βλέπω καθόλου ερωτικά..αλλά με ενοχλεί να ακούω για τις κατακτήσεις του, να μου στέλνει τα μηνύματα που στέλνει σε άλλες, να ακούω πόσο ενθουσιασμένος είναι και πόσο γουστάρει την νέα του κατάκτηση...δεν μπορώ να χαίρομαι με την χαρά του...δεν ξέρω γιατί...ακόμα δεν έχει κάνει σχέση με καμία, μόνο βγαίνει, φιλάει και ως εκεί...ούτε σεξ ούτε κάτι παραπάνω...θα έρθει όμως και αυτή η στιγμή...τώρα είναι ενθουσιασμένος πολύ με μία κοπέλα...η οποία του δείχνει ανάμεικτα σημάδια...κι αν κάνουν σχέση εγώ πώς θα αντιδράσω? ήδη δεν βλεπόμαστε πολύ λόγω της δικής μου σχέσης...αν κάνει κι αυτός, δεν θα βρισκόμαστε καθόλου? μιλάμε όλη μέρα, κάθε μέρα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης...και προσπαθούμε τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα να βγαίνουμε..και πάντα αισθάνομαι ότι θέλει κάτι παραπάνω, δεν με κοιτάζει στο πρόσωπο ή στα μάτια...φοβάται? μου είπε πριν λίγες μέρες σε μια συζήτηση ότι δεν γίνεται να επιστρέψει και να μου γ@@σει την ζωή...ότι με αγαπάει αλλά δεν μπορεί να μου προσφέρει αυτά που ζητάω...είναι όντως φιλία όλο αυτό? δεν ξέρω τι νιώθω...