Να περνάς χρόνο μαζί της. Να της δώσεις να καταλάβει ότι αν θέλει να συζητήσει για το θέμα αυτό θα είσαι εκεί. Δεν εκφράζουν όλοι το πένθος τους με τον ίδιο τρόπο.
11.3.2016 | 20:29
Η καλύτερη μου
φιλη έχασε τη μητέρα της το καλοκαίρι, λίγες ημέρες αφου έκλεισε τα 15. Εγώ δεν μπορω καν να το διανοηθώ και στην ιδεα και μονο να συμβεί το ιδιο σε μενα, διαλύομαι. Εκεινη το πήρε τρομακτικά ψύχραιμα και ώριμα και ειναι ενταξει τωρα, συνεχίζει τη ζωη της κανονικά. Ομως θέλω να ειμαι όσο πιο κοντα της μπορω. Δεν το αναφέρει, δεν ξεσπά, φαινεται ύποπτα συμφιλιωμένη με αυτο. Το παίρνει ολο μεσα της, νομίζω. Αν εχετε περασει παρόμοια φαση, πειτε μου: τι θα σας βοηθούσε; Δεν μπορω καν να σκεφτώ να την αφήσω, ακομα και αν τελευταία πληγώνομαι συχνά απο τη συμπεριφορά της. Την αγαπώ τοσο πολυ, και τωρα μάλιστα ακομα περισσότερο.Την θαυμάζω που αντέχει. Και είναι υπέροχη. Μου δίνει κουραγιο να παλεύω, να θέλω να χτιζω κάθε μερα τη σχεση μου με τους γονείς μου. Ποτε δεν ξέρεις ποτε θα φύγουν απο δίπλα σου και θέλεις να εχεις προλάβει να δημιουργήσεις όμορφες αναμνήσεις. Μην ξεχνατε σας παρακαλώ οτι όσο εμείς μεγαλώνουμε...εκείνοι γερνανε .
1
