ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γιατί θα πρέπει στενοί συγγενείς μου, να μου φέρονται σαν ένα ''κακόμοιρο'' επειδή είμαι ελεύθερη;; Δηλαδή δεν αξίζω σαν κοπέλα, σαν γυναίκα, σαν άνθρωπος αλλά θα αρχίζω να αξίζω μόνο και όταν γίνω η σύζυγος κάποιου;; Και έρχεται και η άλλη η αδελφή της γιαγιά μου και μου λέει να παντρευτώ επειδή θα μείνω στο ράφι.. Φυσικά πρέπει στα 29 μου να ανησυχώ οτι θα μείνω στο ράφι, δεν υπάρχουν άλλα προβλήματα αλλά το μοναδικό πρόβλημά μου οτι θα μείνω στο ράφι...Να μου πείτε, τι να ασχοληθώ με τις γιαγιάδες που είναι 80-85 χρονών, έτσι μεγάλωσαν και αυτά τα βιώματα έχουν, αλλά η βλακεία είναι οτι μερικές φορές με στεναχωρούν επειδή σκέφτομαι μήπως έχω κανά κουσούρι και δεν είχα κάποια σοβαρή ή μακροχρόνια σχέση μέχρι τώρα...*Σκέφτομαι να πω κανά σόκιν στην γιαγιά μου, όπως ''δεν είμαι παρθένα και έτσι θα κάνω ρεζίλι τους γονείς μου''(επειδή μεγάλωσε με σημαία της την παρθενιά), ή οτι ''τι να τον κάνω τον σύζυγο απο την στιγμή που μπορώ να έχω 5 άνδρες;;; για σκλαβιά;;'' αλλά είναι τόσο πολύ ''καλόψυχη'' που θα με περάσει πέρα απο το ποτάμι με τα λόγια της... Είμαι και κοπέλα που σπάνια να αφήσω κάτι ασχολίαστο να πέσει κάτω.....