ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έζησα ένα τρομερό πάθος, το οποίο μέχρι και σήμερα δεν ξέρω αν ήταν αυτό που λένε έρωτας. Δεν μπορώ να καταλάβω πια τι είναι αληθινό και τι όχι. Όταν σου δίνονται όλα λυμένα στα χέρια σου χωρίς ιδιαίτερες εντάσεις, γίνεται να οδηγηθείς σε αυτό που ονομάζεται έρωτας; Σε αυτό το παραμύθι, σε αυτόν τον παράξενο, ονειρικό, ελαφρώς καταθλιπτικό αλλά και άκρως εθιστικό κόσμο! Αυτό που ζω σήμερα, δεν θυμίζει σε τίποτα αυτόν τον κόμπο που είχα μονίμως στο στομάχι. Αυτή την αστείρευτη όρεξη να ενωθείς με τον άλλο ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες. Ακόμα και αν είχες να κοιμηθείς 2 μέρες.Εκείνος ο έρωτας όμως, ήταν κάτι πλαστό. Κάτι που είχε δημιουργήσει το μυαλό μου από την ανάγκη να βιώσω κάτι μαγικό και πρωτόγνωρο.Ρεαλιστικά, και αν ήταν όλα σωστά δομημένα από το πρώτο λεπτό, ίσως να μην οδηγούμουν σε αυτό το σημείο, σε αυτό το δημιούργημα που απέκτησα και θα το φυλάω για πάντα μέσα μου, όσα χρόνια και αν περάσουν.Ναι, ήταν απαγορευμένο, και νιώθω πως αν δεν υπάρχει κάποιος παράγοντας που εμποδίζει την ομαλή έκβαση των πραγμάτων, δεν θα βιώσω πάλι το ίδιο συναίσθημα. Αυτή τη στιγμή, είμαι με έναν άνθρωπο που ενώ θέλω να βλέπω και να περνάω χρόνο μαζί του, δεν θυμίζει την υπέροχη αναστάτωση που είχα τότε. Έλεγα ότι το είχα ξεπεράσει, και όντως αυτό πιστεύω, αλλά νιώθω ότι δεν θα ξαναβιώσω ποτέ κάτι παρόμοιο σε ρεαλιστική βάση. Και με μελαγχολεί και θα με μελαγχολεί για πολύ καιρό ακόμα αυτό...