ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

το προβλημα ειναι οτι πολλες φορες βασανιζω το μυαλο μου και δεν εχω αυτοπεποιθηση. συν τοις αλλοις μου χουν τυχει διαφορα στραβα τον τελευταιο καιρο και εχω πεισει τον εαυτο μου οτι δεν ειμαι αρκετη για κανεναν.παλια φοβομουν οτι αν καποιος με προδιδε θα μουν πολυ αδυναμη να το ξεπερασω. αφοτου συνεβη νιωθω αδεια, οτι δεν εχω να δωσω στους ανθρωπους. οτι εχω μονιμως ενα τοιχος και δεν εμπιστευομαι κανεναν απλα για να προλαβω την καταστροφη μεσα μου. και καπως ετσι εγινα καχυποπτη. απογοητευτηκα και εμαθα να μην εμπιστευομαι. να βρισκομαι διαρκως σε μια εγρηγορση για το ποτε θα μου την φερει καποιος. θελω να ξεπερασω τα ασχημα, θελω να ανοιχτω και παλι στους ανθρωπους, θελω να τους δωσω αγαπη...απλα δεν μου βγαινει. βρισκομαι σε μια επιφυλακη διαρκως. και ξερω οτι δεν ειναι ολοι ετσι...αλλα δυσκολευομαι να πιστεψω σ αυτο. ολα μου φαινονται ευθραυστα και παροδικα.