ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν κάποιους μήνες είχα πάει ένα ταξίδι μόνη μου, στο εξωτερικό και είχα μία σχετική συζήτηση γι' αυτό το θέμα. Και την θυμήθηκα. Μπαίνω στο αεροπλάνο και το πλήρωμα μας καλοσωρίζει, ήταν πολύ ευγενικοί και χαμογελαστοί. Πηγαίνω στην θέση μου και ήταν εκεί, στεκόταν όρθια με χαμόγελο. Την κοίταξα και την κοίταξα έντονα. Της χαμογέλασα. Αμέσως μετά, έρχεται και στάθηκε στο πίσω κάθισμα (για να μην εμποδίζει τους επιβάτες) που ήμουν εγώ. Μου μιλάει στα γαλλικά. Δεν ξέρω τι μου είπε. Και της ζητάω συγγνώμη και της λέω ότι δεν μιλάω γαλλικά. Και μετά, μου λέει στα αγγλικά, με γαλλική προφορά "Are you Linda?" και της λέω "όχι", κούνησε το κεφάλι, χαμογελάει και φεύγει. Μου φάνηκε περίεργο στην αρχή. Μετά από αυτό, δεν μπορούσα να σταματήσω να την σκέφτομαι κατά την διάρκεια όλου του ταξιδιού (ήταν μεγάλο ταξίδι) γιατί πίστευα ότι κάτι ήθελε να μου πει αλλά δεν ήθελε να με φέρει σε δύσκολη θέση ούτε εμένα αλλά ούτε και τον εαυτό της. Κάποιες στιγμές, μιλούσε με τις συναδέλφισσες της στα γαλλικά και γελούσαν, ίσως και να με κοιτούσαν και υπέθετα ότι μιλούσαν για μένα. Αυτό όμως το πίστευα διότι δεν κατάλαβαινα τι έλεγαν, όπως συνηθιζεται να συμβαίνει όταν κάποιος μιλάει ξένη γλώσσα. Αναρωτιόμουν πραμγματικά αν όντως υπήρχε κάποια "Linda" ή μήπως ήταν αφορμή να μου μιλήσει; Κι αν γνώριζα γαλλικά μήπως μου είχε πει κάτι άλλο αλλά επειδή δεν γνώριζα την κόμπλαρα - ίσως - με κάποιο τρόπο ώστε να μου κάνει αυτή την ερώτηση; Πάντως δεν κατάλαβα από την γαλλική φράση που μου είπε, να υπήρχε μέσα η λέξη "Linda". Βέβαια μπορεί να κάνω και λάθος, μια και δεν γνωρίζω καθολου γαλλικά, παρά μόνο κάποιες βασικές λεξούλες και έτσι να μην την κατάλαβα.Ήταν αρκετά μεγαλύτερη σε ηλικία από μένα. Αν και ηταν ψηλή και αδύνατη, με κόκκινα μακριά μαλλιά, δεν ήταν μοντέλο. Υπήρχαν και κάποιες πιο "όμορφες" και πιο νέες αλλά εμένα, κάτι με τράβηξε σε αυτή, όταν την πρωτοείδα, δεν ξέρω. Σε όλη την διάρκεια του ταξιδιού, ήθελα να της μιλήσω αλλά εκτός το ότι δεν τολμούσα, δεν ήθελα να την φέρω σε δύσκολη θέση. Αν υπήρχε κάποιο άλλο άτομο στη θέση μου, πιο κοινωνικό, άνετα θα μπορούσε να μιλήσει με κάποια/ον αεροσυνοδό. Ήταν σχεδόν σκοτάδι, ησυχία, λίγοι επιβάτες και καθόλου επιβάτες εκεί που καθόμουν εγώ, μόνο οι αεροσυνοδοί που κάθονταν ακριβώς από πίσω μου και έτρωγαν και συζητούσαν και χαλάρωναν. Ήταν η τέλεια ευκαιρία να πιάσω κουβεντούλα με τους αεροσυνοδούς, και ιδιαίτερα με αυτή. Στο τέλος, αφού προσγειωθήκαμε, σκύβει και μου προσφέρει χαμογελώντας μία καραμελα. Βέβαια αυτό υποθέτω ότι ήταν λόγω ευγένειας αλλά εγώ το έβλεπα αλλιώς. Αργότερα όμως την ξαναείδα, με το υπόλοιπο πλήρωμα, περιμένωντας να παραλάβει την βαλίτσα της. Την κοιτούσα αλλά εκείνη από ότι κατάλαβα, δεν μου έδινε σημασία και έτσι το άφησα και κατάλαβα ότι όλα ήταν στο μυαλό μου.Τελικά να ήθελε κάτι παραπάνω; Ποτέ δεν θα το μάθω!