__________________
1.
"Αγαπητή μου Α, μπα, καλή χρονιά! Θέλω τη βοήθειά σου και την καθαρή σου τη ματιά γιατί έχω βρεθεί σε μια πολύ δύσκολη θέση. Στα λέω από την αρχή, και ζητώ προκαταβολικά συγνώμη για το κατεβατό:
Είμαι 20 χρονών και με την κολλητή μου είμαστε φίλες από το δημοτικό. Είναι μια κοπέλα υπέροχη, και στο μέσα και στο έξω της και τη λατρεύω, όπως το ίδιο και αυτή. Ξεκινώντας τη φοιτητική μας ζωή πέρσι, όπως είναι φυσικό, ανοίξαμε τους ορίζοντες και κάναμε διαφορετικές παρέες, χωρίς να στερηθούμε τη φιλία μας. Στη δική μου παρέα γνώρισα ένα παιδί που (φαντάζομαι ότι θα το πω πολλές φορές στο μέλλον αλλά, Α μπα μου είναι η πρώτη) ένιωσα ότι είναι το άλλο μου μισό! Το φλερτ υπήρξε αμφίπλευρο αλλά έμεινε εκεί για λίγο γιατί εκείνος είχε άλλη σχέση. Απλά πολλές φορές βρίσκαμε τους εαυτούς μας να συζητάμε μόνοι μας για τις ιδέες και τις απόψεις μας, να ανταλάσσουμε εμπειρίες κτλ, ήμασταν φίλοι αλλα το ξέραμε και οι δυο (το έχει στο μεταξύ παραδεχτεί και ο ίδιος) ότι υπήρχε εκεί ""κάτι"". Μου εξομολογείται ότι θα χωρίσει γιατί νιώθει ότι για να περνάει τόσες ώρες μαζί μου, κάτι στη σχέση του με την κοπέλα του μάλλον δεν τον καλύπτει και θέλει να είναι έντιμος.
Αυτό είναι το backround, και σε φέρνω στο καλοκαίρι που πέρασε, Χωρισμένος αυτός, κανονίζουμε με την παρέα καμπιγκ, η κολλητή εκδηλώνει ενδιαφέρον και την καλώ, αυτός ΚΕΡΑΥΝΟΒΟΛΕΊΤΑΙ μαζί της.
Από εκεί που ήμασταν στο παραπέντε, (καλό γαιδούρι κι αυτός) μου λέει να τους κάνω κονέ. Χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου και το καλοκαίρι τελειώνει με αρκετή αμηχανία. Να σημειώσω εδώ ότι η κολλητή δεν φταίει σε τίποτα για την όλη κατάσταση, ούτε φλέρταρε, απλά είναι τρομερός άνθρωπος όπως προείπα και αυτό σίγουρα τραβάει τους γύρω. Μιλώ μαζί της, της εξηγώ τι συμβαίνει, νιώθει πολύ άσχημα, τη διαβεβαιώνω ότι δεν έκανε κανείς τίποτα λάθος, απλά, όπως και να το κάνεις, για μένα ήταν σκατοκατάσταση, Με τα πολλά και αφού έχει περάσει καιρός μου λέει ότι, αν δεν ήξερε τα δικά μου αισθήματα θα της άρεσε να είναι μαζί του (και γιατί όχι δηλαδή, ο τύπος είναι κούκλος και με την κολλητή μου μοιάζουμε πολύ στο χαρακτήρα οπότε, όσο ταιριάζαμε εμείς ταιριάζουν κι αυτοί!).
Της λέω ότι τότε δεν χρειάζεται να το συζητάμε, ούτως ή άλλως το μεταξύ εμού και του τύπου πέθανε πριν γεννηθεί και μάλλον δεν είχε και ουσία εφόσον την πάτησε μαζί της. Και δεν έχει νόημα τυχωτης.
Και έρχομαι στο δια ταύτα (επιτέλους!) Α μπα μου, έχει περάσει ένας μήνας, εκείνοι είναι μαζί, αλλά εγώ εξακολουθώ να έχω αισθήματα για εκείνον. Ντρέπομαι, γιατί θέλω να τον φακελώσω ως "μην το διανοείστε, αγόρι κολλητής" αλλά δεν το έχω καταφέρει. Με την κολλητή μου λοιπόν λέμε τα πάντα και της εξηγώ ότι ενώ την αγαπώ όπως πάντα η κατάσταση είναι ακόμη λίγο άβολη για μένα. Θέλω να απομακρυνθώ λίγο από την κοινή παρέα γιατί μου είναι δύσκολο και ενώ ξέρω ότι θέλει να μιλάει για τη σχέση της με την κολλητή της, για λίγο καιρό, μέχρι να το χωνέψω, δεν μπορώ να παίξω εγώ αυτό το ρόλο και θέλω να με καταλάβει. Και έχει θυμώσει ρε συ Α μπα, με είπε εγωίστρια και έφυγε και ξέρω ότι δεν είναι παράλογος άνθρωπος, άρα κάπου έχω κι εγώ φταίξει. Αλλά νομίζω ότι έκανα ότι καλύτερο μπορούσα, μπορείς να με βοηθήσεις να βρω πού έκανα λάθος χειρισμό;
Την πρώτη φορά διάβασα "θέλω να τον φασκελώσω" αντί για φακελώσω και νομίζω ότι θα ταίριαζε καλύτερα.
Λοιπόν, δε νομίζω ότι μου έχει ξανασυμβεί να γράψω τα παρακάτω λόγια στο 'α μπα', αλλά έτσι όπως τα γράφεις, πραγματικά πιστεύω ότι δεν έκανες τίποτα λάθος! Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έγραψα τέτοιο πράγμα. Αντιθέτως θέλω να σου δώσω πολλά συγχαρητήρια για τον ώριμο και ψύχραιμο τρόπο που αντιμετώπισες ένα πολύ μεγάλο στραπάτσο (πολύ μεγάλο για κάποιον που είναι 20 χρονών, μην χαλαρώνεις, υπάρχουν πολύ χειρότερα)
Αν πρέπει να βρούμε οπωσδήποτε κάποιο λάθος – ψάχνουμε τώρα ψύλλους στα άχυρα – είναι ότι είσαι τόσο ψύχραιμη που η φίλη σου δεν έχει καταλάβει πόσο πολύ αυτοκυριαρχία απαιτείται για να αντιμετωπίσεις αυτό που νιώθεις τώρα. Όχι ότι αυτό αφαιρεί την δική της ευθύνη. Μετά από όλα αυτά σε λέει και εγωίστρια – ε, όχι, σε αυτή την περίπτωση θα επαναστατούσε και ο Γκάντι.
Κάνε μια προσπάθεια – μία – να την εξηγήσεις τι έγινε, από την δική σου πλευρά, και μετά συμφωνώ ότι το καλύτερο είναι να απομακρυνθείς λίγο από την κοινή παρέα μέχρι να νιώσεις κάπως καλύτερα. Νομίζω ότι είσαι πολύ έξυπνο παιδί και όταν περάσει λίγος καιρός ακόμα θα καταλάβεις ότι δεν έχασες κάποιο κελεπούρι. Πρώτα χαριεντιζόταν μαζί σου ενώ είχε άλλη, μετά ξεράθηκε με την κολλητή σου και μάλιστα ζήτησε και κονέ από σένα. Νομίζω ότι είναι αρκετά ασφαλές να συμπεράνουμε ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι ο εαυτός του.
Κοίταξα την κρυστάλλινη σφαίρα μου και είδα τα εξής: σε λίγο καιρό που θα βρεις κάποιον άλλον και θα περνάτε τέλεια, θα κουτσομπολεύετε αυτούς τους δύο που θα τσακώνονται για το ποιος είναι πιο εγωιστής από τον άλλον.
__________________
2.
Πως καταφέρνεις να παγώσεις την καρδιά σου; να μην πονάει για κάποιον που δεν την θέλει ; να μάθει να μην ψάχνει απεγνωσμένα την αγάπη αρα να μην πληγώνεται;
Εχω βαρεθεί διαρκώς να κλαίω για τις λάθος επιλογές μου! Πως θα γίνει να γινω απλά υπολογίστρια που δεν θα πληγώνεται και θα φεύγει οταν βλέπει οτι δεν τραβάει;
Η ζωή είναι δύσκολη, αγαπητή φίλη, και απαιτεί μεγάλη ψυχραιμία. Πολύ μεγάλη ψυχραιμία. Μεταξύ άλλων, ένας τρόπος για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας προς τη σωστή κατεύθυνση, είναι να μη χρησιμοποιούμε δραματικές λέξεις εκεί που δεν χρειάζεται. Η γλώσσα μας βοηθάει.
Δεν χρειάζεται να «παγώσεις» την καρδιά σου για να μην κλαις για τις λάθος επιλογές. Δεν χρειάζεται να γίνεις «υπολογίστρια» για να φεύγεις όταν κάτι δεν τραβάει. Αυτό που χρειάζεται, χωρίς πολλά δράματα, είναι να καταλάβεις ποιοι είναι αυτοί που σου ταιριάζουν, και μετά να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου να σου αρέσουν αυτοί, και όχι οι ακριβώς ανάποδοι (ή όποιος τυχαίος βρίσκεται μπροστά σου).
Το εμπόδιο στα παραπάνω είναι το «απεγνωσμένα». Ψάχνεις την αγάπη, και πολύ καλά κάνεις, γιατί η αγάπη είναι το νόημα της ζωής, αλλά η αγάπη δεν θα σε σώσει. Αυτό που προσπαθείς να βρεις, δεν υπάρχει. Καμία αγάπη και κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να σε σώσει από τη μοναξιά σου, από τις αμφιβολίες σου και από τους φόβους σου. Πολλοί θα σου το υποσχεθούν, άλλοι με αθωότητα και άλλοι με δόλο, και θα σε κάνουν να κλάψεις ακόμη περισσότερο στο τέλος, αλλά οι περισσότεροι καταλαβαίνουν τι θέλεις από αυτούς και εξαφανίζονται. Όχι επειδή είναι αναίσθητα γουρούνια, αλλά γιατί, αγαπητή φίλη, και αυτοί κάποιον να τους σώσει ψάχνουν. Σε γνωρίζουν και φοβούνται ότι θα βουλιάξετε μαζί. Ή σε γνωρίζουν και νιώθουν να πνίγονται από την ευθύνη, γι' αυτό που τους ζητάς. Η ζωή δεν έχει καμία σχέση με τα παραμύθια και τις αισθηματικές ταινίες. Δεν υπάρχει ο ιππότης που θα εμφανιστεί και θα σκοτώσει όλους τους δράκους για σένα. Ένας πεζός θα είναι κι αυτός, όπως κι εσύ, και η αγάπη σας θα φτιάξει ίσως ένα μικρό κάστρο για να προστατευτείτε και οι δύο.
Γι' αυτό, για να βρεις την μεγάλη αγάπη, σώσε πρώτα τον εαυτό σου. Όταν λένε «για να σε αγαπήσουν οι άλλοι, πρέπει να αγαπήσεις τον εαυτό σου», αυτό εννοούν. Δεν χρειάζεται να σε αγαπήσει κάποιος για να πειστείς ότι αξίζεις αγάπη. Όλοι αξίζουν αγάπη, όλοι, πώς αλλιώς να το πούμε, όλοι. Δεν χρειάζεται να σου πει ένας άντρας σε τι είσαι καλή, βρες το μόνη σου, και γίνε ακόμη καλύτερη. Δεν χρειάζεται να σου πει ένας άντρας ποια είναι τα προτερήματα σου, έχεις φίλους και συγγενείς γύρω σου για να το καταλάβεις. Δεν χρειάζεσαι έναν άντρα για να μην φοβάσαι το μέλλον, πρέπει να το πάρεις απόφαση ότι το μέλλον θα το φοβάσαι πάντα, έτσι είναι η ανθρώπινη ζωή.
__________________
3.
"Αγαπητή Α μπα,
Λοιπόν, ο δικός μου προβληματισμός είναι ο εξής...
Έχουμε συζητήσει με τον φίλο μου την κοινή μας επιθυμία να κάνουμε ένα παιδάκι και το θέλουμε κι οι δύο πάρα πολύ. Ο προβληματισμός είναι ότι εκείνος φοβάται κάπως περισσότερο από εμένα (πάντα υπάρχει και λίγο φόβος σε κάτι τέτοιο) γιατί τα οικονομικά του είναι πάρα πολύ άσχημα.
Η αλήθεια είναι ότι ήδη το σπίτι μας οικονομικά στηρίζεται κυρίως από το δικό μου εισόδημα με την προοπτική αυτό να αλλάξει του χρόνου λόγω κάποιων αλλαγών που αναμένονται στα επαγγελματικά του.
Το σοφότερο λοιπόν θα ήταν ίσως να περιμένουμε να έρθει το του χρόνου, όμως εγώ σε λίγους μήνες κλείνω τα 35 που σημαίνει ότι μια εγκυμοσύνη φαντάζει όλο και δυσκολότερη (δεδομένου ότι έχω και υποθυρεοειδισμό και πέρασα και ενδομητρίωση).
Η απόφαση μας είναι να αρχίσουμε να έχουμε ελεύθερες επαφές από τον άλλο μήνα ούτως ώστε να δούμε πως θα πάει...
Τι λες κι εσύ γιαυτό???
Αναμένω την απάντησή σου
Φιλικά
Μεγάλη μου τιμή να με συμπεριλαμβάνεις στις οικογενειακές σου αποφάσεις, αλλά πραγματικά δεν θα έπρεπε να σε ενδιαφέρει τι λέω εγώ γι' αυτό. Δεν θα το μεγαλώσουμε μαζί για να έχω γνώμη. Ούτε εγώ, ούτε κανένας άλλος.
__________________
4.
Οι Γιαπωνέζοι είναι κάπως φουτουριστικοί αλλά, επίσης, και τελείως τρελοί , με πολύ σαφείς κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς (βλ. ). ..Φιλοδώρημα;=προσβολή! Έβαλες μόνος σου νερό στο ποτήρι σου;=Προσβολή! Μιλάς στο κινητό σου μέσα στο μετρό;= προσβολή! Όταν έρχονται να μείνουν στη Δύση, πώς άραγε μας βλέπουν; Σα χίππιδες;
Φουτουριστικοί + κάπως τρελοί – μήπως είναι εξωγήινοι; Εξηγούνται πολλά έτσι.
Κι εγώ αναρωτιέμαι πώς μας βλέπουν.
Από την άλλη, η Ιαπωνία είναι ένα νησί που κατοικείται κατά 98% από Γιαπωνέζους. Ποιοι είμαστε «εμείς», για να απαντήσουμε πώς «μας» βλέπουν; Τους Έλληνες; Τους Άγγλους; Τους Κουβανούς;
__________________
5.
"Αγαπητή Α μπα,
Είμαι με τον σύντροφό μου 8 χρόνια, είμαι 29 και εκείνος είναι 35. Αγαπιόμαστε πάρα πολύ κι έχουμε περάσει πολλά μαζί: έχουμε δουλέψει μαζί, έχουμε ζήσει σε διαφορετικές χώρες και έχουμε κάνει και πολλά ταξίδια. Γενικά περνάμε καλά και κάνουμε δημιουργικά πράγματα μαζί, αλλά εκείνος, σε αντίθεση από μένα, είναι πολύ αρνητικός άνθρωπος. Αντίθετα από μένα, δεν βρίσκει ποτέ χαρά στα μικρά ωραία πράγματα της ζωής και τον περισσότερο χρόνο είναι απαισιόδοξος, κατσούφης και προβληματισμένος είτε είναι μικρά προβλήματα ή μεγάλες υπαρξιακές κρίσεις, κυρίως όσον αφορά τον επαγγελματικό τομέα. Αναγνωρίζω ότι δουλεύουμε σε έναν δύσκολο τομέα (ακόμα και προ κρίσης, κανείς μας δεν είχε ένα μακροχρόνιο συμβόλαιο και αξιοπρεπή μισθό) αλλά εξακολουθώ να μην μπορώ να καταλάβω γιατί τόσο πολλή αρνητική ενέργεια από την στιγμή που δεν είχαμε ποτέ σοβαρά οικονομικά προβλήματα μιας και οι οικογένειές μας μας έχουν βοηθήσει οικονομικά, πράγμα που τον κάνει να νιώθει άσχημα γιατί δεν νιώθει ανεξάρτητος και αυτό στα 35 τον χτυπάει περισσότερο από ποτέ. Μου δίνει την εντύπωση ότι δεν θέλει να κάνει καμία παραχώρηση για οτιδήποτε που δεν είναι ακριβώς όπως το θέλει. Γενικότερα είναι ο τύπος που στην Ελλάδα θα γκρινιάζει ασταμάτητα για την κρίση και στην Αγγλία θα γκρινιάζει ασταμάτητα για το κλίμα, κι εμένα αυτό με τρελαίνει γιατί δεν εκτιμά το κλίμα στην Ελλάδα και την δουλειά στην Αγγλία! Κι όταν κάποιες φορές κατσουφιάσω γιατί δεν μπορώ την γκρίνια του μου λέει ότι δεν μπορώ να το παίρνω τόσο δραματικά και εκνευρίζεται. Μερικές φορές βγαίνω μόνη μου με τους φίλους μου και σκέφτομαι πόσο πιο εύκολοι και ευχάριστοι άνθρωποι είναι, απλά και μόνο επειδή κάποιος θα πει ένα απλό "ααααχ τί ωραία που είναι εδώ". Μερικές φορές με πιάνει η στεναχώρια και σκέφτομαι πως με χαλάει να έχω δίπλα μου έναν τόσο αρνητικό άνθρωπο. Πώς με συμβουλεύεις να αντιμετωπίσω την γκρίνια του;
Ευχαριστώ,
Νεφέλη"
Η παράλογη λογική των αρνητικών ανθρώπων είναι: «αν οι άλλοι αναγνώριζαν την αξία μου, αν όλοι ήταν καλοί και ο κόσμος δεν ήταν γεμάτος κινδύνους, αν οι φίλοι μου, οι συνάδελφοι μου και οι συγγενείς μου φερόταν όπως θα ήθελα, τι ευτυχισμένος που θα ήμουν!» Έτσι, δεν είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι για την δική τους ευτυχία, και όλοι οι άλλοι και όλα τα άλλα που συμβαίνουν είναι τα προσωπικά τους εμπόδια.
Είναι εξοργιστική η συμπεριφορά και είναι πάρα πολύ δύσκολο να μην σε ρουφήξει η αρνητική του ενέργεια, γιατί σύμφωνα με τη λογική του, μέσες άκρες είσαι και εσύ υπεύθυνη για όσα του συμβαίνουν (εσύ, μαζί με όλο τα σύμπαν). Το πρώτο που πρέπει να κάνεις είναι να σταματήσεις να νιώθεις υπεύθυνη για την κακή του διάθεση, έστω και στο ελάχιστο. Μετά, μην προσπαθείς να του αλλάξεις τα κέφια, μην προσπαθείς να του εξηγήσεις ποια είναι τα θετικά στη ζωή του, μην επικαλείσαι τη λογική. Όλα αυτά τον επιβραβεύουν κι ενισχύουν την συμπεριφορά του.
Δείξε του ότι όσο φέρεται έτσι, θα είναι μόνος του. Μην συμμετέχεις στη γκρίνια απαντώντας ή σχολιάζοντας, μην την αναγνωρίζεις, μην κατσουφιάζεις, μην δείχνεις καν ότι άκουσες τι είπε. Πρέπει να φεύγεις όταν φέρεται έτσι, από το δωμάτιο, ακόμη και από το σπίτι, αν χρειαστεί. Πήγαινε για εφημερίδα, ή μια βόλτα. Αν δεν θέλει να κάνει κάτι με θετική διάθεση, κάνε το μόνη σου, ή κάνε το με άλλους. Βάλε όρια: πες του ήρεμα ότι δεν ανέχεσαι άλλο τη γκρίνια του γιατί σου ρουφάει την ενέργεια, και κάνε το πράξη. Θα καταλάβει πόσο σε πειράζει κάτι μόνο αν νιώσει στην δική του καθημερινότητα μια αλλαγή, όταν καταλάβει ότι η συμπεριφορά του έχει συνέπειες αρνητικές, όταν σταματήσεις να προσπαθείς να τον κάνεις καλά όταν φέρεται σαν παιδί.
Αν καταλάβει ότι δεν είναι ανεκτή η συμπεριφορά του και δηλώσει ότι θέλει να αλλάξει, ίσως να κάνετε κάποια βήματα. Αν εξακολουθεί, μετά από αυτά, να μην καταλαβαίνει πόσο εγωιστικά φέρεται, νομίζω ότι θα πρέπει να πάρεις κάποιες πολύ σοβαρές αποφάσεις για τη ζωή σου, γιατί αν κάποιος δεν θέλει να αλλάξει, τα κουσούρια του θα χειροτερέψουν.
__________________
6.
Πειράζει που δε μπορώ να τελειώσω τη φόνιςςα του παπαδιαμάντη;;; ειμαι 25 και διαβάζω απο τα 15,βιβλία αλλου είδους βέβαια, πιο εύκολα.
Θα μπορούσα να διαβάσω κάτι πιο "βατό" ώστε να μεταβώ με περισσότερη ευκολία σ αυτό που θέλω; γιατί ενώ θεωρώ πολύ ενδιαφέρουσα την ιστορία του βιβλίου, απ´ όσο έχω προλάβει να διαβάςω, από την άλλη με κουράζει τόσο πολύ ρε αμπα μου! Είσαι τέλεια! συνεχισε τις φοβερές απαντήσεις φιλιά!"
Ποιον να πειράζει; Το σύμπαν; Τον Θεό της Ανάγνωσης; Εμένα;
Θα μπορούσες να διαβάσεις οποιοδήποτε άλλο βιβλίο, αρκεί να έχεις μπροστά σου σε ικανή απόσταση ένα βιβλίο και οφθαλμούς που λειτουργούν.
Δεν είναι αγγαρεία το διάβασμα λογοτεχνίας, ούτε θα εξεταστείς στο τέλος της ζωής σου. Διάβασε ό,τι σε ευχαριστεί, με όποια σειρά σε ευχαριστεί, και ό,τι δεν σου αρέσει, παράτα το χωρίς τύψεις.
__________________
7.
"Βρε συ Α,μπα. Το αγόρι μου είναι χρυσό παιδί και άξιο παλικάρι. Έχει όμως μια παράξενη συνήθεια. Όταν κοιμάται έχει κάτω από το μαξιλάρι του ένα μικρό πανάκι και το τρίβει για να νανουριστεί. Έχει δυό τρία μάλιστα για να τα αλλάζει όταν κάποιο πλένεται (του τα έραψε η μαμά του και τα έχει από μωρό). Όταν κοιμόμαστε μαζί δεν το εμφανίζει γιατί ξέρει ότι δεν το συμπαθώ. Γενικά, δεν συμπαθώ τις εμμονές και πιστεύω ότι αυτή είναι μια. Όσες φορές το συζητάμε το αρνείται, και μου λέει πως μπορεί και χωρίς αυτό (πχ όταν κοιμάται σε μένα ή αλλού). Παρ'όλ'αυτά λέει πως δεν θα το αποχωριστεί ακόμα κι αν παντρευτεί.
Και ρωτώ, είμαι υπερβολική; Μήπως δεν μου αρέσει γιατί μου αλλάζει την εικόνα που (μπορεί και λανθασμένα) έχω γι αυτόν στο μυαλό μου; Μα ολόκληρος άντρας να νανουρίζεται με ένα πανάκι;
Μια απάντηση προς πολλές: όταν δεν σας αρέσει κάτι στον σύντροφο ή στη σύντροφο, μην ρωτάτε «είμαι υπερβολική» (συνήθως γυναίκες κάνουν αυτή την ερώτηση, οι άντρες δεν αμφιβάλλουν με τόση μανία για τις προτιμήσεις τους). Δεν υπάρχει κάποια παγκόσμια κλίμακα υποφερτών χαρακτηριστικών για να δούμε αν είσαστε μέσα στα όρια. Για την προσωπική σας ζωή πρόκειται – αν δεν σας αρέσει κάτι, δεν σας αρέσει. Είναι γούστο σας και καπέλο σας, και δεν μπορεί να σας κρίνει κανείς γι' αυτό (δηλαδή μπορεί, αλλά δεν είναι δική του δουλειά).
Για το θέμα σου τώρα: δεν χρειάζεται να ψάξεις τόσο πολύ για να καταλάβεις γιατί δεν σου αρέσει αυτή η εικόνα. Η ερώτηση σου δεν καταλαβαίνω ποια ακριβώς είναι: αν σου πει ένας δικαστής σχέσεων ότι δεν είσαι υπερβολική, τι θα κάνεις;
σχόλια