________________
1.

"Είμαι ξενιτεμένος και με χίλιες δυσκολίες κατάφερα με το σπαθί μου και χωρίς καμία απολύτως βοήθεια να βρω δουλειά, να γίνω μόνιμος κάτοικος και να κάνω μερικούς καλούς φίλους. Το ερώτημα μου είναι το εξής

Όταν καταλαβαίνεις ότι μια φίλη σου κάνει cocaine τι κάνεις? Της λες ότι αυτό είναι λάθος και απομακρύνεσαι ή παριστάνεις πως δεν καταλαβαίνεις τι συμβαίνει και συνεχίζεις να κάνεις παρέα μαζί της? Πως αντιμετωπίζεις αυτά τα άτομα? Δεν κρίνω κανέναν αλλά επίσης δεν θέλω να είμαι κοντά σε ανθρώπους που κάνουν τέτοιες χημικές ουσίες. Αλλάζουνε τελείως! Μήπως είναι διαφορετικά τα πράγματα εδώ στο Αμέρικα και έχω μείνει πίσω? Μήπως τα κοκορέτσια και το weed είναι κάτι σαν την καμπάνα στα 80's? Γιατί τόσοι πολύ ποιά ρε α'μπα? Weakness? ΕΛΕΟΣ!! Ποια είναι η γνώμη σου? Ευχαριστώ και συγχαρητήρια!"- "Κοκορετσάκι και άγιος ο θέος"

Κάνεις αυτό που σου υπαγορεύει ο προσωπικός σου κώδικας. Αν πιστεύεις ότι είναι λάθος, απομακρύνεσαι. Δεν είναι δουλειά σου να ηθικολογήσεις (εκτός και αν σου ζητηθεί η γνώμη σου) αλλά ούτε είσαι υποχρεωμένος να το κάνεις πως δεν βλέπεις.
Νομίζω ότι ναι, σε ορισμένες περιοχές της Αμερικής είναι διαφορετικά τα πράγματα και πιο αποενοχοποιημένα, αυτό όμως δε σημαίνει ότι εσύ πρέπει να αλλάξεις. Κατάφερες ήδη πολλά (μπράβο, αλήθεια) και νιώθεις ότι έχεις κατακτήσει αυτά που ήθελες, άρα κάτι κάνεις σωστά.

________________
2.

"Αγαπητη α μπα
Τι κανεις για να βρεις πια αυτον τον ""καταλληλο""?οταν εισαι ηδη 33 και δεν εχει εμφανιστει, ακομα, εισαι σχετικως κοινωνικη κλπ αλλα αυτος πουθενα!??"- Μυρτω

Αχ βρε Μυρτώ, μακάρι να είχα ένα υπόγειο γεμάτο με «κατάλληλους» να σας τους μοιράζω όταν τους ζητάτε. Αλλά μη λες «ήδη 33», άκου εκεί «ήδη»! Αν είσαι σχετικώς κοινωνική, προσεγμένη εμφανισιακά (δε λέω ωραία ή άσχημη, προσεγμένη πάνω κάτω) και με προσωπικά ενδιαφέροντα... δεν υπάρχει κάτι άλλο που μπορείς να κάνεις.

________________
3.

"συγχαρητήρια καταρχήν για τη στήλη!
στο θέμα μας τώρα: είναι φορές που νιώθω ότι ""κυνηγάω"" την παρέα των φίλων μου, χωρίς απαραίτητα να γίνεται το ίδιο από τη μεριά τους. μετά απο κάποια αναπάντητα μηνύματα και κλήσεις που δεν απαντήθηκαν ποτέ, πήρα την απόφαση για κάποιο διάστημα να μην πάρω κανέναν τηλέφωνο για να δω και λίγο τί αντίδραση θα υπάρχει. εδώ και 3 εβδομάδες τα μόνα σημεία ζωής τους είναι 2-3 μηνύματα από μεριά τους και 2-3 τηλέφωνα από μεριάς μου. νιώθω ότι προσπαθώ κυρίως από τη μεριά μου, μονόπλευρα, να κρατηθεί αυτή η σχέση που έχουμε απο το σχολείο και ήδη κρατάει πολλά χρόνια. από τη μία στεναχωριέμαι, αλλα από την άλλη νιώθω κάποιες φορές και ο μ@λ@κ@ς της υπόθεσης, οτι ίσως με θεωρούν δεδομένο. σημειωτέον ότι μέσα σε ένα χρόνο έχουν γίνει 2-3 συζητήσεις για να λυθούν παρεξηγήσεις που έχουν δημιουργηθεί, με πρώτη αντίδραση απο μεριά τους να είναι θετική. έλα όμως που μετά από λίγο καιρό ξαναγυρνάμε στα παλιά..
απλά τη γνώμη σου θα ήθελα.
άντε να περιμένω και 10 μέρες τωρα :P"-ο έτσι

Τι 10 μέρες, σχεδόν δύο μήνες πέρασαν. Έστω: από αυτά που βλέπω, ναι, μάλλον εσύ το κυνηγάς. Ίσως να χαλάρωσαν κάπως οι δεσμοί της παρέας. Είναι δύσκολο, ειδικά με παρέες από το σχολείο, αλλά ξέρεις, αυτό συμβαίνει με τις παρέες από το σχολείο κατά κόρον. Φαντάζομαι ότι το βλέπεις με νοσταλγία, αλλά στο σχολείο κάνεις παρέα με ανθρώπους όταν ακόμα δεν ξέρεις ποιός είσαι και οι επιλογές σου είναι περιορισμένες στην αυλή του σχολείου: μεγαλώνοντας, βρίσκεις πιο ταιριαστούς ανθρώπους. Τι είναι αυτό που σε κάνει να επιμένεις; Ότι τους θέλεις για φίλους ή ότι δε μπορείς να εγκαταλείψεις κάτι που κρατάει χρόνια, απλά επειδή κρατάει χρόνια;

Οι παρέες περνάνε από σκαμπανεβάσματα. Ίσως περνάτε μια φάση. Ίσως να περνάτε στην επόμενη φάση. Σε κάθε περίπτωση, μην εκβιάζεις ανταπόκριση. Οι συζητήσεις για το θέμα μόνο αμηχανία φέρνουν. Όταν κάποιος σου τηλεφωνεί, υπάρχει σοβαρός λόγος που μπαίνει στον κόπο. Όταν δεν σου τηλεφωνεί, υπάρχει κάποιος εξίσου σοβαρός λόγος. Μην κακιώνεις! Για να νιώσεις ελευθερία πρέπει να αφήσεις τους άλλους ανθρώπους ελεύθερους.

________________
4.

Πολλές φορές έχω παρατηρήσει το εξής :μπαίνει ένα σωρο κόσμος στο μετρο στον Ευαγγελισμό για να κατέβει στο Σύνταγμα. Και ερωτώ με το φτωχό μου το μυαλό δεν μπορούν κάποιοι απο αυτούς να περπατήσουν λίγο είναι δυνατόν τόσες νέες κοπέλες και νέοι να βαριούνται τόσο πολύ που χρησιμοποιούν το μετρό για μια στάση;- σκηνοθέτης

Τι να σου πω, προτιμώ να περπατήσω μια ώρα σε ανηφόρα παρά να μπω στο μετρό.

________________
5.

Έχεις ακούσει κανα τραγούδι της Σοφίας Βέμπο; Πέρα από το πόσο σημαντική ελληνίδα ήταν, σ'αρέσει η φωνή της; Τα πρώτα χρόνια της καριέρας της έσπαγε ταμεία όπου κι αν πήγαινε, εμένα μου φαίνεται περίεργη η φωνή της. Μήπως είναι το στυλ της εποχής; Γιατί τότε έβγαινε μια μεγάλη τραγουδίστρια μία στο τόσο; Μήπως ήταν μεμπτό το επάγγελμα; Δεν είχανε ωραίες φωνές τότε; Γιατί τώρα ένα οποιοδήποτε τραγουδιστικό talent show θα δεις πολλούς με φωνάρες-Αυτά

Η αξία της Σοφία Βέμπο είναι πολύ πέρα από τις γνώσεις μου, αλλά μην προβληματίζεσαι, δεν είσαι υποχρεωμένος να σου αρέσει κάτι, όσο αναγνωρισμένο κι αν είναι.

________________
6.

"Είμαι λάτρης του τζιν και το tanqueray θεωρώ πως είναι απ' τα καλύτερα, πρόσφατα ωστόσο ανακάλυψα πως υπάρχει ένα, προερχόμενο απ'τη Γαλλία το οποίο είναι φτιαγμένο από σταφύλι. Vign's νομίζω λέγεται. Το έχεις δοκιμάσει; Ποιό θεωρείς εσύ το καλύτερο;

Υ.Γ μου αρέσει πολύ η θέση σου στις ερωτήσεις που σου θέτουν και ο τρόπος με τον οποίον γράφεις."- consciousness

Α, αυτό το θέμα είναι μέσα στο πεδίο γνώσεών μου. Το έχω δοκιμάσει αυτό που λες (το G' Vine εννοείς μάλλον) και δε μου αρέσει καθόλου, επειδή δε μοιάζει καθόλου με τζιν, αλλά είναι σε όλες σχεδόν τις «τοπ» λίστες, οπότε δοκίμασέ το για να ξέρεις. Το αγαπημένο μου είναι το Plymouth –σου έρχεται να το βάλεις ως άρωμα στο λαιμό- επίσης το Tanqueray 10 και το Miller's (με αυτή τη σειρά) αλλά επειδή είναι τσιμπημένες οι τιμές τους, βολεύομαι εύκολα με απλό Tanqueray. Το Hendrick's μου άρεσε μια εποχή αλλά επειδή είναι πολύ συγκεκριμένη η γεύση του δεν μου πάει με τόνικ (αλλάζει πολύ το σύνολο) και δε μου αρέσει το τζιν με σόδα. Αυτό που λένε ότι είναι καταπληκτικό και δεν έχω δοκιμάσει ακόμα είναι το London Dry Gin Νο. 3, αλλά υπάρχουν τόσα πολλά, και ως γνωστόν, περί ορέξεως...

Εδώ βολευόμαστε με ένα αμερικάνικο, το Seagrams, που δεν είναι φοβερό αλλά την κάνει τη δουλειά του για τις καθημερινές. (Επίσης: ευχαριστώ πολύ!)

________________
7.

Αυτό το άνοιγμα σαν κουμπότρυπα στο αριστερό πέτο ορισμένων σακακιών σε τι εξυπηρετεί;- Χλόη

Αχ, τώρα με κάνεις να νιώθω Ζάχος Χατζηφωτίου. Πρόκειται για τη boutonnière, «μπουτονιέρα», μια σχισμή που υποδέχεται άνθη. Παλιότερα ήταν συνηθισμένο αξεσουάρ για τους άνδρες (και δεν ήταν μια σχισμή, αλλά ήταν σε σχήμα κλειδαρότρυπας μαζί με μια θηλιά) αλλά πλέον περιορίζεται για τις πιο επίσημες εκδηλώσεις, όπως γάμους, αγώνες πόλο, πρωινό με τη βασίλισσα, τέτοια. Στις πιο επίσημες εκδηλώσεις ενδείκνυται το λευκό άνθος, όπως η γαρδένια, σε πιο χαλαρές περιστάσεις επιτρέπονται και άνθη άλλων χρωμάτων.
Αν είσαι ο σύγχρονος Δανδής θα ξέρεις ότι τα ανθοπωλεία μπορούν να συνθέσουν μια αρμόζουσα μπουτονιέρα για την περίσταση (δηλαδή χωρίς να περισσεύουν κοτσάνια και να στάζουν νερά) αλλά προσοχή στην επιλογή, γιατί με λίγη υπερβολή από Δανδής γίνεσαι Κάρι Μπράτσοου. Το μαντηλάκι στο πέτο δεν αποκλείεται, αλλά χρειάζεται ευαισθησία στην ισορροπία.

Ήρθαν οι πίτσες;

________________
8.

Α μπα, θέλω την άποψή σου γιατί εκτός από έξυπνη είσαι και αιχμηρή και νομίζω μου χρειάζεται στην προκειμένη..Έχω μια φίλη, στενή, η οποία ενώ δεν είναι χαζή-ηλίθια με την κυριολεκτική έννοια (εχει 15 πτυχία) είναι ΤΕΛΕΙΩΣ άβουλη και μουρόχαυλη σε σημείο απίστευτα κουραστικό. Ενώ σε μικρότερες ηλικίες αυτό δεν με επηρέαζε τόσο, όσο μεγαλώνουμε και οι υποχρεώσεις σοβαρεύουν, βλέπω οτι εκτός του ότι δεν αλλάζει στο ελάχιστο, με έχει εκθέσει πολλές φορές και άλλες τόσες με έχει χώσει να βγάλω το φίδι απο την τρύπα, να καθαρίσω να αναλάβω ΚΑΙ τις δικές της ευθύνες κτλ σε σημείο που νιώθω εκτός απο μ@λ@κας και οτι δεν μπορώ να συνεννοηθώ..πως να στο πω..με κούρασε. Επιπλέον είναι απίστευτα απαθής για ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!!(ψοφάς και το τηλ δεν θα το σηκώσει..)Το ερώτημα είναι το εξής. Απο την μια κάνω με επιτυχία την μανούλα εδώ και χρόνια και νομίζω βλακωδώς οτι είναι υποχρέωσή μου. Απο την άλλη ΔΕΝ με καλύπτει , δεν με εξελίσσει κ με κουράζει όλο αυτό. Πιστεύεις οτι σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να κάνουμε υπομονή κ να δεχόμαστε τον φίλο μας ως έχει, ή να χωρίζουμε σιγά σιγά τα τσανάκια μας χωρίς φόβο κ πάθος? Μέχρι τώρα το βλέπω καθαρά συναισθηματικά και η συγκεκριμένη δεν σφύζει και απο κοινωνική ζωή...(δεν είναι λύπηση έτσι? μια χαρά είναι για τα δικά της δεδομένα) ίσως είμαι εγώ φάουλ, περιμένω να μου πεις-τα νεύρα μου

Είδες τι σου είναι οι φιλίες, πιο δύσκολο να αποφασίσεις ότι έληξαν από τις ερωτικές σχέσεις, αλλά σε αντίθεση με τις ερωτικές, δεν είναι όλα ή τίποτα. Δε χρειάζεται να κάνεις κάτι δραστικό, χρειάζεται να πάρεις απόσταση τέτοια ώστε να μην χρειάζεται να βγάζεις φίδια από τρύπες, ξέρεις εσύ. Κάνουμε υπομονή και δεχόμαστε τον φίλο μας όσο δε μας τραβάει προς τα κάτω. Το ρόλο της «μαμάς» νομίζω ότι μόνη σου τον πήρες, η φίλη σου θα ζούσε μακαρίως έτσι κι αλλιώς, όπως φαίνεται. Όπως τον πήρες (προσπαθώντας να την φέρεις στα δικά σου νερά), εγκατέλειψέ τον, να δεις τι θα γίνει. Μήπως κι αυτή έχει κουραστεί από τις δικές σου προσπάθειες; Το αποτέλεσμα μπορεί να σε εκπλήξει...

________________
9.

Θυμάσαι που κάποτε λέγανε ότι είσαι το ίδιο πρόσωπο με τον Άρη Δημοκίδη;! Αλήθεια, πώς είχε γίνει η γνωριμία σας και γίνατε φίλοι; αν μπορείς φυσικά να το μοιραστείς αυτό

Αμέ το θυμάμαι, μεγάλη μου τιμή! Δεν είναι μυστικό, γνωριστήκαμε από το θαυμαστό ίντερνετ. Η ιστορία μας έχει αποτυπωθεί από τον Άρη αυτοπροσώπως, εδώ.

________________
10.

"Κρίνοντας από ένα κάρο ερωτήσεις που σου στέλνουν στη στήλη, κρίνω πως πολλοί από τους ερωτήσαντες πιστεύουν ότι στη ζωή υπάρχουν happy ends, σαν τις ταινίες από το Hollywood, που κυριαρχούν κατά 99% στην τιβί. Μου φαίνεται πως αυτές οι ταινίες έχουν κάνει μεγάλο κακό τελικά και πως θα έπρεπε να προβάλλονται περισσότερες ευρωπαϊκές ταινίες που συνήθως έχουν πιο ρεαλιστικό τέλος, (δεν είμαι κανας χιπστεράς που ζει με Lars von Trier και Bukowski -δεν έχει τύχει να δω ή διαβάσω αντίστοιχα, οπότε δεν κάνω επίδειξη γνώσεων- απλά τουλάχιστον ετσι πιστεύω μετά από χρόνια παρακολούθηση κινηματογραφικής λέσχης του ΕΤ1). Μπορείς να μας πεις τη γνώμη σου επί τούτου;"- Κάποιος που παρακολούθησε αρκετή tv

Δηλώνω κι εγώ θύμα του Χόλιγουντ (αλλά που κατάφερε και σώθηκε, ευτυχώς). Το σινεμά επηρεάζει τις αθώες ψυχούλες, είναι αλήθεια. Χωρίς να έχω καμία σπουδαία γνώση και χωρίς να θέλω να αμπελοφιλοσοφήσω, θα το κάνω: [αρχή αμπελοφιλοσοφίας] ενώ οι ταινίες του Χόλιγουντ είναι στραμμένες προς το ευτυχισμένο τέλος (που σημαίνει γάμος), οι «ευρωπαϊκές» τείνουν προς την πλήρη καταστροφή (απομόνωση, θάνατος, θάνατος). Όμως το ζήτημα του κινηματογράφου δεν είναι να δείξει την πραγματικότητα -γι' αυτό υπάρχουν τα ντοκιμαντέρ- αλλά να δείξει τη ματιά των δημιουργών του και το σχόλιό τους πάνω σ' αυτή [τέλος αμπελοφιλοσοφίας].

________________
11.

Αγαπητή α μπα σου έστειλα πριν λίγο καιρό και ρωτούσα αν μπορεί κανείς να αγαπά δύο ανθρώπους ταυτόχρονα. Δεν ξέρω ακόμα τι θα απαντήσεις εσυ γιατί δεν ήρθε ακόμα η σειρά μου. Ξέρω πλέον όμως την απάντηση. Όχι !!- κι ομως

Νομίζω ότι θυμάμαι τι απάντησα: καρδιά αγκινάρα. Οπότε, στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξες.

________________
12.

"Αγαπητή Α μπα,

Όλα καλά και όλα ωραία, και συμπαθώ πολύ τον τρόπο σκέψης και έκφρασης σου αλλά, κάποιες φορές έχω την αίσθηση ότι δε καταλαβαίνεις πώς κάποιοι άνθρωποι με το ζόρι τα βγάζουν πέρα και δίνεις συμβουλές για μπούκλες που κοστίζουν και δε καταλαβαίνεις ότι όντως σε κάποιους δεν αρέσει ο καναπές τους, αυτόν μπόρεσαν να αγοράσουν.
Ξέρω ότι δεν είσαι στήλη για οικονομικές συμβουλές στο νοικοκυριό αλλά, δε ξέρω.. νιώθω πώς κάποιες φορές πέφτεις και συ θύμα του εγωισμού/εγωκεντρισμού σου και τότε καταλαβαίνω πως είσαι και συ άνθρωπος σαν όλους εμάς και ξενερώνω."- what?

Μερικές φορές σοκάρομαι που νομίζετε ότι με ξέρετε από αυτά τα λίγα που γράφω, αλλά μετά μου περνάει. Η αίσθησή σου είναι λάθος, και δεν πρόκειται να επιχειρηματολογήσω για να σε πείσω. Εντάξει ξέρω πώς ακούγονται οι φοίνικες και το ΛΑ και δεν ξέρω τι, αλλά μην κάνεις υποθέσεις –για κανέναν- όλες είναι λάθος. Από την άλλη σοκάρομαι που νομίζεις ότι είμαι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά κι αυτό μου περνάει, γιατί είμαι ΤΕΛΕΙΑ και δεν έχω ούτε εγωισμό ούτε εγωκεντρισμό, είμαι ΤΕΛΕΙΑ. Με τον τόνο στη δεύτερη συλλαβή.