__________________
1.
«Σε εμένα προσωπικά δεν έχει κάνει τίποτα»! Αυτή η φράση με εξοργίζει και δεν καταλαβαίνω πως είναι δυνατόν να ξεστομίζεται από στενούς φίλους σε υποτιθέμενους κολλητούς. Περιπτώσεις άπειρες. Πρώην σύντροφος μιας φίλης με τον οποίο είχαμε ένα απλό γεια και μόνο όταν βρισκόμασταν κοινωνικά την κακομεταχειρίζεται και την κερατώνει. Η κολλητή της του στέλνει χαριτωμένα χρόνια πολλά στο facebook γιατί «σε εκείνη προσωπικά δεν έχει κάνει τίποτα». Αδέρφια σφάζονται λόγω απαράδεκτης συμπεριφοράς του ενός, κάποιος συνάδελφος ή αφεντικό εκμεταλλεύεται και τελικά απολύει χωρίς να αποζημιώσει υπάλληλο και φίλο μας, χωρισμοί άσχημοι που κυριολεκτικά αφήνουν πίσω τους συντρίμμια και πάλι βρίσκονται κάποιοι κολλητοί των ¨θυμάτων¨ στους οποίους «προσωπικά οι ¨θύτες¨ δεν έχουν κάνει τίποτα» και να τα μηνυματάκια στο facebook και να τα τηλέφωνα για χρόνια πολλά. Το ίδιο συνέβη και με τον κολλητό μου πρόσφατα. Ενώ γνώριζε πως κάποια πρωην μου με έχει διαλύσει έγινε φίλος της στο facebook μετά από αίτημα φιλίας δικό της. Με ενημέρωσε ο ίδιος. Μου είπε πως ναι όντως μου έκανε μεγάλο κακό αλλά σε εκείνον προσωπικά όχι, οπότε τι πειράζει; Ρε παιδία δε θα πάρουμε προσωπικά το γεγονός πως κάποιος βλάπτει πολύ κοντινούς μας ανθρώπους; Δεν υποστηρίζουν πως ίσως το νόμισμα έχει δεύτερη όψη, ούτε πως τα πράγματα μπορεί να συνέβησαν κάπως αλλιώς. Αντίθετα αναγνωρίζουν απόλυτα πως έγιναν έτσι ακριβώς αλλά «σε εμένα προσωπικά δεν έχει κάνει τίποτα»! Ποια είναι η γνώμη σας;
Όταν υπάρχει σαφής διαχωρισμός μεταξύ πρωτογενούς και δευτερογενούς σχέσης, είμαι απολύτως μαζί σου. Πρέπει κανείς να διατηρεί τη συμμαχία με την παλιότερη σχέση του, ακόμα και αν ο "θύτης" δεν μας έχει κάνει τίποτα. Οι φίλοι είναι και σύμμαχοι άλλωστε, δεν είναι μόνο για να πηγαίνουν για ποτά. Το πρόβλημα αρχίζει όταν κανείς έχει γίνει σταδιακά φίλος και με τις δύο πλευρές, τότε μπαίνουμε σε γκρίζες ζώνες και η διατήρηση των ισορροπιών είναι πολύ δύσκολη, και στο τέλος κανείς δεν είναι ευχαριστημένος.
Στις περιπτώσεις που περιγράφεις όμως, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, και η χαριτωμένη απόσταση που δίνει το facebook του στυλ "είμαστε και δεν είμαστε φίλοι" που μάλιστα γίνεται και δημόσια είναι, πώς να το κάνουμε, μια μικρή μαχαιριά.
Από την άλλη: τι σημασία έχει; όταν είναι όλοι φίλοι με όλους, στην πραγματικότητα κανείς δεν είναι φίλος με κανέναν. Ας κρατήσουν τη γνωριμία με την καθεμία και με τον καθέναν, ελπίζοντας να την εξαργυρώσουν κάποτε, κάπως (γιατί περί αυτού πρόκειται). Με όσο πιο πολλούς χαριεντίζεσαι, τόσο πιο εκτεθειμένος είσαι.
__________________
2.
Βρε Λένα γιατί δεν με θέλει η Βιβή; Βαρέθηκε λέει.. Βρήκε άλλον λέει.. Κι εγώ που ακόμα κλαίω; Κι αν δεν ξεχάσω ποτέ τη Βιβή; Και να μείνουμε φίλοι λέει! Κι είπα δεν θέλω και με είπε κομπλεξικό! Πονάω βρε κούκλα μου ακόμα! Πώς να πάμε για καφέ όταν θέλω ακόμα να σ αρπάξω να σε σκάσω στα φιλιά; Α ρε Λένα καλύτερος ειναι ο άλλος;
Αχ ρε Βιβή, αχ ρε Βιβή.
Μεγάλο στραπάτσο φίλε μου, κουράγιο χρειάζεται τώρα. Δεν είναι καλύτερος ο άλλος (βέβαια δεν είναι και χειρότερος). Είναι καλύτερος γι'αυτή, για αυτή την περίοδο της ζωής της. Αυτό έχει μεγάλη διαφορά από το ποιος είναι καλύτερος. Όσο και να θέλεις να την σκάσεις στα φιλιά, καταλαβαίνεις ότι δεν είναι η Βιβή ο Κριτής των Πάντων. Μια κοπέλα είναι, που έχει προσωπικές προτιμήσεις. Αν της αρέσουν τα γεμιστά περισσότερο από τα μπιφτέκια, δεν σημαίνει ότι τα γεμιστά είναι καλύτερα από τα μπιφτέκια.
Να μη μείνετε φίλοι. Καλά κάνεις. Μη τη διευκολύνεις εις βάρος της δικής σου ηρεμίας. Βγες με τους φίλους σου και πες τα, ξαναπές τα, και ξαναπές τα, μέχρι να σου πουν «φτάνει πια» (τότε θα ξέρεις ότι ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσεις το θέμα Βιβή).
__________________
3.
"Αγαπητη μου Α μπα,
Απολαμβανω κ θαυμαζω τον τροπο που σκεφτεσαι,εισαι ιδιαιτερα προσγειωμενη κ λογικη κ θα ηθελα παρα πολυ να ακουσω την αποψη σου σε κατι που σκεφτομαι πολυ τελευταια.
Πιστευεις πως υπαρχει συμπαντικη δικαιοσυνη;προφανως κ δεν εννοω οτι το συμπαν θα συνωμοτησει,οπως ελεγε μια ψυχη αν κ ωραια θα ηταν,απλα ισως σαν νομος δρασης-αντιδρασης,οι συμπεριφορες που επιστρεφονται κλπ.
Κ δεν εννοω το καλο που θα κανεις να σου γυρισει,γιατι αν το κανεις ανιδιοτελως σου επιστρεφει αμεσα με τη χαρα που παιρνεις απο την ιδια σου την πραξη κ αν δεν ειναι ανοδιοτελες δεν λογιζεται για καλο,αποψη μου τουλαχιστον.Μιλαω για την κακια,την ρουφιανια,την δολια πραξη,για τον παρτακια που θα πατησει πανω στα παντα κ τους παντες για την καλοπεραση του.Πιστευεις πως οντως ειναι νομοτελειακο το ""αυτο που σπερνεις θα θερισεις"";
Ωραια θα ηταν...
Είναι κάπως σπάνιο να είναι κάποιος μόνιμα κακός, ρουφιάνος, δόλιος, παρτάκιας που πατάει πάνω στα πάντα. Αυτό δεν είναι περιγραφή ανθρώπου, είναι καρικατούρα σε μυθιστόρημα ηθικής του 18ου αιώνα (ή ρόλος ελληνικής δραματικής ταινίας του '50). Οι άνθρωποι δεν είναι μόνο καλοί ή μόνο κακοί. Όλοι είναι ικανοί για κακές πράξεις, όπως είναι ικανοί και για καλές. Το τι κάνουν εξαρτάται πολύ από το πόσο τους παίρνει. Από το πόσο ξέρουν ότι παρακολουθούνται, ή πόσο σοβαρές συνέπειες θα έχουν (δεν έχουν όλοι τις ίδιες συνέπειες για τις ίδιες πράξεις), από το ποιον θέλουν να προστατέψουν, ή να εντυπωσιάσουν, ή να ρίξουν στο κρεβάτι...
Οπότε, αν υπήρχε αυτό το «νομοτελειακό» θα έπρεπε να είναι ένας ιδιαίτερα ανεπτυγμένος αλγόριθμος που συνυπολογίζει όλα αυτά. Όχι ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει – κατά κάποιο τρόπο, αυτό το ρόλο παίζουν οι νόμοι και τα δικαστήρια – αλλά το σύμπαν είναι αδιάφορο προς τα ανθρώπινα πάθη.
Μολαταύτα, κατά κάποιο τρόπο, σε ορισμένες περιπτώσεις, ισχύει το ρητό. Οι δολοπλοκίες, τα ψέματα, η εκμετάλλευση, όλα αυτά χρειάζονται συμμάχους και συνενόχους, κι επιπλέον δημιουργούν έχθρες. Όσο πιο πολλούς αντιπάλους δημιουργεί κανείς στην πορεία της ζωής του, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να την πατήσει. Οι πιθανότητες αυξάνονται, όχι το αρνητικό ενεργειακό κάρμα.
__________________
4.
"Γιατι καποιος, με τον οποιο καππτε αγαπηθηκαμε αμοιβαια, να θελει τοσο πολυ χωρις λογο φανερο να κοψει καθε επαφη μαζι μου; Ακομα και το απλο γεια; Μηπως με μισει; Δε θα καταλαβω ποτε γιατι θελει τοσο πολυ-σχεδον αγενως- να μου ""κλεισει τις πορτες""; Δε θελω να τον ενοχλω , απλα σαν ανθρωπο τον αγαπω! Θελω να ειναι καλα και καπου καπου να το μαθαινω . . "
«Χωρίς λόγο» για σένα. Αυτός σίγουρα έχει λόγο. Ότι δεν τον ξέρεις δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Για να λέμε όμως όλη την αλήθεια, μάλλον τον ξέρεις. Μάλλον όλοι τον ξέρουμε, γιατί λίγο πολύ όλοι έχουμε βρεθεί στη θέση του άλλου, και δεν έχει καμία σχέση με την αγένεια, όπως και το δικό σου αθώο παράπονο δεν έχει τόση σχέση με την έγνοια που τον έχεις, όσο με το πόσο λιγότερο σε νοιάζει η σχέση που έληξε.
Η αλήθεια είναι η εξής: μπορείς να τον αγαπάς και από μακριά, χωρίς να έχετε επαφή. Αν πάθει κάτι πολύ κακό, θα το μάθεις. Δεν θέλει να σε βλέπει γιατί στενοχωριέται. Φοβερό μυστήριο αποκάλυψα τώρα.
__________________
5.
Αγαπητη Α,αμπα, τι ειναι αυτο που μας κανει στρειτ/γκει/μπαι/τρανσ κλπ.ως μια 17χρονη και χωρις καθολου ερωτικη πειρα δεν μπορω να συμπεριλαβω τον εαυτο μου σε καποιον απο τους παραπανω σεξ/κους προσανατολισμους και δν μπορω να καταλαβω πως νεοι στην ηλικια μου ειναι σιγουροι για το φυλο/α της αγαπης που ψαχνουν.Ισως ειναι χαζο αλλα δεν πιστευω πως στον ερωτα υπαρχουν τα φυλα.Αιτια του ερωτα πρεπει να ειναι ο χαρακτηρας,οι ιδεες,ο τροπος ζωης,τα ενδιαφεροντα,ενα απλο κλικ ισως και οχι το φυλο.Με την ιδια αποψη συμφωνουν κοπελες με τις οποιες το εχω συζητησει(περιορισμενος αριθμος) ενω αντιστοιχα ("στρειτ'?) αγορια δεν μπορουν να διανοηθουν τον εαυτο τους με το ιδιο φυλο.Φτανω τα 18 και δεν εχω ορισει μεσα μου τι ή μαλλον ποιον ψαχνω ενω συνομηλικοι μου ειναι σιγουροι για τη σεξουαλικοτητα τους και δν σκεφτονται καν μια εναλλακτικη πορεια.Πως συνειδητοποιει κανεις τον σεξ/κο του προσανατολισμο?μηπως ειμαι ακρως ρομαντική και φιλελευθερη?
Εσύ και όλες οι κοπέλες με τις οποίες το έχεις συζητήσει (περιορισμένος αριθμός).
Κανείς δεν ξέρει τι μας κάνει να είμαστε το ένα και το άλλο και το παράλλο. Μέχρι τώρα η καλύτερη απάντηση που έχουμε βρει είναι «ένα μέρος γενετική, ένα άλλο μέρος επιρροή του περιβάλλοντος», και τα ποσοστά είναι άγνωστα.
Ο λόγος που τα αγόρια απορρίπτουν την ιδέα είναι οι γκέι άντρες σύμφωνα με τας Γραφάς χάνουν τον ανδρισμό τους, και το τελευταίο που θέλουν είναι να χάσουν τα αγόρια είναι ο ανδρισμός τους, γιατί νομίζουν ότι είναι κάτι που κερδίζεις, άρα και κάτι που χάνεται. Οι κοπέλες δεν χάνουν το ίδιο ποσοστό αξίας γιατί έτσι κι αλλιώς δεύτερες είναι στην κατάταξη, αλλά κυρίως η δική τους ομοφυλοφιλία δεν εμπεριέχει διείσδυση άλλου είδους. Κατά τας Γραφάς, όποιος δέχεται την διείσδυση, είναι δεύτερης διαλογής, κατά συνέπεια οι γυναίκες είναι πιο άνετες στην ιδέα της δικής τους ομοφυλοφιλίας.
Τον προσανατολισμό σου τον βρίσκεις με τη μέθοδο «δοκιμή και πλάνη», όπως τόσα άλλα πράγματα στη ζωή. Άλλοι είναι σίγουροι από πέντε χρονών, άλλοι ψάχνονται για μια ζωή. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, αλλά για να σε προλάβω, επειδή μπήκες ήδη στο τρένο του φιλελευθερισμού και φοβάμαι μην κατέβεις στη λάθος στάση, μη νομίζεις ότι δείχνει κάποιου είδους ανωτερότητα το να μην ξέρεις (ή το να ξέρεις).
__________________
6.
Tον τελευταίο καιρό έχω πάει σε αρκετές συνεντεύξεις μιας κι έμεινα πρόσφατα χωρίς δουλειά και δε γίνεται να ζήσω με αέρα. Ακόμη δε με έχουνε προσλάβει σε κάποια από τις δουλειές αυτές αν και πολύ θα το ήθελα γιατί μερικές ήταν πολύ ενδιαφέρουσες. Δεν είμαι στην Ελλάδα, όχι ότι έχει καμιά σημασία βέβαια. Σε κάθε συνέντευξη πάνω κάτω ρωτάνε τα ίδια και τα ίδια. Άντε να τα πω και να τα ξαναπώ, και ποια είναι τα δυνατά μου σημεία, και πού με βλέπω σε 5 χρόνια, και γιατί να προσλάβουνε εμένα κι όχι κάποιον άλλο. Κι εκεί που ήμουνα με τον πρώτο ενθουσιασμό, τώρα έχουνε αρχίσει να με κουράζουν οι επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις και το μόνο που θέλω είναι να μπούνε στο μυαλό μου, να δουν την εμπειρία μου εκεί μέσα και το πόση διάθεση έχω για δουλειά και να τελειώνουμε! Φυσικά αυτή η κούραση μάλλον έχει να αρχίσει να βγαίνει και προς τα έξω. Φαύλος κύκλος. Πώς καταφέρνεις να δείξεις ασταμάτητο ενθουσιασμό σε αυτήν την ατέρμονη διαδικασία;
Εγώ νομίζω ότι αυτό που πρέπει να σε απασχολεί είναι μήπως πρέπει να βρεις άλλες απαντήσεις στις γνωστές ερωτήσεις, γιατί αν δεν σε έχουν πάρει στις δουλειές που θεωρούσες πολύ ενδιαφέρουσες, πόσο θα ταιριάξεις σε αυτές που δεν σου πολυαρέσουν; Άσε την μπλαζέ στάση για όταν βρεις δουλειά. Για την ώρα η δουλειά σου είναι οι συνεντεύξεις, και δεν τα πας καλά στο σπορ. Αν είσαι μπλαζέ κι εκεί, αυτό είναι το πρόβλημα.
__________________
7.
Αγαπητή Α μπα... Είχα μία σχέση 4 μηνών, εκ των οποίων οι 2 ήταν εξ αποστάσεως, μιας και μένει σε άλλη χώρα. Όταν ήταν εδώ ήμασταν κάθε μέρα μαζί όταν έφυγε ήταν στενάχωρο και για τους δυο μας οπότε και αποφασίσαμε να το συνεχίσουμε από μακριά. Ήταν πολύ δύσκολο μιας και όπως και να χει, δεν γνωριζόμασταν μεγάλο χρονικό διάστημα πριν. Αυτός κυρίως είχε τις αμφιβολίες του ως προς το μέλλον αυτής της σχέσης, μιας και δεν υπήρχε καμία περίπτωση να έρθει πάλι Ελλάδα λόγω της οικονομικής κατάστασης, κ εγώ δεν μπορούσα να σκεφτώ καν την διαδικασία μετακόμισης σε άλλη χώρα για ένα άνθρωπο που τον ήξερα τόσο λίγο. Με τα πολλά, και αφού την μία μου έλεγε ότι όσο και να το σκέφτεται δεν βλέπει άλλη λύση από το χωρισμό και από την άλλη μου μιλούσε για το μέλλον. Πριν από 4 βδομάδες πήγα στη χώρα του να τον δω. Μου έκανε μία πάρα πολύ όμορφη υποδοχή με γνώρισε σε όλη του την οικογένεια γιατί όπως είπε ήμουν πολύ σημαντική για αυτόν και μια μέρα πριν φύγω κάτσαμε και συζητήσαμε το αν πρέπει να συνεχίσουμε και πως. Εγώ ήμουν πολύ ξεκάθαρη στο ότι τον θέλω και ότι στο μέλλον εφόσον υπάρχουν σοβαρά συναισθήματα και ταιριάζουμε είμαι ανοιχτή στο να πάω εκεί. Αυτός ήταν στη φάση του δεν ξέρω αν μπορώ να το κάνω αυτό από μακριά, με φθείρει κτλ αλλά σε θέλω οπότε θα προσπαθήσω και το βλέπουμε στη πορεία. Με πάει στο αεροδρόμιο, μου λέει ότι είπαμε είπαμε...μιλάμε...Γυρνάω πίσω....και εξαφανίστηκε! Έτσι απλά...Και αναρωτιέμαι.. Ακόμα και αν το ξανασκέφτηκε, γιατί δεν μπορούσε να στείλει ένα μήνυμα - αν δεν ήθελε να το πει από το τηλέφωνο- ότι ξέρεις κάτι δεν μπορώ τελικά άλλαξα γνώμη.. Πως γίνεται κάποια που υποτίθεται ότι είναι σημαντική για εσένα, να την κάνεις να νιώθει ότι ήταν ένα τίποτα που δεν άξιζε ούτε την ανακοίνωση...Πως λέγεται αυτό? Δειλία? Δυο βδομάδες τώρα δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου...Μπορώ να δεχτώ ότι χωρίσαμε, μπορώ να δεχτώ ότι δεν θα το ξαναδώ, όμως δεν μπορώ να δεχτώ και να σταματήσω να σκέφτομαι τον τρόπο συμπεριφοράς. Πως το ξεπερνάς αυτό? Είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει και ειλικρινά δεν έχω ιδέα. Νιώθω ότι με πρόσβαλε ως άνθρωπο και ότι εν τέλει δεν με εκτίμησε ποτέ. Είμαι υπερβολική;
Το «είμαι υπερβολική;» είναι το νέο «είναι καλό παιδί, αλλά...».
Αγαπητή φίλη.
Οι άνθρωποι λένε ψέματα. Χάνονται. Υπερβάλλουν. Αλλάζουν γνώμη. Πανικοβάλλονται. Δίνουν υποσχέσεις. Χαρίζουν αβέρτα. Τα παίρνουν όλα πίσω. Γενικώς, οι άνθρωποι κάνουν ό,τι τους κατεβαίνει στο κεφάλι, όσο πιστεύουν ότι οι επιπτώσεις που θα έχουν είναι διαχειρίσιμες.
Βέβαια, δεν είναι όλοι ίδιοι. Άλλοι υπόσχονται, ψεύδονται, αλλάζουν γνώμη, οπισθοχωρούν και υπαναχωρούν περισσότερο από άλλους. Το πόσο το ξεχειλώνει ο καθένας το θέμα έχει να κάνει με το χαρακτήρα του, την ανατροφή του, την πάστα του, που λέμε. Ο άνθρωπος που φέρεται σωστά δεν το κάνει επειδή θεωρεί όλους τους άλλους σπουδαίους. Το κάνει επειδή με αυτόν τον τρόπο θέλει να βλέπει τον εαυτό του.
Αυτό που θέλω να πω είναι το εξής: το πώς σου φέρονται οι άλλοι έχει πολύ λίγη σχέση με το ποια είσαι εσύ. Έχει κυρίως να κάνει με το πώς είναι οι ίδιοι. Και ο συγκεκριμένος, δεν ξέρει κανείς μας πώς είναι, γιατί τον γνώρισες για δύο μήνες, δηλαδή εντελώς καθόλου.
Ξέρω ότι είναι κάπως δυσάρεστη αυτή η σκέψη (δηλαδή δεν είναι τόσο καλός ο άλλος επειδή είμαι εγώ τόσο υπέροχη;) αλλά όταν τρως στραπάτσα, είναι παρηγορητική. Ή δεν είναι; Κοίτα να την κάνεις να είναι, γιατί έτσι το ξεπερνάς.
σχόλια