ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ολο και περισσοτερο καταλαβαινω ποσο σημαντικο ειναι να συναναστρεφεσαι και να επικοινωνεις και να εχεις στην καθημερινοτητα σου ατομα με τα οποια μπορεις να επικοινωνησεις ουσιαστικα. Ατομα που θα δειξουν κατανοηση. Ατομα που μιλατε την ιδια γλωσσα (και φυσικα δεν εννοω τα ελληνικα). Ατομα με κοινα βιωματα, κοινο τροπο σκεψης, κοινα ενδιαφεροντα. Ακομα ομως και αν δεν εχετε κοινα βιωματα, τροπο σκεψης και ενδιαφεροντα, παλι μπορει να υπαρξει ουσιαστικη επικοινωνια, αρκει να υπαρχει αυτο που λενε "χημεια". Και στη "χημεια" δεν παιζει τιποτα ρολο. Ουτε η ηλικια, ουτε η καταγωγη, ουτε το κοινωνικο status, ουτε ο τροπος ζωης. Ειναι λοιπον εξαιρετικα δυσκολο να βρεις ατομα που να μπορεις να επικοινωνεις ουσιαστικα. Να βρεις αυτα τα ατομα που θα μπορεις με ενα μονο βλεμμα να πεις αυτο που θες, που δε θα σε κατακρινουν, που δε θα σου κανουν κυρηγμα. Ειναι δυσκολο να βρεις ατομα για διαλογο και οχι ατομα που σου θελουν να σου επιβαλουν το δικο τους τροπο σκεψης και ζωης, επειδη "ξερουν το καλο σου". Ειναι τοσο δυσκολο που μπορει καποιος σε μια μερα να γνωρισει χιλια διαφορετικα ατομα και να ταιριαξει με ενα απο αυτα ή και με κανενα. Τους γονεις δεν τους επιλεγουμε. Τους συγγενεις δεν τους διαλεγουμε. Τους συμμαθητες δεν τους διαλεγουμε. Τους συναδελφους δεν τους διαλεγουμε. Και ομως δε μπορουμε να κανουμε αλλιως. Αν χρειαστει θα ειμαστε επι 8 ωρες καθε μερα σε ενα γραφειο με ατομα που στην κανονικη ζωη δε θα επιλεγαμε ποτε να κανουμε παρεα. Μπορει να εχουμε γονεις που οσο και να τους αγαπαμε, δε μπορουμε να τους πουμε οσα μας απασχολουν. Μπορει να περασουμε 12 χρονια στο σχολειο και να μην κανουμε ποτε εναν πραγματικο φιλο. Οι πραγματικοι φιλοι, τα ατομα με τα οποια μπορουμε να ειμαστε ο εαυτος μας ειναι ελαχιστα.