ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συγγνωμη αγαπη μου...δεν θα το μαθεις ποτε....αλλα ποτε δεν θα ειμαι δικια σου 100%...παντα, ενα κομματι μου θα αγαπαει εκεινον....παντα, θα επηρρεαζει την διαθεση μου μια αποτομη κουβεντα του, ενα αυστηρο βλεμμα του....δεν θα ειμαι ποτε μαζι του....και ποτε δεν θα με κανει τοσο ευτυχισμενη οσο με κανεις εσυ....ξερεις...πιστευω...οτι για ολους μας υπαρχει εκει εξω καποιος που θα μας αγαπησει οσο κανεις και θα μας προσφερει τα παντα απλοχερα...αυτο για εκεινον ημουν εγω...αυτο για εμενα εισαι εσυ....γιαυτο κι εκεινος δεν θα γινει ποτε ευτυχισμενος...θα ειναι παντα κλεισμενος στο καβουκι του, γυρνωντας σαν χαμενο κορμι απο δω κι απο εκει...ενω εσυ μου δινεις την ευκαιρια μου να ειμαι ευτυχισμενη...και μπορω να σε κανω ευτυχισμενο κι εγω...κανεις τοσα σχεδια...ονειρα για ταξιδια, γαμους, παιδακια...και τα θελω ολα...θελω να ζησω ολη μου την ζωη πλαι σου...ειμαι φτιαγμενη να αγαπαω...και σε αγαπαω με ολους τους πιθανους τροπους...σαν φιλο, σαν εραστη, σαν αντρα, σαν αδελφο...υπαρχει ομως μια θεση στην καρδια μου που παντα θα αγαπαει εκεινον...με μια αρρωστη αγαπη, εξαρτησης ,πονου, μια λαθος αγαπη που δεν επρεπε να ξεκινησει ποτε....τον βγαζω απο την ζωη μου συνεχως και κλεινω σε ενα κουτακι μεσα μου τα συναισθηματα μου...εκεινος ομως βρισκει τροπο και τρυπωνει...ερχεται ξανα κοντα μου και δεν με αφηνει σε ησυχια...οχι, οχι ερωτικα αγαπη μου, μην φοβασαι..ερχεται ομως με το ετσι θελω και με αναστατωνει παντα αρνητικα...οταν χανομαι απο εκεινον, νιωθω ευτυχισμενη, αφηνομαι επανω σου και αδιαφορω για ολους και για ολα...και μετα...γυρναω σπιτι και η κοκκινη ενδειξη μου δειχνει οτι εχω μηνυμα απο εκεινον...ξανα και ξανα...και μιλαμε, τσακωνομαστε, τα βρισκουμε...τον απομακρυνω...τον διωχνω....καθε φορα πληγωνομαι ξανα απο την αρχη...αλλα δεν λεει να καταλαβει....δεν μας ζηλευει αγαπη μου, οχι...δεν με θελει....δεν θελει να χαλασει την σχεση μας...θελει να ειμαι χαρουμενη, να μαθαινει νεα μου...τον αποφευγω...δεν τον θελω στην ζωη μου....θελω μονο εσενα....ομως εχει την δυναμη να ελεγχει τα συναισθηματα μου...οχι, ουτε ενα καλο συναισθημα δεν μου προκαλει....μονο θλιψη, θυμο και πονο...οχι τον πονο του χωρισμενου που ακομα αγαπαει...οχι....δεν θελω καν να φανταστω πως ξανα ειμαι μαζι του...θελω μονο εσενα...αλλα....ο τροπος που μπορει να με χειριστει, που μπορει να αλλαξει τα θελω μου, τα σχεδια μου, ο αρρωστος τροπος που με ελεγχει εν αγνοια του...οχι, αυτα δεν μπορεις να τα καταφερεις εσυ....δεν μπορω να ειμαι 100% δικια σου μονο και μονο γιατι ειχα δωσει ολο μου τον εαυτο σε εκεινον....εκεινος κραταει μεσα του οτι ειμαι, οτι εχω, οτι εχω νιωσει ποτε....εσυ εχεις να αντιμετωπισεις εμενα με εναν νεο εαυτο...που δεν ξερω ουτε εγω η ιδια ποιος ειναι....εχω κανει τα παντα για να τον βγαλω απο την ζωη μου...εκεινος ομως επιμενει, βρισκει τον τροπο...δεν βοηθαει και το ποσο κοινα πραγματα καναμε τοτε...ο τροπος ζωης μας ηταν ο ιδιος....περιοχη διαμονης, σχολη, δουλεια...οσα μπορουσα να αλλαξω τα αλλαξα...πεταξα μακρια του...εκεινος ομως στηνει τα διχτυα του και δεν με αφηνει να προχωρησω...θελω να ξεφυγω και δεν μπορω...λαχταραω τις μερες που με αφηνει στην ησυχια μου γιατι ετσι μπορω να σου δωσω οτι καλυτερο μπορω...ειμαι αλλος ανθρωπος εκεινες τις μερες....το καταλαβαινεις κι εσυ...οπως καταλαβαινεις και τις μερες που δεν εχω διαθεση και με ρωτας ανησυχα τι εχω...και παντα σου λεω μια δικαιολογια...δεν μπορω να σου πω πως παλι αλλαζει ολη μου την ψυχοσυνθεση με ενα απλο γεια....να ξερεις αγαπη μου...θα κανω τα παντα για να σε κανω ευτυχισμενο...εισαι αυτος που μου αξιζει....και μπορει αν τα ηξερες αυτα να ελεγες οτι δεν αξιζω εγω σε εσενα...θα κανω τα παντα ομως για να σου αποδειξω το αντιθετο....ειμαστε φτιαγμενοι ο ενας για τον αλλον...