ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βαρέθηκα να είμαι μόνη μου, βαρέθηκα να μην έχω φίλους, να μην έχω ζωή, να μην κάνω τίποτα. Κλεισμένη μέσα σε 4 τοίχους να φοβάμαι να βγω έξω να αντιμετωπίσω τον κόσμο. Τα έχω σκατώσει στην σχολή μου, έχω παρατήσει άλλη σχολή, δεν έχω δουλειά, φοβάμαι να βγω έξω να ψάξω γιατί ξέρω πως θα με οδηγήσει σε μεγαλύτερη απόγνωση. Έχω δυνατότητες, δεν μπορώ να τις διαχειριστώ, δεν μπορώ να τις διοχετεύσω στην υπάρχουσα κοινωνικοικονομική πραγματικότητα. Είμαι μια ονειροπόλος..πιστεύω σε έναν άλλον κόσμο που ξέρω όμως ότι δε θα υπάρξει ποτέ, μπορεί να ζήσει μόνο μέσα στον μικρόκοσμό του καθενός, με πολύ κόπο βέβαια και τύχη. Κάθε μέρα που περνάει συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο την βεβαιότητα του θανάτου. Το για πάντα μόνο εκεί μπορεί να βρει έκφραση και ας θέλουμε να το αποδίδουμε στον έρωτα και στην ψευδαίσθηση της δύναμής του! Όλα σαπίζουν..και εγώ ακόμα περισσότερο και ας είμαι ακόμα ζωντανή. Βαρέθηκα την έλλειψη επικοινωνίας και όμορφων, ζωντανών στιγμών. Θέλω να ζήσω και θέλω να ζήσω με κόσμο..έχω τόση ενέργεια που μένει εγκλωβισμένη στο σώμα μου και καταλήγει να χτυπάει με όλη την ορμή της τα τοιχώματα του εαυτού μου. Αιμορραγώ και δεν έχω φωνή να ουρλιάξω: Βοήθησέ με! Ονειρεύτηκα τόσο πολύ τη ζωή μου που μπερδεύτηκα και έμεινα στο όνειρο! Τώρα η πραγματικότητά μου δεν έχει κανένα νόημα..είμαι πιο μόνη από ποτέ..έφτασα στα όρια της απόγνωσης πολλές φορές το τελευταίο καιρό..η μια αποτυχία μετά την άλλη, όχι από ανικανότητα αλλά από έλλειψη αυτοεκτίμησης, φόβο, λάθος χειρισμό. Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω, θέλω να αλλάξω τη ζωή μου αλλά δεν ξέρω πως.. Και ναι, είναι εύκολο να πει κάνεις "όλα στο μυαλό είναι, βγες έξω και πάρε ότι σου αξίζει".Προφανώς και είναι όλα στο μυαλό, αυτό το γαμημένο με παιδεύει 26 χρόνια τώρα και καταστρέφω τα πάντα. Είναι δυνατόν να αντιστραφεί αυτό; Υπάρχει γυρισμός;