ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
20.4.2016 | 13:05

?????

Ντρέπομαι να μιλήσω όπου δηποτε και τι να πω αυτά που συμβαίνουν είναι σενάριο από ταινία είμαι 22 χρόνων και έχω ένα παιδάκι με έναν άνθρωπο που είμαστε 3 χρόνια μαζί όλα ξεκίνησαν υπέροχα όπως πάντα κ με όλες της σχέσεις στην αρχή όλα είναι τέλεια αν με ρωτάγες πριν 3-4 χρόνια για το αν θέλω να κάνω παιδί σε κοιταγα με μισό μάτι μέχρι που γνώρισα εκείνον μου φέρθηκε τόσο όμορφα τόσο τρυφερά που πίστεψα ότι μπορώ να κάνω οικογένεια μαζί του όλα άρχισαν να γινοντε χαλιά σιγά σιγά προβλήματα φυσιολογικά όπως σε κάθε σπίτι αλλά σιγά σιγά χάθηκε ο σεβασμός η εκτίμηση υποθηκαν πολλά βαριά λόγια και σκηνές πολύ τραβηγμένες μετά τν εγκυμοσινη επαθα επιλοχιο κατάθλιψη και από τότε μου λέει ότι έχω πρόβλημα κ το χρησημοποιη συνεχώς αυτό το πράγμα με βγάζει άχρηστη ανικανη μάνα κ χίλια 2 μέχρι κ ότι είμαι επικίνδυνη για το παιδί λέει σε όλο τον κόσμο έχουμε φτάσει πολλές φορές να χωρίσουμε αλλα βλέπω ότι δεν με πέρνει δεν έχω στήριξη καμία κ από πουθενά για να φύγω κ ν α δουλεψω κ να κάνω μία νέα αρχή επίσης είναι κ το ότι δεν μπορώ να το πιστέψω ότι απετηχα να κάνω μία οικογένεια ότι διαλύθηκε κ ξεγελαω τον εαυτό μου ότι όλα είναι καλά με νιαζει πολύ ή εικόνα δυστυχώς να μν δώσουμε δικαιώματα να μην πούνε και το παίζω ότι όλα είναι καλά είμαι χαμένη δεν ξέρω τι να κάνω αν ειμουν μόνο εγώ θα φεύγα χωρίς δεύτερη σκέψη αλλά τώρα? Έχω παιδί κ είμαι υπεύθυνη γιαυτό δεν θέλω να του στέρησω τον πατέρα του ούτε να είναι μία σε μένα μία σε αυτόν δεν ξέρω τι να κάνω πάω να τρελαθω
5
 
 
 
 
σχόλια
Η δημοσια εικονα να μην σε νοιαζει καθολου,η ζωη σου ανηκει εσυ τη ζεις εσυ γελας χαιρεσαι πονας πληγωνεσαι. Το τι θα πουν οι αλλοι ουτε το γνωριζεις ουτε πρεπει να σε αφορα. Μην φοβασαι να τσαλακωθεις,αυτο εκτιμουν οι ανθρωποινετημ οθσια. Μα εκφραζουν τηβδυστυχιαντους να πεφτουν και να ξανασηκωνονται. Εισαι μανουλα και έχεις ενα πολυτιμο δωρο απτη ζωη το παιδακι σου. Αν ο αντρας σου ξαφνικα εγινε ψυχρος και σκληρος ειναι κατι που οχι μονο δεν ευθυνεσαι αλλα πρεπει να δοαχειριστεος και αναλογα. Και προφανως δεν εννοω να σωπασεις. Το ξα χωρισεις απο τον τθρννο μονο λυυτρωση θα φερει σε σενα και το παιδι σου. Νομιζεις ορι το παιδακι θα ειναι χαρουμενη οταν βλεπει 2 γονεις που εχουν παψει να αγαπιουνται αλλα καταπιεζονται;; Να φυγειςνγια ενα μηνα να ηρεμησεις να δεις πως θα τα βρήκα ος περα μονη σου και πανω απολα να μιλησεις!!!!!! Απο κεοι καο περα οταν δεις οτι μπορεις να σταθεις στα ποδια σο με τους ανθρωπους σου και την προσωπικοτητα σου δες τι ειναι καλυτερο για σενα και επελεξε σοφα βασει της δικης σου ευτυχιας και του παιδιου σου
Σ αυτη τη φαση χρειαζεσαι στηριξη για να σταθεις στα ποδια σου.Το τελευταιο που χρειαζεσαι ειναι την απορριψη απ τον συζηγο σου.Επισης (σε περιπτωση που το εχεις πιστεψει),δεν εισαι επικινδυνη ουτε ανικανη αντιθετως ο συζηγος θα επρεπε να καταλαβει πως ειναι ανωριμο απο μερος του να σου επιτιθεται μ αυτο τον τροπο στη φαση που βρισκεσαι και θα μπορουσε κανεις να πει πως μια τετοια συμπεριφορα δεν βοηθα καθολου το παιδι σας. Εχεις καποιο ατομο που μπορεις να στηριχτεις για μερικο διαστημα? Εισαι πολυ νεαρη ακομη και πιστευω πως δεν πρεπει να σκονταφτεις στο οτι εκανες μια λαθος επιλογη.Χρειαζεσαι ψυχολογικη υποστηριξη.Και επειδη εχω την εντυπωση πως σε αυτα τα πολυ τραβηγμενα που συνεβησαν συμπεριλαμβανεται και βιαιη συμπεριφορα (αν και τα λογια του μονο νομιζω πως αρκουν..) Ριξε μια ματια σ αυτα τα συμβουλευτικα κεντρα. http://www.isotita.gr/index.php/docs/c41/Ελπιζω να βρεις την ακρη σου.
Ναι αλλά πρέπει να κοιτάξεις καιλίγο τον εαυτό σου, να είναι πάνω απόλα εκείνος καλά..δεν μπορείς να έχεις κάποιον που σου συμπεριφέρεται έτσι και να σε ξεφτιλίζει με αυτόν τον τρόπο..ΚΑΜΙΑ γυναίκα δεν αξίζει κλατι τέτοιο..κάθε μια απο εμάς είμαστε ξεχωριστές και αξίζουμε τα καλύτερα και όχι μια τέτοια συμπεριφορά..δυστυχώς όμως οι περισσότερες γυναίκες δεν έχουν την δύναμη να φεύγουν με αποτέλεσμα να τα ανέχονται όλα αυτά και ακόμη περισσότερα..ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ!!! και τι δηλαδή που έχεις παιδι? Ούτε η πρώτη θα είσαι ούτε η τελευταία..αν θες το καλό του παιδιού σου τότε πρέπει να πράξεις αναλόγως...γιατί όσο μένεις και γίνονται τέτοια σκηνικά μέσα στο σπίτι και το παιδί μεγαλώνει σε ένα τέτοιο περιβάλλον με φωνές και καβγάδες, τότε δεν υπάρχει χειρότερο κακό που μπορείς να κάνεις στο παιδί σου σε θέμα ψυχολογίας..και να χωρίσετε δεν θα στερηθεί τον πατέρα του, θα τον βλέπει κάποιες μέρες της εβδομάδας..χαλάρωσε και σκέψου τον εαυτό σου και πάνω απ'όλα το καλό του παιδιού σου..με το να σας βλέπει και να ακούει όλα αυτα τα αρνητικά για την ίδια του τη μητέρα, θα του δημιουργηθούν ψυχολογικά..Κι όσο για το άλλο..συγγενείς, γονείς, κοντινοί άνθρωποι, φίλες ή κάτι τελος πάντων δεν υπάρχει..? Αν όχι τότε πρέπει να ψαχτείς πιο πολύ σε θέμα δουλειάς (ξέρω είναι δύσκολο έτσι οπως μας έχουν καταντήσει) αλλά δεν μπορελι όλο και κάτι θα βρεθεί να βγάλεις τα δικά σου λεφτά και σιγα σιγά να φύγεις απο κει μέσα..Όσο μένεις κακό δικό σου και του παιδιού σου κάνεις...Είσαι μόνο 22 χρονών δεν σου αξίζει τέτοια ζωή και συμπεριφορά..έχω περάσει ανάλογη συμπεριφορά και είναι ότι χειρότερο υπάρχει,πόσο μάλλον και για σένα που έχεις παιδί αλλά πρέπει να το σκεφτείς κι αυτό..Καλή τύχη σου εύχομαι...
**Και κάτι άλλο..τι σε νοιάζει δηλαδή τι θα πει η κοινή γνώμη..εσύ θα κοιτάξεις το τι θα πουν εκείνοι ή το τι θα κάνεις για τον εαυτό σου για να είσαι εσύ καλά και το παιδί σου? Γράψτ' τους εκεί που δεν πιάνει μελάνι..Άλλωστε ζούμε σε μια κοινωνία που όσο κι αν θέλουμε να αποφύγουμε την κριτική των άλλων και τα διάφορα κακοπροαίρετα σχόλια, τόσο αυτά θα υπάρχουν..κάποτε υπολόγιζα κι εγώ κατά πολύ την κοινή γνώμη σε σημείο να θέλω να κάνω κακό στον εαυτό μου μέχρι που κάποια στιγμή σταμάτησα να ασχολούμε γιατί δυστυχώς αυτά υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα..ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ, ΕΣΥ ΘΑ ΤΗΝ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙΣ, ΕΣΥ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ, ΕΣΥ ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΚΑΙ ΣΩΣΤΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΘΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ..να στο πω και αλλιώς ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΓΑΜΗΘΟΥΝ!! αυτούς θα κοιτάς ή εσένα?? άλλωστε κριτής μας είναι ΜΟΝΟ Ο ΘΕΟΣ!!! Γι αυτό λοιπόν μην ακούς κανέναν κακοπροαίρετο και ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΟ (νομίζω είναι η κατάλληλη λέξη που μπορεί να τους περιγράψει) που θέλει να σου αναστατώσει πιο πολύ την ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΖΩΗ..είναι κρίμα..και σκέψου οτι τέτοια άτομα δεν χωράνε στη ζωή μας γι' αυτό πρέπει να τα διώχνουμε όσο πιο μακριά γίνεται..Απο τη στιγμή που κάποιος κοιτάει μόνο το πως να σε μειώσει και να νιώθεις το πιο ασήμαντο πράγμα πάνω στον κόσμο, ενα μηδενικό, σκουπίδι με λίγα λόγια, τότε δεν έχουν καμία θέση στη ζωή μας..ίσα ίσα που ικανοποιούνται όσο βλέπουν οτι πετυχαίνουν τον σκοπό τους..να νιώθουμε δηλαδή ως κάτι ανάξιο και ασήμαντο πράγμα/αντικείμενο..ακόμη κι αν είναι ο ίδος ο πατέρας του παιδιού μας..υπάρχουν πολλοί πατεράδες ΤΕΡΑΤΑ που ευχαριστιούνται με το να μειώνουν τις συζήγους τους..κι όμως αυτοί είναι οι ψυχολογικά διεφθαρμένοι και άρρωστοι..υποτίθεται ότι ο άνθρωπος που θα είναι δίπλα μας θα μας στηρίζει σε όλη του τη ζωή όπως κι εμείς το ίδιο, και θα στέκεται δίπλα μας χαρίζοντάς μας όμορφες και με γεμάτο γέλιο και ευτυχία στιγμές..όταν πάψουν να μας τις δίνουν και τα πράγματα πάρουν μια άλλη τροπή, τότε το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να κοιτάξουμε τη ζωή μας και τα άτομα που αγαπάμε και όλοι οι άλλοι ΣΤΟΝ ΑΓΥΡΙΣΤΟ!
Scroll to top icon