ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κανονιζω με το αγορι μου ραντεβου. Λόγω του οτι μενω αρκετα μακρια και χρησιμοποιω εθνικη οδο, χθες ηταν ολη κλειστη "πιτα" που λέμε.. και ετσι αργησα 45 λεπτά..! Μουρτα, νευρα, βρισιδι κλπ.. Εγω υπομονη, γλυκες, προθυμια να του παγωτο χυμο ή κατι να χαλαρωσει.Καποια στιγμη εξηγησα πως και εγω ταλαιπωρηθηκα τοση ωρα κολλημενη εκει, και εγω στενοχωρηθηκα και χτυπαγα το τιμονι και εκλαιγα γτ ηξερα τι θα ακολουθουσε, και εγω ειχα περιοδο και ποναγα και 1002.Παμε εκει που παμε, (στο μουσειο) και μεσα στα νευρα. Δε χαρηκα τιποτα και ξερει εχω εμμονη με την τεχνη. (δεν ξερει ομως οτι εχω εμονη με τους ανθρωπους και οτι αν δεν με "αγαπαει " καποιος εχω χαλιεμαι πολυ.. Ψυχολογικα δικα μου να τα ελυνα).Τελοσπαντων. Μετα παμε σε μια συναυλια.. Αφου πριν πηγαμε να φαμε και γκρινιαζα λιγο εγω, και μετα απο αυτο μου λεει, αν δε θες φυγε (πηγαμε εμ η μηχανη του οποτε ημουν καπου πειραιως μονη μου και το σπιτι μου μαρουσι).. εκανα ξανα το μαλακα, παμε σε μια συναυλια που ειχε κανονισει να παει με φιλους ενω ειμασταν μαζι στο μουσειο (κρρυφα που λεμε) και ενω μου λεει "κανονισαμε αυτο, αν θες ελα.." αυτο λεξι!, εγω νευριαζω γιατί δε με ρωτησε καν "κοριτσι μου, θελεις να παμε εκει, θα πανε οι τάδε;"..Παμε στη συναυλια, με αγκαλιαζει ολα ωραια τα βρισκουμε, ειπα συγγνωμη που γκρινιαζα, ίσως ειναι οι ορμονες μου απο τη περιοδο και εκεινος με δετηκε ολα καλα.. Και σημερα δε μου μιλαει, επειδη ειδα εναν φιλο στη συναυλια (μεταναστης) μιλησαμε και ενω με επριμενε εφυγαν οι φιλοι του.Ενω δε του ζητησα τιποτα..Με αφησε και μονη μου να παω στο αμαξι μου και τι να σας πω..Γιατι καποιοι ανθρωποι το κανουν αυτο;