ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον γνωρισα online, σε εφαρμογη για γνωριμιες. Τα λεγαμε για λιγο καιρο και οι συζητησεις μας ηταν πολυ πιο ενδιαφερουσες απο το συνηθισμενο σε αυτο το χωρο. Εξαφανιστηκε για λιγο, για να εμφανιστει μετα απο καποιο καιρο, λεγοντας μου πως του αρεσαν τοσο οι συνομιλιες μας που τον φοβισε να συνεχισει, μηπως τυχον και δεν εβγαινε η φαση. Πιστευοντας ισως οτι δε θα βρεθουμε ποτε απο κοντα, μου εξομολογηθηκε τα προβληματα που εχει με την επικοινωνια του με τους ανθρωπους. Ποσο δυσκολευεται να δεθει και να ειναι ο εαυτος του και τελικα συναπτει μονο συντομες και επιφανειακες σχεσεις για διασκεδαση.Ελα ομως που τελικα, μετα απο καιρο και δυσκολιες βρεθηκαμε. Και ηταν ολα ομορφα και απλα και περνουσαμε ωραια, χωρις να δυσκολευουμε τη ζωη μας. Ημασταν μαζι, ακουγαμε ωραια μουσικη περνωντας τη μερα μας στο κρεβατι του, τρωγοντας και συζητωντας για τα παντα εκτος απο το προβλημα του στο να δεθει. Ετσι περνουσε ο καιρος και ενιωθα να ξεχειλιζω απο ευτυχια αν και ισως δε θα πρεπε να αφεθω. Συμπεριφεροταν φυσιολογικα χωρις να κολλαει καπου η να κρατιεται. Εδειχνε κι εκεινος να δενεται. Καθημερινη επικοινωνια και πρωτοβουλιες απο την πλευρα του, γνωρισε τους φιλους μου και τον λατρεψαν ολοι.Μετα εφυγε. Υποτιθεται θα ηταν για λιγο. Υποτιθεται οσο ελειπε θα μιλουσαμε και ο καιρος θα περνουσε γρηγορα. Υποτιθεται. Γιατι τελικα εξαφανιστηκε. Προσπαθησα να επικοινωνησω μαζι του ανεπιτυχως. Δεν ανταποκριθηκε και δεν επεμεινα. Παντα δινω χρονο και χωρο στους αλλους, ισως βλακωδως. Πανε ομως δυο βδομαδες τωρα που κοιμαμαι και ξυπναω με ενα βαρος στο στηθος, αυτο της απογοητευσης και της αναμονης. Οι φιλοι μου λενε να μη στειλω, πως ειναι θεμα αξιοπρεπειας να περιμενω εκεινος να με αναζητησει. Εγω θελω να ξερω τι θα γινει γιατι καθε μερα που ζω στην αναμονη αυτη χωρις να ξερω αν πρεπει να τον ξεπερασω η οχι, δυσκολευει την καθημερινοτητα μου. Λοιπον, τι κανω?